‘het beste daarvan is moeite en verdriet’ (Psalm 90)

De mooiste Groningen Gothic tot nu ligt dus in Slochteren

De Psalm van de dag vanuit De Abdij van Langweer is nummer 90, een lied met gemixte gevoelens over Het Leven dat na 80 jaar ophoudt, als contrast met de Allerhoogste voor wie duizend jaar als de dag van gisteren zijn. Als pessimist tot in de kist is een zekere somberheid je basishouding, niet in fysiologische stemming, noch als ressentiment, we staan zingend en lachend op. Maar als levensbeschouwing.

Zoals hier:

U doet de sterveling terugkeren tot stof
en zegt: Keer terug, mensenkinderen.

Want duizend jaren zijn in Uw ogen
als de dag van gisteren, wanneer die voorbijgegaan is,
of als een wake in de nacht.

U spoelt hen weg, zij zijn als de slaap.
In de morgen zijn zij als het gras dat opkomt:

in de morgen bloeit het en komt het op,
’s avonds wordt het afgesneden en het verdort.

En ook deze passage van de Psalmist gaat van het slechtste uit, alsof heeft God een behagen in je kwelling:

Want wij vergaan door Uw toorn,
door Uw grimmigheid worden wij door schrik overmand.

U stelt onze ongerechtigheden voor Uw ogen,
onze verborgen zonden in het licht van Uw aangezicht.

Want al onze dagen gaan voorbij door Uw verbolgenheid,
wij brengen onze jaren door als een gedachte.

De dagen van onze jaren: daarin zijn zeventig jaren,
of, als wij zeer sterk zijn, tachtig jaren,
maar het beste daarvan is moeite en verdriet,
want het wordt snel afgesneden en wij vliegen heen.

Nog een Groningen Gothic

Ieder lichtpunt is een meevaller. It koe minder. Het gnostische idee van je lichaam als kerker van de ziel, daar zit wel wat in. Zo er een hel is, dan is die op aarde, het verdriet en de ellende die je hebt mogen zien van mensen, de worstelingen. Man man, wat heb je het dan getroffen. Voorlopig.

Op subtiele wijze zie je de ellende ook in de ‘leuke momenten’ en het gevoel dat jaren als weken of zelfs seconden voorbijvliegen. Wanneer je dierbaren omhelst die je zullen ontvallen.

De welvaart op de pof van afgelopen 75 jaar kan velen onrealistisch gemaakt hebben. Die is zo dadelijk voorbij, en de vrijheid is vorig jaar definitief afgeschaft. Vanaf nu zal Nederland met de rest van Europa steeds dieper en steeds sneller afglijden in de zelfmoordmissie van het liberalisme- materialisme, haar utopisme dat al zovele nachtmerries op aarde heeft vervuld.

Optimisme is het meest schadelijke bijgeloof, het staat aan de basis van alle grote maatschappelijke rampen van afgelopen eeuwen. Moderne bestuurders zijn zo optimistisch dat ze zelfs geloven dat ‘kennis van zaken’ maar ballast is.

We koesteren daar geen enkele hoop over, want dat is meer ‘uitstel van teleurstelling’. Het allerergste komt nog. En tegelijk zijn we nog nooit zo vrolijk geweest, content. Wie dat niet begrijpt, die heeft nog een hoop te leren.

2 Replies to “‘het beste daarvan is moeite en verdriet’ (Psalm 90)”

  1. Ik meende dat ‘het geloof in de Staat/Overheid’ het meest schadelijke bijgeloof was, ik kan mij ook vinden in de mening van de schrijver. Hoop, wat heb je er aan? Ik sta altijd vrolijk in het leven maar ‘hoop’ heb ik allang niet meer, trouwens ook nooit veel gehad, immers je kent toch dat stompzinnige volk om je heen en die corrupte kliek zich voortdurend boven alles weet te glibberen. Ik denk van bijna alles ‘dit wordt niks’, dan valt het altijd mee. Als je niets verwacht dat ben je blij met de kleinste kruimel. Da’s meer mijn levensinstelling. Maar dan wil niet zeggen dat ik altijd chagrijnig ben of depressief. Wel vaak ‘moedeloos’.

    Het boek van Larken Rose is er zelfs in het Nederlands (=Hollands=Duits dialect= ‘barge-Dútsk) zag ik:
    https://www.bol.com/nl/p/het-meest-gevaarlijke-bijgeloof/9200000032958383/?bltgh=oLaVdS8e55Kfh-vOpQVBtA.2_9.10.ProductTitle

Laat een reactie achter aan Cora kramer Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *