Visdorp gefileerd

De literatuur voor vandaag. Aanrader!

Vlaams journalist Matthias Declerq beschrijft in zijn ‘De ontdekking van Urk’ (Uitgeverij Podium 2020) als buitenstaander een trend, die de  door Robert Jensen juist nog geroemde saamhorigheid op visserseiland Urk kan splijten.

Het schisma tussen traditionele vloot en vishandel. Dat brengt groeiend kapitaal in steeds minder handen met minder sociaal-culturele binding.

Dankzij het grote geld, totalitaire bureaucratie (milieuclubregels) en buitenlandse overnames kan je over 1 generatie dan ‘Hoe God verdween van Urk’ schrijven: iets dat de christenvervolgers van de media en hun overheid (D66) zo van harte toejuichen.

UK, de United Kingdom of Urk

De papieren zegen die vloek kan worden
De handel laat onder druk van ‘het grote geld’ alsnog de globalisering binnen en dus de 2030 Agenda (SDG 14, bestel Epoque 11 over die ‘groene’ agenda) van de Verenigde Naties/World Economic Forum (Sigrid Kaag dus):  Big Fish zonder binding met Urk kan dan de kleintjes opvreten en daarmee ook sociale structuren ondermijnen. Lees daarover ook mijn artikel uit oktober 2018 ‘Garnalenkoning P&P maakt vissers kartelslaaf

Op Urk is de handel in uit Noorwegen geïmporteerde zalm in handelsvolume al een factor drie van de platvishandel. Die vishandel in (internationale) vis verdubbelde in 20 jaar de omzet tot een slordige anderhalf miljard euro.

Het geld blijft rinkelen, maar concentreert zich uiteindelijk in steeds minder handen. En dan ook nog handen, die niets met de sociale structuur op hebben, die het Gallisch Dorpje nog weerstand doet geven tegen de totalitaire overheid, in handen van (medische) multinationals.

De duivel presenteert zichzelf altijd als een zegen, die uiteindelijk een vloek kan blijken. Naast welstand kan dat ook een tweespalt geven die oude structuren ondermijnt, en onderlinge concurrentiestrijd doet oplaaien die tot in de kerkgenootschappen doorscheurt.

Urk ontmoet Amsterdam, twee uitersten van het Nederlandse spectrum

Declerq schrijft op bladzijde 282:

Urk verkoopt de Noordzeevis stilaan aan de hele wereld, en hoe groter die wereld wordt, hoe meer ze zich losmaken van de Urker vloot, die de vis via de afslag aanlevert.

Die willen minder afhankelijk worden van wisselvalligheid in aanvoer, inherent aan een natuurproduct uit een stormachtige zee.

Om enige zekerheid in te boeken, besluiten de ondernemers ook vis van elders te importeren. Dat bevalt de vissers natuurlijk niet. Er groeit een schisma dat tot op de dag van vandaag speelt.

Want zoals hij verderop beschrijft (blz 284):

Het industrieterrein is veel te groot voor het dorp. De eigen aanvoer van arbeidskrachten voldoet al lang niet meer. Buitenlanders worden met busjes geïmporteerd, en het groeiende succes werkt als magneet op de grootste visreuzen van de wereld.

Urk, Wijk 3

Op zondag doorvaren voor het geld
Het grootste (Japanse) visbedrijf ter wereld, Marahu Nichiro naam het Urker Seefood Connection over, en een grote Urker visverwerker. Dat noemen ze onderdeel van hun strategie van ‘further expansion’. Waar de multinationals verschijnen, neemt de Engelse turbotaal het over en verandert ‘vis’ in ‘siefoet’ (Seafood), dat zie je ook bij het Visbureau van P&P-acoliet Agnes Leeuwis.

Rode Vis werd eigendom van Noorwegen’s grootste zalmkweker (meerderheidsbelang), Amerikanen kloppen aan bij de koelcelindustrie. Zoals Declerq vervolgt:

En ook de Nederlanders zelf kennen de weg naar de koelcelindustrie. Een megarederij als Parlevliet & Van der Plas heeft belangen op Urk, en ook W. Van der Zwan en Zonen (dat mogelijk via kerstboomstructuur ook P&P is RZ), nog zo’n reus, heeft een groot visbedrijf met wortels in de Jachin Boazkerk in haar broekzak.

Quotter, de reder waar Klaas Post ook een aandeel in heeft, werkt nu met Filipijnen en durfde het als een van de eersten aan om openlijk te kiezen voor volcontinue varen, dus ook op zondag, om economische redenen.

Die trend komt uit de vishandel vandaan, verbonden met de koelcelindustrie en vanuit P&P. Het was hun IJmuider Handelaar Gert Jan, die na mijn artikel ‘Bouwt Viskapitalist P&P een garnalenkartel‘ (12 oktober 2018) druk moest uitoefenen. Die probeerde al in 2012 bij mij het idee te pluggen van overweekse visreizen met invriezen.

Vredig en wonderschoon Urk

Colbertjasschippers
Afgelopen vrijdag bezochten we Urk opnieuw, waarbij we het verhaal over de ondergang van ‘De Combinatie’ meekregen. Dat is de sinds 1904 opererende schakel tussen vishandel en vissers via de veiling. De zogenaamde ‘colbertjasschippers’ zouden een coup hebben gepleegd in de directie van de Veiling, zodat de geprivatiseerde Visveiling nu 18 miljoen euro in de min staat.

Zoals 1 van de betrokkenen die coupplegers het begin van het schisma schetst:

Toen in de jaren ’70 we middenin het sociologische ‘Wonder van Urk’ zaten en het geld binnenstroomde, ontstond er een groep schippers die hier plaatselijk als de ‘colbertjasschippers’ bekend stonden. Vanuit het maatschap stond de schipper vanouds in dezelfde laarzen en in hetzelfde oliegoed aan dek.

Maar deze schippers gingen in hun goeie goed naar boord en lazen in de brug de krant terwijl z’n maten de kotter vaarklaar maakten. Zo bleef hij de hele week boven in de brug en vrijdag of zaterdag kwamen ze weer binnen, maar dan bleef meneer boven de nieuwe krant lezen die hij daar liet bezorgen.

Toen dat slag de leeftijd van zo’n 45 jaar bereikte gingen ze ‘aan de wal’ (en dan durfden ze ook nog te zeggen dat ze hun hele leven gevist hadden…) en zetten hun zoontje die net van de visserijschool afkwam op hun plek in de brug. Dat slag weet helemaal niet meer wat het is om gezamenlijk ergens de schouders onder te zetten.

Urk

UBO’s controleren straks ook Urk
Met dank aan een door deze groep gewenste dysfunctionele- maar dure- vissorteer-machine die het werk van de ‘Peken’ moest overnemen om zo kosten te sparen. De Peken zijn de mensen die handmatig de visvangst sorteren. Maar door alle kuren waren de vissers als aandeelhouders van de veiling juist duurder uit.

Droegen ze per kilo sortering eerst 2,5 cent af, nu is dat 4,5 cent geworden. Tegen de belofte in dat machinaal sorteren de prijs zou drukken.

Overal in het land gaat de veilingklok uit de handel, je ziet het in de mosselwereld en ook in de bloemen. Grondstoffen en kapitaal raken geconcentreerd in de handen van steeds minder mensen, die steeds groter en machtiger worden.

Urk dat eilandje werd, maar door de Polder weer is opgeslokt

Noem het de 1%, de UBO’s (ultimate beneficiary owners), miljardairs die via kerstboomstructuren de grootaandeelhouders zijn.

Het instrument waarmee vissers invloed op de prijs kunnen uitoefenen valt weg. Tegelijk ontstaat door regeldruk (‘verduurzaming’) en lastenverzwaring de concentratie van steeds meer viskotters in steeds minder handen. Zie ook de garnalenvisserij, die via de MSC-certificering en het door vismultinational P&P opgekochte Heiploeg (Zoutkamp) nagenoeg geheel in handen kwam van die pelagische visgigant.

Daar staat de ‘ploeg’ nog voor Matthijs van der Ploeg, de Zoutkamper godfather die nog verantwoording en gemeenschapszin naar zijn vissers en Zoutkampers kent. Die gaf het dorp nog extra smoelwerk, zodat het nu toeristen trekt en geen ingestort leegloopgat werd.

Warmte en gezelligheid in Havenrestaurant Zoutkamp

Het valse groen van de grote poen (2030 Agenda)
Maar bij de P&P’s van deze wereld, die zich nu op Urk ook inkopen in zowel handel als schepen- telt sociaal-economische duurzaamheid niet. Die pogen hooguit op papier te scoren op de lijstjes die groene bureaucraten hoog hebben staan, de zogenaamde SDG-doelen van de 2030 Agenda van World Economic Forum en haar partner de Verenigde Naties.

De mond vol over ‘climate change’ en nu vaccinatie.

Die hebben ook de (Nederlandse) overheid in de tas, want Sigrid Kaag (World Economic Forum) is hun (toekomstige) premier, die met belastinggeld en samen met Frans Timmermans de visgronden zal laten volbouwen met windturbines…

Oud IJzer naar zee dragen

…voor de publiek gefinancierde winsten van bankiers en multinationals, met ‘het klimaat’ als verkooppraat. Bestel andermaal de Epoque nummer 11 over de 17 SDG Doelen van hun 2030 Agenda en leer achter die verkooppraatjes kijken naar de belangen en de macht.

Mede dankzij de steun van Urker vissers kon ik daar afgelopen 10 jaar veel dieper in graven, en zo tot de kern doordringen waar het bij deze door de vissers als ‘groene maffia’ betitelde lieden werkelijk om draait.

Zoals je van een mainstream-journalist verwacht van het Belgische globalisten-lobbyblad De Morgen, ziet Declerq nog niet, dat die CO2 en windmolenzwendel en dat ‘akkoord’ (dictaat) van Parijs niets met milieuzorg van doen heeft. Maar wel alles met windhandel, zoals van zijn landgenoot Thomas Leysen (Trilateral Commission), de eigenaar van de meeste voormalige kwaliteitskranten.

De zelfde concentratie van kapitaal en belangen die in de vis plaatsvindt, die vindt dus ook plaats in het krantenpapier waarin de vis verpakt wordt.

Zoutkamp van Matthijs van der Ploeg, die geeft nog wel om zijn woonplaats en sociaal economische duurzaamheid

‘In theorie wel gelovig’
Wat niet wegneemt dat Declerq ondanks zijn seculiere handicap (geloven dat ‘meer praten’ problemen zou oplossen, Freudiaans bijgeloof) een mooie sociale inkijk op Urk schreef. Wat hem in 2009 niet lukte, in de gemeenschap binnendringen, dat is hem nu als ‘De Belg’ duidelijk dus wel gelukt.

Op bladzijde 285 staat in 1 alinea hoe de vervloeking ‘wij wensen U veel personeel toe’ ook Urk kan splijten:

Het is niet zo dat de board of directors van die reuzen de Urker cultuur als met een bladblazer het dorp uit jagen. Maar de invloed groeit.

De jonge generatie Urkers die de oudere vervangen aan de top van het bedrijf zijn in theorie wel gelovig, maar laten de praktijk aansluiten op de portemonnee en op de investeerders.

Scharretjes te drogen met vliegwerend gaas

De voorkant van ‘De Ontdekking van Urk’ is veelzeggend: zie je daar nu een schol, of een (omgekatte) schar om quotumbeperking te ontduiken? Dan heb je in 1 beeld Urk gevangen, of gefileerd… levend naar de Geest van de wet, niet de letter.

Schol

De rest van de maatschappij houdt zich steeds krampachtiger vast aan de letter, valse veiligheid, valse ‘wetenschappelijkheid’ en valse zekerheden als nummers op een bankrekening, omdat de geest is verdwenen.

Een mondiale ‘groene’ agenda van zelfbenoemde wereldredders (bestel Epoque 11 bij Uitgeverij de Blauwe Tijger) lijkt ook zo’n valse houvast te bieden voor mensen die niet weten waar ze het anders zoeken moeten, nu geloof en familiebanden zijn doorgeknipt.

One Reply to “Visdorp gefileerd”

  1. Kijk toch maar even naar : Jensen.nl. : Over de mondkapjes.
    Hilarisch. Doen?
    De truien van de Urker vissers hadden vroeger allemaal een eigen patroon met betekenis als ik me niet vergis.
    Eigen gebreid!
    Kunnen we tegenwoordig niet meer.Over wolspinnen maar niet eens te beginnen.

Laat een reactie achter aan mathilda Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *