Rammelend onderzoek, zoals over de alarmerende achteruitgang van insecten wordt geregeld gebruikt voor activistische doelen, door Postcode Loterij-miljonairs als Natuurmonumenten. Met de vier belangrijkste ‘trucs’ op het netvlies- afgeleid van Aaron Wildavsky’s ‘But is it True’ leer je Bullshitdetector worden, als je weer een activist treft die ‘de’ wetenschap in pacht claimt.

Ook doorzie je zo eenvoudig het Fake News van mainstream-media wanneer ‘nieuw onderzoek’ of ‘de’ wetenschappers weer het einde der tijden verkopen.

Boek ook de cursus Bullshitdetectie bij Interessante Tijden en laat je niet meer voor de gek houden door overgesubsidieerde activisten en hun Ministerie van LNV. Laat ze in hun eigen zwaard vallen door hun trucs te doorzien met een basale cursus echte wetenschapsjournalistiek. Ook voor al die rapportfabrieken van onze corrupte overheid (PBL, RIVM enz) is deze cursus zeer aan te bevelen.

‘Deze studie had niet mogen worden gepubliceerd, stelde insectkundige Kees Booij in (Resource), de krant van Wageningen University & Research in oktober 2017. Hij doelde op een studie in het wetenschappelijke tijdschrift Plos One. Uit metingen in Duitsland zou blijken dat tussen 1989 en 2016 op het platteland liefst 75 procent van alle insecten is verdwenen.

Als in een geoliede PR-campagne sprongen direct de Postcode Loterij-clubs die met het Nijmeegse Natuurplaza (waar oa Sovon zit, Ravon enz) verweven zijn op de resultaten voor campagnes. In concerto met hun linkse politici en linkse media, vierden de onderzoekers hun feest van aandacht.

GroenLinks Kamerlid Rik Grashoff stelde direct een actieplan voor tegen Nederlandse boeren. De Leeuwarder Courant, het Fake News van Friesland, meldde op gezag van de Vogelbescherming dat nu ook de oorzaak van een vermeende ondergang van Nederlandse ‘boerenlandvogels’ was gevonden. En Natuurmonumenten startte de petitie ‘Red onze insecten’. Booi herkende een aantal fouten in de studie, die academici vaker begaan als ze vooral een boodschap willen verkopen. En er zijn er (veel) meer.

Replicatiecrisis
Sterker nog: The Lancet waarschuwde in 2015 nog dat van alle gepubliceerde studies in de medische wereld meer dan de helft domweg onwaar kan zijn, niet ‘reproduceerbaar’ zoals dat heet. Wie de experimenten wil nadoen stuit dan bijvoorbeeld op rammelende rotzooi-data, slechte statistiek zodat de conclusies niet door de meetgegevens gesteund worden (je ‘trend’ is statistisch betekenisloos) enzovoort.

Bij ecologie kon de reproduceerbaarheid zelfs wel op 30 procent of zelfs 10 procent liggen, zo stelde Peter Kareiva in “Effective Conservation Science, Data Not Dogma’. (Oxford University Press 2018)Dat zou even laag zijn als de sociale psychologie (Denk aan de ‘vleeshufters’ van Diederik Stapel en Roos Vonk). Men spreekt daarom wel over de ‘replicatiecrisis’ in de wetenschap. 

De veel geroemde ‘peer review’ is vaak niet meer dan ‘pal review’.

Bij veel bladen mag je zelfs de reviewers zelf opgeven. Of een kleine kliek die het ‘modieuze verhaal’ in de lucht houdt, die bepaalt wat je wel en niet mag publiceren, los van het waarheidsgehalte. De beschavingscrisis die we in het publieke bestuur vinden, de corrumpering van de milieubeweging, zij vindt dus ook in het icoon van Westerse verworvenheden plaats, de wetenschapsbeoefening. De replicatiecrisis is symptoom van beschavingscrisis.

Daarom introduceren we hier vandaag 4 regels voor zogeheten ‘peer to peer review’. Iedereen die basisregels in acht houdt, die enige kennis van zaken heeft en gezond verstand kan meehelpen om bullshit van goede wetenschap te scheiden. Dan kun je zelf meehelpen bij Operatie Schoon Schip, van Nederland weer een beschaving maken, waar je op goede eigenschappen (eerlijkheid, moed enz) afgerekend wordt in plaats van ‘de juiste standpunten’. (klimaatonzin)

Truc 1: het ijkpunt klopt niet
Het ijkpunt dient als basis waarop de dalende of stijgende trend leunt. De (Nijmeegse) onderzoekers in de Insectogeddon-studie, ze gebruikten als startjaar een uitzonderlijk goed insectenjaar, terwijl aantallen insecten van nature jaarlijks wel met een factor 10 kunnen verschillen. Kies je zo’n uitzonderlijk startjaar, dan krijg je dus eerder een dalende ‘trend’ in een tijdreeks. Terwijl je zo’n uitzondering er juist moet uitfilteren.

Deze fout hadden de reviewers van Plos One moeten opmerken, vindt Booij in het artikel. Wij delen deze opvatting, we zien die IJkpunt-fouten bij meer dan 50% van ‘nieuw onderzoek’ van millieuactivisten opduiken. Een afname sinds 1990 van een scholekster, die juist weer op gelijk niveau zit wanneer je vanaf 1950 rekent. Terwijl je aan die afname sinds 1990 stellige ecologische conclusies verbindt.

Of bij de ‘boerenlandvogels’ waarmee Vogelbescherming BV campagne voerde, zoals gisteren besproken.

Truc 2: rommel erin, rommel eruit
Het startjaar was ook nog eens gebaseerd op slechts zes vallen op één locatie bij het Duitse Bonn. Er bestonden grote gaten in meetreeksen. Die kun je wegpoetsen door middel van statistische bewerkingen, maar wie een rommeltje aan data invoert, verkoopt dan conclusies die leunen op drijfzand.

Booij stelde in Resource: ‘De metingen zijn maar in een klein deel van Duitsland gedaan en op veel plekken in 27 jaar maar één keer of enkele keren. De opzet klopt dus van geen kant om een algemene trend in de tijd te monitoren.’

Truc 3: valse concreetheid
De commotie volgde kort op een andere vorm van actie-wetenschap door het Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS, Arco van Strien, werkt innig samen met Natuurplaza, Sovon, Ruud Foppen cs) en het Wereld Natuur Fonds (WNF). Volgens de door het CBS samengestelde Living Planet Index (LPI) zouden populaties van 140 soorten zeedieren in de Noordzee tussen 1990 en 2015 ‘gemiddeld’ met liefst 30 procent achteruit zijn gegaan.

Het WNF richtte meteen de beschuldigende vinger naar de visserij. Maar zoals visserij-bioloog Ingrid Tulp van Wageningen UR in een reactie stelde, kan CBS/WNF nooit die conclusie trekken op grond van de – deels van Wageningen UR afkomstige data. De Noordzeevisserij kromp bijvoorbeeld sinds 1990 met 40 procent als gevolg van vlootsaneringen.

Tulps voornaamste kritiek was dat het gepresenteerde getal niets zegt over wat er per soort aan de hand is. Dat komt door de wijze waarop de LPI is samengesteld. Deze lijdt aan valse concreetheid. Je presenteert dan een statistisch verzinsel als iets dat echt bestaat in de natuur. De LPI is namelijk een aggregaat. Dat is een rekenkundig gemiddelde van statistisch bewerkte trends in soorten.

De LPI maakt van 140 diersoorten één alarmerend geheel met gemiddeld 30 procent achteruitgang. Voor het media-effect is zo’n getal bruikbaar, maar niet voor natuurbescherming. De ene soort kan toenemen, de ander neemt af. Je weet per soort helemaal niet wat die toe- of afname veroorzaakt.

Het CBS weegt bovendien rommel-data even zwaar mee als goede metingen (truc 2). Zo kan de sterk in aantal toenemende zeehond – die relatief goed wordt geteld – even zwaar meewegen als obscure soorten waarvan slechts ruwe schattingen bestaan.

Daarnaast geldt in de natuur: de een zijn dood is de ander zijn brood. Opkomst van nieuwe soorten kan ten koste gaan van de ander. Ecologen noemen dat ‘turnover’, soort-vervanging. Netto groeide in Europa sinds 1500 door nieuwkomers bijvoorbeeld het aantal plantensoorten met 1.621, terwijl 69 ‘oude’ soorten verdwenen.

Truc 4: kersen plukken
Het CBS houdt, zowel bij het WNF-rapport, als bij natuurvoorlichting voor de overheid, veel nieuwe soorten buiten de deur bij het samenstellen van een trend-grafiek. Dat is truc 4: kersen plukken. De keuze van soorten die je wel meerekent en welke juist niet, beïnvloedt de ‘trend’ in de grafiek.

Bijvoorbeeld: de door de Vogelbescherming veroorzaakte commotie over ‘boerenlandvogels’ als gevolg van het ‘verdwijnen van de insecten’, is gebaseerd op een CBS-grafiek over ‘boerenlandvogels’. Die toont van 1990 tot 2015 een daling, toegeschreven aan ‘de intensieve landbouw’.

Daarbij noemt het CBS de torenvalk als 1 van de 27 ‘boerenlandvogels’. Die nam sinds 1990 in aantal af, zo stelt men. De buizerd daarentegen telt het CBS niet mee als ‘boerenlandvogel’, terwijl de buizerd niet alleen een voedselconcurrent is van torenvalkjes, maar ook nog eens hun jongen doodt. De succesvolle buizerd werd in korte tijd de meest algemene boerenlandroofvogel met 8.000 à 10.000 broedparen.

Maar door nadruk op verliezers lijkt het glas bij activisten steeds weer halfleeg. Terwijl ook in de natuur geldt: winner takes all. En het glas van de winnaar is minstens halfvol.

Leer ook de Vier Niveaus
Boek dus de Cursus Bullshitdetectie om straatwijs te worden op het glibberige terrein van de interface wetenschap & media, bij uw gecriminaliseerde dreigblogger, die in de eerste plaats gewoon vakkundig en intelligent wetenschapsjournalist is. Op 11 maart geef ik hier in Friesland weer zo’n cursus voor natuurgezinde boeren.

Naast dit kennis-aspect heb je verder nog de Vier Niveaus om spraakverwarring te voorkomen bij discussie over natuur & milieu. Kennis (niveau 1) is daar slechts 1 van, maar dat is niet het niveau waarop mensen emotioneel worden.

Je leert dan op meerdere niveaus denken en kunt dus ook in een gesprek makkelijker schakelen. Wanneer iemand dan een ‘frame’ aan je hangt, dat je daar niet in gevangen blijft maar er uit glipt en je tegenstander verplettert met zijn eigen wapens.

Tot nu toe enkel nog enthousiaste deelnemers gehad, die veel van mij konden opsteken.  Misschien is zo’n cursus ook iets voor het Openbaar Ministerie en hun Ministerie van Veiligheid? Opdat ze minder vaak mensen ten onrechte veroordelen met rammelend onderzoek, waarbij ‘framing’ en scoringsdrift vanwege politieke belangen belangrijker is dan waarheid… (zie: het OM in de fout, van Ton Derksen)

Want dat de Politierechter mij een strafblad moet aansmeren, dat staat natuurlijk wel vast. Van kundige mensen die hun belangen ondergraven, daar moet onze leugenachtige en corrupte overheid natuurlijk af. Dus dan criminaliseer je ze.