2030, George Orwell in de Polder (7): ‘Klimaatontkenning’…

Het Ministerie van Klimaat

We leven in 2030 in de Klimaatsocialistische heilstaat onder de Green Deal van Klimaatcommissaris Frans Timmermans. Vandaag denkt Smit terug, aan hoe de Klimaatdictatuur gevestigd kon worden in Nederland, na de ‘tijdelijke’ Lockdown van 2020 die permanent bleek. Nu vanwege ‘de klimaatnoodtoestand’…

Als daad van verzet richt hij zich in zijn illegale, want papieren dagboek aan de generaties na hem, die misschien weer helder zullen denken zonder ‘Groenspraak’, het Meten met Twee Klimaten dat De Klimaatsocialistische Partij (Klimsoc) tot kunst verheft: tegelijk twee tegenstrijdige posities voor waar verkondigen, en daarmee wegkomen, een “Mark Rutte doen’.

Hoe lang zal Smit met zijn dagboek door kunnen schrijven, nu hij de grootste zonde had begaan die een Partijlid kon bedrijven: Klimaatontkenning.

 Voor aflevering 6: zie HIER. Ben je helemaal nieuw bij onze totalitaire klimaatschets ‘2030’- over Nederland dat onderworpen is onder de Klimaatwet van Marx Rutte-  begin dan bij deel 1.

Klimaat Socialistische Partij Nederland, fusie van VVD, CU, CDA, Groen Links, PvdA en D66

Het was normaal voor mensen van boven de dertig om bang te zijn voor hun eigen kinderen.

En met reden, want er ging nauwelijks een week voorbij, dat partijkrant De Waarheid ( de fusie van alle oude dagbladen tot 1-Partijkrant) niet een bericht bracht waarin werd beschreven hoe 1 of andere kleine gluiper van een luistervink- ‘Hero of the Planet’ was de gebruikelijke naam- een compromitterende uitlating opving, en zijn ouders als Klimaatontkenner had aangebracht bij de Gedachtenpolitie van het Ministerie van Veiligheid.

Voor uw en onze Veiligheid uiteraard vielen dan zwaarbewapende Ollongrenbrigades binnen, waarna deze wetenschapsontkenners uit de ouderlijke macht werden ontzegd door Jeugdzorg en voor de Raad van Kinderen werd gebracht.

Met Laurentien en haar Missing Chapter Foundation als voorzitster, volgde dan een showproces, waarbij de kinderen hen veranwoordden over wat zij ‘Toekomstige Generaties’ aandeden.

Papieren dagboeken waren zoals alle andere schrijfwaren niet voor niets verboden. Het was verplicht om alle handelingen digitaal te verrichten, zodat De Staat via het Internet of Things altijd kon mee spioneren. Het papieren dagboek van Willem was zo de daad van ultieme rebellie.

Willem Smit kroop terug zijn appartement in, nam onverschillig zijn pen bij het dagboek op en vroeg zich af of hij nog iets kon vinden om te schrijven. En zo moest hij weer terugdenken aan dat moment van wederzijds begrip, dat hij met mediachef van de Klimaatsocialistische Partij (Klimsoc), Maarten Sneuemans had gedeeld bij de Twee Minuten Klimaat.

Een Veilig Rijk

Jaren geleden- hoe lang was het? Tien jaar geleden, vlak nadat op 1 september 2019 de Klimaatwet van kracht werd- had hij gedroomd dat hij door een pikdonkere kamer liep. En iemand, die aan de ene kant van hem zat, had toen hij voorbijkwam gezegd: “Wij zullen elkaar ontmoeten daar waar geen Greendeal meer is…”

Het werd heel rustig gezegd, bijna terloops- een mededeling, geen bevel. Hij was doorgelopen zonder stil te staan. Het merkwaardige was nu dat toen, in de droom, de woorden niet veel indruk op hem hadden gemaakt.

Willem Smit leefde nog zoals de meeste Nederlanders, hij keek het NOS Journaal van de Nationale Propaganda Organisatie (NPO), en leefde in een weelde van consumptie en vakanties. Je kon dankzij de geleende welvaart in een soort Plopsaland blijven leven, aangewakkerd door continue reclames van blij consumerende mensen, zolang je maar alle rekeningen kon betalen.

Maar ook kon je- zo meldden billboards langs de snelwegen- het betalen uitstellen en nu je producten alvast aanschaffen. Zo werden steeds meer mensen in de schuldenlast aan bankiers gedreven.

Smit was meer begaan met welke wielerploeg in de Vuelta op kop lag, of op welke banden Max Verstappen ver weg in China een Grand Prix had gereden, dan hoe de democratie uit naam van “het Klimaat’ werd ontmanteld en burgerrechten werden uitgekleed voor bankiersbelangen.

De term ‘groene leugen’ die boeren en vissers bezigden, de vond Smit ‘extreem’ klinken, gemoedsrustverstorend… dus moest het wel overdreven en onwaar zijn.

Republiek Bruinisse. Een halve waarheid is een hele leugen. Het voorzorgprincipe heeft aan halve waarheden genoeg

De oppositiepartijen tegen de Klimaatwet als de PVV en FvD werden in media consequent geframed als ‘extreem rechts, nazi’s’, iets waar je niet mee gezien wilde worden. Ook de boerenactiegroep Farmers Defense Force die tegen De Partij haar 2030 Agenda was opgstaan, die was op die wijze ‘kalltgestellt’ als ‘geradicaliseerde terroristen’.

Via versplintering en onenigheid, gebrek aan intellectuele leiding was FDF ten onder gegaan. Zo was ook het condensatiepunt van verzet tegen de radicaliserende overheid gebroken.

Journalisten die het misbruik van publieke macht voor privaat gewin aan de kaak stelden, waren door de overheid en haar media tot gewelddadige gekken gecriminaliseerd. De terrorisme-coordinator Jan Aalbersberg verklaarde alle media die de staatspropaganda van repliek voorzagen als ‘staatsgevaarlijke complotgekken’.

Dus stemde Smit opnieuw de VVD, vanwege het terrorisme, de Islam en de veiligheid, zoals de meeste mensen die hun wereldbeeld nog aan de televisie ontleenden. Toen kwam in 2020 het jaar van de Lockdown. Die ‘tijdelijke’ maatregel zou uiteindelijk een permanent gegeven worden. Aanvankelijk voor ‘het virus’, maar toen in de haast uitgebreide ziekenhuiscapaciteit ongevuld bleef, kwam en andere rechtvaardiging

Burgers moesten in lockdown vanwege de klimaatnoodtoestand. Hun CO2-emissies moesten omlaag, rundvlees eten werd in de ban gedaan en het private reizen met eigen vervoer werd aan strenge restricties gebonden. Beperkingen waar het gedweee volk met haar mondmaskers reeds toe was geconditioneerd.

De VVD ging 2022 met andere partijen op in de Klimaatsocialistische Partij (Klimsoc) als fusie van de partijen die voor de Klimaatwet hadden gestemd. Zij fuseerden ‘vanwege de urgentie van het klimaatprobleem’. De FvD en PVV waren gecriminaliseerd en vervolgens verboden verklaard, op last van Klimaatcommissaris Frans Timmermans in Brussel.

Zij werden als ‘gevaar voor de democratie’ tot staatsgevaar verklaard.

Pas toen de klimaatdictatuur steeds dwingender werd opgelegd, en alle wetten ondergeschikt werden gemaakt aan CO2-politiek, de Green Deal van Frans Timmermans tot dictaat groeide, had Smit het belang gezien van die droom over wat Sneuemans had gezegd.

Hij kon zich nu niet meer herinneren of het voor of na de droom was dat hij Maarten Sneuemans voor het eerst had gezien. Of dat hij ook zijn stem had herkend.

Corruptie gegarandeerd

Willem Smit had voor zijn gevoel nooit met zekerheid kunnen uitmaken of Sneuemans nu vriend of vijand was, ook niet na die flits in de ogen bij de Twee Minuten Klimaat vanochtend. Het scheen er ook niet veel toe te doen. Er was een band van begrip tussen hen, belangrijker dan genegenheid of partijgangerschap. ‘Wij zullen elkaar ontmoeten daar waar geen Greendeal meer is’, had hij gezegd.

Smit wist toen nog niet wat het betekende, behalve dat het waarheid zou worden.

Politiestaat NL

De dag was nog koud en helder voor de tijd van het jaar, dankzij de klimaatverandering en het grillige extreem weer.

Verderop zoefden de wieken van een stadswindturbine, en overal hing de penetrante bosbrandlucht van groene energie, opgewekt door biomassacentrales die bos uit Amerika importeerden om op te stoken voor De Doelen van De Partij en het Ministerie van Klimaat haar Rijksdienst voor Onderwerping van Nederland (RVO) van Directeur Generaal Sandor Gaastra en zijn klimaat-aarsjongen Meindert.

De Beveiliger met politiespeldje, prima kerel, zijn vrouw fotografeert ook.

Beneden op straat flapte de wind het kapotte aanplakbiljet heen en weer, en stuipachtig verscheen en verdween het woord KLIMSOC.

Groenspraak, het dubbeldenken; wat ook wel ‘meten met twee klimaten’ werd genoemd, de veranderlijkheid van het klimaatverleden, die metingen van historische weersextremen die de Knappe Wetenschappers van het KNMI steeds ‘homogeniseerden’, zoals De Partij die aanpassing van metingen noemde, samen met haar Planbureau voor de Leefomgeving die toetste of De Partij de Klimaatdoelen haalde van de Klimaatwet en Green Deal.

Alleen in de moderne tijd was het weer ‘gek’ gaan doen, en De Klimaatsocialistische Partij (Klimsoc) was de enige die dit weer via Klimaatbeleid zou fixen.

De hele historie werd ‘gehomogeniseerd’ zoals De Partij dat noemde, alle referenties naar het verleden probeerde KLIMSOC uit te wissen. Zo was ook de Tweede Kamer via een Grote Verbouwing van alle historische referenties ontdaan, kosten meer dan 1 miljard euro. En dit na de inmiddels permanent geworden ‘tijdelijke’ Spoedwet inmiddels ceremoniële Parlement, het was vervolgens in een betonkolos gehuisvest, eerst tijdelijk, maar later permanent.

Vanwege de Urgentie van De Klimaatcrisis, en De Klimaatnoodtoestand.

En nu zonder 1,9 graden ‘correctie’

Smit had een gevoel alsof hij rondzwierf door donkere wouden, verloren in een monsterlijke wereld waarin hij zelf het monster was. Hij was alleen. Het verleden was dood, de toekomst was onvoorstelbaar. Welke zekerheid had hij dat ook maar 1 enkel, nu levend menselijk wezen nog aan zijn kant stond, nadat alle zogenaamde ‘klimaatontkenners’ waren opgepakt door De Partij.

En hoe kon hij weten of de overheersing van Klimsoc niet altijd zou voortduren? Alsof zij antwoord gaven, zo keerden de partijleuzen van het Ministerie van Klimaat tot hem weer;

  • Gelijkheid is diversiteit
  • Subsidie is duurzame groei
  • Onverschilligheid is kracht

Een positieve verandering?

De zon stond nu in het westen en de verduisterde vensters van het Ministerie van Klimaat keken, nu het licht niet langer op hen scheen, bars als de schietgaten van een fort. Zo zag alle modernistische en klimaatneutrale architectuur er uit: onmenselijk, deprimerend en afstotelijk, maar wel duurzaam. Duuuuurrrzaaaam.

Het Ministerie van Klimaat

De moed zonk Willem Smit in de schoenen tegen over dat reusachtige klimaatneutrale gebouw en haar deprimerende duurzaamheid. Alle Prozac-voorraden van de wereld zouden het nare gevoel bij aanblik van ‘groene’ architectuur niet kunnen wegnemen. Weer vroeg Smit zich af voor wie hij het dagboek schreef. Voor de toekomst, voor het verleden- voor een tijd die wellicht denkbeeldig was.

Burgerrechten, geen woord….

En straks als hij werd opgepakt wachtte Smit niet de dood, maar vernietiging. Het dagboek zou tot as vergaan en hij zelf zou met burgerservicenummer uit de archieven worden gewist. Zijn organen zouden door Kameraad Pia verhandeld worden voor de Farmaceutische Industrie.

Dit is wat de Partij ‘gevaporiseerd worden’ noemde.

Nog zo’n Stalinistische machtskolos met Oranje invloed (KROON-leden)

Alleen de Gedachtenpolitie van het Openbaar Ministerie (OM) van het Ministerie van Veiligheid zou lezen wat hij had geschreven, voordat zij het wegvaagden uit de herinnering. Voor uw en onze veiligheid.

Hoe kon je een beroep doen op de toekomst wanneer er geen stoffelijk spoor meer van je bestond.

Willem Smit was als Klimaatontkenner een eenzame geest, die een waarheid uitte welke niemand ooit zou horen. Maar zolang als hij haar uitte, werd op een of andere duistere wijze de Groene Leugen doorbroken, een spoor van Menselijkheid bleef in dit universum als bij principe bestaan.

Niet door jezelf te doen horen, maar door bij je verstand te blijven, zette je de menselijke erfenis voort.

Na krasloten nu ook kras-openbaarmaking, dat de mensen die de lasten krijgen niet zien WIE ze opleggen

Smit ging terug naar de tafel, pakte zijn pen en schreef in zijn dagboek:

Aan de toekomst of aan het verleden, aan een tijd wanneer het denken vrij is, wanneer de mensen onderling van gedachten mogen verschillen zonder gearresteerd te worden, en niet alleen in klimaatneutrale van-gas-los- kazernes leven, aan een tijd waarin er waarheid bestaat en wat gedaan is niet ongedaan gemaakt kan worden via ‘homogenisatie’. uit het tijdperk van de Klimaatwet, uit het tijdperk van eenzaamheid, uit het tijdperk van Moeder Aarde, uit het tijdperk van Green Deal, Greenspeak en Dubbeldenken, het meten met twee klimaten. 

Gegroet!

Klimaatdictatuur

Hij was reeds dood, dacht Willem Smit. Het scheen hem toe dat hij pas nu, nu hij in staat was geweest zijn gedachten te formuleren, de beslissende stap had gedaan. De gevolgen van elke daad liggen besloten in de daad zelf. Willem Smit schreef:

Klimaatontkenning leidt niet tot de dood. Klimaatontkenning IS dood.

Nu Willem Smit zichzelf had leren kennen als dood, werd het van belang zolang mogelijk in leven te blijven. Op twee vingers van zijn rechterhand zaten inktvlekken, terwijl alle pennen inmiddels waren verboden en alle communicatie met Smartphones plaatsvond, draadloos, aangesloten op het Internet of Things van De Staat haar Smartweb van het Internet of Things.

Dit was precies het soort van detail dat je zou kunnen verraden bij het Ministerie van Klimaat.

Straks verplicht voor iedereen

Een of andere volijverige snuffelaar in het Ministerie van Klimaat, een vrouw waarschijnlijk: zo iemand als de kleine, peenharige vrouw of het donkerharige meisje van de RVO, zou zich kunnen gaan afvragen waarom hij in de vegetarische lunchpauze aan het schrijven was geweest met een ouderwetse pen.

En zich afvragen wat hij dan geschreven had, en dan een wenk geven naar de Gedachtenpolitie.

Na handen wassen met desinfectie- dagelijks meermaals verplicht sinds 2020- borg Willem Smit het dagboek weer in de la. Het had geen zin te proberen het te verstoppen. Het Ministerie van Veiligheid spioneerde hem toch al volcontinue, luisterde zijn telefoon af, brak in zijn emailboxen binnen, en tapte de verbinding van zijn internet, het Smartweb genoemd.

Wel kon hij proberen voor zichzelf een waarschuwingsteken aan te brengen, of in de tussentijd iemand anders het had gelezen. Met de top van zijn vinger pikte hij een herkenbaar deeltje witte stof op en deponeerde dat op de hoek van het omslag, waar het wel moest afvallen als het ‘Dagboek van een Klimaatontkenner’ werd aangeraakt.

Klimaatneutrale woonkazerne voor Partijleden

En hij toog naar het Ministerie van Klimaat om zijn Partijwerk weer op te pakken.

  • tot morgen bij aflevering 8 van 2030, George Orwell in de Polder

3 Replies to “2030, George Orwell in de Polder (7): ‘Klimaatontkenning’…”

Laat een reactie achter aan Elten Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *