Vrijwel alles dat Globalisten/wereldsocialisten en hun ngo’s je verkopen aan vrome praatjes met hun 2030 Agenda, het betekent in de praktijk het tegendeel. Wat zij presenteren als ‘zorg voor’ is steeds de wens tot ‘controle over’. Zo ook bij SDG 16 over ‘vrede, justitie en sterke publieke diensten’, wat in werkelijkheid betekent: oorlog tegen de eigen bevolking via de juridisering van alle menselijke verhouding en juridisch activisme (Public Interest Litigation)

Het ergste kwaad is altijd aangericht door mensen die van hun eigen goede bedoelingen waren overtuigd. Heb je het geweten in pacht, dan laat je jezelf ook niet corrigeren. Zoals Mao stelde toen hij tientallen miljoenen Chinezen offerde: ‘om een omelet te maken moet je wat eieren breken’. Dus gaat links-liberale eenpartijstaat Nederland ook steeds meer op communistisch China lijken.

Zoals uitgelegd in eerdere SDG-afleveringen. Klimaatactie is (in werkelijkheid in de praktijk) CO2-zwendel en kunstmatige energieschaarste opwekken, ‘Diversiteit en Inclusie’ betekent neomarxistisch haatzaaien tegen de autochtone bevolking, het verwoesten van natuurlijk gezinsleven en de geslachten tegen elkaar opzetten.

‘Kwaliteitsonderwijs’ is politieke indoctrinatie van je kind via een nieuw curriculum. En ‘schone energie’ is een smerig zaakje. Namelijk een vorm van bankensubsidie.

Je jaagt mega-investeringen aan van duizenden miljarden euro’s waarbij de belastingbetaler 15 jaar lang garant moet staan voor de rentabiliteit. (SDE+ subsidies van 73 miljard euro waren slechts het begin) Tegelijk hang je aan een ton hete lucht (CO2) een prijskaartje. Windfarms sparen geen fossiele brandstoffen uit. Wat ze wel doen, dat is investeringsruimte opwekken voor multinationals binnen het Emissiehandel-systeem.

Bij D66 of erger, is ‘De Staat’ god geworden, zij verafgoden de overheid en willen zelf voor god spelen. Zo ook bij ‘Vrede, Justitie’ en sterke publieke diensten’, SDG Doel 16.

Zie wat de Stichting SDG Nederland (Spinoff van het Ministerie van Buitenlandse Zaken en dus het Koningshuis, afgeleid van SDG Charter, en de NCDO van Prins Claus) voor omschrijving en definitie geeft:

Bevorder vreedzame en inclusieve samenlevingen met het oog op duurzame ontwikkeling, verzeker toegang tot justitie voor iedereen en creëer op alle niveaus doeltreffende, verantwoordelijke en open instellingen

En als sub-doel 16.5:

Op duurzame wijze komaf maken met corruptie en omkoperij in al hun vormen.

Als je het op het eerste gezicht leest, je KUNT er niet tegen zijn, net als bij Miss World in de bikinironde die voor wereldvrede is. Maar…. wat gebeurt er nu daadwerkelijk in de praktijk.

Zoals we al zagen, is duurzame ontwikkeling als eufemisme voor wereldsocialisme niets dan dat: corruptie. Namelijk privaat gewin op publieke kosten afgedwongen met staatsagressie, bonnetjes zoek. En daarbij praten ze over de ‘trillions to generate sustainable development’, dus duizenden miljarden euro’s westers publiek geld voor centraal geplande welvaartsherverdeling.

Dus als ‘de duurzamen’, communisten dus, claimen corruptie tegen te gaan, dan zouden ze eerst de eigen greep in de publieke kas, duizenden miljarden euro’s per jaar dienen te bestrijden.

Het netto resultaat van de vrome belijdenissen over ‘sterke justitie’ is natuurlijk: absolute staatscontrole tot in de haarvaten van mensenlevens. Via de juridisering van alle menselijke verhoudingen.

Public Interest Litigation, juridisch actievoeren
Ons filmpje behandelt een manier waarop ze die juridisering afdwingen. Via Public Interest Litigation (PIL), juridisch actievoeren. Een mooi voorbeeld daarvan is de Urgenda-zaak, die met steun van de door het Koningshuis bezeten Raad van State in cassatie werd gewonnen. Met beroep op het ‘voorzorgprincipe’. Urgenda ontving miljoenen euro’s overheidsubsidie.

Terwijl je klimaatbeleid juist uit voorzorg moet verbieden. Gezien de astronomische kosten, zonder enig meetbaar milieueffect.

Een ander voorbeeld is het showproces dat Milieudefensie nu voert tegen Shell/Koninklijke Olie. Dus de oliemaatschappij die deels in handen is van het Koningshuis. Milieudefensie vangt jaarlijks sinds 2016 liefst 10 miljoen euro klimaatcampagne-subsidie. Dus kun je het proces tegen Shell zien als een rechtszaak die de verantwoordelijken voor Stichting SDG Nederland, namelijk topambtenarij van BUZA zelf aanspant.

De zaak is een exacte kopie van het showproces tegen Exxon in 2018. Daar was het een Liberal Attorney General van de staat New York Barbara Underwood, die de aanklacht indiende. De zaak stierf een stille dood. In Nederland kunnen door De Staat gesubsidieerde clubs als Milieudefensie doen alsof zij het publiek belang vertegenwoordigen.

Dit komt door een juridisch lek in het Nederlandse civiel recht, uniek in de wereld. Clubs als Milieudefensie en Urgenda helpen zo de elite-agenda en elite-ideologie van het Earth Charter (Vredespaleis 2000) aan jurisprudentie. Via een vorm van juridisch activisme, die Public Interest Litigation wordt genoemd.

Wereldsocialisme
Wat vrijwel niemand weet, is dat dit Charter van het Koningshuis en de Rockefeller-familie de ideologische basis is van de 2030 Agenda. En dat dit Charter op 10 december 2018 in het Vredespaleis juridische tanden kreeg. Via een Global Pact for the Enviromnent. Rechten voor de planeet, dierenrechten, met als netto resultaat: devaluering van individuele rechten van levende mensen.

In de Epoque van maart (dus niet die van nu, 5 december) kun je alle ins en outs daarover lezen. En bedenk je: dat JIJ er niet vaker over hoorde, omdat de establishment media je in onwetendheid laten. Dat wil nog niets zeggen over het belang er van. Dat zegt meer over de lage kwaliteit van de oude media, die je slecht informeren.

Conclusie: het communisme, internationaal socialisme heeft in het Westen nooit de welverdiende afstraffing gekregen die het nationaal socialisme wel kreeg.  Rood trok een groene jas aan (letterlijk, Groen Links is de oude CPN), en probeert het wereldsocialisme zo via ‘het recht’ als nog in te voeren, via staatsgefinancierde stichtingen, en via het monetaire systeem.