Vrij Nederland durfde 30 juni 2020 vragen te stellen bij de onafhankelijkheid van de Raad van State, in een voor mainstream-media verrassend journalistiek verhaal over het risico van belangenverstrengeling van staatsraden. ‘Recht spreken’ en waarheidsvinding liggen bij de Raad van State wel eens uit elkaar, althans: op de dossiers waar ik enige kunde bezit. Ze beslissen op basis van de aanname dat de Rijksoverheid nooit liegt. Zo worden politieke waarheden (leugens) juridische realiteit.

Stibbe levert meerdere staatsraden
Je treft bij de Raad van State een mix van oud-advocaten/procureurs van dure kantoren als Stibbe, Nauta-Dutilh (in mijn zaak van 19 augustus 2019), aangevuld met vakbroeders van de landsadvocaat (Pels Rijcken), waarvan de beruchte pedofiel Joris Demmink het nieuwe kantoor opende in 2010.

Neem bijvoorbeeld de oud voorzitter van bestuursrechtspraak (tot 2017), Jaap Polak, afkomstig van Stibbe. Stibbe leverde recent weer een Staatsraad voor Omgevingsrecht: Aaldert ten Veen.

Hoe geloofwaardig is zo iemand, wanneer zijn kantoor Stibbe tegelijk de bouw van windfarms in Natura 2000 helpt begeleiden. Zoals Westermeerwind van Anne en Tiete de Groot, de bouwers van Windpark Fryslan in PKB Gebied de Waddenzee.

Is ‘Winst Eneco’ een ‘zwaarwegende reden openbaar belang’?
In de structuurvisie voor de Wadden staat dat de openheid een kernkwaliteit is van de Waddenzee. Toch negeerden de staatsraden bestuursrecht W.D.M. van Diepenbeek mr. D.J.C. van den Broek en mr. E.A. Minderhoud dat bezwaar van ondermeer de IJsselmeervereniging. (‘het betoog faalt’) op 11 juli 2018

Zodra de Rijksoverheid (hier RVO-ambtenaar Meindert Smallenbroek) met de nu alweer 11 jaar tijdelijke Crisis en Herstelwet (2010) roept dat energie-industrie in Natura 2000 ‘nationaal belang’ is, dan neemt de Raad van State dat argument 1 op 1 over.

Terwijl de stroom van Windpark Fryslan ten gunste komt van Eneco. Zijn de met 1,2 miljard euro SDE+ gesubsidieerde inkomsten van Eneco ‘zwaarwegende reden van openbaar belang’?

De overheid hoeft slechts de eigen intenties te verbloemen met de juiste beleidstaal, en zichzelf te houden aan de zelf bedachte uitzonderingen op de regel: namelijk dat het voor gewone stervelingen verboden is om in zo’n natuurgebied met kernkwaliteit ‘openheid’ een energie-industrieterrein te bouwen.

En Mieke van Diepenbeek oordeelt met Erik Minderhoud en Dik van den Broek dan (zonder hun overweging feitelijk te toetsen) ten gunste van de UBO’s (Eindbazen grootbedrijf)/overheid: ‘uw betoog faalt’, ook al heb je feitelijk gelijk.

Er is dus ‘recht’ en waarheid.

Oftewel, de overheid heeft altijd gelijk, ook als ze liegt. Immers, al zou je het hele land vol zetten met windmolens, ‘het klimaat’ zal er met nog geen miljardste graad door veranderen op aarde. Een politieke keuze tegen kernenergie, dat legt de Raad van State zo uit als ‘zwaarwegend nationaal belang’.

Sinds wanneer is de ideologie van Greenpeace cs ‘zwaarwegend openbaar belang’…

Meten met twee klimaten
Zoals in iedere bananenrepubliek gelden dus twee maten in Nigeria aan de Noordzee. Er is 1 maat voor de UBO’s (eindbazen) van het grootbedrijf en hun overheid. Windpark Fryslan kreeg van RVO-ambtenaar Marco Klaassen ook meteen voor 25 jaar een vergunning om in vogeltrekgebied vogels te doden.

Voor ‘het plebs’ geldt de strafmaat en de wet zoals die er staat. Een IJsselmeervisser moet ieder jaar opnieuw de zelfde papiermolen door. Hoezo ‘gelijk voor de wet’?

Risico-analist Jaap Hanekamp betrapte de Raad van State in de Urgenda-zaak al op normatieve en politieke rechtspraak. Ze sleepten het ‘voorzorgprincipe’ er bij, om meer klimaatpolitiek (CO2-miljarden) tot nationale plicht te maken.

Echter, je zou dat zelfde voorzorgprincipe op de CO2-politiek kunnen toepassen: klimaatbeleid uit voorzorg verbieden, vanwege de economische schade die het mkb treft van mogelijk duizenden miljarden. De risicoliteratuur geeft per 10 miljoen euro schade een vroegtijdige dode. (verloren levensjaren) Dus er kunnen wel tienduizenden doden vallen door klimaatbeleid.

Echter, de baas van de Raad van State, Opper-UBO Wim Lex is met de Familie Oranje al sinds de jaren  ’70 warm protagonist van de CO2-zwendel/Club van Rome. Die draagt nu ook zo’n SDG-speldje. En Mark Rutte deed voor CNN al zijn best om te tonen, dat hij de zelfde politiek voorstaat, als die Urgenda middels showproces bij de Raad van State afdwong.

‘In naam van de Opper-UBO’
In weerwil van wat Vrij Nederland beweert, is de functie van het koningshuis zo ceremonieel niet. Zij benoemen alle posities van invloed (op politieke voordracht), benoemen de bankraden van de Nederlandse Bank, de SER-Kroonleden.

De Kroon benoemt ook twee van de drie toezichthouders op de in oktober 1952 ingestelde Orde van Advocaten. Die advocaten zweren bij be-ediging volgens wettelijk voorschrift trouw aan de koning, en werkt in dienst van De Staat/Rechtbank. Ook noemen advocaten elkaar ‘con-frere’, alsof ze als broeders in het kwaad tegen ons samenspannen.

Daarom kun je zonder advocaat ook geen stukken indienen bij de rechtbank. De Advocaat is er om jouw samen met de publieke corporatie genaamd Staat der Nederlanden – waar hij in dienst is- uit te kleden.

Krijg je van Belastingdienst Groot Zakelijk een aanslag, dan staat daar op:

‘In naam van de koning’.

Dat zou niet gebeuren wanneer het Koningshuis daarmee niet instemde. Dat willen ze dus zelf. Anders zouden ze eisen dat die aanhef er af werd gehaald. Willem Alexander heeft geen sofinummer, maar zit wel de Bilderbergconferenties voor met VN-acoliet Maxima.

Je kunt die invloed ook afleiden uit de benoeming van Piet Hein Donner, die als ex-Minister van Justitie vervolgens Vice-Voorzitter van de Raad va State werd (opgevolgd door Thom de Graaf)

Na trouwe dienst aan de UBO’s, is hij nu voorzitter van de Carnegie Stichting (Vredespaleis), een Oranje-vehikel bij uitstek. Hij kan Laurentien met haar Missing Chapter Foundation aan het Carnegieplein bij wijze van spreken aanraken.

Recht spreken wat krom is: stuur ze bananen
Verder vind je opvallend veel oud-politici (bv Ad Melkert, Thom de Graaf, Marijke de Vos) die na een carrière als lobbyist voor de UBO’s via politieke benoeming alsnog het hoogste rechtsorgaan mogen adviseren.

Terwijl ze tegelijk nog allerlei betaalde bijbaantjes hebben, zoals Ad Melkert (voor de SER en VNO-NCW)

Misschien is het een aardig idee, om de Raad van State een container bananen te zenden, als orgaan dat het kromme recht moet spreken.

Zo’n hautain clubje drugsgebruikers van D66 die begon met zakken vullen in de advocatuur, met een wat al te rooskleurig zelfbeeld, het pensioen veilig gesteld door benoeming voor het leven… En dat aangevuld met oud politici, die hun zakken vulden als lobbyist voor de UBO’s.

Het kan geen kwaad daar een satirische kanttekening bij te plaatsen, zolang dat nog legaal is.

‘Het Recht’ kan een kromme leugen dus recht praten, omdat papier politiek gewillig is. Je kunt daar weinig tegen doen, behalve de juridisering van de maatschappij een halt pogen toe te roepen.

Het lijkt er op, dat die juridisering sinds ‘De Verklaring van de Rechten van de Mens’ (1948, die nu met beroep op Corona/De WHO plots ongeldig zijn, conform artikel 29) bewust is ingezet door de internationalisten. Hoe meer ‘recht’ hoe minder waarheid nodig is bij openbaar bestuur, en de advocatuur kan lekker zakken vullen.

Toen werd de International Bar Organisation opgericht (1947), de Nederlandse Orde van Advocaten ontstond (1952), en de Grondwet werd ge-internationaliseerd, afgestemd op VN-verdragen. (1983)

Zoals ze met de Klimaatwet ook onze nationale wetgeving aanpassen naar de nukken van een VN-kliek.

Zo is ‘het recht’ gebruikt om steeds meer zeggenschap uit te besteden aan internationale instituties (VN, WHO), zonder rekenschap aan lokaal bestuur en bewoners die van hun regels geen enkel profijt hebben, maar die wel de lasten dragen.

Zodra die in opstand komen, dan serveer je dat als verheven D66’er af als ‘gevoelens en emoties waar je begrip voor moet tonen’ (‘bek houwe!’)

Het antwoord op de vraag ‘Hoe krom is rechtspraak van Raad van State’ kunnen we beantwoorden met ‘meer dan bij een functionerende rechtstaat zou horen’.

Niet voor niets zegde ik op 19 augustus 2019 al mijn vertrouwen op in die door Kajsa Orwellongren zo geprezen ‘rechtstaat’. Het Recht is wat krom staat voor ‘De Belangen’ van de UBO’s, de eindbazen van multinationals en banken.

Maar bij D66 zullen ze daar ongetwijfeld een andere visie op hanteren. En volgens Minister van Waarheid Ollongren (18 januari) is dat de enig juiste. De eerlijke erkenning dat Nederland gewoon een corrupte bananenmonarchie is, dat is een pyrhusoverwinning. Dan weet je dat van de overheid nooit enig goeds kan komen, in weerwil van wat die overheid zelf beweert.

De overheid liegt en de Raad van State trekt het kromme recht. Dat heet ‘rechtspraak’.

Je kunt je banaan in verpakking met zelfverzonnen groet sturen naar:

Afdeling Bestuursrechtspraak/UBO-bescherming
Postbus 20019
2500 EA Den Haag