Op de zondag geen profane boodschappen. Dan lezen we uit de Heilige Schrift, de literaire basis van de Westerse cultuur op basis waarvan onze voorouders elkaar verstonden. We waren bezig in de Koningen-cyclus (bij Salomo die de tempel bouwt), maar tijdens het lezen van Psalm 40 viel vannacht een kruisverwijzing op naar Exodus 21:6, over hoe je met een slaaf moet omgaan uit je eigen volk.

Uit slavernij verlost zelf slaven houden
Dat was opmerkelijk, omdat Exodus de uittocht van de Joden uit Egypte beschrijft, dus verlossing uit slavernij.

Hoewel je als protestants geboren en gedoopt ventje dus wel de Bijbelverhalen kreeg voorgelezen, je kent de Bijbel eigenlijk nauwelijks. Voor je geloof- toegespitst tot de vergevende kracht van Christus- is dat overigens vaak goed, want juist het lezen van de Bijbel kan je van dat geloof brengen.

Je komt in het Oude Testament zoveel gruwel en onredelijkheid tegen dat je dan denkt: die Heere kan de pot op, en als ie dan wraak wil nemen dan zij dat zo. Uit bangmakerij ga ik niet geloven, want dan is God immers geen Vader maar een demon.

Als die als eerste gebod eist ‘Heb God lief’ (of anders…), dan heb je geen enkele keuze. Het is als de minnaar die de minnares die hem afwees tot seks dwingt omdat hij haar anders wurgt.

Zo’n god is geen Vader maar een duivel.

De Vreeze des Heeren als deugd, die zou je liever interpreteren als Ontzag. Daar zit wel een element van vrees in, dat je op je donder krijgt wanneer je kwaad zou doen.

Maar niet de ‘angst als (slechte) raadgever’, het is de beredeneerde vrees voor de stommiteiten die je zelf begaat en waarvoor in het universum een compensatie is vereist.

In de zin van ‘wat gij niet wilt dat U geschiedt’… Zo heb ik nog boeken van mensen geleend, die je al zo lang ‘leent’ dat je ze nagenoeg als eigen bezit gaat beschouwen. Omgekeerd hebben mensen bij mij dat ook, die onthou je meer dan de boeken die je al zo lang van anderen leende.

Als klein praktisch voorbeeldje. Op grotere schaal werkt het net zo.

Bloeddorst als van een demon
Die letterlijke bloeddorst die de Heere aan de dag legt heeft eerder demonische trekken, dan dat van de Vader waarover Jezus spreekt. Zo las ik ook over een Kali-cultus in India waar ze jaarlijks dan zoveel beesten slachten dat je in een vijver van bloed kan rondwaden.

In Exodus 23:29 lees je aanvankelijk dat de Heere ook de eerstgeboren zonen als offers eist als mensenoffer:

Uwe volheid en uwe tranen zult gij niet uitstellen; den eerstgeboren zonen zult gij Mij geven. Desgelijks zult gij doen met uwe ossen en met uwe schapen; zeven dagen zullen zij bij hunne moeder zijn, ten achtsten dage zult gij ze Mij geven.

Het staat er zonder uitzonderingsbepaling. Net als in Exodus 13:2

Heilig Mij alle eerstgeborenen, wat eenige baarmoeder opent, onder de kinderen Israels, van MENSCHEN en van beesten, dat is mijn.

Losoffer voor bloedschuld
Pas bij latere passages in Numeri zie je dat je een mens mag ‘lossen’ zoals dat heet. Dus dat je net als bij Abraham die een lam kon offeren in plaats van Izak zijn zoon. De Heere stelt dat hij zijn eigen naam ‘heiligde’ door alle eerstgeborenen in Egypte te slachten.

Toen werden de huizen van de Joden ontzien doordat ze lamsbloed op hun deuren plengden

De Heere wil aldus voortaan door zijn volk geheiligd wil worden, dus met het bloed van alle eerstgeborenen. Bedenk dus wel dat de christologie ‘Het Lam’ als losoffer voor mensenoffers voor De Heere tot centrale these heeft gemaakt.

Dus dat Jezus Christus zichzelf offert omdat wij anders op de brandstapel van De Heere zouden belanden. Het mag tegen de borst stuiten, maar zo zit de Hebreeuwse godsdienst nu eenmaal in elkaar.

Bloedschuld is een centraal thema, dat trouwens door de gehele mensheid heen een oerdingetje is, ook bij andere voor-christelijke volken.

Dat je bloed met bloed moet vergelden. Bloedschuld dus. Pas met het christendom houdt die offerplicht op. De Islamieten kennen immers nog wel offerfeest. Die erkennen Jezus enkel als profeet, maar dus niet als losoffer, van de Heere die zelf het lijden van mensen ondergaat.

Alsof God via Jezus eindelijk wat empathie kreeg, dat hij zich kan invoelen wat wij op zijn aarde doormaken. In plaats van boos te schelden wanneer je niet 1 van zijn vele regels houdt.

Slaven verkopen
De tien geboden die beroemd werden, komen uit Exodus 20. Mozes die klimt de berg Sinai op, en ontvangt daar de Wet van de Heere. Daar gaat eerst een heiligingsproces aan vooraf van drie dagen.

Als een Grote Jurist van een advocatenkantoor komen er dan vele Exodus-hoofdstukken lang allerlei wetten en voorschriften voorbij. De ‘tien geboden’ zijn daarvan het beroemdste. Die vind je in Exodus 20:1-17.

Verordeningen over het handelen in mensen (van je eigen etnische stam de Hebreers), die volgen dan in Exodus 21:2;

Als gij eenen Hebreeuwschen knecht kopen zult, die zal zes jaren dienen, maar in het zevende jaar zal hij voor vrij uitgaan om niet.

Ook toen had je al een standenmaatschappij. Met fortuinlijken en nietsbezitters of mensen die schulden maakten. Die kon je toen inlossen door jezelf te verkopen of verhuren.

Jezelf verhuren
Dat gebeurt nu nog steeds, de meeste mensen hebben een hypotheek, dus papieren enkelband bij een Bank die geld uit niets mag maken om dat met rente meervoudig uit te lenen. Alsof de Bank zelf God is, creatio ex nihillio. Ze spreken Het Woord en het is er.

Ik bezocht een Friese boer die voor miljoenen een boerderij met land ‘kocht’ en die dus eigenlijk zichzelf aan de bank verkocht. Zag hij z’n jonge blonde dochtertje lopen in een kiel van de Rabobank, en toen dacht hij ook even als ik: de Bank claimt mijn kind.

Wanneer je onder water komt, dan komt ook de ware aard van die gulle lener boven.

Mocht de slavernij wederzijds echter goed bevallen, je hebt niets om naar uit te wijken en je mag elkaar wel, dan voorziet Exodus 21:5,6 in de volgende bepaling die volgens de Bijbel letterlijk door De Heere is verordonneerd:

Indien de knecht ronduit zal zeggen: ik heb mijnen heer, mijnen vrouw en mijne kinderen lief, ik wil niet vrij uitgaan, zoo zal hem zijn heer tot de goden (meervoud! RZ) brengen, daarna zal hij hem aan de deur of aan de post brengen, en zijn heer zal hem met eenen priem zijn oor doorboren, en hij zal hem eeuwig dienen

Stille despotie
Een beetje als de kleine lettertjes van de Rabobank, Black Rock, Rothschild enz…Nog steeds zijn wij slaven van een publieke corporatie genaamd De Staat der Nederlanden.

Indien de eigenaren van deze corporatie vinden dat wij niet aan haar vele kleine lettertjes voldoen, dan komt er een brief waar je naam in HOOFDLETTERS staat.

Dan kunnen ze je lichaam opeisen. Je organen zijn al van hun via de Donorwet. Nu zijn ook je aderen van hen, want via vaccinatieplicht (let op, die komt er) eisen ze toegang tot je bloed om je vrijelijk te kunnen vergiftigen op eigen kosten.

Dat is ook als ‘met een priem zijn oor doorboren’, erger nog: in je eigen aderen een priem van Big Farma laten duwen, of had je wat..

Dat betalen ze met geld dat via afpersing met geweld is verkregen onder de uitroep ‘In Naam der Koning’, bekend als ‘belastinggeld’. Dat geld kun je net als bij Al Capone zien als vorm van protectiegeld, zoals de Vikingen al terreur zaaiden bij volken, om ze te beloven daar vanaf te zien wanneer ze brandschatting zouden betalen.

Het alternatief is: onbeschermd door cultuur in een grot wonen. Maar zoveel grotten zijn er nu ook weer niet. Dus je accepteert het offer you can’t refuse.

Omgangsvormen vastleggen
Al met al zijn we sinds de bronstijd van Exodus, of vroege ijzertijd dus ook weer niet zo veel beschaafder geworden. Wel zijn we meer bedekt gaan doen, wat toen nog openlijk in wetten werd vastgelegd, op gezag van De Heere.

Die wetten kun je zien als letterlijke letterlijke weerslag van toenmalige omgangsnormen, gebruiken en gewoontes. Er kwam dus een cultuur die De Schrift beheerste, en die zo afspraken kon  formaliseren. Zo kon je aan Het Woord dus ook een goddelijk gezag toekennen.

Want zo blijven ergens op papierrol die wetten bestaan, ook als de 1 of de ander zich er even aan meent te kunnen onttrekken. Ze zijn nog wel Geschreven, als transcendent iets dat los van de ene of andere partij voor een ieder valt te verifiëren.

Door aan die wetten goddelijk gezag te geven, zouden mensen dan hun onderlinge verhoudingen tenminste nog reguleren. In plaats van dat je in anarchie en wetteloosheid terugvalt tot de natuurstaat, de Strijd om het Bestaan van Darwin.

Dan kun je alleen nog in kleine stamverbanden van jager-verzamelaars leven, niet in een maatschappij met vastgelegde eigendomsverhoudingen. Aan de andere kant kan De Wet zelf dus ook een vorm van Idolatrie worden. Dat je De Letter en Het Woord zelf verwart met God de Vader.

Gelukkig hebben wij als christenen Jezus Christus, zodat we naar de geest der wet kunnen leven, samengevat met ‘heb God lief en uw naaste als Uzelf’, waarin je God Liefhebben kunt zien als ‘Het Leven als heilig zien’. Dat je geen kinderoffers meer toestaat zoals D66 doet met de ‘Christen’-unie, dat zootje satanisten van Gert Jan Segers (33 duizend ongeboren kinderen per jaar alleen al in Nederland)

Tot slot:

Wanneer die Exodus- wetten je tegen de borst stuiten, kun je hooghartig ze afwijzen als ‘wij zijn nu niet meer zo’, maar je kunt ook even rustig nadenken. Ze hoefden van de Heere nog geen houdjemondkapje te dragen.

En plots blijken we dan ook weer niet zoveel anders dan toen, misschien nog wel gemakkelijker bang te maken dan die joden daar in de woestijn in de ijzertijd, bevend voor De Heere.

Heb een goede zondag.