Wanneer je als Rechtse Hippie (RIPPIE) leeft in ‘De Abdij’, kun je natuurlijk niet doen alsof ‘De Dag des Heeren’ 1 van de vele is. Je moet ergens een grens stellen, bent geen VVD66’er die 24/7 economiseerbaar wil zijn. Dus zetten we een hek, en voeren na bijna 2 jaar Interessante Tijden op zondag de Rustdag weer in.

Dat betekent natuurlijk niet stilzitten, wat een vorm van zelfkwelling zou zijn. Maar een alternatieve invulling om de dag tot ijkpunt van de week te maken. Zo schep je orde in de chaos.

Iedere week plukken we een Bijbelcitaat uit de antieke ge-erfde Statenbijbel, en zoeken daar passend beeld bij.

Tikverslaving
Schrijven heeft verslavende trekken wanneer je tijdens het tikken op je toetsenbord steeds invallen krijgt; bij het begin weet je vaak nog niet waar het zal eindigen, welke dwarsverbanden opkomen. En dus hebben we in bijna 2 jaar Interessante Tijden er al 655 beeldverhalen opzitten. Met 1 op de 7 ben je dan echt tevreden, de favoriet van afgelopen week was het epistel over de Bullshit van ‘De Wetenschappelijke Methode’.

Je ziet vage contouren die al verwerkend steeds scherper worden.

En zoals je tijdens het sporten of gewoon wandelen buiten ook gedachten op een rijtje kunt krijgen gaat dan vanzelf een poortje open. Iedere ochtend wanneer je denkt ‘nu maak ik een kort verhaal’ dan dijt het al snel uit tot een lap van 3000 woorden. En iedere keer tuin je daar dan weer gewillig in. Of je bent op stap geweest met de camera en hebt beeld dat je graag wilt delen.

Omdat we hier Studiecentrum zijn van de Natuurlijke Historie en Menselijke Natuur heb je iedere dag daarnaast een boek gelezen en iets ‘ontdekt’ dat je eerder nog niet zo had gezien of wist. Dat is de definitie van ‘Nieuws’ op Interessante Tijden. Dat wil je dan tekstueel verteren.

HO, stop.

Vandaag zou eigenlijk het 2de deel volgen van ‘De Natuur blijkt Bovennatuurlijk te zijn‘. Dat ligt al half klaar op de plank. Maar voor je het weet zit je dan weer tot een uur of 1400 te mitrailleren op die toetsjes, inclusief die vreselijke eindredactie.

Het idee is nu als volgt.  We slaan iedere zondag de ge-erfde Statenbijbel open en pakken daar een citaat uit. En maken dat hanteerbaar of gewoon beeldend, liefst met een historische insteek. Zo krijgen we een inzicht in de Menselijke Natuur, 1 van de objectieven van Interessante Tijden als studiecentrum van Natuurlijke Historie en de Menselijke Natuur.

Vandaag: Het Zout der Aarde (Mattheus 5:13)
Niet geheel toevallig slaat de Statenbijbel dan ook open bij….. De Bergrede. Iedereen met nog een beetje opvoeding en onderwijs kent de term ‘Zout der Aarde’, al was het maar omdat de 17de eeuwse Statenvertaling tegelijk ook de Nederlandse taal vormde. Zoals Luther zijn Duitse Bijbelvertaling de grondslag voor het moderne Duits legde.

Het gaat hier om Mattheus 5:13

Gij zijt het zout der aarde; indien nu het zout smakeloos wordt, waarmede zal het gezouten worden? Het deugt nergens meer toe, dan om buiten geworpen te worden en van de menschen vertreden te worden.

Ongeveer 20 jaar lang bleef een hardnekkig misverstand hangen na het persoonlijke Jezus-momentje; dat ‘geloof’ een soort wazig spiritueel gevoel moet zijn dat je kunt oproepen. Velen zullen zich daarin kunnen herkennen, want anders beschreven we ’t hier niet. Persoonlijke voorbeelden moeten slaan op het algemeen herkenbare.

Progressieve Christen Contradictio in Terminis
IN die nadruk op primaire gevoelens, en verwarring van ‘gevoel’ met ‘geloof’; daar zit de destructieve invloed van Evangelische bewegingen en modernistisch onderwijs.

Die drumstelherrie-kerken die in de revolutionaire geest van ’68 met De Traditie braken. Daarmee is de seculiere Christenunie ook verwant, en haar ge-please van de Goddelozen (die je dan zo ook niet mag noemen, uit angst dat ze je dan niet meer leuk vinden; nou en?) via klimaatwaanzin en het op andermans kosten (belastinggeld) uithangen van de Mensliefhebbende Weldoener.

‘NGO-Christendom’.

En wat wij hier met kracht verwerpen, omdat het geen christendom is maar Eigen-Geilerij. Op het eigen primaire gevoel gericht, endorfine-productie. Iets externs aanwenden- een abstractie als ‘De Vluchteling’ of ‘Het Klimaat- om anderen op de eigen verheven gevoelens (vertekende ego) te wijzen, om zo de eigen endorfine-spiegel op te krikken.

Wij Beter dan Gij. Zie MIJ. De term ‘Progressieve Christen’ kan niet anders dan een contradictio in terminis zijn.

Of dat je beslist ‘sociaal’ moet zijn versmald tot (al dan niet gemeend) wollig en aardig, geen aanstoot geven, vrouwelijke omgangsvormen adopteert terwijl de ergernis onderhuids blijft gisten. Waar Jezus gewoon met de zweep door de tempel ranselde, en zijn wederpartij ‘Addergebroed’ noemde.

En Goddelozen, dat klinkt ook gewoon lekker.

Primair gevoel is een fysieke zaak
Dan zou geloof dood zijn als dat wollige gevoel er niet is. De juiste conclusie kan hier nu zijn; primaire gevoelens hebben niets met ‘Geloof’ van doen. Noch met de Geloofs-ervaringen uit de Bijbel, die eerder Inspiraties waren, Inzichten, Deurtjes in het Universum geopend zodat je ging ZIEN. Neem het beroemde liedje ‘Amazing Grace’; I once was blind, but now I SEE.

Niet FEEL. F### Your Feelings, waar die enkel een individuele insteek hebben. Geloof is een attitude volgend uit een inzicht, inspiratie, afkomstig van Inspirare; Inblazing. In het Hart uit de 3-enige complete mens die CS Lewis al beschreef in 1943, als onderdeel van Klassieke Educatie.

Voor ‘gevoel’ – het primaire deel- ben je meer afhankelijk van het animale in jezelf, de Corpus van de 3-eenheid.

En dan kun je bijvoorbeeld- beter gewoon zorgen dat je een eetpatroon ontwikkelt dat je suikerspiegel stabiliseert. Dat je ook dagelijks je lichaam disciplineert, als ‘tempel van de geest’. Zo is 10+ procent van stemmingsfluctuaties al effectief aan te pakken. Door bv ’s ochtends geen brood-ontbijt te nemen, hoef je de rest van de dag je lijf niet vol te gieten met koffie om scherp te blijven. Maar dat is voor ieder weer anders; zoek daar je modus in.

Hoe meer je op die onafhankelijke wijze je gevoel modereert, hoe minder je van anderen afhankelijk bent om dat te bereiken. En hoe minder je die ander dan tot last bent/hoe meer je zelf tot hulp kunt zijn.

ACHTER die keuze zit het Geloof, je motivatie uit Inspiratie.

Wat is een Gezouten Geloof dan?
Wat je juist gebruikt, is de disciplinering van de geest die alle kanten op wil behalve de Goede. Dat je sterk kunt zijn, in plaats van met iedereen meewaait. Zo konden de monniken zich ook wapenen in een vaak solitair bestaan, waar anders zelfmedelijden op de loer ligt.

En dus moet geloof een handeling zijn, waarbij de Filosofie de leidraad is in plaats van de Chaos, het moment. Want iedere handeling is jouw getuigenis van je motivatie. Iedere handeling kan een meditatie zijn. Zoals je met Kung Fu leert; iets dat je met Aandacht doet, in plaats van elders te zijn.

Het geloof moet tegelijk zo aards zijn als pindakaas, en een lerende ervaring zijn vanuit De Traditie; wat al die andere generaties voor je al hebben geprobeerd, toetsend wat werkt. Dat je dat niet negeert. Want anders heb je er niks aan, laat staan anderen. En dood kun je later altijd nog zijn.

Of ik dan ‘zo gelovig’ ben, dat heeft in de seculiere mainstream enkel een negatieve bijklank; Alsof je voor onzin open staat. Of een hypocriete softie bent.

Nee ik geloof niet in het geneuzel van het Seculier-Liberale Journalisme of het NOS Journaal. Dankzij de maalstroom van de mainstream en haar links-liberale leugenpers is ons misschien geleerd dat ‘Geloof’ iets is dat buiten de realiteit dient te staan, iets privaats.

Nee zeggen, een Hek zetten
De allerpersoonlijkste beleving van de aller-individueelste emotie. Dat is meer Romantiek dan Christelijke Traditie, en wij antwoorden daar wederom op ‘F### Your Feelings. Primaire gevoelens, de momentopname van de hormoonspiegel kunnen geen leidsnoer zijn, ze leiden meestal maar af.

Maar de negatieve bijklank van ‘Gelovig’ kan ook een vloek zijn van De Verlichting en haar progressivisme (daarom kun je niet progressief zijn als Christen, want dan ben je gewoon atheïst), dat je de stropop ‘Bovennatuurlijk’ gebruikt om de hele traditie door het toilet te spoelen. Daarover morgen meer.

Alsof je dan achterlijk bent en buiten de realiteit staat, wanneer je de vaak uitzinnige, verontrustende en ronduit afstotende Bijbelverhalen in hun waarde laat. We moeten het met ze doen. Verhalen, alsof het andere mensen zijn. Hoe vaak wekken andere mensen niet louter je ergernis? Alleen al wanneer een vrouw of bejaarde in haar Opel Agila of Daihatsu Cuore voor je rijdt, steeds aarzelend en rem-trappend. GRrrrrrr.

Is dat aanleiding ze aan je te onderwerpen, manipuleren tot ze aan jouw eisen voldoen? Voor je het weet ben je dan ‘wereldverbeteraar’. Iemand die anderen wil verbeteren omdat die zichzelf nog niet kent.

Het Boek is er nu eenmaal, het hoort bij de traditie, de historie die aan je eigen bestaan vooraf ging zodat jij nu kunt leven. Mijn voorvaderen hebben op U vertrouwd en gij deed hen ontkomen (Psalm 22). Wie bent je als individu deze keten te doorbreken?

Iets dat boven ‘Jezelf’ – versmald tot de momentopname van je gevoel- bestaat, dat leer je door oefening in ere houden. Dat doen is geloof, omdat je bij iedere aanvang de keuze maakt niet aan nihilisme toe te geven. Ook iets NIET doen is een daad.

De eerste daad is vandaag dus al gedaan. We zetten een hek. Orthodoxie is de Nieuwe Rebellie. En verdorie, heb je dan toch al weer een stuk van 1500 woorden ingetikt. Old habits never die.