‘De Waddenpoort’ en ‘zeegrastransplantatie’; 2 x cultuur-nihilisme….

De Waddenpoort. Hoe kun je zoiets nu uit je ontwerpcomputer krijgen, tenzij je een hekel aan de mensheid hebt…

Als je het Waddenfonds kunt zien als regionaal investeringskapitaal, moet je dan de kas verder spekken van Randstedelijke subsidie-miljonairs als Natuurmonumenten ?

Of kunnen de bewoners en ondernemers profiteren van het Waddengebied die er duurzaam aanwezig zijn, in plaats van er op parasiteren.

Zodat je een milljoen euro niet steeds tot dubbeltje reduceert met het verkeerde personeel (ambtenaar-mentaliteit, links milieuclub-volk). Maar dat je een impuls geeft aan mensen die van een dubbeltje een tientje maken (ondernemers). Of dat je die tenminste niet in de weg zit, en zelfs hun hindermacht financiert…

Die vraag stellen we bij deze 2de aflevering in de Waddenfonds-maand oktober.

KDF-vakantiepark Prora: diende vast als inspiratie voor Knevel Architecten en hun ‘De Waddenpoort’

Bij de afrit van de A7 naar Wieringen krijg je onbedoeld al een antwoord: het Waddenfonds is er niet om de omgeving op te knappen. Maar om clubs die al overgesubsidieerd zijn nog meer subsidie te geven. Oftewel: de machtigste lobby vangt het geld en krijgt de beste locaties, de beste ideeen hebben het nakijken.

Wat een lelijkheid je al jarenlang in het gezicht slaat als je Wonderlijk Wieringen op rijdt vanaf de A7.En dan komt dit er ook nog bij:

De Waddenpoort.

Het financiele binnenkomertje van de lokale vastgoed-boer Dozy Ontwikkeling BV.

Meng het allerergste van ‘stadshart’ Amstelveen met nazi-massavakantieparadijs Prora. Doe er een vleugje centrumplein Almere bij. Dan kom je ongeveer op het levensgevoel dat Knevel Architecten met zulke architectonische beledigingen tegen de menselijkheid uitdrukt.

Je gaat toch niet op een kaal industrieterrein in een snelwegoksel je drankje doen…. Wie bedenkt zoiets?

Dat Hotel De Waddenpoort wordt dan (zie webzijde) in slecht Nederlands een ‘landmark‘ bij de Nieuwe Afsluitdijk (van Rijkswaterstaat) op ‘The Strip’. Die strip is de hieronder afgebeelde verzameling blokkendozen, het plein van Sovjet-beton en het tankstation.

Alle wansmaak in Nederland krijgt Amerikaans-globalistische namen, om de inwisselbaarheid te benadrukken, het nihilisme. Zoals een Texaco-tankstation in Polderzijl en Papoea Nieuw Guinea ook het zelfde oogt.

Zo’n op terugverdientijd berekende uiting van ‘na ons de zondvloed’, waarin je geen burgers meer hebt maar consumenten. En waar je geen cultuur meer hebt maar een economie. Dat je ambitie toont om het lelijkste land op aarde te worden.

Trudy kijkt meewarig uit de toren van de Michaelskerk van Oosterland over Wieringen: Quo Vadis?

Wieringer ondernemers willen al jaren bij de entree hierboven een Vikingschip plaatsen. Dat je meteen als bezoeker weet: aah, hier zien we iets van de Historie van het ‘Geheime Waddeneiland’. Omdat bij Westerklief in 1996 een Vikingschat door archeologen werd gevonden (morgen daarover meer)

Maar als lokale ondernemers iets willen, vangen ze bureaucratisch bot bij de overheid in de vorm van Rijkswaterstaat en de gemeente Hollands Kroon (die slokte Wieringen op).

Terwijl ondernemers op Wieringen met veel betere ideen bot vangen, tegen de overheidsmuur stuklopen of een fooi krijgen, komt semi-overheidsbedrijf Natuurmonumenten en voorkeurs-partij voor Rijkswaterstaat (tot ‘beheerder’ van het Wad opgewaardeerd) bij alle subsidie-aanvragen boven- en vooraan.

Plankgas naar Texel, denk je als je bij Den Oever de weg afrijdt

De Waddenpoort, een misdaad tegen de menselijkheid
Allereerst recenseren wij De Waddenpoort, waar ik niet het fijne van weet: maar dat lijkt het lokale lobby-succes van de plaatselijke vastgoedboer. Je zou willen dat het glazen gedrocht Waddenpoort dat Knevel Architecten ontwerpt als entree van Viking-eiland Wieringen meteen bij realisatie een bende Vikingen op bezoek krijgt.

Dat een bende vrijbuiters die minimalistische lelijkheid met de grond gelijk slaat, zo’n glazen huis voor geknevelde consumenten en belastingbatterijtjes. Wat alderverschrikkelijkstegoretyfuslelijk, De Waddenpoort. Oftewel, typische modernistische architectuur.

De deur in het gezicht die je tanden uit de mond slaat. Kun je bij zo’n gedegradeerd catering-hapje van Mac Donalds/Hajee- kwaliteit (met CO2-gelul op de verpakking) van grote hoogte mooi tegen de windturbines van Robbenoordbos (Staatsbosbeheer) en Windpark Fryslan aankijken. In 360 graden, dus kun je ook mooi nog het betonveld van het bus-station zien.

Lucky You!

De lokale vastgoedmaffia heeft waarschijnlijk een voet tussen de deur bij de VVD van de plaatselijke gemeente, EN bij Rijkswaterstaat (De Nieuwe Afsluitdijk). Als uiting van VVD-mentaliteit (Waarden-Loos) lijkt De Waddenpoort alvast geslaagd, een glazen afspiegeling van modernistisch Nederland.

Zo’n wensproject waarbij je belooft dat het vastgoed de investering zal terugverdienen, mits de overheid je eerst financieel indekt.  Waar kennen we dat ook maar weer van, iets met Hooijmaijers of zo… 🙂

Wie gaat hier nu logeren, bij zo’n betonplein?

het moet gezegd, zo’n lelijk gedrocht van modernistische glaspuist, De Waddenpoort past wel bij de omgeving. De entree van Wieringen vanaf de A7

Ja het bestaat: ZEEGRASTRANSPLANTATIES
Je hebt de intentie Werelderfgoed Waddenzee te zijn, waarmee je de (leegloop-) regio van economisch verval wil behoeden. En dan ligt de entree van ‘Geheime Waddeneiland’ Wieringen er nu dus al jaren bij als het Rode Leger-kazerneplein van Sotsji. Er is blijkbaar ‘geen geld’.

Maar bij het Waddenfonds is er wel een miljoen euro voor ZEEGRASTRANSPLANTATIES voor zeegrasherstel.  In de meest recente ronde kregen ze NOG eens bijna een half miljoen euro:

Hoppa, bovenop de rest

Voor het ‘straatarme’ Natuurmonumenten met haar belegd vermogen van 200 miljoen euro (in 2015). Subsidie-miljonairs die van hun projecten steeds veel meer dan de helft van projectkosten door het Waddenfonds vergoed krijgen; precies waarover mijn zaak voor de Meervoudige Kamer op 16 oktober gaat.

Ze staan vooraan bij de overheid als ‘beheerder’, terwijl bewoners als ‘gebruiker’ zijn gedegradeerd door Rijkswaterstaat haar ambtenaren Aante Nicolai en Sieben Poel.

NOG meer subsidie, voor jaarlijks met 15 miljoen euro per jaar door de Postcode Loterij gesponsorde milieumarketeers uit de Randstad: Natuurmonumenten. Het semi-overheidsbedrijf met hun ongeveer 80 FTE marketing en reclame-personeel. Een ‘particuliere’ natuurclub die jaarlijks 3 maal meer subsidie vangt (40-50 miljoen euro) dan de wegkwijnende aanhang betaalt.

Hun Quirin Smeele en zijn publiek betaalde eco-activistvriendjes van de Rijks Universiteit Groningen, doen al een jaar of 8 met hun lobbyisten van Programma Rijke Waddenzee tevergeefs, wat sinds de Afsluitdijk in 1932 al niet meer wil. Zeegrasjes planten, in de hoop dat de velden van weleer ontstaan.

Toen na de aanleg van de Afsluitdijk verdween dat zeegras door een ziekte. Bij de Duitsers en Denen groeit het nog wel, bij ons niet. Doffe pech, volgende onderwerp.

Nihilist Han Olff en publiekgeld-lobbyist verrijkt voor meer dan 2 ton euro publiek geld per jaar de Nederlandse taal met ‘Biobouwer’

Als Natuurmonumenten zo rijk is, en ze noemen zich ‘particulier natuurbeschermer’, waarom betalen ze dat zelf niet? Stel je houdt publieke verkiezingen voor de Tweede Kamer en je gaat de campagne in met ‘wij gaan zeegras herstellen’.

Of je gek bent… Betaal dat lekker zelf.

Ze halen (groot) zeegras (Zostera marina) weg uit plekken waar het WEL wil groeien zoals bij Sylt (barriere-eiland Duitsland-Denemarken). Om dat na reeds 3 mislukte pogingen hier opnieuw te herplanten.

Ze kregen dit najaar opnieuw 4 ton te besteden. Nadat ze dit al eerder kregen:

Voor…. zee gras trans plantaties, dit is slechts 1 tranche van andere geflopte zeegras-projecten

Dat zeegras hier niet meer groeit maar bij Sylt en Borkum wel, dat hoeft geen mysterie te zijn, tenzij je onderzoeksgeld krijgt om het evidente te verbloemen. Na de Afsluitdijk steeg bijvoorbeeld het getijverschil, de stroming. Je had toen geen zandsuppleties voor de kust van 10-20 miljoen kuub per jaar.

De andere tranche, hoppa, weer hoeven ze zelf bijna niks te betalen, want de rest is ook subsidie

Nadat je het na 2 keer floppen ‘zeegrasherstel’ noemt, herdoop je het tot ‘biobouwers’ en komt er nog een half miljoen overheen.(de kreet van Han Olff de onderzoeksgeldwolf, die al 3,4 miljoen euro Waddenfonds verdampte aan Waddensleutels).

Hoppa, daar gaat nog eens 3,4 miljoen euro voor wat groene kletsverhaaltjes

Het gemak waarmee het Waddenfonds al de onkosten van de kliek rond groene ‘ngo’s vergoedt, is op zijn minst tot voorbeeld strekkend. Het gemak waarmee zij bureau-muren slechten eveneens, omdat ze zelf deel van die bureaucratie zijn.

Hun lobbyisten bij Programma Rijke Waddenzee zorgen daar wel voor (bijvoorbeeld Taco van den Heiligenberg), vele medewerkers van dat programma zijn of waren personeel/lobbyist van Natuurmonumenten.

Natuurmonumenten: Voor 180k wil je het nog wel doen, directeur zijn van zo’n leegloop-club

Dat Waddensleutels-onderzoek  (wollige verhaaltjes over ‘biobouwers’ met academisch taalgebruik tot wetenschap opgewaardeerd) diende om met academische autoriteit (om provinciebestuurders mee te imponeren) de publieke ruimte te claimen: en vervolgens heb je dan een ‘wetenschappelijke’ noodzaak om met die ‘herstel’-projecten jezelf met nog meer Waddenfonds bezig te houden

Ik wil maar aangeven; het geld is er wel. Maar als je zo Wieringen op rijdt, dan lijkt het net of je de Sovjet Unie binnenrijdt na de kernramp bij Tsjernobyl. Qua sfeer. Dat je in een 2De Wereldland verzeild bent.

Je zou de subsidies voor het reeds overgesubsidieerde Natuurmonumenten ook anders kunnen inzetten: de poort van Wieringen…

Hoe voorkom je economische en culturele leegloop?
Er zijn rond ‘Werelderfgoed Waddenzee’ gemeenschappen die worstelen met (economische) leegloop. Daarom wilden overheden ook zo graag die Erfgoed-status (bij ondernemers hoor je heel andere geluiden). In de waan dat je met marketing en subsidie (Waddenfonds) die leegloop keert.

Hierboven zie je 1 van vele voorbeelden, waarom die illusie niet werkt. Omdat je met de (semi-)overheid geen cultuur kunt maken. En je kunt met de overheid geen economie maken. Overheid = Overhead. Als de overheid de cultuur en economie wil maken, kom je in een socialistische heilstaat.

Vanuit die mentaliteit….

Dan kom je qua bouwplannen met zo’n nihillistische trap in je gezicht: Hotel De Waddenpoort, het in glas en oud ijzer vormgegeven equivalent van Zeegras-transplantaties.

Het past wel bij de omgeving- zie maar hieronder. Die andere modernistische rotzooi van betonplaten en rechthoeken die je bij het afrijden van de A7 op Wieringen tegemoet scheldt. Zodat je instinctief het gaspedaal indrukt: weg hier, door naar Texel. Voordat die milieuclubs dat eiland nog meer toetakelen met ‘natuurherstel’: daarover een andere aflevering meer.

De poort naar Wonderlijk Wieringen….Welkom op ons geheime eiland!

Heeft  Knevel Architecten een hekel aan het leven? Kan er niet gewoon de stekker uit, De Waddenpoort? Wat wordt Nederland zo lelijk, ook met al die windturbines.

Dat je ook inziet, zo’n bouwkundige belediging, zo’n doorzichtige truc om met een dubbeltje een dollar te verdienen, en waarschijnlijk de overheid als achtervang bij commerciele mislukking (net als bij het Wadden Centrum op de kop van de Afsluitdijk)..

Het is ook niet een kwestie van ‘jaa, dat vund jai, wai vindu van niet’, dat je hierop antwoordt als een robot die de lucht met woorden vult. Het is een kwestie van gezond verstand. Waarom gaan mensen met miljoenen tegelijk als toerist naar Rome, Venetie, en kopen ze geen vakantiehuis in het centrum van Almere?

Omdat modernistische architectuur 1 overduidelijke gemene deler heeft: het is godsgruwelijke tyfusallemachtig lelijk. Het zijn bouwkundige beledigingen, als een schilderij dat je met stront maakt.

De Waddenpoort van Knevel Architecten zuigt met haar op terugverdientijd berekende functionaliteit de ziel en energie uit je lijf. Het ademt de filosofie van nihilisme. Van dood is dood, hier met je organen.

Als ik directeur van Knevel Architecten was, zou ik mezelf ophangen. Dit leven heeft geen zin meer zo.

De poort naar Wieringen: plankgas… Wat een wansmaak

De Heidense kapel: of hoe het ook kan
Neem dan als geslaagd uiterste aan het andere eind van het spectrum bij het Waddenfonds de Heidense Kapel bij Stroe op Wieringen. Tijdloos. Als ze zouden zeggen dat de kapel in het jaar 1100 was gebouwd, dan zou je het ook geloven.

Maar hij werd er pas 2 jaar terug neergezet, met slechts 130k Waddenfonds-geld.  Als je het dan over een ‘landmark’ wilt hebben.

Voor slechts de helft van 1 geflopt zeegras-project van reeds overgesubsidieerde milieu-activisten/eco-negativisten

Je krijgt spontaan zin om op bedevaart te gaan, dit zijn nu gebouwen die bezoekers, journalisten, reizigers op de foto zetten, en je gaat nog even uitzoeken: hee, hoe zat het met de geschiedenis van dat oude Wieringen.

Een organisch geheel met het omringende landschap.

Als baken in het landschap, een organisch geheel met de omgeving waarvoor je naar Wieringen komt

DIT is hoe je cultuur maakt, iets levends met referentie naar het verleden waarmee mensen interacteren. Niet een glazen gedrocht dat ook bij een winkelboulevard in een achterbuurt in Australie had kunnen staan, of bij een tankstation in Houston, met enkel economisme als leidend motief.

Moet je nagaan, voor 1 ‘biobouwer’-zeegrasklooi project van activist-ecologen kun je al 2 Heidense kapellen bouwen.

Met 1 jaarsalaris van een Hoogleraar Biobouwologie van de RUG kun je er al 1 Vikingschip-replica bij de A7 zetten. Als Rijkswaterstaat naar Wieringer ondernemers even toeschietelijk was als richting de loterij-miljonairs van Natuurmonumenten en hun subsidie-maffia.

Een stukje mystiek op oude grond, zo onderscheidt Wieringen zich

De Waddennatuur redt zichzelf wel, die is niet ‘bedreigd’, maar verandert steeds.

Wat ‘bedreigd’ is, dat is onze cultuur en de menselijkheid. Steeds minder mensen in het heden die het verleden eren en levend houden, de klassieke waarden. Die niet de band doorsnijden met het verleden maar vroeger met de toekomst verbinden.

Dat je landschap ook geen stoffig museum is waar subsidie bij moet: maar iets organisch dat met het goede van vroeger iets waardevols toevoegt, gedreven door enthousiastelingen en ondernemers met initiatief.

Missschien is het Waddenfonds dus wel een uiting van verregaande culturele betonrot. Dat je via gesmijt met subsidie aan een dood paard wilt trekken.

Stroe, de oude grond van Wieringen. Als je van de A7 afkomt verwacht je niet dat ’t hier is, prachtplek

Al heb je maar een paar ondernemende enthousiastelingen nodig, die je niet op een bureau-muur stuk laat lopen.

De vismarkt is door eigen ondernemers opgezet en een succes

Ook de haven van Den Oever bij ochtendlicht is om op te vreten.

…maar dan laat je je vissers toch niet van zee jagen door Postcode Loterij-clubs aan de subsidie?

De eigen Wieringer ondernemers houden zelf de verse zeevismarkt levend. Het moet ook van de mensen zelf komen, met subsidie kun je waardeloze mentaliteit niet tegengaan.

Zonder de visserij zou Den Oever niets zijn. Die krijgen nu ook visserij-promotiesubsidie onder een Amerikaans Globalistische naam. Wat zal dat worden buiten wat lelijkheid en folder-afval?

Het promoten van WIERINGER visserij onder Amerikaanse naam…

En dan financiert de overheid tegelijk de milieuclubs die vissers van de Waddenzee willen jagen.

Ecologen zijn geen wetenschappers maar politici en activisten

Die activist-hoogleraar Han Olff, de onderzoeks-geldwolf: die kreeg jaarlijks tenminste 2 ton euro om te roepen dat alle visserij wegmoet. Dus je betaalt 2 ton aan zo’n omhooggevallen linksch-mensch die roept dat je de levensader van visserij-gemeenschappen even doorsnijdt…

Lekker gerookte zalm

En je hebt tegelijk 80 mille subsidie per ‘jonge visser’ als die een visserijbedrijf wil beginnen. Nee serieus. Hoe kan zo’n overheid dan een oplossing zijn? Bij zo’n ‘cultuur’ past De Waddenpoort dan eigenlijk wel, als symbool van morele en spirituele degradatie…

2 Replies to “‘De Waddenpoort’ en ‘zeegrastransplantatie’; 2 x cultuur-nihilisme….”

  1. Als een ondernemer subsidie aanvraagt heeft hij te maken met een waslijst aan spelregels. Een daarvan is dat er maar maximaal 40-50 procent aan subsidie mogelijk is. Buiten het feit dat de aanvraag vaak de prullenbak in kan omdat de subdidie niet wordt toegekend, hebben NGO’s blijkbaar een ander speelveld.

    Het valt me op dat NGO’s 80-90% subsidie krijgen voor hun projecten en volgens mij mag dit niet.

    Dus mocht je nog tijd over hebben en die gasten echt wil treiteren moet je ze raken waar het pijn doet….in de knip. Ook hun aanvraag moet aan alle eisen voldoen maar niemand controleerd dat. Worden daar fouten gemaakt dan kan de subsidie teruggevorderd worden.

Laat een reactie achter aan Ruud Kort Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *