Westhoekkwelder, hier wil je dood wel gevonden worden…

Twee giebelende tienersprietjes glibberen in het slik van de Westhoekkwelder. Door toeval kwam het glibberende meisje relatief scherp op de foto, met wat aardige beweging in haar hand terwijl de achtergrond wat bewogen werd.

Je kon gisteravond de eilanden zien, met de Brandaris van Terschelling. Een torenvalk vloog het Wad over. En Hij zag dat het goed was.

Het is er bij ieder bezoek- ik kom iedere maand- weer anders dankzij ander licht. Maar altijd is de torenvalk er weer, zoals hier:

En zo in de nazomer bij wisselvallig weer trekt dan ook nog een vlucht regenwulpen over, die je herkent aan de rillende roep, pure melancholie.

We kruipen al langzaam richting de herfst, en de eerste tapuiten duiken al weer op voor de trek. Hier zaten ze gebroederlijk bij de torenvalk.

Bij de Westhoekkwelder kun je ook van die typische vogelaar-foto’s maken van opstuivende zwermen bonte strandlopers:

Dat is dan een paar seconden na deze:

Wat weer de zelfde plek is als waar je de tienersprietjes ziet glibberen. De oorzaak is hier een bruine kiekendief, die je ook vaak op jacht boven de kwelder ziet schommelen. 

…en dan stuiven ook de kluten op die wat zenuwachtig hun eigen naam blijven herhalen, iets waar ze zelf minder snel genoeg van krijgen dan jij. Vogels stuiven altijd in een baitball op als een roofvogel nadert, net als bij een school ansjovis die door tonijnen aangevallen wordt…

Maar  eerbiedige natuurplaatjes met sonore commentaar-stem erbij, die laat ik graag over aan vogel-fotografen met boordkanon die na uren photoshop ieder veertje scherp er op krijgen. Je wilt liever de vraag stellen in je foto’s of de natuur menselijker moet worden, of dat wij mensen natuurlijker worden. En wie bekijkt nu wie?

Iets later in het seizoen zie je weer lamsoor bloeien, het zeekraal komt op en dan komt de slechtvalk ook weer op bezoek. 

..als je dan toch ergens dood moet liggen, dan lijkt deze kwelder wel de ideale kandidaat om je as uit te strooien. Al hoop ik dat het nog lang zo ver niet is.

Want op zulke plaatsen word je juist blij dat je leeft en dit mag zien, ruiken, voelen, beleven en proeven. Zo doet de natuur waar ze goed in is, inspireren voor het leven. Laat mensen daar dan aub niet teveel Flyways-herstelplannetjes, contact-overleggroepen en ecologische verbetertrajecten op loslaten.

Maar hier gewoon met hun tengels vanaf blijven. Afgesproken?

Oh ja, en ook Darth Vader kwam nog even langs op zijn 1000 cc-vibrator, om de schapen op de dijk te verontrusten. Die lopen lekker los over de weg rond, gewoon omdat het hier zo eindeloos relaxed is….Toeteren helpt nauwelijks als ze op de weg liggen gras-kauwen, en met frisse tegenzin zie je ze opstaan om toch een beetje ruimte voor je auto te maken.

Als de schapen net gedekt zijn hebben ze allen een groene kont. En zo kunnen ze na een regenbui in optocht over en langs de dijk lopen.

En na afloop drink je dan even bij Gaya Indonesia een biertje, een stukje Bali op de Friese prairie met houten dieren-beelden, hardhouten naakte dames – al dan niet in innige liefdes-omstrengeling met Indonesische meneer, Wajangpoppen en vliegende dildo’s in de kroeg.

Een on-Fries oord in positieve zin midden op de zeeklei-vlakte tegen het Wad, of kan ik beter zeggen: waar de oorspronkelijke Friese vrijheids-gedachte meer origineel vorm krijgt dan je elders ziet. Een plaats waar een bepaalde energie hangt, die je steeds terug doet keren.

Het homo-stel dat de tent runt- de locals van de lokale Motorshop noemen ze ‘Ho en Mo’- toont zo hoe je zelf een oase maakt in een klei-woestijn, de Ecologie van Plaats waar je inspiratie krijgt die je ook weer op anderen over kunt dragen.

En zo neem je door je leven van iedereen wel een stukje mee.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *