Zondag is Rustdag op De Abdij, wat betekent dat wij geen profane boodschap verspreiden maar een meditatie delen uit de antieke Statenbijbel. Vandaag Psalm 22, de litanie die Jezus ook aan het Kruis geciteerd zou hebben volgens de Evangeliën. Het gevoel van de totale afwezigheid van God.

Om dan op Paaszondag weer op te staan, alsof Jezus even zijn weekend offerde voor de mensheid. Voor grapjes over de Bijbel is weinig fantasie nodig. Maar tegenover de korstondige lol die je daarover hebt, staat het verlies van Eerbied: iets waar je op de lange duur meer aan hebt. En eerbied is juist datgene wat in de moderniteit niet ‘bestaat’, omdat je het niet kunt kopen/verkopen.

Ook ‘de Liefde’ is te koop, heb gewoon veel geld en SUV, wat voor manier ook om jezelf op te blazen. Als ‘de act’ maar op orde is, de juiste knoppen, complimentjes voeren, lang genoeg toneeltje doen met die ‘energie’ als klik.  Dat lukt iedereen wel eens, al ken ik grootmeesters die zo honderden modernu zellufbuwustuh vrouwuh verslonden, meerdere simultaan. Even wat zaadtoiletjes op Tinder swappen.

Bevalt ’t product niet, dan ruil je gewoon.

De bevrijding door het technocratisch liberalisme,  bevrijdt zelfs van de menselijkheid, een koude oorlog van allen tegen allen als ‘verlossing’, iedereen producten van De Markt en dat glasharde dan ‘realisme’ noemen. Alsof onpersoonlijk en kil, harteloos, het zelfde als ‘eerlijk’ of ‘waarheid’ zou zijn. Ook zaken die de moderniteit ontkent want subjectivisten geloven in ‘waar is wat mij zo uitkomt’.

Bij een jaarlijks meer corrupt bananenland door God verlaten, past de almaar uitbreidende Staat als Zijn plaatsvervanger, een Almachtige die je als exploiteerbaar nummer ziet van wieg tot graf. Gezellig zo! Lekker meedoen! Even een ‘dip’? Huur een motivatiecoach! Psalm 22 dus….Mijn God waarom hebt U mij verlaten..

Mijn God waarom hebt U mij verlaten….het Endorfine-Christendom
Wie ooit op System of A Down liep te headbangen kent 22 ook in het Engels; ‘Father, why have you forsaken me’. Alleen willen de Armeense afvalligen van Christus een ‘zelfrechtvaardigende’ eigengeiler maken (selfrighteous suicide), alsof Jezus van de Christenunie zou zijn. ‘Modern’ christen ( = modernist van protestantse sekte en/of evangelische lawaaifabriek).

Je kunt niet ‘modern’ (toekomst geobsedeerd, tijdgeest) en christen zijn (historisch gefundeerd, klassiek, Heilige Geest), daarover in een andere donderpreek meer. Het aspect ‘eerbied’ speelt daarin een rol, zoals God met ‘Jij’ aanspreken ook gewoon domweg niet kan. Je kunt God wel degelijk ‘verjagen’ door moderne seculier-pleziertaal te kiezen.

Een product van de eigen fantasie kun je met JIJ benaderen. De God van de Traditie die ook de God der Wrake is, hoe kun je die met ‘jij’ aanspreken…Zoals de ING Bank ook al haar zakelijke klanten aanspreekt.

Hey You, Punk.

Gij nietswaardige exploiteerbare voor ons eigengerief, met jaarlijks ‘gewijzigde’ tarieven betalingsverkeer voor de bonus van Beelzebub. Als dank voor de miljardeninjectie waarmee De Staat ING nog ‘redde’.

Wie lid is van de Christenunie dient dus Beelzebub, de heer der vliegen, Onrust. De bak lawaai van EO Jongerendagen met Amerikaans Liberalistische turbotaal, massabijeenkomsten, hun oorverdovende drumstelkerken onderstreept mijn punt. Laat die weeige en wollige handjeindelucht-zwaaiers maar eens ervaren wat ’t is om ECHT alleen te staan, dat ze Psalm 22 doorleven moeten.

Met een voetje in de hel.

En dan los van al dat sociale geknuffel zich afvragen of ze een band met God hebben. Of met een wazig warm zelfgevoel dat ‘sociale bevestiging’ heet. Endorfine-christendom. In De Massa vind je God niet, hysterie vind je wel in de massa: Massahysterie, Klimaathysterie, zelfaanbidding. Bezetenheid is de ouderwetse naam daarvan.

Als Nietschze de ‘dood’ van God verkondigde, dan wordt God doof bij de Christenunie, de partij die met de Atheïsten van D66 in bed ligt en referenda afpakt, organenroof in wetten omzet, alles voor de macht en regenboogvlagje zwaaien van repressieve tolerantie. De Abdij, 1 man sterk met christenhond Trudy, zoekt God liever in Eerbied en De Stilte, studie en afzondering.

De Moloch van de moderniteit is te groot, en als je geen hek zet verzwelgt deze je. Religieuze turbotaal beschermt je daar niet bij, te snel leidt dat tot ‘ijdel gebruik’ van Zijn Naam. Zie maar naar de links-liberale kerkpartijen als Groen Links en D66, altijd staat ‘toekomst’ in hun affiches.

Hier hebben we dagelijks meer zin in het verleden, wat ons door voorvaderen is aangereikt in ere herstellen door het zelf te DOEN. In plaats van dat te musealiseren met entreeprijs.

Bij het afbakenen van die grens met Abdijmuur schromen we dus niet om alles dat onheus, leugenachtig en onwaar is te bespotten, de zweep door de tempel. We beelden hier de eerste 9 strofen af van volgens mij 1 van de Duisterste Dieptepunten van de Bijbel, die De Menselijke Conditie verbeeldt van God verlaten;

Maar ik ben een worm en geen Man, een smaad van menschen, en veracht van het volk.
Allen die mij zien, bespotten mij, zij steken de lip uit, zij schudden het hoofd, zeggende

Hij heeft het op den Heere gewenteld; dat Hij hem nu uithelpe, dat Hij hem redde dewijl Hij lust aan hem heeft.

De Schreeuw
De modernistische maatschappij wekt ‘vervreemding’ op, zoals Noorse schilder Munch al verbeeldde in ‘De Schreeuw’ (1893). Het is ook geen proces van gisteren, maar het gist al sinds De Verlichting God uit de cultuur verjoeg, om het Licht der Rede te aanbidden, efficiency, greep op anderen en de toekomst, beheersing.

Bij een atheist blijft die Schreeuw onbeantwoord, hij loopt zinloze rondjes in een leeg universum, moet slechts een toneelstukje opvoeren met ‘De Ander’ als hel van zijn existentialisme. Concurrent en energiebron, net als in ‘De Natuur’, gevangen in Materie, het Materialisme.

Ten diepste weet je ook best dat je niets voorstelt, tot stof vergaat. Laat t maar eens doordringen hoe de wormen aan je handen knagen. Mensen die in een modernistische maatschappij ‘depressief’ genoemd worden, hebben geen kwaal, of dat moet ‘realisme’ zijn. Wanneer je de show niet meer geloofwaardig kunt opvoeren, en de toeschouwers van je toneelstuk genaamd ‘Keeping Up Appearances‘ door de act heen prikken.

Hoe gaat ‘t? Gooooooeeed.  Wanneer ‘gezelligheid’ gedefinieerd is als ‘een bak lawaai in de massa’. Of van die verjaardagen, verplichte nummers waarbij je in zo’n kringetje moet zitten kletsen over niks.

Te moeten kletsen over NIETS, ook zoiets.

Wie een fantasierijke geest heeft is alleen nooit eenzaam, maar wel in gezelschap van mensen die meestal veel dommer zijn, mensen die hun wereldbeeld ontlenen aan de TV, danwel de natte krant. Een wereld waarin ‘geestelijk gezond’ gelijk is aan ‘doen als iedereen’, omdat het atheïsme niets meer te bieden heeft dan statistische constructies van mens zijn. ‘Gezond’ is ‘sociaal gemiddeld’, dat je De Staat niet tot last bent.

Dus daar sta je dan…

Wanneer je wel – als ieder mens- ten diepste liefgehad wilt worden. Maar ook niet ‘als iedereen’ wilt zijn, kan zijn, kritiekloos achter de massamensen aan. Dan zul je periodes van verguizing moeten doorstaan in je Pelgrimage naar het Beloofde Land.

Onbegrip. Een worm en geen man voelen, en jongeren van jaren die in je gelaat spuwen. Door vrouwen veracht, dat ze instinctief hun bekkie strak trekken in zo’n grimas van geforceerde beleefdheid. Moeten lijden is niet geil.

En tegelijk je menselijke waardigheid willen behouden.

Het Antwoord
Dat behoud van waardigheid in lichaam en geest, rechtop blijven staan, het lukt alleen wanneer je een zeker Geloof hebt gekregen, een innerlijk weten in je geplant, niet zozeer een ‘gevoel’ als gewaarwording, besef.

Vooral op momenten dat externe prikkels meer een steek in je rug zijn, stomp in de maag dan een aai over de bol. Maar hoe meer je Ego gekruisigd is, hoe vrijer je uiteindelijk wordt. Dat is althans de eigen ervaring, af en toe op ’t tandvlees ondergaan.

En dan, wat mij niet doodt, geeft me cynischer humor. 🙂

De meest onpeilbare diepte, dat was het gevoel van totale zinloosheid van Leven, dat je krijgt zonder wat we in de Westerse christelijke traditie God noemen. Zie God (ondermeer) als een moreel universum, dat aan je diepste verlangen naar heelheid en rechtvaardigheid antwoordt. Dat je geen echo terugkrijgt van Leegte.

Toen ‘De Schreeuw’ beantwoord werd, zo’n jaar of 20 terug viel die afgrond weg waarop demonen zich voedden.

Ora, Biera et Labora
Waarna de strijd begint om de ruimte tussen je oren te heroveren die nu al decennia duurt. Een christen is kruisridder, Tempelier, en doet zich niet heiliger voor dan waartoe hij in staat is. Met wollige reli-taal word je niet beslist meer christen, wel met de groei van Hart. En wie Hart voor zichzelf heeft, moet hard voor zichzelf kunnen zijn. Softies zijn er al meer dan genoeg.

Veel mensen die mij dierbaar zijn, noemen zich geen christen maar zijn het in hun Hart, mentaliteit al wel. Leven wordt er niet makkelijker door, maar zonder die subtiele diepte in je hart zou je niet verder willen. Omdat dan die kloof opent, die ‘Het Grote Niets’ heet.

Uiteindelijk word je zo- door worstelen en bovenkomen, vaak met frisse tegenzin- voor anderen ook meer waardevol, dan wanneer het je makkelijk af ging en je naast de schoenen zou lopen. Zodat mensen op je ‘imago’, schijn-identiteit af zouden komen ter zelfverrijking. En niet op wie je werkelijk bent, zoals door God bedoeld.

Er is al voldoende nep.

Nu kun je verbindend en verdiepend element zijn dat andere levens verrijkt. Bij mij, De Abdij hoef je geen toneel te spelen in die oceaan van nep, kille efficiency en exploitatie genaamd ‘modern leven’. Dus sluiten we af met het Abdij-motto: Ora, Biera et Labora. Bidt, drink bier (of een goed glas wijn) en werk. Raffel wat je doet niet liefdeloos af. Iedere handeling kan een gebed zijn, maar ook een vloek.

Aan het verschil tussen bezieling-gedrevenheid en fanatisme- bezetenheid herken je het ware Geloof. Heb een goede zondag.