Een kunstmatig rif waarop oesters zich aanhechten kunnen. Welke soort is dit? Japanse of platte? Hij is wel rond en plat…
Alsof het op onderlinge afspraak is afgestemd, ‘ontdekt’ de natuurherstel-industrie afgelopen najaar plots dat de platte oester nog leeft in de Waddenzee. Het Dagblad van het Noorden riep op een afgesproken ‘persmoment’ in oktober 2017 zelfs dat hij was uitgestorven op de Waddenzee, maar opnieuw ‘ontdekt’.
Eureka hoe is het mogelijk. Eerst de wens om ze te doen ‘terugkeren’ en plots ‘vind’ je ze….
De bron is een persbericht van het Programma Zelfverrijking Waddenzee op 26 oktober 2017, een door het Ministerie van EZ gefinancierd (dik 2 miljoen euro per jaar) brouwsel van milieu-activisten en ambtenarij, gevormd nadat het Waddenfonds ontstond in 2008.
Die willen hun eigen bestaansrecht verlengen (PRW 2.0) en budget vergroten, terwijl ze dit jaar opgeheven moesten worden.
Plots heet het vriendje van Wouter van Dieren (die dat Waddenfonds regelde met Pieter Winsemius als VROM-minister)- Hein Sas- ‘oesterdeskundige’. Sas is zo’n archetypische Linksch-Mensch en gemeenschaps-parasiet, die nog nooit iets van schelpdieren publiceerde in de primaire literatuur. Of wel dan? Nee heh?
De enige echte oester hier is de Rijksoverheid, die al anderhalf jaar mijn Wob-verzoek traineert aan Rijkswaterstaat
2016 is er een rapportje met een wens van Programma Zelfverrijking Waddenzee
De Volkskrant kwam er overheen, te jubelen van ‘eureka hij is teruggevonden’. Al die leuteraars van journalistiek en hun bevriende milieuclubjes roepen elkaar na, zo eind oktober 2017. Ra ra hoe kan dat?
En ‘eureka’ oktober 2017 melden alle media tegelijk dat hij is ‘teruggekeerd’
Want 100 procent weg zijn organismen in de natuur natuurlijk zelden, hooguit ‘minder opgemerkt’.
De menselijke natuur in acht nemend, zijn inhaligheid en leugenachtigheid: Clubs als Natuurmonumenten willen nu hun werkgelegenheid herstellen bij de nieuwe ronde voor het Waddenfonds.
De wens blijkt de vader van de gedachte. Het Programma Zelfverrijking Waddenzee deed 2016 zo’n verkennende studie naar ‘terugkeer’ van die oester in 2016. En in 2017 ‘ontdekt’ het bureau dat die studie uitvoerde plots dat ze…hoe is het mogelijk…toch nog in de Waddenzee leven…
Dus is hij plots ‘ontdekt’. Terwijl bekend was dat ze al jaren aanwezig waren, zoals dat ecologische bureau ook toegeeft. Kort samengevat zijn die ‘natuurherstellers’ dus een bende pathologische leugenaars en inhalige subsidie-graaiers die eigenlijk een pak slaag verdienen.
The Balance of Nature, Ecology’s Enduring Myth
Ik bedoel, dat Programma Rijke Waddenzee is anti-wetenschappelijk. Een ‘voedselweb’ dat ‘uit balans’ is, dat is esoterie maar geen ecologie. The Balance of Nature, achterhaalde jaren 50 systeem-ecologie.
Ze bedoelen ‘wij willen tot in de einder publiek betaald werk voor ons zelf, omdat wij talentloos zijn, van de PvdA of erger, een pak slaag verdienen, en een moreel superioriteits-complex hebben’.
Met die scherpe randjes lijkt deze meer op een Japanse…
Al langer was bekend dat ze op Terschelling, Vlieland en Texel te vinden waren, verder uit de kust, maar niet in de aantallen van ‘vroeger’.
Je vindt nog wel oude Platte Oester-schelpen, de rechter 2 zijn alvast platte….
Dat ze zouden zijn ‘uitgestorven’ op het Wad, dat is ook het officiele verhaal zoals dat in ecologenblad De Leugenachtige Natuur werd gepubliceerd (2007). Na de strenge winter van 1962/3 was het uit met de oester-pret. Een oesterziekte er overheen, en foetsie.
Is dit geen platte oester?
Vervolgens nam de Japanse Oester het stokje over, die is nu overal in dikke en scherpe lagen als oesterbank te vinden, en die schilferrandjes. Toen wij bij Willemshaven met de garnalenkotter lagen, ook 1 groot veld van Crassostrea gigas, de scherpgerande Japanse versie.
…met palen vol Japanse oesters, het getij verschilt hier wel 3-4 meter
Het blijkt nog vrij lastig beide uit elkaar te houden, ik volg bijvoorbeeld deze omschrijving van Stichting Anemoon.
Stevige, variabel gevormde schelp. Van rond tot peer- of hoefijzervormig. Linkerklep boller. Schilferige sculptuur op de platte klep. Op de bolle klep ook golvende ribben. Slechts één duidelijk, kommavormig spierindruksel. Verdwenen uit de Waddenzee, zeldzaam tot sporadisch in de Noordzee (kleine exemplaren). Gekweekt in Zeeland (Grevelingen). Lege kleppen op het strand.
De platte oester zou meer rond moeten zijn, zonder die scherpe randjes van de Japanner die langwerpiger is. Ze smaken wel gelijk trouwens, ik heb er net even 1 geproefd. Gewoon rauw uit de schelp op slobberen.
Dit is een Japanner, die is langwerpiger en scherper, even openbreken
Toch meen ik nu een aantal platte oesters gevonden te hebben op een plaats aan de Friese kust waarop een sportvisser mij wees. Die stelde dat ze op die basaltblok-riffen al jaren te vinden zijn, en dat Ostrea edulis dus nooit echt ‘verdwenen’ was.
Dit lijkt sterk op een platte oester, rond en 1 zo’n dikke knobbel voor de sluitspier, en de rand is niet zo gekarteld, maar moet toch een Japanner zijn…
De zogenaamde plotse ‘ontdekking’ van die Platte oester kan met de campagne van milieuclubs te maken hebben, die nu roepen dat de Waddenzee op haar laatste benen loopt. En dat die immer veranderende zee dus niet zonder herstel-subsidie kan, en zonder pathologische leugenaars van de PvdA of erger…
Die willen zichzelf weer ‘nuttig’ maken via ‘herstel’ van die platte oester. Bijvoorbeeld om de massale industrialisatie van de Noordzee met hun windturbines een ecologisch randje te geven. Dat zo met die palen in de grond ‘riffen’ ontstaan, waarop die oesters dan vrij van visserij zouden kunnen ontwikkelen.
Het Rif-argument zul je nog vaak horen uit de hoek van (door de overheid en energiebedrijven gesponsorde) milieuclubs om zo de wind-industrialisatie van de Noordzee te verkopen. Gewoon, omdat het sociopaten zijn, zielige en leugenachtige mensen, eerloze lieden die eigenlijk een pak slaag verdienen.
De pathologische leugenaars en geldkloppers van het WNF hebben weer iets…
De geldkloppers (‘geef een gift’) van het Wereld Natuur Fonds bewandelen die verhaallijn. Volgens de laatste regels der marketing tuinen mensen eerder in je beweringen, wanneer je concrete percentages geeft (’60 procent’) al zijn dat vals concrete zwetserijen. Dan suggereer je een vorm van exactheid, wetenschappelijkheid.
….vandaar
Ze kregen met Ark ‘Natuurontwikkeling’ in 2015 wat loterijgeld om uit te vissen hoe oesterbanken ontstaan. Vervolgens komt er vanuit het Ministerie van Economische Zaken subsidie voor een Deltares/Imares (WUR) onderzoek (2016), dat je hier vindt;
…nog weer een rapport om de ambtenarij van EZ groen te wassen…
En dat moet dan nu breed ge-etalleerd, terwijl Japanse oesterbanken nu dus al overal spontaan ontstaan. Dus ze weten niets maar ze doen maar wat, om media-aandacht en geld te bedelen.
‘natuurvriendelijke energie’, milieuclubs als Stichting de Noordzee worden betaald om industrialisatie van de zee een groen randje te geven, door oa Ministerie van Asfalt en Windmolens, EZ en door Boskalis maar ook Tennet
Ook bij de pathologische leugenaressen van Stichting de Noordzee zijn die platte oesters plots heeeeeeeeeeeel belangurijk, die Rooibosteefjes.
Men zegt wel dat een oester wat lijkt op de vrouwelijke geslachtsopening, maar zo geel als deze heb ik ze gelukkig nog nooit gezien. Wel hoorde ik van een verpleger in de verzorging, dat hij bij het kut wassen van bejaarden zo’n gele Vla-laag er af moest halen.
Over erotiek gesproken, de oester krijgt dus Afrodiserende eigenschappen toebedeeld. Wie weet waar dat vandaan komt, comments below!
Eenmaal open gebroken
En zoals gezegd, ik vind het zo eenvoudig nog niet om de Japanse van de Platte te onderscheiden…. De variatie in vorm is zo groot…
Kortom, er leeft een hele subsidie-industrie van het idee dat de natuur niet zonder ze kan, in plaats van de meer realistische constatering: dat zij niet zonder hun achterhaalde opvattingen over natuur kunnen leven…