Groenfonds 25 jaar Rabobank-politiek met publieke miljoenen

Natuurmonumenten verpacht ‘gratis’ verkregen grond weer terug aan boeren: EHS lijkt vooral nieuwe ‘pacht’constructie

De private stichting ‘Nationaal’ Groenfonds, mede opgestart door Rabo-bankier Wim Meijer, bankiert al 25 jaar zonder bankvergunning, met publiek geld van de provincies en Ministerie LNV als werkkapitaal, om de grondopkoop voor ‘natuurontwikkeling’ te financieren voor de ‘Ecologische Hoofdstructuur’ (EHS).

Dat doen ze met risicoloze leningen voor clubs als Natuurmonumenten, waarvan Rabobankier Herman Wijffels voorzitter werd in 1999. De Rabobank was tot 2015 eigenaar van Fondsenbeheer Nederland BV, de ‘Gevolmachtigde’ van het Groenfonds. 

Groenfonds-bestuurder Maarten Menno Ulrich van Dis was voorzitter van de Raad van Bestuur van Heidemij, dat in 1997 Arcadis ging heten. Dat ingenieursbureau kon met miljoenen-opdrachten binnenlopen dankzij de ‘natuurontwikkeling’ waartoe Van Dis met zijn Groenfonds zelf leningen verstrekte.

15cent SDE+-subsidie per kilo EN een risicovrije lening van het Nationaal Groenfonds, zie mijn bericht over Primco/Groenfonds HIER

Rabo Vastgoed Groep eigenaar beheerder Groenfonds
Op dit moment is dat Groenfonds met ruim 1 miljard euro gevuld, afkomstig uit bijvoorbeeld ‘natuurcompensatie’ (130 miljoen euro in 2015), gelden die publieke bedrijven als Rijkswaterstaat bijvoorbeeld storten en provincies wanneer zij in natuur bouwen, bijvoorbeeld een snelweg door het bos. En natuurgelden van het Ministerie van LNV.

Het Groenfonds, een stichting is een ‘wisselmakelaar en kredietverstrekker’ en ‘financiële holding’.

Het trekt leningen aan voor 0,1 procent rente, en geeft leningen uit aan clubs als Natuurmonumenten voor 4% rente aan grondopkoop voor ‘natuurontwikkeling’, maar ook voor de bouw van bomencrematoria als die van Primco in Lelystad. Terwijl ze dus geen bankvergunning hebben, fungeert het Groenfonds dus wel als bank.

Laatste statuutwijziging 1995

Maar dan tegen gunstige voorwaarden aan ideologische geestverwanten, ‘de ontwikkeling van duurzaamheid’. Iedereen die de ideologie van  ‘duurzaam’ steunt van Agenda 21, nu 2030 Agenda. (voortgekomen uit Rio Aardetop 1992, en Brundtland haar ‘duurzaam’-rapport 1987)

Met belangenbehartiging voor Staatsbosbeheer, gesubsidieerd boskappen en gesubsidieerd bos stoken voor energiepolitiek

Dat Groenfonds geeft jaarlijks 4 miljoen euro aan haar ‘gevolmachtigde’, een private BV, Fondsenbeheer Nederland met statutaire zetel in Huize Hoevelaken. Dat kasteeltje is in eigendom/beheer van het in 2001 opgerichte Bouwfonds: het vastgoedfonds met de Rabo Vastgoed Groep Holding NV als moedermaatschappij.

Fondsenbeheer Nederland BV was eigendom van Rabo Vastgoedgroep tot 2015. Sinds 2016 is Fondsenbeheer Nederland bij het Groenfonds gevestigd aan de Utrechtseweg 12 in Amersfoort. Dat pand is eigendom van de Triodosbank (1980), waarvan de latere MVO-directeur (1996-2009) van de Rabobank, Bart Jan Crouwel de eerste directeur was.

Ons kent ons, zeg maar.

Fondsenbeheer Nederland BV heeft sinds 27 mei 2015 als enige aandeelhouder Stichting Aandelen Fondsenbeheer Nederland. Dit nadat Fondsenbeheer Nederland BV verzelfstandigde vanuit de Rabo Vastgoed Groep.

Die stichting lijkt daar speciaal voor opgericht met Pim Onno Vermeulen, Marieke van Schijndel, en Ewoud Philip Goudswaard. Ook bestuurder is Jolande Sap (vm fractievoorzitter Groen Links), tevens bestuurder bij het Groenfonds samen met Cees Veerman (CDA)

Cees Veerman (Natuurmonumenten, Postcode Loterij) volgde Pieter van Vollenhoven op in 2014 als voorzitter van het Groenfonds. Tot zover niets nieuws; een klassiek gevalletje van ‘kartelpolitici die in het bedrijfsleven hun diensten aan de Oligarchie bieden’.

Grondopkoop EHS

Opgericht voor grondopkoop Ecologische Hoofdstructuur
Fondsenbeheer Nederland BV – een Rabovehikel dus- werd 24 december 1993 opgericht. Dat is 4 maanden voordat het Nationaal Groenfonds op 12 april 1994 aan de slag ging, met statutaire zetel in Den Haag. Met  Wim Meijer (PvdA), voorzitter Raad van Beheer van de Rabobank(1993-2002) als bestuurder (1994-2002)

Dat Nationale Groenfonds werd voor het eerst aangekondigd in het Structuurschema Groene Ruimte (1992) en aangeprezen door Koningin Beatrix in de Troonrede. Het moest een financieel instrument zijn om de opkoop van boerengrond te faciliteren voor de Ecologische Hoofdstructuur.

Dat Rabobankier Wim Meijer direct bestuurder van het Groenfonds werd, het is de meest opvallende Rabobank-link. Het zou niet de laatste maal zijn, dat Meijer onder de vlag van ‘we redden de natuur’ een miljoenenfonds inrichtte voor zijn politieke gunstelingen.

Hij zou later ook met de ‘Commissie Meijer’ het Waddenfonds (2004)helpen instellen, 800 miljoen euro NAM-gelden. Daarmee wordt nu op gelijke wijze als bij de Ecologische Hoofd Structuur (EHS, natuurnetwerk) de publieke ruimte van de Waddenzee nu geprivatiseerd (‘1 Beheerder’-operatie).

De New Age-religie van Beatrix: ‘Aarde’ met hoofletter aanbidden, God als Multicultti-Globalist

Pieter van Vollenhoven werd voorzitter (1994-2014), mogelijk om publieke geldzwendel voor private belangen een meer sjiek randje te geven.

Al lijkt grote Oranje-invloed niet uit te sluiten Immers de ‘koninklijke’ familie is 1 van de grote drijvers van de globalistische ‘duurzaam’-ideologie sinds de jaren ’70. (Club van Rome, WWF) Voor de financiële implementatie-  buiten publieke zeggenschap om– van die ideologie werd dat Groenfonds gestart.

Andere bestuurder van het eerste uur is de met Moniek van Lanschot (de bankiers van de Koninklijke Familie) getrouwde Frank Houben. Die was tevens commissaris van de koningin in Brabant (1987-2003), en ‘close friends’ met Van Lanschot-commissaris Cas de Qaij, de Kamerheer van Beatrix.

En Houben was voorzitter van het Telos-instituut, een publiek gefinancierd ‘duurzaam-dram’-instituut in Brabant, dat gemeentes de Klimaat-maat neemt.

Verschralen en afschrapen

Andere bestuurder van het eerste uur was Marius Jonkhart, CEO van de Nationale Investeringsbank, en bij zijn aantreden als bestuurder bij het Groenfonds werkzaam als directielid bij het Ministerie van Financiën. Momenteel is Jonkhart werkzaam voor organisatiebureau Ecorys, dat WC-eendadviezen geeft aan overheden om hun beleid ‘onafhankelijk’ goed te keuren.

Een bureau vergelijkbaar met McKinsey, waar Pieter Winsemius (voorzitter Natuurmonumenten voor Wijffels, commissaris Postcode Loterij) werkte. Ook is Jonkhart RvT van Tata Steel. Een klassiek geval ‘eerst bij de overheid en dan voor Corporate BV binnenlopen’, met gebruik van je overheidscontacten.

Net als bij kartelpolitici, die later lobbyist en bestuurder voor Corporate BV zijn, zoals de huidige Natuurmonumenten-voorzitter Hans Wijers. (Shell, ING)

Ontgronding voor ‘nieuwe natuur’

Opheffen scheidslijn privaat en publiek belang
Het ‘Natuurbeleidsplan’ (1990) verscheen met als rechtvaardiging de welbekende rampspoed die we van milieuclubs kennen; De aarde gaat naar zijn grootje, tenzij we Grootschalige Ingrepen en Grote Publieke Uitgaven er tegenaan gooien. En er zou liefst 150 duizend hectare boerengrond opgekocht worden.

Het Wageningse LEI claimde dat na 2000 liefst 475 duizend hectare boerengrond ‘overbodig’ zou zijn, waarvan 150 duizend ‘overschot’ dan voor ‘nieuwe natuur’ bestemd zou zijn.

Natuurbeleidsplan bij Kamerbrief aan Gerrit Braks, 1990 Bijna een half miljoen hectare uit productie

Oprichting van het Groenfonds liep vertraging op, omdat de provincies protesteerden tegen de inmenging van deze private stichting in het beheer van HUN gelden. Zij wilden nog zelf beslissen over de inrichting van eigen groene ruimte.

Met dit private vehikel – het Groenfonds- werd zo die publieke zeggenschap verder ingeperkt. Ook helpt dat Groenfonds bij een ander agendapunt van het Globalisme; de opheffing van de grens tussen publiek geld en privaat geld, ‘Public Private Partnerships’, wat in Nederland PPS heet. En wat het World Economic Forum ‘Blended Finance’ noemt. En wat ook het netto effect is van de Klimaatwet.

  • Private winst op publieke kosten, via de constructie ‘links lullen rechts zakkenvullen’. Wat vroeger ‘corruptie’ heette, dat heet nu ‘duurzaamheid’.

Fondsenbeheer Nederland BV onderging in 2008 nog een statutenwijziging. Het heeft nu 2 bestuurders, waaronder de directeur van het Nationaal Groenfonds, Jean Paul Schaaij. En daarnaast Kees-Jan Dosker, de voormalige divisiedirecteur van Staatsbosbeheer. Kortom, de groene clubs weten hun belangen van hogere bankiershand gesteund, maar ook vanuit de Oranje-familie.

Dosker werd recent directeur van het Nationaal Restauratiefonds. Dat fonds zit ook bij het Groenfonds gevestigd aan de Utrechtseweg 12 in Amersfoort. Dat Restauratiefonds is de monumentenzorg-variant op het Groenfonds, waarbij ministerie van OCW en publieke partijen geld storten.

Het ‘resultaat’ van Natuurontwikkeling, armoedig zompieland met ganzenplaag

EHS-opkoop drijft grondprijzen op, maakt ‘eigenaars’ tot pachters
Het lijkt dan ook geen ‘toeval’ dat Rabobankier Herman Wijffels voorzitter werd van Natuurmonumenten, DE club die profiteerde van de grondopkoop met minimaal 5 miljard euro publieke middelen vanaf 1990, de ‘Ecologische Hoofdstructuur’. De Blauwe Subsdiedief verwierf- deels met hulp van het Groenfonds- nagenoeg ‘gratis’ 20 duizend hectare boerengrond. Zij betalen jaarlijks aan het Groenfonds nog een rente af van 2-3 miljoen euro.

Van ‘gratis’ van de Dienst Landelijk Gebied gekregen grond, oud boerenland dat ze deels weer terugverpachten aan boeren, voor 8 miljoen euro pachtinkomsten per jaar.

Momenteel zijn Wijffels zijn opvolger bij Natuurmonumenten, Cees Veerman (oud LNV-minister en Natuurmonumenten-voorzitter) en Jolande Sap bestuurders bij dat ‘nationale’ Groenfonds, dat private lobbyvehikel van Rabobank-belangen. Ons kent ons bij het Groenfonds.

De term ‘nationaal’ lijkt vooral een vernis om private belangenbehartiging – de opkoop van boerengrond met grondprijs-opdrijvend effect- een publiek aureool te geven.

Postcode Loterij pompte natuurclubs kunstmatig op voor milieupolitiek en grondstofpolitiek

Financieren gecontroleerde oppositie en grondpolitiek
De strategie van zowel subsidies aan milieuclubs, van Postcode Loterij en Groenfonds is tweeledig: psychologische intimidatie van boeren, en het opkopen van hun grond bij uitblijven bedrijfsopvolging.

Je spekt de campagnekas van milieuclubs om voedselproducenten (Vissers, boeren) politiek te belasteren in media tot milieuramp die bevoogding behoeft. Dat gebeurt via Waddenfonds, Groenfonds, Rijksubsidies en Postcode Loterij. Die tot ‘gecontroleerde oppositie’ ingekapselde clubs helpen je tegelijk bij het groen verven van industriele ontwikkeling (Investeringskader Waddengebied IKW, boskap voor energiepolitiek).

Vanaf de jaren ’90 dreef de grondopkoop met belastinggeld de landbouwgrondprijzen door het plafond, een ruime verdubbeling. Momenteel betalen akkerbouwers in de Noord Oost Polder zelfs 130 duizend euro per hectare. Het mag duidelijk zijn welke partijen profiteren van die prijs-opdrijving. De Rabobank en grote landeigenaren als het door de Nederlandse Staat/belastingbetaler ‘geredde’ ASR Vermogensbeheer .

En dan  komt de Postcode Loterij toch om de hoek kijken. Daarin zit een vriendje van Groenfonds-medeoprichter Frank Houben, Pieter van Geel. En we vinden bij Novamedia Holding ook de vrouw van … Wim Meijer, Gerdi Verbee (PvdA), die is daar voorzitter van de Raad van Commissarissen.

Veerman is bestuurder bij groot-financier anti-visserijclubs, en clubs die boeren pesten

Veerman is naast voorzitter van  EHS-vehikel Groenfonds OOK bestuurder bij de Postcode Loterij. Dat is DE grootfinancier die de nationale Milieumaffia sinds 1990 hielp opblazen. Clubs als Natuurmonumenten kregen van die loterij reeds 400 miljoen euro ‘gratis geld’.

Andere bestuurder bij die Postcode Loterij is Kick van der Pol, de CEO van ASR-Vermogensbeheer. ASR is inmiddels grootste eigenaar en verpachter van landbouwgronden met 33.000 hectare. Hoe zijn ze aan al de grond gekomen en sinds wanneer? Of zij OOK van het EHS-beleid profiteerden kan ik nog niet staven met getallen: tips zijn welkom!

Arcadis van Groenfonds-bestuurder MMU Van Dis, loopt binnen op EHS

Groenfonds-bestuurder Maarten Menno Ulrich van Dis
Om dit ‘wie-is-wie’-verhaal te besluiten, moeten we niet verzuimen DE andere belangrijke bestuurder van het eerste uur te vermelden. De Wageningse ingenieur Maarten Menno Ulrich van Dis. Nadat hij in de jaren ’80 commissaris was bij Fugro, was Van Dis bij toetreden als bestuurder van het Groenfonds (1994), de Voorzitter van de Raad van Commissarissen van…..

  • Stichting Koninklijke HEIDEMIJ, waarvan Rabobank ook aandeelhouder was

De Koninklijke Heidemij, was eind 19de eeuw ontstaan om de ‘woeste gronden’ in bijvoorbeeld Drenthe te ontginnen tot geschikte landbouwgrond. Bijvoorbeeld terpen in Friesland afgraven en die terpaarde dan storten op de arme gronden in Drenthe.

Maar na de naamsverandering tot Arcadis in 1997, liep dat ingenieursbureau in Arnhem binnen met het tegenovergestelde: ONT-grondingsopdrachten voor ‘natuurontwikkeling’, met zware machines de vruchtbare grond verwijderen om Woeste Gronden te maken voor de Ecologische Hoofdstructuur.

‘Natuurontwikkeling’/Vernielzucht voor subsidie

Een proces van het vernielen van oude landbouwgrond, waarvoor het Groenfonds nu weer leningen verstrekt, zoals momenteel in Blitterswijck. Het onklaar maken van landbouwgrond met vrome verhaaltjes over ‘natuurontwikkeling’, zodat ze kunstmatige schaarste kweken.

En schaarste drijft prijzen op, en dat zijn weer bankiers- en pachterswinsten.

Bigfoot, de grondverzet-wapenen van Boskalis haar Natuurverbindingstroepen voor Natuurmonumenten

Hoe rigoureus de natuurbouwers te werk gaan, kijk naar Polder Waalenburg op Texel.

Men lijkt zeker te willen zijn dat daar nooit meer geboerd kan worden, alle vruchtbare grond er af. Net als hier bij ons in het Beekdal van de Friese B, (Koningsdiep/Boorne), waar het ‘bloed zweet en tranen van generaties’ met shovels is afgeschraapt.

Het vernielen van bestaande natuur en landschappen met subsidie

Alles volgens de Rode Verschralings-ideologie van de duurzamen, waarvan ons Koninklijk Huis sinds de jaren ’70 sponsor is en belangrijk protagonist (Earth Charter, Club van Rome, Rewilding Europe.

Wat wil nu het geval. Onder Van Dis zijn voorganger als bestuursvoorzitter bij Heidemij, Frank Schreve (1983-1991), zette die Stichting Heidemij de weg naar beursgang in. Meer winstgericht werken en het bedrijf laten groeien met acquisities van andere ingenieursbureaus. Ze zochten daarom in de jaren ’80 toenadering tot andere ingenieursbureaus, om groter te groeien via fusie.

Zo startten onder begeleiding van Pieter Winsemius bij McKinsey (1990) de onderhandelingen met Grontmij, die werden uiteindelijk afgeketst. (nu Sweco) Met Van Dis ging Heidemij op het overnamepad verder met acquisitie van Duitse ingenieursbureaus.

Rewilding the Netherlands = EHS = braaklegoperatie ter schaarste-creatie

Privatisering publieke ruimte en publiek bestuur; pacht is macht
Uiteindelijk vertrok Schreve naar… de Rabobank als bestuurder, en Van Dis nam zijn strategie-stokje over. Met Groenfonds als financier van grondopkoop met leningen uit de rente op publiek geld, kon Arcadis met de Rabobank lekker binnenlopen op het miljarden-bonanza van de Ecologische Hoofdstructuur.

Vrome verhalen etalerend over ‘natuurherstel’ en ‘natuurontwikkeling’. Inmiddels is nog slechts 15 procent van de boeren in Nederland volledig eigenaar van de grond, de rest is (deel-)pachter. Van alle (kleine) melkveebedrijven uit de jaren ’60 is al 90 procent verdwenen, de rest is de grootschalige kant op gegaan.

De Derde Slag bij Ieper, door Boskalis uitgebeeld, ontgronding polder De Waal op Texel voor Natuurmonumenten

De meest plausibele theorie, die met het bewijs overeenkomt is nu: de EHS is door de Rabobank bedacht om boeren en hun bezit in de tang te houden en krijgen.

  1. Om de kleine boerenbedrijven publiek gefinancierd uit te kopen, vergelijkbaar met hoe de overheid ook vlootsanering in de visserij betaalt
  2. Voor grondpolitiek. Om kunstmatige grondschaarste te maken, ter prijsopdrijving. Zo stapten meer boeren over op pacht, en pacht is macht.

    Sjoemelnatuur, PBL manipuleert natuurlijke historie voor ‘draagvlak’ miljarden euro’s schuldbeleid: precies in 1990 bij start EHS zou miraculeus herstel van dramatisch verlies volgen

Sjoemelnatuur PBL om miljardenpolitiek te verkopen
Toen de EHS in 2012 in opspraak raakte, 5-10 miljard publieke euro’s om 110 duizend hectare boerengrond op te kopen tot nu toe, sjoemelden ecologen van het Planbureau voor de Leefomgeving hun sjoemelgrafiek in elkaar: plots miraculeus herstel van ‘de’ biodiversiteit vanaf 1990, zodra de grondopkoop begon met publieke middelen.

Zie mijn rapport Sjoemelnatuur (2015) daarover. En zo vallen de puzzelstukjes dan langzaam op zijn plaats. Conclusie: al gaat de Groene Leugen nog zo snel, uw Rechtse Hippie achterhaalt hem wel. 🙂

Rechtse Hippie: RIPPIE

– Zoals altijd; stak je wat van dit wetenschapsjournalistieke onderzoek op, vergeet niet om dan op FB Interessante Tijden te LIKEN. Commentaar is welkom, wanneer je fouten corrigeert of nieuwe info toevoegt.
– Interessante Tijden is 100 procent afhankelijk, namelijk van lezers en geestverwanten als U. Toon uw liefde met een donatie voor bier (10 eu) boeken (25) en diesel (100 eu)via Stichting MW&B. IBAN NL04INGB 0005526038 ovv Rechtse Hippie

4 Replies to “Groenfonds 25 jaar Rabobank-politiek met publieke miljoenen”

  1. ASR heeft veel grond in eigendom verkregen omdat boeren de grondaankoop of de verlenging van de hypotheken niet konden bol werken, en op korte termijn is dan verkoop aan ASR en terug pachten voordeliger. Maar na afloop van de erfpacht kanon, die dus elk jaar hoger word. Moet je je weer opnieuw inkopen voor een deel over de vrije verkeerwaarde van de grond. Hier mag je ook fiscaal op afschijven. En daarom is het soms interessanter op korte termijn. Maar ik zie het vooral als uitstel van executie. Met een historische lage rente van 0 kun je wel heel goedkoop lenen. Vandaar dat er toch nog veel goede grond verkocht wordt voor idioot hoge prijzen. Eigenlijk meer een belegging dan een rendement volle investering. En op miraculeuze wijze weet de bank jou nog een z’n 2% risico opslag te rekenen voor een grond financiering. Een gevolg van Bazel 3 of 4, das een soort wettelijke verplichting om meer aan mensen te verdienen dan banken zouden hoeve doen. Ze zijn zeker bang dat een verdwaalde land afschraper over een met hypotheek belast perceel rijd, een behoorlijk risico inmiddels. Rabobank geeft zelf ook aan dat toekomstige generatie boeren de huidige boeren grond ook niet meer kunnen financieren, de bedrijven worden simpel weg te kapitaal intensief. en er is te veel vreemd vermogen nodig, ook Rabo noemt pacht al als optie.

    1. By the way, Rabo is een fusie van de Raiffasenbank en de Boerenleenbank, dus ze zijn er al langer mee bezig de laatste vrijen aan de ketting te leggen.
      Na de de tweede wereldoorlog waren er nog zo’n 2 1/2 miljoen boeren in Vernederland, velen werden omgekocht hun heil in Canada, Australïe, Nieuw Zeeland en Amerika te zoeken, degenen die te veel van hun land hielden bleven en werden tot op de dag van vandaag uitgekleed, vernederd, besodemieterd en verguisd.
      Als dat nog niet hielp werd hun grond geconfisceerd ten behoeve van natuuronwikkeling, een echte boer ziet het als zijn dagelijkse bezigheid, zorg te dragen voor de vruchtbaarheid van de Aarde gelijk een priester van haar.
      Echter in de huidige realiteit is alles 180° omgedraaid, en worden landbouwers gedwongen en omgekocht om de vruchtbaarheid ten gronde te richten, en zijn verworden tot landslopers.
      Monsanto en Bayer varen er wel bij.
      Tis niet alleen in Vernederland zoals Rippie hier beschrijft, het vind plaats op de ganse planeet.
      Er wordt bewust honger gecrëerd, gewassen worden thans verbouwd om auto’s te voeren, mensen zijn ondergeschikt geraakt en kunnen hun ‘voeding’ aanschaffen bij de talloze All-die’s.
      Hopeloos….

Laat een reactie achter aan engbert dijkstra Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *