Vandaag in deel 2 diepen we Bas van Bavel zijn historische analyse van ‘markten’ verder uit, met link naar huidige praktijk. Wie veel heeft, gebruikt dat om nog meer te krijgen ten koste van de kleintjes.

Kapitalisten en communisten zijn niet beslist elkaars tegenpool, zo schrijft Anthony Sutton al in 1974 bij zijn analyse van de steun van Wallstreet-bankiers (bv Guaranty Trust) aan Sovjet-revolutionairen als Trotsky vanaf 1917. Monopolisten profiteren van een socialistische dictatuur via goede relaties met de elite.

Sutton’s inzicht komt overeen met de Bootlegger-Baptist speltheorie van Bruce Yandle, waarover ik in Elsevier Weekblad publiceerde (24-02-2018) en mijn lezing ‘The End of Nature Conservation’ hield in Berlijn (14-12-2018).

Zo verklaar je ook hoe juist VVD’ers en CDA’ers- zogenaamd ‘rechtse’ partijen en hun VNO-NCW- de drijvende kracht achter de Klimaatwet zijn, een door de maoist Wijnand Duivendak bepleit vehikel. (Ge-ent op de Britse Klimaatwet van ‘socialist’ Tony Blair van JP Morgan Chase)

Zij profiteren van een steeds Sovjet-achtiger regime waar de macht van honderd-duizenden rijksambtenaren en corporate netwerken groeit ten koste van gekozen bestuurders.

De logische consequentie van die praktijken zijn sociale onrust en een groeiende dictatuur om die onrust in te dammen. 

Een handjevol natuurlijke personen trekt aan alle netten
Nadat bevriende garnalenvissers vanuit de handel een mes in de rug kregen omdat ze een eigen duurzaamheidslabel oprichtten buiten het MSC-keurmerk, richtte Interessante Tijden haar vizier op de Katwijker Viskapitalist Diek Parlevliet, eigenaar van de P&P groep.

Dat artikel maakte veel reacties los. Wanneer familiebedrijfjes dus als zelfstandig collectief iets anders willen, dan probeert de handel daar een stokje voor te steken. Die handel bevindt zich in een steeds kleiner aantal handen, in zowel binnen- als buitenland.

Je hebt nu Puul (met H2 Equity Partners in meerderheidsbelang) en Heijploeg (P&P) die de garnalenmarkt controleren.

Hoewel op papier dus vrij ondernemerschap in de visserij geldt, zie je dat invoering van MSC-ecolabels andere belangen dient dan ecologie, en verder niets bijdraagt aan sociale duurzaamheid van visserijen. Zie ook mijn artikel in Elsevier Weekblad al het artikel ‘Handel in Wantrouwen’.

Adoptie heeft de wel volgende praktijkgevolgen: het via vangstafspraken stabiliseren van aanvoer en het via de diepvries stabiliseren van prijzen in een van nature jaarlijks sterk fluctuerende aanvoer.

Stillig-afspraken, handelsafspraken neigend naar kartelpraktijken zoals die in 2004 nog door de NMA werden beboet; alleen mag je het K-woord nu niet gebruiken. Laten we een garnalen-oligopolie/monopolie (doorhalen wat niet van toepassing is) dan ‘duurzaamheid’ noemen.

Een goed verhaal kan al het verschil maken tussen overheids-ingrijpen en overheids-goedkeuren. Uiteindelijk willen ambtenaren vooral ‘geen gedoe’. Zo wordt ‘wij hebben er geen last van’ bij de overheid het zelfde als ‘toegestaan’.

Survival of the Biggest
P&P zit overal. Ze kochten niet alleen de garnalenhandel op (Heijploeg), maar ze kochten zich ook de Duitse, Belgische (Donaat de Vos) en Franse vismarkt in. Daarnaast plukte Diek een Roos (Van Duin), zette deze op zijn pelagische hoed en zo zat ’t met zijn invloed op vishandel Mercuur plots ook weer goed.

Verder zag je dat pelagische reders – verenigd in PFA – als Van der Zwan en Vrolijk zich de platvismarkt in kochten, waaronder eigen kotters. En dat Vrolijk de garnalenpeller Kegge vijandig overnam. Zo werd ook de verwerking van garnalen afgesneden voor de concurrentie van de pelago-cowboys die zich de vismarkt in kopen; partijen die hun kapitaal opbouwden door historische privileges bij het uitdelen van visrechten..

Welke natuurlijke persoon zou nu bij Cornelis Vrolijk de Ultimate Beneficiary Owner (UBO) zijn, de topdog die aan de touwtjes trekt? En hoeveel subsidies hebben zulke bedrijven in de afgelopen decennia wel binnengetrokken?

We zien nu dat P&P nu ook een meerderheidsbelang koopt in DADAS. Platvishandel in Urk. Je ziet dus consolidatie; 1 machtige partij die van de miljarden euro’s bulkt,en die met een handjevol mensen 70 procent van de visrechten bezit, kan via dochters en partners de hele markt controleren.

De Mammon blijkt vaak sterker dan de mens, zo laat ook Van Bavel zien door de historie heen; consolidatie volgt door de machtigste partijen.

Dat lijken we hier ook te zien. Zo is er op een gegeven moment enkel aan de oppervlakte nog van een werkende ‘markt’ sprake. Terwijl je uiteindelijk maar een handvol of zelfs nog minder natuurlijke personen hebt die Ultimate Beneficiary Owner zijn. UBO. Natuurlijk kan het ook zo zijn; er zijn binnen de visserij te weinig echte ondernemers, die tegenwicht kunnen bieden. Iemand moet ’t doen, zo kun je redeneren.

Dus dan kunnen enkele partijen ook de markt naar zich toe trekken in een geglobaliseerde wereld waar geldt ‘Survival of the Biggest’.

CDA; Corporate Democratisch Appel?
We zagen ook dat de CDA-lobbyist/senator in de Eerste Kamer, Niek Jan van Kesteren uit Katwijk tegelijk lobbyist is voor de P&P-groep. De ex-voorzitter van de lobbyclub voor het grootbedrijf, VNO-NCW stond in 2016 op plaats 17 van de Volkskrant-ranglijst ‘meest invloedrijke Nederlanders’.

We citeren de Volkskrant over deze ‘Erevoorzitter van FC Rijnvogels

‘ Macchiavellist, opereerde volgens het motto uit Di Lampedusa’s roman De Tijgerkat: alles moet veranderen, opdat alles hetzelfde kan blijven. Zit sinds vorig jaar voor het CDA in de Eerste Kamer, waar de christendemocraten een sleutelpositie hebben omdat het kabinet veel stemmen tekort komt in de Senaat.

Is nog adviseur van VNO-NCW. Sinds de zomer ook voorzitter van Greenport Holland, de branchevereniging van de tuinbouwsector, als opvolger van Loek Hermans.

Profit & Profit (P&P)

Van Kesteren is tegelijk ook bestuurder bij de plaag van onze kottervissers (op platvis), die ze aan de gehate discardban (aanlandplicht) hielp;  Stichting de Noordzee.

Die neiging om de ‘groene’ lobby tegen het kleinbedrijf te steunen ten gunste van multinationals, die deelt ‘Macchiavellist’ Van Kesteren met meer ‘groene’ CDA’ers als Cees Veerman (Nationaal Groenfonds, Postcode Loterij), Ben Knapen (Postcode Loterij), Pieter van Geel (Postcode Loterij) en de ‘duurzame’ bankiers Herman Wijffels en Herman Mulder.

Uiteindelijk hebben globalistische sprinkhanen en multinationals het minste last van lastenverzwaring, ze kunnen lobbyisten en juristen betalen die ze uit de brand helpen. Zo help je de consolidatie van de eigen belangen ten koste van middenstand, burgers en de kleintjes. Die zijn vooral de publieke (belasting)batterijtjes van je winst-Matrix.

Uiteindelijk is dat de kern van duurzaamheid; privaat gewin uit publieke lastenverzwaring. Corporatisme. De huidige regering stuurt aan op een burgeroorlog en daarbij speelt het CDA een grote rol sinds Lubbers. Het Corporate Democratisch Appel?

Wat doet Pieter Omtzigt nog bij zo’n club?
En oh ja, de CDA-lobby kent meer medeplichtigen bij het instellen van een Sovjet-achtig globalistenregime ( 2030 Agenda). Jules Kortenhorst, CDA-Kamerlid en McKinsey-jongen, oprichter van de klimaatgeldsluis European Climate Foundation (ECF) in Den Haag, die jaarlijks voor 30 miljoen euro aan agitatie-propaganda financiert. En hun Jaap de Hoop Scheffer (CDA) die bij European Council on Foreign Relations zit van George Soros.

En Jan Peter Balkenende (CDA) die nu voorzitter is van de ‘groene’ multinationalclub van Shell & Unilever (DSGC) Doekle ‘Warmtepomp’ Terpstra, die met klimaatexcuus zijn Uneto-VNI-leden aan van burgers afgeperste inkomsten wil helpen.

Het aantal mensen dat je onder een tram wenst vanuit nationaal democratisch oogpunt en vrijhandel, dat groeit met het opsommen van CDA-prominenten. Wat doen mensen als Pieter Omtzigt en Annie Schreijer nog bij zo’n club? Of is het alternatief erger…?

Kortenhorst werkt nu bij het Rocky Mountain Institute, een ‘groen’ lobbycollectief dat is opgericht door Friends of the Earth-activist Amory Lovins. Een lobbyclub in Colorado die de energievoorziening voor de gewone burger zo duur en inefficient mogelijk wil maken ( = ‘duurzaam’)

Daarnaast zagen we al dat een andere CDA-lobbyist Janmaat ook bij P&P in de tas zit. Inmiddels zit P&P-baas Diek Parlevliet ook al bij de palingboeren van Dupan in het commissariaat, en heeft hij zo ook via Janmaat invloed op de ‘kleinschalige’ vissers via Netviswerk (waar Janmaat bestuurder is). Of dat ‘goed’ of ‘slecht’ is hangt dan buitenproportioneel af van het karakter van de persoon in kwestie.

Net als bij een dictatuur.

Op Hoop van Zegen 2.0?
Het lijkt alsof met het alsmaar groeien van P&P Op Hoop van Zegen van Herman Heijermans terugkeert, de absolute macht van enkele reders.

Dat je bootjes laat vergaan om de verzekeringspremie op te strijken; maar dan met een discardban-sausje. Je laat familiebedrijfjes door lastenverzwaring vergaan, zodat je ze voor een prikje opkoopt als reder EN tegelijk kun je mooi alle ondermaatse vis voor de vismeel aanwenden voor de kweekvisindustrie en veehouderij.

Nu zijn observaties en logische gevolgtrekkingen daaruit nog geen juridisch bewijs, laten we dat benadrukken. We hebben gewoon oog voor realisme en belangen.

Een betere oplossing dan ‘1 partij die alles opkoopt’ kan een vorm van markt-evenwicht zijn, betere markttoegang en meer diversiteit van spelers en dito oplossingen voor sociaal-economische duurzaamheid. Maar dan heb je een kundige overheid als scheidsrechter nodig van ambtenarij, met het publiek belang op het vizier. Nu krijg je de indruk dat bij LNV het brandhout der samenleving werkt, hoe goed Carola Schouten ’t ook zegt te menen.

De eigen sympathie ligt alvast niet bij de zeestofzuigers die ecosystemen hun onderverdieping wegzuigen voor visolie en vismeel; wel bij de familiebedrijven die nog iets van het Oude Holland weerspiegelen, menselijkheid. Dat stomme rotgeld, het moet er zijn maar is niet het doel van het leven. Lekkere verse vis uit eigen zee wel; kwaliteitsvoer ipv Unilever-rotzooi.

Een Sovjet-dictatuur geeft ook ‘rust’ (oppositie monddood)
Het Op Hoop van Zegen 2.0-scenario krijgt ook krediet door de volgende observatie. De door familiebedrijfjes gesteunde kottervisserij-actiegroep EMK kreeg nooit 1 cent van de P&P-miljardairs. Ook daar kun je een belang in zien. Hoe meer familiebedrijfjes door lastenverzwarende regels als de aanlandplicht omvallen, en via steeds duurdere energie, hoe goedkoper ze zijn op te kopen.

Dat 1 reder ze uitbaat, en dat voorheen zelfstandige bedrijfjes onder contract voor ze gaan varen. Voor sommige vissers die toch al geen echte ondernemer zijn, geeft dat verkapte dienstverband zelfs een ‘veilig’ gevoel, en de meeste mensen vinden (schijn)veiligheid prettiger dan vrijheid.

Opnieuw, een logische gevolgtrekking uit een observatie is nog geen juridisch bewijs. En daarnaast; Je kunt van die praktijk ook voorstander zijn. Een monopolie danwel oligopolie geeft ‘rust’ in de tent. Maar zulke weldadige rust- lees; gebrek aan oppositie- geeft een dictatuur ook.

Dat ’t applaus in de Doema voor De Leider een uur voortduurt, omdat de Tsjeka de eerste die ophoudt er uitplukt en een nekschot geeft, danwel naar Siberië stuurt. Hartverwarmende eensgezindheid, al die applaudiserende High Potentials :-).

Die niet een ‘lekker visje’ meer verkopen, maar ‘seafood international corporate sustainable blabla‘ vanuit een anonieme industriehal, terwijl de visserij-gemeenschappen sociaal verpauperen en leeglopen.

Slap gelul met winstmaximalisatie en ‘jezelf’ als overgebleven waarde, zonder enige sociale verantwoordelijkheid omdat je Jezus verzopen hebt, God dood verklaarde. En dat afgedekt met groen gelul over ‘duurzaam’ en zelfs ‘De Planeet’; om The Godshaped Hole op te vullen met heidens geklets.

De Unificerende Theorie? Mattheus principe
Bas van Bavel beschrijft in ‘De Onzichtbare Hand’ al de historische ontwikkeling van ‘markten’. Daarin laat hij een ongelijkheids-index zien, de mate waarin bestaansmiddelen evenredig zijn verdeeld over zo veel mogelijk leden van de maatschappij. Uiteindelijk zie je dan dat wel 90 procent van alle middelen bij een handjevol spelers terecht kan komen, nadat eerder een gelijk speelveld bestond.

Zulke machtige spelers die aanvankelijk ‘de markt’ opbouwden, laten haar dan zo ook ten onder gaan door sociale spanningen.

Of het nu de (slaven-) markten zijn van het succesvolle Islam-imperium in Irak van 800-1100, of dat van Italiaanse stadstaten als Florence. Die laatste is de stad waar wij de Florijn aan dankten. De keiharde (op de Mark afgestemde) gulden (Fl) waarin we afrekenden voor ons de kwakkelende euro werd opgedrongen door de latere Shell-socialist Wim Kok en het ‘Verdrag van Maastricht’ (dictaat) in 1992.

Wat Van Bavel als terugkerend patroon herkent is dat elites met de behaalde winst, zich steeds meer rechten toe-eigenen en ook politieke privileges.

Aan de ene kant brengen ze via handel eerst welvaart in een regio. Maar wanneer ze hun winsten enkel gebruiken om de eigen politieke positie te versterken, en om tegelijk de handelsvrijheid van kleinere partijen in te perken, dan ontstaat sociale onrust.

Die onrust leidt tot conflicten, burgeroorlogen, instabiliteit en uiteindelijk legt dat de kiem voor de ondergang.

Van Bavel laat dus de werking van het Mattheus-principe zien; wie veel heeft, gebruikt dat om meer te krijgen tot hij uiteindelijk de vrije markt om zeep helpt. Een zelfde idee vinden we al bij Anthony Sutton zijn bespreking in 1974; hoe enkele grootfinanciers van Wallstreet actief de Bolsjewistische Revolutie van 1917 ondersteunden (Zoals ze ook het nazi-regime hielpen)

…met Bootlegger-Baptist trekken
Anthony Sutton zijn analyse komt verrassend overeen met de Bootlegger-Baptist-theorie (1982, Bruce Yandle) waarmee ik het samen lobbyen van Wijnand Duivendak en Mark Rutte kan verklaren, de VNO-NCW samen met Greenpeace. Wat je ook wel corporatisme noemt (VVD, Ed Nijpels, Nijpelitaanse Maffia), zelfverrijking met subsidies. Wat men ook wel ‘duurzaamheid’ noemt.

Die praktijk verschilt eigenlijk geen haar van dictatoriaal socialisme in groene jas waarvan de Maoïstische kraker Duivendak voorstander is. Ook de retoriek van ‘de transitie’ is het zelfde, dat noemen ze de ‘Sprong Voorwaarts’.

De Duivendakjes en Van Tongerens van deze wereld, helpen een subsidie-regime tot stand brengen, waarbij middenstand en burgers worden afgeperst ( = Klimaatwet) voor de corporatisten als Doekle Terpstra, Maxime Verhagen, Niek Jan van Kesteren, Cees Veerman van het Corporate Democratisch Appel (CDA).

Termen als ‘links’ en ‘rechts’ zijn achterhaald. Spreken we niet beter van: Integer versus leugenachtig, menselijk versus onmenselijk, Globalist-sprinkhaan versus lokaal sociaal betrokken. Al zijn de overgangen in de praktijk natuurlijk zo hard niet…

We citeren Anthony Sutton:

One barrier to mature understanding of recent history is the notion that all capitalists are the bitter and unswerving enemies of all Marxists and socialists.

This erroneous idea originated with Karl Marx and was undoubtedly useful to his purposes. In fact, the idea is nonsense. There has been a continuing, albeit concealed, alliance between international political capitalists and international revolutionary socialists — to their mutual benefit.

This alliance has gone unobserved largely because historians — with a few notable exceptions — have an unconscious Marxian bias and are thus locked into the impossibility of any such alliance existing

Sutton werkte voor het conservatieve Hoover Institution (Stanford University). Hij bracht ook de invloed van de door bankier David Rockefeller opgerichte Trilateral Commission in kaart. Daarvan zijn mensen als Hans Wijers (top 1 in de Volkskrant-top 200) bijvoorbeeld lid.

Sutton vervolgt;

The open-minded reader should bear two clues in mind: monopoly capitalists are the bitter enemies of laissez-faire entrepreneurs; and, given the weaknesses of socialist central planning, the totalitarian socialist state is a perfect captive market for monopoly capitalists, if an alliance can be made with the socialist powerbrokers.

Toen Diek Parlevliet een nieuw bootje kreeg in Sassnitz, kwam Angela Merkel die even dopen.  Ook zie je dat Wallstreet-figuren en kapitaalkrachtige lieden als een gek visrechten opkopen.

Zo concentreert de toegang tot een publiek goed, de zee, zich steeds meer in de handen van enkele UBO’s. De privatisering van de publieke ruimte.

Precies zoals Van Bavel al beschrijft bij zijn historische analyse van markten. Bijvoorbeeld, hoe rijke Florentijnen de gemeenschappelijke weidegronden van bergboer-gemeenschappen opkopen. De reeds broeiende sociale onrust, daarmee kun je als elite vervolgens op constructieve wijze en destructieve wijze omgaan.