Deze week rapporteerde ik op gezag van prof Guido van der Werf (Vrije Universiteit)- volgens zijn website de meest geciteerde koolstof-kringloopprof van het moment- dat de bosbodem gemiddeld 27,5 kg CO2 per hectare vastlegt. En dat Hans Blonk met zijn 403 kg dus 15 maal te hoog aftikt.

Nu wil ik allereerst zelf de verantwoordelijkheid nemen voor de rekenfout die Van der Werf maakte: ik had op voorhand mijn gevoel moeten volgen en ‘m moeten dubbel-checken voor publicatie. Duizend maal mijn excuses, want je moet nooit iets op gezag van een wetenschapper aannemen als je dat graag wilt, maar altijd dubbel-checken.

Wetenschap is een menselijk bedrijf, een chirurg maakt immers ook operatiefouten en ziekenhuizen zijn de gevaarlijkste plaatsen op aarde. Misschien heten ze daarom ook zo: een huis waar je ziek wordt.

Dus ik vroeg in de dubbelcheck naderhand:

Bedoelde Van der Werf nu wel de vastgelegde CO2 in de bodem? Want qua groei van bos is 27,5 kg per hectare veel te mager. Immers, een beetje boer produceert ook tonnen droge stof per hectare en een bosbouwer haalt ook tonnen houtgroei per hectare per jaar…

Dus vroeg ik toch even na en hier is zijn antwoord:

Mea culpa, bij de omzetting naar kg per hectare ging ik fors de fout in (ik ben gewend om in g per m2 te denken). De 275 g CO2 per m2 klopt dus wel (maar is voor een gemiddeld bos dat dus niet bestaat, en soms gaat het over droge biomassa, soms over koolstof, soms over CO2) maar de omzetting naar kg naar hectare moet keer 10 zijn i.p.v. delen door 10 wat ik deed. De derde bullet moet dus zijn:

– 11E15 / 4E13 = 275 g CO2 / m2, oftewel 2750 kg CO2 per hectare neemt een bos op. Gevoelsmatig vind ik dat al veel. Uiteraard een gemiddelde, als je een bos nieuw plant is dat getal natuurlijk veel hoger.

Dit komt overigens overeen met dat oude Roemeense bos. Toch blijft het lastige materie, als dat oude Roemeense bos in de fik vliegt of een bende kevers over zich heen krijgt dan wordt die opname opeens een flinke afgifte.

Balk en Splinter
Maar zijn fout is dus mijn fout; dat je te gretig iets van ‘m wilde aannemen omdat dit in je straatje past. Wat je mainstream-journalisten dagelijks ziet doen en wat je zo veracht bij anderen. Balk en Splinter!

De waarde waarop Van der Werf doelt – en waar hij een factor 100 misrekende- is dus alle aangroei van hout en wat de bodem opneemt. Dat is een ANDER GETAL dan wat Blonk gebruikt, namelijk de vastlegging in de bodem per jaar.

🙂

Dus het kan geen toeval zijn: ik begin gisteren een serie over klassieke deugden als moed en zondenbesef, en mag ze direct publiek in de praktijk brengen. Mijn excuses aan Hans Blonk en de lezer. Ik mag niet zomaar een wetenschapper overschrijven als een getal in mijn straatje past, maar moet ze altijd dubbel-checken, we houden de standaard hier hoog op Interessante Tijden.

Ik vraag iedereen ook om feitelijke weerlegging van wat ik aanvoer. Graag, laten we elkaar niet bullshitten.

Die 27,5 kg CO2 per hectare leek mij toen realistisch als het uit metingen komt, waarin ook oerbos meetelt dat netto CO2-emitter kan zijn.

Zo publiceerde Pieter Tans in 2009 in Oceanography zijn studie over hoeveel de oceanen en land opnemen, gebaseerd op de CO2-metingen bij Manua Loa. Wat in de atmosfeer achterblijft is een residue van wat NIET door land en de oceanen wordt opgenomen nadat mensen zo’n 30Gton CO2 de lucht in spuwen.

Zo kun je indirect dus afleiden wat het land opslorpt aan dit groeikasgas, de levensadem van planten. Ik dacht dus: daarvan is het afgeleid, en dus heb je een realistischer getal (gemiddeld over de wereld) dan het cijfer dat Blonk bij Nabuurs vandaan haalde.

LUC-emissie omslachtige manier om te zeggen: de boer moet boeten
Dus mijn 15-factor was bullshit. Maar die misrekening verandert helaas niets aan de basis van de hier gestelde kritiek:

• Kersenplukken: waarom de hoogste waarde die je in de literatuur vindt als uitgangspunt nemen
• Meten met 2 klimaten. waarom zou je per definitie de vastlegging van bos als strafpunten toekennen aan boeren? Als je een grazige weide op zeeklei hebt, dat is niet aan bos onttrokken land. En heet zo’n weiland officieel ‘natuurgebied’ dan kent de overheid plots geen emissies toe voor ‘geblokkeerde koolstofvastlegging’. Sterker nog, als natuurclubs bos kappen heet dat ‘natuurherstel’ en krijgen ze subsidie.
• Valse concreetheid; Het LUC-emissie-verhaal blijft op een nogal omslachtige manier zeggen dat je iets tegen boeren hebt… er zijn tenminste 18 koolstof-calculatoren in omloop en 13 kennen geen LUC-emissies toe. Je hebt dus de pech dat je in Nederland woont, waar zijn academici die door de ambtenarij betaald krijgen om jou een probleem te vinden
  

  Het Groninger Zeekleiland gisteren

Ik zeg hier ook ‘helaas’, want het zou zo mooi zijn als we in 1 groot lief Plopsaland leefden waarin wetenschappers belangeloze hoeders van De Waarheid waren, waarover wij slechts vol ontzag dienen te schrijven ‘ja meneer, nee mevrouw’. Maar in dat sprookje geloven ze alleen bij NRC Damesblad en andere seculiere linkse pleekrantjes.

En zoals Van der Werf aangeeft, zulke cherry picking van waarden is nogal kwestieus, er is niet 1 hoge waarde te kiezen: want die opslag in de bodem is sterk aan verandering onderhevig per gebied en situatie. Wanneer persoonlijke keuzes van enkele academici in hun gesubsidieerde koker zoveel verschil kunnen maken, wat zegt dat dan over het nut van hun wetenschap voor de maatschappij?

LUC-emissie lijkt dus vooral een omslachtige wijze om te zeggen dat Boer Barbertje moet hangen. Net als ‘bodemberoering door visserij’. Wie een stok zoekt om mee te slaan – en daarvoor betaald krijgt door de milieubureaucratie- vindt in de CO2-wereld een heel arsenaal van valse concreetheid.

Maar om op het thema terug te komen van dit artikel: wees kritisch op jezelf, want voor je het weet bedrijf je de zelfde praktijken waarvan je anderen beschuldigt. En met de maat waarmee je meet, word je gemeten. Amen.( = zo is het!)