Op 11 november 1918 ging de wapenstilstand tussen de geallieerden en Duitsers in om 11 uur. Toen werd de kiem gelegd voor de Tweede Wereld Oorlog. De korporaal Adolf Hitler – gelegerd in een Beiers regiment bij Ieper (Wijtschate, Bayernwald) was net bij een gifgas-aanval aan zijn ogen verwond, zijn zicht kwijt.

Op een heuvel ten Zuiden van Wervik hadden wij reeds in de avond van de 13de oktober verscheidene uren achtereen een trommelvuur (artillerie RZ) van gasbommen te doorstaan, en dat werd de gehele nacht in meer of minder hevige mate voortgezet. Reeds omstreeks middernacht viel een gedeelte van ons uit, waaronder enkele kameraden meteen voorgoed

Otto Dix zat voor de Duitsers bij de Somme gelegerd, hij maakte houtskooltekeningen

Tegen de ochtend kreeg ook ik pijn, die van kwartier tot kwartier erger werd, en om zeven uur in de vroege morgen verliet ik, strompelend en wankelend met brandende ogen het front, met mijn laatste rapport uit de oorlog bij me

Herstellend in het hospitaal van Pasewalk in Pommeren kwam het nieuws van de overgave, waarover hij in ‘Mijn Strijd’ over vertelt:

Toen de oude heer (een hospitaal-predikant RZ) echter trachtte verder te vertellen en begon mee te delen, dat wij nu een eind moesten maken aan de lange, lange oorlog, en dat ons vaderland in het vervolg zeer zware verdrukking zou moeten doorstaan, omdat wij de oorlog nu verloren hadden;

…..dat de wapenstilstand zou worden aangenomen in vertrouwen op de grootmoedigheid (…. de plundering van Duitsland via Verdrag van Versailles RZ) van die genen, die totnogtoe onze vijanden waren geweest- toen hield ik het niet langer uit.

Het werd mij onmogelijk om nog langer te blijven. Het werd weer zwart voor mijn ogen en ik tastte en wankelde terug naar de slaapzaal, waar ik me op mijn bed neerwierp en mijn brandend hoofd in deken en kussen drukte.

Hitler moest huilen.

…. twee miljoen mannen waren voor niets de dood ingegaan. Was het niet alsof de graven van al die honderdduizenden, die eenmaal waren uitgetrokken in een vast geloof aan het vaderland om niet weer te keren, nu moesten openbarsten?

Was het niet alsof ze zich moesten openen, en de zwijgende helden in hun kleed van bloed en modder, als wrekende geesten naar het vaderland moesten zenden, naar dat vaderland, dat hun het grootste offer dat een man aan zijn volk kan brengen, zoo smadelijk en onder een vals voorwendsel ontfutseld had?

Dolfie ziet- naar nu blijkt terecht- in marxistische revolutionairen in Duitsland- van een door God uitverkoren en heel bijzonder volk dat zich via overerving door de moeder raszuiver hield, met zelfs een eigen aparte categorie voor racisme- de oorzaak, dat Duitsland verzwakte en omviel.

Keizer Wilhelm II was de eerste Duitse keizer geweest die de marxistische leiders de hand ter verzoening had toegestoken, omdat hij niet begreep dat schurken geen eer bezitten. Want terwijl zij de keizerlijke hand nog in de hunne hielden, zocht de linkerhand reeds naar de dolk.

Met de blanke Westerse hetero-man 🙂 kun je geen enkel compromis sluiten. Tussen beide kan niets anders bestaan dan het onverbiddelijke ‘gij of ik’!

Maar ik besloot, politicus te worden.

Die laatste zin is met de kennis van nu, ja, hoe zullen we ’t zeggen…

Om juridische redenen heb ik ‘Blanke Westerse Heteroman’ gebruikt, en niet de naam van een uitverkoren volk met eigen categorie voor racisme. Het is namelijk strafbaar om iets naars over blanke Westerse hetero-mannen te zeggen.

Het gebruik van die volks-naam is zo beladen, en deze mensen claimen zo’n unieke positie in de geschiedenis van wereldleed, dat je direct in een mijnenveld terechtkomt van voor-oordelen die in je gezicht kunnen ontploffen. Dus al brandt ’t op je lippen, die ROT-…. dan moet je dat vooral niet zeggen.

Territoriumdrift
Oorlog is heel ‘natuurlijk’, het is darwinistische strijd om het bestaan, om levensruimte en grondstoffen. Wolven voeren oorlog, mieren, apen. En mensen dus. Of ‘natuurlijk’ dus gelijk staat aan ‘wenselijk’, daar kun je over discussieren. Ecologen geloven van wel, hun gehele vakgebied is op die zogenaamde ‘naturalistische drogreden’ (natuurlijk = goed) gebaseerd.

In de opvolgende Tweede Wereld Oorlog zouden nog eens miljoenen Europeanen elkaar afslachtten, 15 miljoen Duitsers, al die arme Amerikanen, Britten en vooral de Russen. Hoeveel miljoen Russen er door de nazi-oorlogsmachine verzwolgen werden, daar bestaan schattingen over met een fout-marge van een paar miljoen.

Praat niemand over. Sterker nog, ‘kwaliteitskrant’ CIA Handelsblad loopt de Rus nu opnieuw als misdadigersvolk te ‘framen’. 

Je kunt in ‘Mijn Strijd’ (1923) al lezen dat Dolfie het Slavische Untermenschen-land van de Russen op het oog had als kolonie. Land waar ‘het zwaard op de ploegschaar’ vooruit zou gaan, Levensruimte voor het Duitse volk, naar de theorie van Thomas Malthus: dat je landoppervlak voor voedselbehoefte de bevolkingsgroei moest kunnen bevatten.

Zoals de Britten en Fransen immers ook de helft van de wereld tot kolonie hadden gemaakt. Rusland haar volk zou dus moeten plaats maken voor het heersers-volk. De echte krijgers.

Wat alle verbeelding tart, dat is de industriele wijze waarop mensen werden doorgedraaid in de Eerste Wereld Oorlog (1914-18), ongekend in de geschiedenis van de mensheid. Met name artillerie stampte duizenden tegelijk tot mensenmoes. Zo kreeg je ook die monumenten als bij Tyne Cott (vlakbij Ieper, de Derde Slag om Ieper) en bij de Somme (Frankrijk, Hameldown Tor) met namen-lijsten.

Tienduizenden vermisten in rijtjes bij elkaar, ‘their name liveth forevermore’, of ‘known unto god’ als er een lijk zonder soldatenplaatje was gevonden. Dat maakt op zo’n wijze oorlog voeren ook anders dan de adelijke ridderlijke oorlogen, duels waar lichaamskracht en oefening in de Martial Arts het verschil konden maken.

Nu was ‘puur geluk’ een veel grotere factor.

Wat de Eerste van de Tweede onderscheidt, is dat die eerste een nieuw industrieel tijdperk fysiek vormgaf, het gelijkheids-ideaal waarvan ook de marxisten vaandeldragers waren brak door.

En daarmee kwam het afscheid van de Adel, aristocratie en hun traditionele waarden. Keizerrijken vielen om, het Grote Geld van Wallstreet ging meer en meer de wereld domineren. Het Ottomaanse rijk werd een seculiere dictatuur onder Ataturk. En de dictatuur van ‘gelijkheid’ kwam in de plaats, met zelfs stemrecht voor vrouwen. 🙂

Aris-tocratie, de erfgenamen van oorlogsgod Ares (Mars)
Het woord ‘Aris-tocratie’, adel heeft natuurlijk haar stamwoord in Ares, de Griekse Oorlogsgod, evenknie van de Romeinse god Mars; naar Mars zijn weer de ‘martial arts‘ vernoemd, vechtkunsten. Om een heersers-volk te zijn, moet je kunnen vechten en winnen.

In de vechtkunst heb je alle nobele eigenschappen nodig om het allerergste te kunnen doorstaan. Je snapt dat wel; hoe groter de weerstand, hoe meer karakter je vormt. En ook omgekeerd, als alles je meezit word je een slapjanus. Zoals een astronaut in de ruimte ook spieren verliest wanneer hij niet oefent.

Van oorsprong was de wapen-dragende kaste van de Ari-ers, de Aristocratie dus de heerser. En de Ariers, de heersers waren dat krijgsvolk dat het Noorden van India innam op de Untermenschen die daar ooit leefden. De lagere kasten, die nu ‘onaanraakbaren’ zijn. Niet voor niets is de Svastika een Hindoe-ariaans symbool voor de zon.

Het getal twaalf
De oorlogsgod Ares was 1 van de 12 Olympische goden die de Olympus bewoonden. Getrouwd met Athena die wat minder onbesuisd en meer wijs zou zijn.

Dat getal van 12 kennen we natuurlijk ook van de 12 stammen van Israel, en de 12 apostelen van Jezus, twaalf maanden in het jaar. Maar je vindt ’t getal 12 ook in de Edda van Snorri Sturlusson, de Nordische mythologie over Odin en de Germaanse godenwereld (Marcel Otten, Edda blz 223, de Saga van Ynglingen)

Het land ten oosten van de Tanatak (een rivier die uitmondt in de Zwarte Zee, waarschijnlijk de Dnjepr) werd het land van de Asen genoemd, of het Asenrijk. En de hoofdstad van dat land heette Asgaard. In die stad heerste een hoofdman die Odin heette en het was de plaats waar grote offers werden gebracht.

Het was daar een gebruik dat 12 tempelpriesters de hoogsten in rang waren. Zij bepaalden de offergaven en velden oordelen over de mensen. Ze werden goden of meesters genoemd. Iedereen moest hen dienen en eerbied tonen. Odin was een groot krijger. Hij voer wijd en zijd en veroverde vele rijken.

Hij zegevierde altijd; hij behaalde in elke oorlog de overwinning en daarom was men ervan overtuigd dat het hem gegeven was de zege in elke oorlog aan zijn zijde te hebben

Gasmasker in museum Romagne 1914-1918, opgegraven uit de Kriemhilde-stelling

Jozua’s strijd om Lebensraum
Bij alle volkeren die op aarde leefden, is ‘succes in de strijd’ het belangrijkste onderscheidende kenmerk van je hoofdman om je ‘grootsheid’ als volk te benadrukken. En een teken dat ‘de Goden’ achter je staan. Of het nu Alexander de Grote was, of Jozua die alles dat ademde uitroeide toen hij ‘Het Beloofde Land’ in bezit nam. Omdat JHWH ‘m dat opdroeg. (Jozua 10;8-12). En wie ben jij dan om de orders van de Joodse Odin in de wind te slaan?

Het geschiedde nu dat zij voor het aangezicht van Israel vluchtten, zijnde in de afgang van Beth-Horon, zo wierp de Heere (de Joodse Odin) grote stenen op hen van de hemel, tot Azeka aan toe, zodat zij stierven. Daar waren er meer die van de hagelstenen stierven, dan die de kinderen Israels met het zwaard doodden.

Toen sprak Jozua tot de Heere (Joodse Odin) ten dage als de Heere de Amorieten voor het aangezicht der kinderen Israels overgaf, en zeide voor de ogen der Israelieten; Zon sta stil te Gibeon, en gij maan in het dal Ajalons!

En de zon stond stl en de maan bleef staan totdat zich het volk aan zijn vijanden gewroken had.

De strijd om Lebensraum, Levensruimte, we zien het al in het Oude Testament (Jozua 11;11). Geen enkel volk is zo uitzonderlijk dat ’t niet met een God aan zijn zijde een claim legt op andermans land. Om dan via genocide deze bodem in bezit te nemen;

En zij sloegen alle ziel die daarin was met de scherpte des zwaards, die verbannende. Daar bleef niets over dat adem had.

en Jozua 11;19-20

Daar was geen stad die vrede maakte met de kinderen Israels, behalve de Hevieten, inwoners van Gibeon; zij namen ze alle in door krijg. Want het was van de Heere hunne harten te verstokken dat zij Israel met oorlog tegemoet gingen, opdat hij ze verbannen zoude, dat hun geen genade geschiedde, maar opdat hij ze verdelgen zoude, gelijk als de Heere Mozes geboden had.

Duitse bunker Kriemhilde-stelling Romagne

Later deed David ’t nog eens dunnetjes over tegen de Filistijnse Untermenschen, zijn groupies krijgen (net als bij Adolf Hitler bij z’n Berghof) een vochtige grot van zijn genocidale capaciteiten:

En de vrouwen, spelende, antwoordden elkander en zeiden: Saul heeft zijn duizenden verslagen, maar David zijn tienduizenden!
8 Toen ontstak Saul zeer, en dat woord was kwaad in zijn ogen, en hij zeide: Zij hebben David tien duizend gegeven, doch mij hebben zij maar duizend gegeven; en voorzeker zal het koninkrijk nog voor hem zijn.
9 En Saul had het oog op David, van dien dag af en voortaan.
10 En het geschiedde des anderen daags, dat de boze geest Gods over Saul vaardig werd, en hij profeteerde midden in het huis, en David speelde op snarenspel met zijn hand, als van dag tot dag; Saul nu had een spies in zijn hand.
11 En Saul schoot de spies, en zeide: Ik zal David aan den wand spitten; maar David wendde zich tweemaal van zijn aangezicht af.
12 En Saul vreesde voor David, want de HEERE was met hem, en Hij was van Saul geweken.

Opnieuw zie je, als de Goden/HEERE met je zijn, dan maak je de meeste vijanden dood en krijg je de meeste wijfjes. Dus ja, in de wereldgeschiedenis bekeken, dan is het wel uitzonderlijk wreed wat de Duitsers gedaan hebben. 🙂