Vissers kunnen het bij ecologen nooit goed doen. Dat blijkt uit het artikel van marien ecoloog Michel Kaiser in The Conversation. Op basis van 4 kabeljauwen met hernia in 2014, zet hij de hele Nederlandse pulsvisserij in kwaad daglicht.
Het klinkt uitzinnig als ik dat zo opschrijf, maar helaas is het nog waar ook. En dat in een magazine dat zich op ‘academic rigour‘ beroept. Zie allereerst hier de framing van het artikel waarin visserij ‘less destructive‘ zou zijn. Puls-visserij als een drol die minder stinkt dan gewone visserij.
Academie-Prostituee betaald door Packard Foundation..
Op alle visserij-slakken zeezout leggen
Kaiser is marien ecoloog. Hij wordt ondermeer betaald door de (David and Lucille) Packard Foundation. Ecologen kunnen vaak geen onderscheid maken tussen invloed en schade. Menselijke aanwezigheid is dan het zelfde als schadelijkheid.
Invloed heet dan direct ‘verstoring’ omdat het van mensen komt. Met het voorzorgprincipe ( = angst voor het onbekende) keert een ecoloog de bewijslast voor ‘schade’ om. Kaiser hoeft slechts op alle zeeslakken zout te blijven leggen, tot de laatste visser is weg-onderzocht.
Wil je dus een sector belasteren met boterzachte beweringen die academisch klinken: huur een ecoloog.
…met Hilborn, dus het zal mogelijk nog goedkomen
Die zelfde Packard Foundation is ook de financier van alweer een nieuwe Britse anti-visserij lobbyclub in Brussel. Our Fish. Die club wil camera’s aan boord op alle visser-schepen, voor toezicht op de aanlandplicht. Tristram Lewis (Londen, eerder Oak Foundation Zwitserland) is directeur en Rebecca Hubbard uit Tasmanie/Australie is campagne-leider voor Lewis zijn creatie.
Hubbard had een eigen ‘stop de trawler‘-campagne in Australië, gefinancierd door ondermeer Pew Charitable Trust.
Tristram Lewis richtte die ‘Our Fish’-club op vanuit een nieuwe frontorganisatie ‘Funding Fish‘ waar hij directeur van is. Die financier ontstond in 2015 als combinatie van Oak, Packard en andere foundations. Fund Fish financiert nu het doordrukken van de aanlandplicht via clubs als Our Fish van buitenlandse globalisten.
De volgende plaaggeest van visserij met bijpassend vriendental 🙂 Krijgt via ‘Fund Fish’ geld van Oak/Packard
Die globalisten zitten ruim bij campagnekas. 4 van die foundations (inclusief Walton Foundation, ook financier van Michel Kaiser) pompen liefst 1 miljard euro lobbygeld in groene clubs tot 2020. De Packard Foundation leidt ook wetenschappers op tot lobbyist.(Compass).
Volgens de Packard Foundation in het rapport Our Shared Seas (2017)besteden Amerikaanse ‘filantropen’ in 4 jaar tijd (2010-2014) 66 miljoen dollar aan actiegroepen in Europa, en 148 miljoen dollar aan globalistische ‘oceanen’-actie.
Screenshot uit rapport Packard Foundation
Tegen die Britten, Australiërs en Amerikanen met hun honderden miljoenen, daar kun je als Urker kottertje niet op of Vissersbondje, in het Brusselse lobby-geweld. En dan krijgen die Amerikaanse lobbyclubs als Oceana ook nog miljoenen euro’s LIFE+subsidie van de Europese Commissie.
…daar kun je als Vissersbondje niet tegenop, Walton is het New Kid on the Block bij oceanencampagnes, zo meldt ‘Funding the Oceans’
Drijvende kracht tegen Europese vissers, dat zijn dus rijke globalisten uit Amerika, vergelijkbaar met Bill Gates. Die bedrijven wat je Charity Enforcement kunt noemen. Opgedrongen liefdadigheid.
Amerikaanse foundations lijken vooral financiële armen van Anglo-Amerikaanse (grondstof-)politiek, zoals US Aid dat ook is (waarmee die foundations hier samenwerken). Je ziet dat ook aan de regio’s waar ze actief zijn. (Afrika, Azie, Pacifische eilanden)
Lewis zijn Oak Foundation financiert ook Stichting de Noordzee en het peperdure MSC-label. En Lewis is commissaris van het Londense Blue Ventures, een club met 200 medewerkers die in bv Madagascar ook bevolkings-politiek promoot. (‘reproductive health’)
Met US Aid en Packard Foundation: mondiale greep op grondstoffen verpakt als ‘filantropie’
Hun doel is (zo lees je bij ‘Funding Fish’) volledige greep op alle visserij, geen vis (= grondstof) mag nog aan de aandacht van autoriteiten/corporate bv ontsnappen. Dat is ook het nieuwe lobbydoel van Oceana cs: IUU noemen ze dat, illegale en ongerapporteerde vis traceren.
Met de Amerikaanse overheid (US AID), hebben de 4 Foundations wo Packard daartoe ‘SALT’ opgericht. Het traceren van iedere vis die aan Wallstreet-investeerders ontsnapt.
Fusie van Oak Foundation, Packard ea, lanceerde Our Fish. ( = je bemoeien met andermans vis)
Kwaad daglicht pulsvisserij hangt aan 4 kabeljauwen
Bij de door Packard betaalde Michel Kaiser zie je dan hoe eerlijk ze omgaan met wetenschap.
Om zijn punt te maken dat elektrisch vissen ‘slecht’ zou zijn- want leidend tot ruggengraat-letsel bij kabeljauw- verwijst Michel Kaiser naar 1 studie die Bob van Marlen (Imares) uitvoerde met 3 kotters in 2014, 2 pulskotters en als controle-schip 1 traditionele boomkor met wekkerketting.
Die studie van Van Marlen concludeert juist positief over puls: tientallen procenten minder bijvangst ten opzichte van wekkerketting, en de helft minder brandstofverbruik.
Maar… er werden in totaal door de 2 pulskotters VIER kabeljauwen gevangen met rugletsel. Enkele procenten van de totale kabeljauw-vangst.
4 vissen op tonnen vangst. 🙂 En op die 4 kabeljauwen met hernia, leunt vervolgens het hele artikel in The Conversation van Michel Kaiser, de oceaanredder voor de Packard Foundation.
Nota Noordzee 2016-2021 Een groot zandwinning- en windenergiegebied, hoe groot is invloed van visserij hier dan?
Nuttig voor lobby multinationals
‘In een kwaad daglicht stellen’ door academie-prostituees gebeurt dus indirect en subtiel. Je plaatst dus mogelijk invloeden in de schijnwerpers, zonder het kwantificeren van die invloed op het totaal. Zo vind je steeds nieuwe aanleidingen voor ‘meer onderzoek’.
Op die manier hou je de discussie gaande over als negatief geframede zaken. Die hangen dan als scherm van beschuldiging rond een sector: een negatief luchtje met academisch vraagteken, dat campagne-NGO’s dan inkoppen kunnen.
Je dwingt vissers/boeren/tuinders enz dan steeds in de verdediging.
Die 1-tweetjes tussen NGO’s, bedrijven en academie-prostituees, ze vinden in het Brusselse en Haagse lobby-circuit niet alleen plaats bij visserij. Maar ook tegen boeren, bij tuinders (de ‘bijengif’-lobby van IUCN/Caspar Hallmann/Sovon Vogelonderzoek).
Onze vissers worden geplaagd door schatrijke campagne-clubs die hen met onmogelijke regels opzadelen.
Een bedrijf als Unilever zet bv ook vaker milieuclubs in, om haar belangen via Brussel op te dringen. Zoals in 2008, toen ze Greenpeace inzetten om een negatief luchtje te zaaien rond biofuels. Unilever moest meer betalen voor grondstoffen door concurrentie met partijen die gewas voor energie verbouwen. De Greenpeace-laster hielp de concurrentie op achterstand.
Zulke lobby kan ook pogen de wetgeving naar de hand van het bedrijf te zetten. Zodat je met De Staat je winst kunt winkelen bij de bevolking.
We zagen dat bij de lobby die Philips met Greenpeace succesvol voerde om onze gloeilampen uit te bannen. Zodat Philips veel duurdere halogeen- spaar- en Ledlampen kon verkopen.
Republiek Bruinisse. Het voorzorgprincipe heeft aan halve waarheden/hele leugens genoeg
Ik lieg, hij loog, wij Ecologen (halve waarheid-vertellers)
Het komt academie-prostituees wel goed uit, om zich niet te verdiepen in de wijze waarop hun werk wordt gebruikt. En ze hebben weer een excuus voor ‘meer onderzoek’- hun winkel.
Kaiser werkte ook mee aan het Benthis-programma dat (opnieuw) invloed van vissers op de zeebodem in kaart moet brengen.
Dat is een herhaling van zetten van het Impact 1+2-programma uit de jaren ’90 van NIOZ (Han Lindeboom cs). Dat programma vond op dynamische zandbodems met veel storm geen blijvende invloed op bodemleven. Sterker nog, na 37 uur zijn de sporen alweer verdwenen.
Dus je hebt ecologen, die wel aandacht vestigen op kotters die ieder jaar op de zelfde vis-bestekken veel vis vangen ( = goed nieuws). En die dat goede nieuws negatief framen (‘bodemberoering’) Maar die niets zeggen over het plan, om voor 2030 de Noordzee tot ‘industrieterrein’ te verbouwen met 100 windfarms. En 50-70 miljoen kuub zandwinning per jaar.
Of je het bewust doet of niet, een ecoloog fungeert dan als schaduw-lobbyist die mogelijk veel schadelijker partijen uit de Noordzeewind houdt.
Uit VMS-data blijkt dat vissers ieder jaar terug komen op plekken met veel vis. ‘Frame’ je dat als ‘bodemberoering’ dan is positief nieuws (veel vis) plots slecht nieuws. De Rode kleur is ook ‘framing‘, waarom geen groene kleur?
Vraag oplossen met 4-stappenplan
Vanzelfsprekend ben ik hier niet objectief, als aanhanger van de orthodoxe vislam. En daarvan de meest militante vertakking: de Salavisten. Er is weinig zo lekker als een verse tong die je in roomboter bakt. Ik sympathiseer daarnaast ook met mensen die tenminste weten wat echt werken inhoudt.
Maar: wie is wel objectief?
Het gaat er om (zie mijn 4-stappenplan voor gezonde discussie over natuur en milieu);
- Wat blijft er over van het bewijs voor ‘schade’ die visserij veroorzaken zou wanneer je de bewijslast eens niet omkeert, maar bij activisten legt (puntje 1: wetenschap)
- Weegt die ‘schade’/invloed niet ruimschoots op tegen de voordelen? (puntje 2: economie)
- Is menselijke invloed het zelfde als schade en VOOR WIE bestaat die schade (puntje 3: ideologie)
- Is een Europese bureaucratie met camera’s op ieder schip de beste manier om goed beheer van visbestanden af te dwingen? (Puntje 4: politiek)
Vier kabeljauwen met hernia, zijn wel erg mager bewijs om daarmee een hele sector hun reddingsboei af te pakken. (puntje 1)Want pulsvisserij met haar lage brandstof-verbruik was nu net de troef die kottervissers in handen hebben om bij hogere lasten toch rendabel te zijn. (puntje 2) En dan ook nog met minder bijvangst. (puntje 1+2)
Pulswing aan de kant op Texel