Op zoek naar het Ware, Goede en Schone belandde uw Rechtse Hippie in het Hoogeland van Gronings Friesland rond Warffum, een Wierdendorp gelegen aan de boezem van de oude Hunze. De plaats werd vernoemd als 1 van de 6 terp- en wierden-dorpen in het boek Terpen en Wierdenland van Eric Betten (2018), met haar terp van 6 meter boven het maaiveld.

Het Waddenfonds financiert die belangstelling voor de terpen in een gelijknamig project, helaas met het welbekende globalismesausje van de klimaatreligie er over, de gesubsdieerde baantjescarroussel die drijft op zeespiegeloverdrijving van de Deltacommissie van CDA-oplichter Cees Veerman.

Iedere 10 centimeter overdrijving- terwijl de stijging al 110 jaar constant ligt op 1-2 mm/jaar- die levert weer een paar miljard euro meer subsidie voor baantjes van de Oligarchie Nederland BV. Zo denk je dan…. Zo verdien je dan met doodsangst je geld, de angst voor het onbekende die nu heel academisch ‘het voorzorgprincipe’ heet.

Rondom in het Hoogeland vind je kasten van boerenstates, die nog getuigen van de welvaart die de rijke kleigrond bracht voor de landbouw. De boer was de landheer, baas met vele knechten, waar hij nu met wat machines en trekker toe kan.

Je ziet dat die oude leef- en denkwijze inclusief sociale ongelijkheid als vanzelf ‘schoonheid’ als bijproduct had. Waarom zou iedereen ook gelijk of gelijkwaardig moeten zijn? Alleen in de dood zijn we dat.

Die schoonheid ontstaat uit overvloed, en vormt zich organisch door de historie. Iedere tijd voegt zijn eigen opvatting toe aan wat er was, het liefste zonder alle voorgaande uit te wissen. Dan- met achting voor wat voor je kwam- ben je Evolutionair, zoals iedere levende traditie.

Terwijl Revolutionairen alle herinnering aan voorgangers willen wissen, geobsedeerd door hun project van De Transitie.

Zo sloopte de Reformatie in 1580 ook onnoemelijk veel, dat in de hoge Middeleeuwen aan cultuur was gevormd door de kloosters in dit Wierdenland. Al die prachtige kerkjes, als spirituele vuurbakens op eilandjes in het Hoogeland, ze stammen uit de bloeitijd vanaf de 11de eeuw, toen de monniken met hun ‘kloostermoppen’ ze opbouwden.

En zo zullen ook de klimaatrevolutionairen met De Transitie het open landschap verder slopen, met hun inhalige gegraai naar subsidie inbrekend op wat generaties in duizend jaar voor ze bouwden. Dat gekke mens, Nienke Homan van de communistische revolutionairen in ‘groene’ vermomming; Groen Links. Stalin en Lenin op alcohol geconserveerd in groene wekpot.

Dankzij die in eeuwen gevormde landschappen, komen mensen nu als toerist naar het Hoogeland, wandelaars, fietsers en dagjesmensen. Van schoonheid door historie gevormd, daar kun je bij opladen. Het landschap heeft hier geen haast, het is door eeuwen aan menselijke toevoegingen gevormd.

Op de kronkelende wegen, die langs oude zeearmen lopen, is het nog relatief druk, iedere minuut tientallen auto’s op zo’n zonnige dag.

Voor deze landschappen had uw Rechtse Hippie vroeger geen oog. Je zag de schoonheid niet. Het openbaart zich pas, wanneer je daarvoor in de juiste ‘stemming’ bent, de frequentie van geest zodat je met je omgeving resoneert.

Bij Saaxumhuizen vonden we weer deze prachtige Memento Mori-grafstenen, die passen bij het tijdgewricht van de 18de en vroeg 19de eeuwse Romantiek. Zo schilderden de kunstenaars van Stillevens ook ‘Vanitas’, met schedel afgebeeld voor de ‘IJdelheid’ van alle dingen waarover Bijbelboek Prediker spreekt.

Het constateren van die IJdelheid kan zowel afstompen als troosten. Aan de ene kant weet je steeds, dat je door onthechting een hogere graad van welbevinden bereikt. Je bent minder van anderen en externe omstandigheden afhankelijk wanneer je met het Zijn zelf tevreden bent.

Aan de andere kant: wanneer iedereen onthecht zou zijn, naar niets meer op jacht gedreven door onvrede en afgunst……zou er dan nog wel schoonheid gevormd worden, als er geen pronkzucht was, en mensen elkaar niet de loef wilden afsteken?

Het enige stabiele evenwicht in de natuur, dat is De Dood. En het is tegelijk de enige zekerheid die iedere levende heeft. Je sterft.

Tot slot nog het gedicht van John Donne (1572-1631), dat spontaan opkwam, de titel ‘For Whom the Bell Tolls’ (voor wie de doodsklok luidt)  is ook een liedje van Metallica dat uw Rechtse Hippie speelde met zijn eerste bandje in Wageningen.

No man is an island,
Entire of itself.
Each is a piece of the continent,
A part of the main.
If a clod be washed away by the sea,
Europe is the less.
As well as if a promontory were.
As well as if a manor of thine own
Or of thine friend’s were.
Each man’s death diminishes me,
For I am involved in mankind.
Therefore, send not to know
For whom the bell tolls,
It tolls for thee.

Ooit voor de VWO-boekenlijst las je  For Whom the Bell Tolls van Ernest Hemingway, zijn roman over deelname aan de Spaanse Burgeroorlog van de jaren ’30 vorige eeuw. Aan het begin citeert Hemingway dan John Donne’s openingsregels ‘No man is an Island entire of itself’.

De Vitalist Hemingway- een soort Anglo-Amerikaanse Nietschze- die pleegde uiteindelijk zelfmoord, omdat hij op hogere leeftijd niet meer de durf en krachten van zijn jeugd bezat.

Net als George Orwell en andere Anglo-Amerikaanse intellectuelen vocht Hemingway mee aan de Anarcho-syndicalistische danwel marxistische zijde tegen Generaal Franco en zijn soldaten. Vanuit een levensopvatting dat je pas echt leef, met het doodsgevaar in de ogen. Je kunt ook beter plots opbranden dan langzaam als nachtkaars uit gaan.

Met de van Neil Young geleende slagzin ‘Better to burn out than to fade away’ schoot ook Kurt Cobain zichzelf door het hoofd.

Uw Rechtse Hippie hoeft niet andere mensen beslist neer te schieten om dat gevaar te ervaren, laat staan zichzelf. Het doodsbesef is er iedere dag, en iedere levende voert een geestelijke strijd waarbij het behoud van je waardigheid op het spel staat.

Het besef geen atoom te zijn, elementair deeltje, maar deel uit te maken van een groter geheel kan al een stapsteentje zijn.

Ook de mensen die voor je leefden- nu gestorven- zij blijven er toe doen, zelfs als hun grafmonumenten zijn verkruimeld. In dat besef ga je ook een pietsie beetje minder achteloos om met wat je door voorgangers is aangereikt. En zo kom je dan bij een meer conservatieve levensopvatting, waar je eigen mening en particuliere belangetje- het subjectieve- er gelukkig niet zo toe doet.

Je bent weer deel van een geheel.

En zo ging je dus op weg naar Warffum, maar vond je onderweg tot wanhoop van Geile Goedele haar Vlaamse Route-stem op de TOMTOM (allee gij moet hier ‘linksss’), zoals bij Saaxumhuizen, nog veel meer waar je eigenlijk naar op zoek was. En al die kronkelwegen daartussen, die vroeger rivierarmen richting zee volgend, daar waar het landschap voor de liefhebber een buitenkansje lag te zijn.

Het beste kun je de route niet al te zeer plannen, want te veel leunend op je theorie van succes rijd je dan aan het mooiste voorbij. Terwijl je Routeplanner steeds norser bevelen geeft dat het de andere kant op hoort om tot je doel te komen. ‘Gij moet hier linkssssss’. Nee, we slaan liever rechtsaf.

Oh ja, en voor wie nog even headbangen wil: