Investeringsclubs met hun filantropische stichtingen lijken druk op te voeren om greep te krijgen op visbestanden en regulering rond visserij. Een aanwijzing daarvoor is bijvoorbeeld de verdubbeling van de Europese LIFE+-subsidie aan het Amerikaanse Oceana naar bijna 1,2 miljoen euro voor haar lobby-kantoor in Brussel.

Wageningen Marine Research – de nieuwe naam van Imares- hield 21 juni een lezing met titel ‘Van wie zijn de oceanen’?

Die actuele vraag lijken Wallstreet- en Londense City- belangen al voor ons te beantwoorden. Je ziet hoe een relatief kleine club mensen uit de hoek van Anglo-Amerikaans establishment met ‘filantropische stichtingen’ hun private belang tot publieke agenda maken.

Dat doen ze via satelliet-clubs die ze geld toestoppen of zelf helpen oprichten. Een voortschrijdende privatisering van de zee en van visbestanden lijkt in opmars te zijn. Daarnaast kan een motief bij deze geldmensen zijn: ons geweten vergroenen.

Zie hieronder maar….

Schatrijk Oceana krijgt al 19,6 miljoen dollar  in 2015/16 uit Amerikaanse filantropische clubs als het Rockefeller Brothers Fund ( gaf al 2,1 miljoen dollar) Bloomberg Philantropies en het Nederlandse Adessium. Ze kregen in 2014 ook een kwart miljoen dollar van de Rockefeller Foundation.

Nu grijpen ze ook nog uit de pot met Europees belastinggeld voor een ‘operating grant‘, een ‘in bedrijf-blijf-subsidie’, waar ze in 2014 nog op ruim een half miljoen euro LIFE-subsidie rekenden.

Oceana werd opgericht in 2001 vanuit oa het door de Rockefeller-familie beheerde Rockefeller Brothers Fund en Pew Charitable Trust (sponsor van Daniel Pauly’s The Sea Around Us, en de “Zee is leeg in 2048′-studie). Pew is de mondiale handelaar in angst beneden zeeniveau. Pew sponsort ook Pauly zijn maatje Rainer Froese, die Pew Fellow is EN die een rapport schreef voor Oceana over ‘de overbevissing’ in de EU.

En de Rockefeller Foundation geeft weer jaarlijks tonnen dollars steun aan…de Pew Charitable Trust, de hoofd-financier van Daniel Pauly en de zee-reservaat-lobby.

Het kapitaal van zowel Pew en Rockefeller komt voort uit olie. Bij Pew is dat Sun Oil (nu Sunoco), bij de Rockefeller-familie Standard Oil (nu Exxon) en banken als Manhattan Chase (nu JP Morgan Chase). Ook Greenpeace kreeg al meer dan een miljoen dollar van het Rockefeller Brothers Fund in afgelopen decenium

Oceana claimt op gezag van Rainer Froese (Pew) dat bevissing van alle soorten boven MSY exact 57 procent meer vangst in de EU zou geven. Wie wil dat niet? Maar kun je dat wel zo exact opgeven van de gehele EU? Met al die verschillende visserijen, op vis waarvan bestanden van nature enorme fluctuaties kennen?

Ze bedoelen mogelijk: het elimineren van kleine visserijen ten gunste van enkele grote kan onze opbrengst voor investeerders laten groeien. Terwijl het visserij-biologisch gezien ook goed kan zijn om grotere roofvissen over te bevissen. We danken een gezonde haringstand bijvoorbeeld mede aan een lagere kabeljauwstand.

Veel visserijbiologen waaronder Adriaan Rijnsdorp (WUR) zien niets in de wijze waarop nu de door Oceana mede afgedwongen aanlandplicht is doorgeduwd. Toonaangevende visserijbioogen als Ray Hilborn laten niets heel van het werk van ‘experts’ als Daniel Pauly. Clubs als Oceana dragen ze op handen..

Zo kun je dus de legitieme vraag stellen: als ze niet geinteresseerd zijn in betere wetenschap, maar vooral investeren in zaken die in media scoren, en steeds een te negatief beeld schetsen van de realiteit: willen ze dan werkelijk visserij verduurzamen? Of zijn ze op iets anders uit?

15 procent meer vis vangen…dat wil iedereen wel
Oceana (kreeg in 2014 bv kwart miljoen dollar van Rockefeller Foundation) startte met de Rockefeller Foundation in 2014 het ‘Save the Oceans Feed the World‘-project. Men claimt iets dat iedereen wel wil: dat je bij beter management 15 procent meer vis zou kunnen vangen. Er is ook niemand die tegen beter management is of ‘meer gezondheid’, leek mij althans. Net als wereldvrede, wie wil het niet…Maar de hamvraag is ‘hoe’, en ‘voor wie’ is dat management bedoeld. Het lijkt meer toegesneden op het aantrekken van investeerders, dan de vissers zelf.

Zo lobbyen ze ook allemaal voor ‘gezonde oceanen’. Wat dat is, geen visserij-bioloog die het zeggen kan. Van gezondheid krijg je nooit genoeg, dat weet iedereen alvast wel.

De Rockefeller Foundation liet EKO Asset Management een rapport maken. EKO staat geregistreerd onder de naam van de voormalige Wereldbankier James Wolfensohn. Dat rapport deed aanbevelingen hoe je de waarde van visserijen kunt vergroten, om het voor investeerders aantrekkelijker te maken in visserij te investeren..

Wolfensohn was gast op de Bilderberg-conferentie van afgelopen maand. Zie hier het financiele overzicht van Oceana. 

Ook op de personeelslijst bij Oceana staat Rogier van Vliet, directeur van de Nederlandse Addessium Foundation, een vermogensbeheerder. (Hollandse geldjongens) En de Adessium Foundation is weer sponsor van Stichting de Noordzee, lobbyist voor de door onze vissers zo gehate Aanlandplicht, en lobbyist voor bodemberoerder Boskalis. Adessium is ook sponsor van de Plastic Soup Foundation van Boyan Slat.

Verder hielpen ze de New Economics Foundation in het leven, een ‘maak kabaal in media-club met pseudo-expertise‘ die zich met onze visserij wil bemoeien:

The organization’s research should help answer the question of which European fleets and fishing methods provide the greatest benefit to society. Ultimately, NEF’s work should generate a model for sustainable fishing that policy makers can use as a basis for developing policies that will guarantee healthy and varied fish stocks for future generations.

In april kwam Neweconomics.org met deze april-grap Landing the Blame: uit een economisch model van Griffin Carpenter zou volgen dat we door ‘de overbevissing’ wel 1,6 miljard euro aan opbrengsten mislopen in Europa. Als klopt wat het model suggereert natuurlijk. Het klopt wel dat door koehandel over quota in de EU het wetenschappelijk advies vaak genegeerd werd. En dat Mediterrane landen de zwaarste overbevissers zijn. Er klopt altijd wel iets van wat ze roepen, maar vanuit welk belang opereren ze?

Boyan Slat was weer spreker bij de Bilderberg-conferentie in Virginia van 31 mei. De Bilderberg-conferentie staat onder bestuur van Goldmann Sachs-personeel als ex-EU Commissaris Barosso. Wat hebben al die geldmensen dus te zoeken op onze Noordzee, wanneer we achter de Miss World-retoriek kijken over zielige haaien en ‘mens en aarde in balans’. Als we weten dat zulke mensen in het dagelijks bestaan vooral de financiele balans in het oog houden.

Een mengvorm is natuurlijk ook mogelijk, het aardse en spirituele versterken elkaar vaak. Om je honger naar macht een rozig randje te geven, kan groen proza helpen je daden voor jezelf te verkopen.

De uitkomst kan zijn wat Mathilde Jounot al liet zien in Oceans, Voices of the Invisibles: de privatisering van visbestanden en oppervlakten zee met biologische voorraden. Greep op grondstoffen, wat deze geldjongens ‘assets’ noemen. Of zoals ze het nu noemen ‘The Blue Economy’. Net als de ‘Green Economy’ is dat (ook) een manier om iets dat niks waard is (hete lucht, schuldpapier) om te zetten in iets dat wel iets waard is, zoals grondstoffen (vis), land, zeebodem met gashydraten enz.

IUU: Mediterrane landen onder quota
Met de door de Rothschild-familie (vrienden van de Clintons, bankiers van Brits koninklijk huis) met The Economist (in handen Rothschild) georganiseerde Oceanen-conferentie in Bali in februari (met afgelopen maand opvolger in New York) komt nu het zogenaamde Sustainable Development Goal 14 weer op de voorgrond: aandacht voor zeereservaten, het weren van visserij uit grote(re) delen van de zee, tenminste 10 procent van het oppervlak.

Dat argument gaat altijd vergezeld van verhalen over ‘de overbevissing’. Men maakt nu kabaal nu over ‘illegal, Unregulated and unreported’ visserij (IUU) (= kleinschalige vrije visserijtjes). De door Pew Environment Group betaalde Daniel Pauly mocht februari bij het NIOZ op Texel IUU agenderen als probleem aller problemen.

Verder zie je hoe dit jaar ‘de plastic soep’ steeds heter wordt opgediend, met Boyan Slat als spreker bij de Bilderberg-conferentie. Al het oceaan-negativisme- met een voor discussie vatbaar wetenschappelijk gehalte- het heeft als uitkomst dat je makkelijker regulering kunt afdwingen bij politici die in jouw voordeel is.

Wat doen al die Anglo-Amerikaanse lobbyclubs in Brussel?
Al die lastige kleine visserijtjes die nog cowboy van de zee zijn, daar wil men van af, Met als argument dat de voedselzekerheid dat vraagt bij straks 10 miljard mensen op aard. Alle grondstoffen moeten geregistreerd en onder controle komen van de overheid en uiteindelijk de grote geldjongens, die onze overheid besturen. Althans, dat lijkt de logische uitkomst van die lobby.

We zien hoe dan ook, dat diverse Amerikaanse partijen zich met het Europese visserijbeleid bemoeien. Ook het Environmental Defense Fund lobbiet in Brussel voor haar eigen visserij-utopia. Dat EDF krijgt tegelijk een slordige half miljoen dollar uitgekeerd -in 2015 althans- van de Rockefeller Foundation.

En dan is ook nog de Environmental Justice Foundation in Brussel actief voor visserij-utopia, met subsidie van Europe Aid.

Die Amerikaanse clubs lobbyden al gezamenlijk met Wereld Natuur Fonds in de Oceans 2012-coalitie voor de door onze vissers zo gehate aanlandplicht: alle ondermaatse vis onder quota moeten ze dan meenemen aan wal, waar ze die nu nog terugzetten.  Het rapport Blue Charity Business van het Franse Europeche schatte dat filantropische Amerikaanse stichtingen als de Pew Environment Group ruim 200 miljoen dollar besteedden aan die lobby in Brussel.

Nadat visserijcommissaris Maria Damanaki de aanlandplicht succesvol doordrukte, kreeg ze als dank een baantje bij Amerika’s grootste groene club, The Nature Conservancy, een door Anglo-Amerikaanse industrielen financieel op de been gehouden en bestuurde club (Bv Bechtel). Die club begeeft zich ook op de markt van visrechten, het opkopen van visquota uit naam van natuurbescherming. Dus het onder (financiele) controle krijgen van visbestanden, dat is een belang dat hier achter moet zitten.

Quota stabiliseert prijs grondstoffen, aldus EKO
Het rapport van Eko Asset Management uit 2014–  dat de Rockefeller Foundation betaalde- stelt diverse opties voor om de versplinterde visserij-sector in ontwikkelingslanden aantrekkelijker te maken. Je zou die aanbevelingen 1 op 1 kunnen overzetten naar alle resterende kleinschaliger visserijen in Europa, met name rond de Middellandse Zee.

Aantrekkelijker maken betekent ‘de prijs per kilo vis opvoeren’. Hoe meer een grondstof waard is en in waarde stijgt, hoe aantrekkelijker het wordt voor grote financiele jongens om in te stappen. Ook moet het investeringsrisico omlaag, dus je wilt minder prijs-fluctuaties van zo’n grondstof.

Dat dempen van fluctuaties door het seizoen valt af te dwingen met vis-quota, zo toont het rapport. Dat quota-systeem hebben we hier in Europa al, maar vooral Mediterrane visserijen ontduiken het.

Het elimineren van de kleinste visserijbedrijven met hun zwakke economische positie en kwetsbaarheid voor prijs-fluctuaties is daarnaast ook een optie. Die lastige chaos aan kleine bedrijven, die moet idealiter onder controle van een grotere partij staan. Die beweging zien we in Nederland ook al plaatsvinden.

The Ocean Grabbers en Landgrabbers
Het kan niet anders, of campagnes van Oceana hebben ook een ecologisch gunstig deel-effect. Maar op de rug daarvan liften natuurlijk de belangen van sponsoren van Oceana mee. Het economisch effect van zeereservaten en gedram over ‘de overbevissing’ kan tweeledig zijn, met name in de (sub)tropische gebieden en de Middellandse Zee.

Je duwt lastige kleine vissertjes uit de markt via lastenverzwaring en inkomstenderving, zo hou je enkel de groten over. Je krijgt greep op een stuk zee, waar zonder visserijdruk (die meestal iets van 40 procent van de aanwas meeneemt) de visbestanden kunnen opveren. Je krijgt dus minder vissers en grotere bestanden, waar je investeerders vervolgens op kunnen binnenlopen.

Wat we al op land zien volgens wetenschaps-journalist Fred Pearce in zijn boek ‘The Land Grabbers’, is dat de grote geldjongens als George Soros, Londense geldjongens en Goldmann Sachs-mensen grote hoeveelheden land opkopen. Vanzelfsprekend vindt die opkoop ook plaats onder het mom van ‘een einde aan honger’ en andere wollige Miss World-retoriek. De

What do City speculators, Gulf oil sheikhs, Chinese entrepreneurs, big-name financiers like George Soros and industry titans like Richard Branson buy when they go shopping? Land. Parcels the size of Wales are being snapped up across the plains of Africa, the paddy fields of Southeast Asia, the jungles of the Amazon and the prairies of Eastern Europe.

Rewilding Europe van Wouter Helmer legt beslag op miljoenen hectares in Oost Europa voor ‘wildernis’ (net als zeereservaten in zee)

Why? The money men will tell you that their investments will bring an end to world famine. But is this more about fat profits and food security for the few?The race is on to grab the world’s most precious and irreplaceable resource. land.

Wildernis ter land ter zee
Wat Pearce wel even mag vermelden is dat iedereen die ‘Klimaatneutraal’ doet waaronder het ‘klimaatneutraal’ gedrukte Resource van de WUR- wie, dus CO2-schulden afkoopt bij Carbon Credit-companies die geeft de Londense City-jongens kapitaal om al dat goedkope land op te kopen. Je doneert dan aan de Offset-industrie (handel in klimaat-aflaten), mensen die landeigenaren betalen of zelf landeigenaar worden.

Milieuclubs als het door de Rockefeller Foundation en Rockefeller Brothers Fund gesponsorde National Resources Defense Council (jaaromzet 133 miljoen dollar, 300 miljoen dollar belegd vermogen in hedgefunds etc) bevelen het van harte bij je aan, je klimaatsschuld in geld omzetten in land, in handen/onder controle van geldjongens.

Zo zet je dus aangeprate klimaat-schuld (hete lucht, angst, iets dat niks waard is) om in iets dat wel echt waarde heeft: land, landoppervlak, al twijfelden wetenschappers in Nature Climate Change in 2013 over het nut van CO2-compensatie via boompjes-plant. Een zelfde via het door WWF zo gepromootte REDD (kapjebosniet in ruil voor geld): zo krijg je controle over grote delen land, evenals via Debt for Nature van WWF/Wereldbank/USAid.

Net als het opkopen van vastgoed en de vlucht in goud en zaken die ‘echte waarde’ hebben, kan het zijn dat ze anticiperen op geld-ontwaarding. Die geldontwaarding, daar is Mario Draghi van Goldmann Sachs/de Europese Centrale Bank immers ook hard mee bezig via absurd lage rentes. Verder zagen we hoe het Oranjefonds al landbouwgrond ging opkopen. Land is de nieuwe Asset dus dan snap je ook waarom de Adessium Foundation Rewilding Europe sponsort, een club die ook miloenen euro’s EU-subsidies kreeg.

Dankzij de met bankier Herman Wijffels geassisteerde operatie Ecologische Hoofdstructuur dreef de Staat met miljarden euro’s belasting-geld de prijs van landbouwgrond op, via aankoop van meer dan 100 duizend hectare landbouwgrond. Dat wordt in Woeste Gronden omgezet door bijvoorbeeld Natuurmonumenten, een club met 200 miljoen euro belegd vermogen. Met stijgende grondprijzen, neemt ook die waarde van gratis verkregen woeste gronden weer toe.