Een geschiedenisboek van Geert Mak lezen over ‘Europa’ valt samen met je ergernis over De Linkse Medemens. Zijn nieuwe boek over Europa van 1999-2018 gaat niet over Europa, met een serieuze belichting van meerdere kanten van de historie en oorzaken van ontwikkelingen. Het gaat over Geert Mak zelf, die aan ‘de goede kant’ van De Geschiedenis staat. 

Daarbij gebruikt Mak een eenzijdige belichting van historie om op zichzelf te geilen, als klassieke Babyboomer.

En hij fungeert – ook bij zijn essay over het falen van de Euro– als typische Liberale Systeemknecht van de oude Nieuwe Wereld Orde. Die Unilaterale orde onder Amerikaanse hegemonie, die sinds de League of Nations (1919) over Europa werd uitgerold, en de Verenigde Naties sinds 1945.

Met de Verenigde Naties, IMF en Wereldbank en Europese Unie als CIA/Bilderberg-project van Wallstreet-bankier Monnet als de ‘vader van de Europese Unie. Die Unie begon als Kolen en Staal-gemeenschap om de belangen van Krupp- Hitler’s kanonnenmaker- te zekeren, direct al vanaf 1945. Met de BIS-bank die eerder nazi-goud doorsluisde als belangrijk intermediair, waar later in 1988 ook rucksichtlos de Euro werd uitgetekend.

Dat even als punt van informatie. Ik leerde dat ook pas later bij, na eerder louter de verkooppraatjes te leren uit media en staatsonderwijs.

Valse objectiviteit
Onze publieke omroep met RTL Nieuws ( = Bertelsmann Stiftung) zijn nog steeds de verkoper van de NWO-visie. Je zou de NPO ook NWO kunnen noemen. De VPRO zet Mak niet voor niets op een schild. Ook de Volkskrant laat Mak nog even voor landbouwkundige spelen en weidevogeldeskundige, voor hij ook Europadeskundige mag zijn.

Of het nu de wijze is waarop Mak de democratisch door de Hongaren verkozen Victor Orban wegzet. Of het is de afwezigheid van eerlijke definities over wat hij nu bedoelt met ‘diversiteit’ in Europa.

Hoe definieer je dus ‘divers’: Die afzonderlijke naties met grenzen die in afgelopen 1000 jaar ontstonden met eigen cultuur, vaak onverenigbaar? Of de grenzeloosheid van Mak zijn ego, zijn Warme Grote Hart voor De Mensheid en De Wereld, de Nieuwe Mens die naar Wereldverbroedering streeft tot alle verschillen zijn uitgewist?

En ‘Rusland zaait verdeeldheid’?

Was het niet de Nato en de Amerikanen die eerder in Jeltsin een dronken marionet handhaafden? En econoom Jeffrey Sachs die begin jaren ’90 met economisch desastreuze adviezen de Russische economie onklaar maakte?  En de Nato die zich aan de Russische grens opdringt? Bijvoorbeeld door Bulgarije en Roemenie in de EU in te lijven (2005), landen die cultureel en economisch absoluut niet Euro-proof waren.

Je hoeft geen Poetin-aanbidder te zijn om toch iets minder eenzijdig naar de wijze te kijken, waarop de Russen hun positie wensen te handhaven op het wereldtoneel. En  hoe zij na 80 jaar staatsgeforceerd atheïsme de Orthodoxe Kerk weer in ere herstellen. Wie Poetin als dictator hekelt, hoe verklaren wij dan de volledig ongekozen Europese Commissie met haar klimaatdictaten?

Het moet wel gezegd dat de linkse medemens dat ‘eigengeilen vermomd als wetenschappelijke interesse’ soms meesterlijk kan doen. Mak is grootmeester van De Hele Leugen van Halve Waarheid via de Kunst van het Weglaten.

Zo kan ook Geert Mak ‘objectiviteit’ veinzen, door anderen via een soort anecdotische penseelschetsen te laten vertellen, en suggereren, wat hij al van zichzelf vindt. Namelijk, wat voor geweldig empathisch en kosmopolitisch mens met Groot Warm Hart die Geert Mak toch wel is, begaan met ‘De Mensheid’, ‘De Aarde’ ook en ‘het Klimaat’, De Vluchteling, allerlei mega-abstracties die de grootte van zijn ego verbeelden.

Een typische Babyboomer kortom.

Geert Mak beheerst op meesterlijke wijze de ‘kunst van het weglaten’. Zo bouwt zich een onbenoemde olifant in de kamer op, waar hij dan virtuoos omheen kletst. Of het nu bij de vluchtelingenstroom over de Middellandse Zee is, of landbouwpraktijken. Dat ene kinderschoentje in zee, Oh Geert zo Groots is je Hart hoe Jij Begaan bent met Het Leed… 🙂

De beste historicus voor wie niets van historie weet/wil leren
De gehele geschiedenis van de mensheid is met bloed en bedrog gekleurd, politiek is strijd om macht en geld. Maar toen….toen kwam Geert Mak met zijn Babyboom-brigade en een subsidie van een journalistiek fonds.

Hun Hogere Doelen van een ‘Europese Waardengemeenschap’ en Diversiteit (= morele en fysieke grenzeloosheid) zijn uiteraard van iedere macht- en geldwens ontdaan, louter gestoeld op Het Hoogste Menslievende Idealisme.

De Nieuwe Mens heet Geert Mak, dat Einde van de Geschiedenis op hoge poten. De aanstichter van de ’68-revolutie in Parijs, Daniel Cohn-Bendit werd sinds de jaren ’90 al miljonair, enkel door voor de Groenen in het Europees Parlement plaats te nemen, voor een slordige 12 duizend euro per maand.

Dat hartverwarmende idealisme, betaald met belastinggeld, onder afpersing met staatsgeweld gestolen van het MKB. Zo idealistisch. Kortom: ‘links’ idealisme = morele/emotionele en financiële afpersing.

Begin bij een discussie met een Linksche Medemensch dus niet met ‘feiten’ in debat. Want dan heb je al verloren in een ‘jouw waarheid-hun waarheid’-moeras. Waar zij de Morele Hoge Grond bezet houden, terwijl je in het drijfzand wegzinkt van publieke sympathie.

Geert Mak (God) weet Alles
Maar het moet gezegd: Mak is een vakman als schrijver, zijn eerdere ‘In Europa’-boek heb ik veel van opgestoken. Vooral omdat ons onderwijs qua geschiedenis op het VWO ondermaats was, net als op het gebied van filosofie. Weet je van niets, dan is alles een nieuw gezaghebbend inzicht.

Mak hanteert de waarheid als een koe dat je met historie het heden verklaart. Mak heeft dan ook de keutel bij het schone eind, over hoe plattelandsgemeenschappen uitgehold raken door wat ik het Modernisme zou noemen.

In Europa las je dan ook, als een soort ‘Hoe Geert Mak verscheen in Jorwerd’ op continentale schaal. Uw ‘huisje in Frankrijk’ is uiting van die leegloop, maar ook de subsidie-stichting die de prachtige Friese kerkjes onderhouden moet. Je kunt dus niet anders dan het tenminste voor de helft eens zijn met Mak. Het is echter steeds die andere helft die zich als olifant in de kamer naar voren gaat dringen.

Met terugwerkende kracht en toegenomen kennis zijn werk onder de loep nemend, bekruipt je een onbehaaglijk gevoel. Hij heeft je niet voorgelicht maar opgelicht. Ook over het waarom van de uitkleding van het platteland zijn we door Mak opgelicht, via de Kunst van het Weglaten.

Zijn Rode geestverwanten en hun modernisme zijn oorzaak, de ‘duurzame’ Rabobank. De lastenverzwaring door milieubeleid bij gelijkblijvende melkgelden, zodat intensivering en grootschaligheid de enige opties zijn.

Eerst ging Sicco Mansholt (van zijn PvdA) op de industriele toer met zijn Gemeenschappelijk Landbouwbeleid (1968), dat het natuurlijke boerenland straktrok met ruilverkaveling en overproductie.

En na te wippen met een Club van Rome-activiste maakte Mansholt zijn Groene Bekering. Andermaal moesten vanaf 1987 de boeren boeten. Nu via groen geverfde braaklegging. Dat werkte twee maal nadelig voor de klassieke boerenland-natuur. Want die ‘natuurontwikkeling’-gebiedjes tref je evengoed geen weidevogels.

Het vervloekte modernisme
Conclusie: Of Mak zich nu over de weidevogels uitspreekt, of over de geschiedenis, de boodschap is niet de weidevogel of de historie, maar Mak zelf, en het gevoel dat hij de lezer meegeeft: dat die even moreel hoogstaand is wanneer deze met Mak meevoelt als Betrokken Burger.

Net als wanneer zo’n postmenopauzaal vrouwtje van de Leeuwarder Courant jeremieert over ‘Landschapspijn’. Ze wil niet de aandacht vestigen op het landschap en onderliggende oorzaken, maar op zichzelf, haar verheven gevoelens als beschaafd mens aan de goede kant van de geschiedenis.

Maar vooralsnog moet het gezegd: Geert Mak is een goed schrijver en verteller, dus in dat opzicht heeft hij zijn status zeker verdiend. Zijn status als historicus is echter evenredig met de oppervlakkigheid van de modernistische massamens, die na decennia gebrekkig onderwijs en mediahersenspoeling nauwelijks enig benul heeft hoe de hazen in Europa lopen.

En erger: die dat ook ten diepste niet interesseert, omdat hij als modernist ook enkel in zichzelf is geinteresseerd. Dat ie met Mak in de hand ‘zijn mening’ mag verkopen in de hoop op sociale bevestigings-gevoelens.

Dus ik wil ook niet beweren dat het op ‘rechts’ nu veel beter is. Want modern ‘rechts’ is meestal het links van gisteren dat enkel met rust gelaten worden wil. Met z’n consumptie, televisie en z’n spulletjes. Of dat je met Lange Schwanz achter de piano iets geks gaat roepen over hoe geweldig Nederland altijd is geweest.

Dus geen wonder dat ‘links’ de disscussie dan verpletterend wint.