De actiegroep Wilde Kokkels (nu Stichting Wad) met de vrouw van Theunis Piersma, Petra de Goeij en anti-kraakondernemer Lenze Hofstee procedeerde de mechanische kokkelvisserij begin dit millennium van de Waddenzee af. Omdat kanoet-strandlopers plots verdwenen waren in 2002.

Dat ‘verdwijnen’ van ondermeer die kanoetstrandlopers, het zou door gebrek aan kokkels komen. En dat kwam door de kokkelvisserij, zo wist men zeker: en dus verjaagden Martijn de Jong en Lenze Hofstee (Wilde Kokkels) met Natura 2000 in de hand (Habitatrichtlijn) via procedures de visserij.

130 miljoen euro Waddenfonds-geld later nadat de mechanische kokkelvisserij met de overheid werd uitgekocht in 2004-6, geeft Koning Kanoet Piersma echter 10 jaar later toe dat er helemaal niet van een dramatische afname sprake was.

Ze waren gewoon ‘even ergens anders’, zoals U en ik ook wel eens niet thuis zijn maar de hort op.

Dat kun je lezen op bladzijde 71 van ‘Knooppunt Waddenzee’ (Bornmeer 2016)

De varianten die bij ons overwinteren van de kanoetstrandloper canutus en Islandica zijn onderdeel van een Euro-Canadese populatie die al decennialang constant is van omvang, zo’n 350-400 duizend dieren.

Zulke mobiele diertjes die van West Afrika (Banc d’ Arguin) tot Canada vliegen, die kijken niet op van een paar kilometer vliegen. Ze kunnen ook plots even kijken op het Engelse Wad (The Wash, dat is waar de boot uit Hoek van Holland aankomt) of daar wat te halen valt, of ergens anders.

Dus dan sta je daar als Lenze Hofstee en vogelaars van Natuurmonumenten op Griend te wachten in 2002, en plots komen ze maar niet. Terwijl ze ‘normaal’ wel zouden komen. Of zoals ze nu zelf schrijven (blz 63)

Kunnen dertig- tot veertigduizend kanoeten zich ergens verstoppen? Dat was de vraag die zich rond de eeuwwisseling opdrong. De berichten (van Piersma, zijn vrouw Petra de Goeij, Lenze Hofstee en Martijn de Jong + Vogelbescherming RZ) waren in die tijd immers bepaald niet vrolijk.

Waar normaal in het najaar tienduizenden kanoeten samenkwamen rond het vogeleiland Griend, iets ten zuiden van Terschelling, waren dat er in 2002 nog geen twintig!

Vogeleiland Griend, briefje van de kanoeten ‘we zijn even naar de Wash vertrokken hoor Lenze…’

en blz 64

De afgelopen jaren van kanoetenonderzoek door onderzoekers van het project Metawad laten zien dat het kan. Kanoeten kunnen zich ‘verstoppen’, al is dat natuurlijk relatief. Wanneer de vogels naar plekken gaan waar nauwelijks vogelonderzoekers zijn- of kunnen komen- dan blijven die vogels uit de statistieken.

Het is niet verrassend dat vogelaars in zo’n immens gebied niet alle vogels opmerken

Die laatste zin is wel erg veel lof voor onderzoek, dat aantoont dat je eerder maar wat blufpoker speelde en eigenlijk niet wist waarover je praatte.

Foutje bedankt, 130 miljoen euro Waddenfondsgeld verdampt, en ondertussen zorgde Piersma et al weer erg goed voor zichzelf.

Nou ja, iedereen maakt wel eens foutjes. Of Piersma – de Koning Kanoet van het Wad- daar dan vervolgens eens bescheiden van zou worden…. Op zijn eigen website roept hij heel populistisch en ongefundeerd dat ‘the last wildernis has been steadily destroyed’. Maar waar ziet hij dat dan?

Zijn kanoeten zijn er nog in even grote getale als toen hij ging promoveren…zo schrijft hij immers zelf in ‘Knooppunt Waddenzee’.

Hier nog een foto van ‘plastic op het Wad’,  prachtig hoe dat scheepstouw zich met het hek verweeft op het immense Wad.

…en uw fotograaf op een kokkel/mossel en oesterbank op de Oostelijke Waddenzee:

…en omdat we er nooit genoeg van krijgen, het magische licht op de Waddenzee.

Wilde Kokkel (Nu Stichting Wad met de vrouw van Theunis Piersma, lepelaarvrouw Petra de Goeij van het NIOZ) Lenze Hofstee is nu mogelijk al miljonair met zijn 4-5 holdings waarbij hij gekraakte huizen onderverhuurt, zoals Carex, Het Rif Holding en Aeshna BV.

…en zo kun je die natuur-idealisten mogelijk het beste zien. Als handige ondernemers die gokken met gemeenschapsgeld….