….dus moeten we Indonesië en Papoea Guinea heroveren…

Aanrader, om weer in de koloniale stemming te komen…

Als je  3 maal Nederland nodig hebt om energie voor auto’s en vrachtverkeer op te telen, welke landen zijn betere kandidaat voor landje-pik dan vroegere kolonien? Toevallig lees ik net ‘Naar de Eeuwige Sneeuw van Tropisch Nederland’, uit 1936 van de kloeke vorscher Dr A.H (Anton) Colijn.

Een boek over de expeditie naar de top van het Carstensz-gebergte, ondersteund door een dochter-maatschappij van Shell, de NNGPM: Dat je alvast weer in de stemming kunt komen. Uit de tijd  dat Nederland nog trots bezitter was van Papoea-Nieuw Guinea.

Uiteindelijk ontstond Shell ook als Nederlandse koloniale onderneming in 1890 als N.V. Koninklijke Maatschappij tot Exploitatie van Petroleumbronnen in Nederlandsch-Indie. (K.N.M.E.P.), met toevoeging later van de Bataafsche Petroleum Maatschappij.

Onder Amerikaanse druk werden we op 15 augustus 1962 van dat jungle-bergland met bodemschatten afgeholpen. Nadat we in 1949 al onze Gordel van Smaragd moesten opgeven, ook onder Amerikaanse druk.

Via de Wereldbank wilde de nieuwe kolonisator der wereld, Amerika zelf aanspraak op de Indische olie maken. Bijvoorbeeld door via de Wereldbank de corrupte Indonesische regering aan een schuld te helpen, die ze met grondstoffen en grond kunnen inlossen. (zie John Perkins, Confessions of an Economic Hitman)

De NNGPM-olievelden kwamen in 1962 in handen van het Indonesische staatsbedrijf Pertamina, terwijl Amerikaanse bedrijven als Murphy Oil over de olie in Maleisië beschikten.

Soeharto hield zijn greep op Pertamina, dat 1975 failliet ging en doorstartte.

Anton Colijn, in de door Shell-dochter NNGPM ondersteunde expeditie

Toen in 1936 had je nog 3 echte Hollandse kloeke kerels: Colijn, Dozy en Wissel, die de piek van de Carstensz van 5050 meter ‘aanvielen’ als alpinist, na een lijdenstocht af te leggen door een met bloedzuigers ge-infecteerde jungle. Dat is andere koek, dan klagen dat andermans woorden je zo pijn doen, en je niet ‘jezelf’ kunt zijn…

Begeleid door ‘plichtsgetrouwe’ Dayak-knechten met kapmes bedreven ging het drietal op weg. Bijgestaan door Papoea-roeiers voor het jungle-gedeelte, om de bagage per rivier zo ver mogelijk stroomopwaarts te krijgen. Daar in de eeuwige sneeuw plantten zij de Hollandse 3-kleur. Deze Kampong is van ons!

Zodat Uitgeverij Scheltens & Giltay voor Hollandse jongens ‘Boeken van Wilskracht en Avontuur’ kon uitgeven, 80 jaar geleden nog maar. Het Carstensz-gebergte was vernoemd naar de Nederlandse ontdekkingsreiziger Jan Carstensz die in 1623 de besneeuwde toppen waarnam vanaf zee.

Na oprichting van de Nederlandsch Nieuw Guinee Petroleum Maatschappij (NNGPM) in mei 1935, een dochter van Shell, komt er geld en mankracht vrij voor expedities ter verkenning van het nog maagdelijke land met al haar inboorlingen. Die NNGPM leende haar vliegtuig uit aan deze expeditie.

Bij Shell vinden we het belangrijk dat je helemaal jezelf kunt zijn!

Onderweg door de jungle naar boven richten ze basiskampen in, vanuit de lucht bevoorraad op dropping-plekken door een Sikorsky van het Koninklijk Nederlands Indisch Leger (KNILM). Het eerste deel van de reis gaat met prauwen van de lokale Papoea’s naar de ‘Prauwbivak’, van waaruit de “rimboemarsch’ zal plaatsvinden: (blz 67)

De tocht duurt ons ellendig lang, Alleen is het steeds weer een werkelijk genot, naar de Kopera-poka-roeiers te kijken, die staande gedurende vijftien lange, lange uren in een schitterend en door niets onderbroken rhythme hun lange dajongs-pagaaien- door het water slaan, terwijl de stuurman op het uiterste einde van de prauw met den voet de maat stampt’.

Ze zijn naakt, deze roeiers, slechts de lendenen omgord met een roode doek, zoodat hun klassieke gestalten goed uitkomen. Boeiend was het, dit spel van de krachtige, soepele spieren te volgen, doch onbegrijpelijk bleef het voor ons, hoe ze dat zware werk zoo lang uit konden houden.

Kloeke Hollandsche vorschers Colijn, Dozy en Wissel

Edoch, wat gebeurt er dan als die inlandersch de boot laten kapseizen?

Zoo nu en dan wordt de vaart aardig opwindend, en eenmaal kapseist zelfs onverwacht onze prauw. We kunnen allen nog tijdig over boord springen, de bagage wordt spoedig gered en met de omgeslagen prauw op een grindbank gesleept.

De roeiers stonden aardig beteuterd te kijken, want het laten kapseizen van een prauw, ja zelfs het overnemen van water in hun vaartuig, is voor deze zuidkust-Papoea’s een groote schande.

Van den transportmandoer kreeg ieder der zondaren een flinken klap met de bloote hand, welke kastijding met de grootste gelatenheid in diep schuldbewustzijn werd aanvaard.

Het kloeke drietal bereikt de eeuwige sneeuw en gletsjer van de Carstensz

Mogelijke vijandigheid van Papoea-stammen die ze in de jungle onderweg zouden tegenkomen, werden met relatiegeschenken vanuit de Sikorsky alvast gepareerd. Zo bereiden ze de Papoea’s voor op de komst van de beschaafde Nederlanders.

We vroegen ons af, wat wel het effect geweest zou zijn van de geschenken, die Wissel, volgens het programma, eenige dagen te voren als een echte lucht-sinterklaas, op hen had neer doen dalen: een paar petroleumblikken vol roode kralen, roode doeken, zeeschelpen en nog een aantal andere dingen, waaronder zich ook enkele oude, verroeste keukenmessen bevonden.

En in het gezicht van de vreedzame rookkolommen (van de Papoea-dorpjes RZ) rees daarmede de vraag bij ons op, of het geven van die messen toch wel zoo’n verstandige zet was geweest, als we eerst gemeend hadden bij het samenstellen van de cadeautjes.

Want we leren dat de Kapauko’s (berg-Papoea’s) zo hun eigen economische opvattingen hebben:

Na ijzeren messen waardeeren ze het meest kleine zeeschelpjes, waarmee vrouwen gekocht kunnen worden. Vrouwen worden bij de Kapauko’s namelijk gewaardeerd in zeeschelpen, maar de geldende marktprijs schijnt nogal aan schommelingen onderhevig te zijn.

Na de schelpjes gaat hun liefde vooral uit naar roode kralen, rood katoen, leege blikken van Deventerkoek en al dergelijke begeerlijkheden, als ze maar rood zijn of glinsteren.

Shell wappert de homo-vlag, maar deze Dayaks zouden niet ‘zichzelf’ mogen zijn, ‘jezelf zijn’ is bij Shell nu heel specifiek

Even staat het Kloeke Hollandse drietal met hun Dayak-helpers oog in oog met een vijandige stam, die aarzelt of ze de pijl en boog moeten inzetten. Maar de komst van ‘den grooten voogel’ – de Sikorsky- verandert de stemming van vijandigheid in diepe eerbied wanneer de Kapauko’s de relatie ontdekken tussen de 3 blanken en het vliegtuig.

De succesvolle dropping met parachutes van goederen voor het Basiskamp, doet de stemming in euforie omslaan:

Vooral onze Dayaks waren onder den indruk  van deze prachtige samenwerking met het vliegtuig, en een van hen, die klaarblijkelijk nog al een philosophischen aanleg bezat, merkte, nadat hij me eenigen tijd aangekeken, en ik hem gevraagd had, wat hij op het hart had, met ernstige stem op:

De Toean Besar (de blanke heer) moet wel een groot vriend zijn van Toean Allah. (de Heer God) Anders zouden de zaken onmogelijk zoo kunnen kloppen.

En deze ‘onbeschaafde’ Dayak voelde het beter aan den menigeen onzer, die succes zo licht toeschrijft aan eigen wijsheid en kunnen.

Het contrast: (2018) uit naam van de SDG-doelen (2030 Agenda) wil men vanuit de Shell-boardroom deug-signaleren. 1936: Shell-dochter steunt de expeditie die het binnenland openlegt, alwaar ‘Kustpapoea’s reeds drie dagen een rondedans om de Hollandsche vlag houden’

Tachtig jaar oprichting van haar NGPGM lezen wij dan nu bij Shell:

Bij Shell moedigen we iedereen aan volledig zichzelf te zijn, ongeacht, etniciteit, gender, religie of seksuele voorkeur. Alleen dan haal je namelijk het maximale uit jezelf en uit anderen. Wij geloven ook dat diversiteit gezien en gevierd mag worden.

Daarom dragen vier Shell stations rondom Amsterdam Amsterdam tijdelijk met trots het icoon van de (gay) Pride: de regenboog. Welkom bij Shell. Iedereen.

Die Papoea’s zien Shell al met de regenboogvlag aankomen.

Biofuel-steppe

Met afgesproken prijs van 10 schelpen, verloten ze de vrouwelijke Shell-expats. En ditmaal laten ze zich niet langer met roode kraalen verleiden. De bewondering die 80 jaar geleden nog overheerste bij de Berg-Papoea-krijgers voor de blanken, slaat om in minachting en spot, bij het zien van dat zelf-twijfelende zootje Social Justice Warriors.

Ze schieten die duurzame Shell-vlindertjes met hun diversiteitsvertrouwenspersonen dwars door de sodemieter. En vieren met trots dat ze niet zo krankzinnig, verwijfd en verweekt zijn als die Westerlingen.

Dan dansen ze drie dagen achtereen rond de Driekleur die daar 80 jaar eerder door Colijn, Wissel en Dozy was geplant. En van de Energietransitie in Nederland kwam vervolgens niets terecht. Men ging uit arrenmoede maar wat windmolentjes planten.

Stena Line ook globalistisch deug-signaleren voor 2030 Agenda

  • Het boven besproken boek is overigens een aanrader om te lezen, wanneer je meer over Nederlandse koloniale expedities wilt leren.
  • Zie ook vorige blog: al die bedrijven  de plots regenboog-vlagje zwaaien, dat is onderdeel van 2030 Agenda

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *