BLOOM: Leden dragen 1 procent bij, het geld komt uit de hoek van Hedgefunds-CEO’s
De toekomst van puls-visserij hangt komende dinsdag 16 januari aan een zijden draadje in het Europees Parlement. Dit dankzij de tientallen campagne-clubs tegen visserij die geld krijgen van Anglo-Amerikaanse ‘filantropen’/miljardairs met luxe jachten, verenigd in hun Blue Marine Yacht Club, en David de Rothschild met zijn Mission Blue.
Vrije Visserij van zee jagen (zeereservaten) = SDG doel 14 van 2030 Agenda
Hun doel is niet ‘duurzame’ visserij, maar zoveel mogelijk zeegebied op slot voor visserij (zeereservaten, 2030 Agenda SDG-doel 14, als je niet weet wat 2030 Agenda is: lees dat HIER) Wanneer je de Nederlandse kottervisserij om zeep helpt door hun rendabele manier van vissen te ontnemen, dan dien je (indirect) ook dat doel.
Kan jouw het schelen als er bedrijven failliet gaan en gezinnen brodeloos worden: het is voor ‘de oceanen’, och wat nobel!
Van BLOOM (Claire Nouvain), duidelijk zijn ze wel…
Afgelopen aflevering bespraken we al ‘Our Fish’, dat voortkwam uit Funding Fish van 4 ‘filantropen als de Packard Foundation.
Het in 2012 opgerichte Franse BLOOM van journalist/bekende Francaise Claire Nouvain is nu in Brussel met 3 lobbyisten/activisten de luidruchtigste bij het zwart maken van elektrisch vissen. Leden/maatschappelijke aanhang heeft Nouvain nauwelijks- net als de meeste van die campagne-clubs.
Leden dragen slechts 1,4 procent van het campagne-budget bij van 4,24 ton euro. Maar belangrijke vrienden heeft ze wel. Zie dit initiatief Noma Blue en haar Fondation 2050 waarvan Daniel Pauly ‘ere-voorzitter’ is. 
Wie betaalt die campagnes?
Het is te kortzichtig om BLOOM te zien als verlengstuk van Franse belangen. Net zo min als dat die Australische Rebecca Hubbard van Our Fish in het Europarlement iets met Australie van doen heeft.
Ze krijgen budget omdat ze effectief stampij kunnen maken tegen de visserij-sector. Het zijn PR/campagne-makers, die helpen om vissers als een criminele en moordzuchtige bende af te schilderen.
Nouvain was eerder Pew Fellow in Canada en heeft banden met het Monterey Bay Aquarium in Vancouver, waar Julie Packard van de Packard Foundation directeur is. Die Packard Foundation steunt alle anti-visserijclubs in het Europarlement, en houdt dat aquarium op de been met de Betty en Gordon Moore Foundation.
De lobby van BLOOM sluit dus aan op de bredere lobby voor zeereservaten, maar dan in de diepere zee.
Pulswing aan de kant op Texel
2030 Agenda op Zee
Uit die lobby volgde afgelopen december een nieuwe VN-oceanenresolutie, voor regulering van diepzee-exploratie van grondstoffen. Nouvain haar campagne-straatje (de diepzee) werd dus in internationale afspraken verankerd.
Interessanter is dus om te kijken, hoe komt 1 zo’n journaliste in zo’n korte tijd (5 jaar) aan zoveel campagne-geld, in een reeds oververzadigde campagne-markt van oceanen-doemzaaierij. Er zijn al tientallen clubs die zeggen de oceanen te willen redden, ook de diepzee.
En hoe kan het dat ze hun anti-wetenschappelijke nepnieuws direct mogen verkopen via mainstream-media, zoals voor CNN?
….
Haar club heeft dik 4 ton per jaar te besteden aan campagne-lawaai, dat uit private bronnen komt. Die geldbronnen zijn de zelfde als die van Daniel Pauly en van Our Fish (Tristram Lewis/Oak Foundation), zoals vanuit het Centre for the Blue Economy in Monterey Californie.
Daar zit ook Monterey Bay Aquarium van Pew cs. Daar is Sylvia Earle van Rothschild zijn ‘Mission Blue’ weer wetenschappelijk adviseur.
Met Sylvia Earle als adviseur die weer werkt met David de Rothschild
Normaliter voert Nouvain campagne tegen visserij in ‘de diepzee’. Daarom is Nouvain lid van de aan de Cliostraat 29 in Amsterdam gevestigde Deap Sea Conservation Coalition. Daar is Monica Verbeek van het jaarlijks met 4 ton euro door de Europese Commissie gesubsidieerde Seas at Risk weer teamlid van.
Die coalitie voor zeereservaten buiten de 200 Mijls-zones werd in 2013 in Amsterdam gevestigd en bestaat uit Amerikanen en Canadezen.
BLOOM lijkt wel een ‘andere’ club dan bijvoorbeeld WWF. Maar hun ontelbare coalities (bv Oceans 5 met Tristram Lewis, en Oceanic Global met deels de zelfde mensen), academische ondersteuning en financieringsbronnen (Pew Charitable Trust cs) komen uit de zelfde hoek als Seas at Risk, WWF, Oceana cs.
Filmmaakster Susan Rockefeller zit niet alleen bij Oceanic Global maar ook bij Oceana in het bestuur met Daniel Pauly. En Oceana is weer een creatie van Pew en het Rockefeller Brothers Fund.
BLUE Marine Foundation
Die snelle beschikking over grote sommen campagne-geld, dat kregen ook 3 journalisten George Duffield, Charles Clover and Chris Gorell Barnes met hun BLUE Marine Foundation. Die NGO werd 2012 opgericht nadat ze een alarmistische anti-visserijfilm maakten: ‘The End of the Line’.
Dat is gebaseerd op een boek, ‘The End of the Line‘. Die WIKI-pagina van dat boek, stelt dat bodemvisserij wel 9 duim diep de bodem in trekt.
Uit rapport van Jonah van Beijnen, de tonijn-vangsten nemen weer toe…
Daniel Pauly ( = Pew Foundation, Oceana, bekend door zijn ‘Fishing down the Foodweb’-mythe) speelt in die film de rol van ‘DE’ wetenschap.
Zo agenderen de filmmakers hun visie op ‘het probleem van Overbevissing’ als iets met academische geloofwaardigheid. Volgens het credo van spindoctoring ‘dat jij me meer gelooft als er dr voor mijn naam staat ‘. Pauly’s werk is ook de enige academische bron van Dos Winkel zijn ‘Sea the Truth’ op.
..de Rockefeller-familie zit in alles dat globalisme uitdraagt met groen randje
Terwijl al en herstelplan in werking was in de Middellandse Zee voor blauwvintonijn (die fokt als de tonijnen), agendeerden zij nog eens het uitsterven van de tonijn.
Boat International heeft haar eigen ‘Ocean Award’ namens de Blue Marine Yacht Club. Tsja, dan wil je ’t liefste niet van die lelijke vissers in je blikveld zien
En dit drietal Britten beschikt ook direct over honderd-duizenden ponden campagne-geld van o.a de Louis Bacon Foundation. Louis Bacon is een Wallstreet/City-jongen, CEO van het hedgefund Moore Capital management. Die rijke stinkerd steunt lobby voor ‘The Blue Economy’ zoals in Monterey. ( = mariene deel van 2030 Agenda/Duurzaam)
BLUE ontstond tegelijk met clubs als het reeds besproken Blue Ventures in London (Oak Foundation, Tristram Louis van Fish Fund/Our Fish) BLUE doet exact het zelfde: (succesvol) lobbyen voor gesloten visgebied in Derde Wereld-landen en de Pacific.
Cashen op Oceanen, the Economist is 25% eigendom Rothschild
Plastic in zee via David de Rothschild
Het zijn kortom de super-rijken der aarde met luxe-jachten die deze clubs steunen om zeereservaten in te laten stellen. Daaronder ook bankiers-zoon David de Rothschild.
Die zeilde samen met de eigenaar van persbureau Reuters (Thomson) in 2009 al de wereld rond met ‘de Plastiki’ om ‘plastic in zee’ te agenderen. En ALLE mainstream-media berichten vervolgens lovend over meneer Rothschild de oceanen-redder.
Ze lanceerden Delftse student Boyan Slat tot “entrepreneur van het jaar’ omdat hij iets riep over Plastic in Zee. Slat werd zelfs gast op de Bilderberg-conferentie van 2017.
The Guardian. De bron van ‘de plastic soep’ die in werkelijkheid zo heet niet gegeten wordt…
Inmiddels is ‘plastic in zee’ tot in de Waddenzee een campagne-item geworden.
De Rothschild organiseerde ook met zijn The Economist de grote Oceanen-conferenties, zoals vorig jaar in Bali. Hier op het Slow Life Symposium 2013 vind je een overzicht van kernleden/2030 Agenda-personeel: zoals Pavan Sukhdev, (Deutsche Bank) Johan Rockstrom (Club van Rome), Jacob von Uexkuell, de directrice van de Tellus Mater Foundation (een bankier) David de Rothschild.
Terwijl men zelf luxe internationale levens leidt, wil men dat het plebs dus van hun grondstoffen en zee afblijft.
Van de Prins van Monaco en Hedgefund-vampiers
Blue Marine Yacht club
BLUE marine foundation ontstond als campagne-organisatie voor deze globalistische miljardairs. Die Blue Marine Yacht Club werd opgericht in 2012 voor invloedrijke miljardairs die geld willen geven voor zee-reservaten. Je wordt pas lid vanaf 25.000 euro per jaar.
Blue Marine Yacht Club werdwerd opgericht door de Zwitserse miljardair Ernesto Bertarelli (Waypoint Capital Group) en een bankier van JP Morgan Chase. De club staat onder patronage van de Prins van Monaco, tevens 1 van de oprichters..
Die jetset van hedgefund-vampiers en oude adel, die heeft met hun Londense organisatie Boat International voor Luxe-jachten (zeilbootjes van + 1 miljoen euro, jachten van tientallen miljoenen euro’s) ‘BOAT International‘ een eigen ‘oceanen-campage’ lopen.
…campagne-voeren voor rijke stinkerds met superjachten, dan val je in de prijzen…Boat International en de Blue Marine Yacht Club
Sociaal prestige via prijzen
BOAT International gaf Claire Nouvain/BLOOM afgelopen jaar een mariene prijs, de OCEAN Award voor haar ‘gevecht’ om de ‘diepzee’ visserij-vrij (800 mtr diep, werd daar gevist?) te houden. Dus campagne-voeren kan ze wel.
Ook Daniel Pauly (door Pew gefinancierd, commissaris bij Oceana) kreeg een Ocean Award voor zijn ‘Sea Around Us’-project.
Met zulke financiele partijen er achter kun je lekker vervelend doen, en het lijkt alsof je veel sociale waardering hebt (en dus geloofwaardigheid). Die miljardairs willen- als ze lekker pleziertjevaren- gewoon geen vissers zien. BLUE wil 1/3de van de zee op slot voor visserij, net als WWF en Stichting de Noordzee overigens.
Kortom, al die oceanen-campagne-clubs. Het is 1 pot nat, een hobby-horse van rijke globalistische stinkerds met jachten met gouden kranen en helikopterplatform. Die menen dat de wereldzeeën van hen zijn.
De anti-pulscampagne van BLOOM duikelt een rapport op waaruit zou blijken dat 70-80 procent van de kabeljauwen hernia zou krijgen. Wie weet welk rapport dat is?