Volgens Sonnini-manuscript bekeerde Paulus de Britten

Altarnun, Cornwall, vanzelfsprekende schoonheid, in Nederland is alles enkel ‘functioneel’

Nog nooit eerder hoorde ik van het bestaan van het Sonnini-manuscript, bekend als ‘Handelingen 29’ waar Paulus nog Spanje en Engeland bezoekt. Maar dankzij een uitgave van Visie Internationaal (toen gevestigd in Emmen), eerste jaargang nummer drie, lente 1965 leer je op bladzijde 16 over dit ‘verloren laatste hoofdstuk van het boek Handelingen der Apolstelen’.

Hierin staat vermeld dat Paulus in Zuid Engeland nog druides ontmoet. Het zelfde artikel uit 1965 staat zonder bronvermelding online op Bijbelshandboek.nl, van ‘stichting de Gezonde Overtuiging’ gevestigd in Visvliet. Maar er zijn meerdere geschriften die melden dat Paulus al in Engeland op bezoek kwam.

Visvliet, de gevaarlijke buurt šŸ™‚

Saint Pauls Cathedral precies op historische plek
Paulus stelt zelf in Handelingen 15:24 dat hij nog naar Spanje wilde reizen. De voorstanders van echtheid van dit manuscript, stellen dat Handelingen 28 zo abrupt eindigde, en dat er dus nog een opvolgend hoofdstuk moest zijn. Handelingen is 1 van de meest avontuurlijke Bijbelboeken, waarin je bewondering krijgt voor de moed van de Apostel Paulus en zijn reislust.

Bij onze reis door Engeland, lieten we al zien dat die eilanden al in de voor-christelijke tijd met het handelsverkeer uit de Romeins-Griekse en Foenisische beschaving verbonden was. Ā Dit vanwege de winning van tin. Dat Paulus dus ook die kant op ging, is denkbaar, net als Joodse handelaren die de naam aan Marazion hebben kunnen geven, bij Saint Michaels Mount in Cornwall.

Je leest in ‘Handelingen 29’ van het Sonnini-manuscript ondermeer:

Paulus predikte krachtig in Spanje en grote menigten geloofden en werden bekeerd want zij beseften, dat hij een van God gezonden apostel was. Zij vertrokken uit Spanje en Paulus en zijn gezelschap voeren, toen zij een schip gevonden hadden in Amorica, naar Brittanniƫ, zij gingen daar aan land en bereikten, langs de Zuidkust getrokken zijnde, een havenplaats, genaamd Raphinus.

Toen nu het bericht overal verspreid was, dat de apostel aan hun kust geland was, kwamen grote menigten inwoners tot hem en zij behandelden hem hoffelijk, en hij kwam door de oostelijke poort van hun stad binnen, en woonde in bet huis van een Hebreeƫr, ƩƩn van zijn eigen volk.

En des morgens kwam hij en stond op de berg Lud ; en da messen verdrongen zich aan de poort en verzamelden zich in de hoofdstraat, en hij predikte Christus tot hen, en velen geloofden het woord en het getuigenis van Jezus.

De Berg Lud is dan Ludgate Hill, precies de plek waar later Saint Pauls Cathedral zou zijn gebouwd in Londen.Het manuscript beschrijft ook dat Paulus predikt bij een stel druiden. Die vertellen hem dat ze afstammen van de Joden die uit slavernij in Egypte ontsnapten in Mozes zijn tijd:

En het geschiedde, dat enkelen van de DruĆÆden persoonlijk tot Paulus kwamen en door hun gewoonten en ceremonieĆ«n toonden dat zij afstamden van de Joden, die de slavernij in het land Egypte ontvlucht waren, en de apostel geloofde deze dingen, en hij gaf hen de vredeskus.

De Sint Michael’s Tower, waar ik mijn lief tegen haar hoogtevrees in naar toe sleepte

Brits-Israel-Visie
Met enkel deze passage geeft de schrijver al weg, dat het manuscript een verzinsel moet zijn. Het dook in 1871 plots op, als zou het uit de collectie van de Franse natuurhistoricus Sonnini de Manoncourt komen. Precies in de tijd dat de Brits-Israel-visie school maakte bij een aantal hooggeplaatsten in de Britse politiek.

Volgens die visie waren de Britten eigenlijk afstammelingen van 1 van de 10 verloren stammen van Israel. Zo startte ook de zoektocht naar bewijzen, dat de Engelsen het eerste christelijke volk van Europa waren, en dus al vlot na het Jezus-drama op Golgotha bekeerd waren. Daaronder vallen ook de verhalen rond Glastonbury, waar Josef van Arimethea (eigenaar van het graf van Jezus) de Heilige Graal zou hebben gebracht.

De Britten zouden als uitverkoren volk in de eindtijd daarom een beslissende rol gaan spelen. Dat is ook letterlijk gebeurd. Want die visie haar populariteit in hogere kringen heeft mogelijk meegewerkt aan het tot stand komen van de Balfour-verklaring (1917).

De toenmalige minister van buitenlandse zaken Lord Balfour, tevens president van een club die seances hield (geesten oproepen) beloofde toen Palestina aan de zionisten met zijn brief aan Lord Rothschild. Toen was het nog bezet door de Ottomanen, die aan de zijde van de Duitsers stonden.

In ruil gaf Rothschild steun aan de geallieerde oorlogsmachine, die door Duitse U-boot-aanvallen op zijn gat lag.

Het is best mogelijk dat het Sonnini-manuscript de mythe van de Engelsen als uitverkoren Eindtijdvolk heeft versterkt. Maar of het ook echt was, kan niemand controleren. De kopie die bestond van de aantekeningen van Sonnini zou bij een bombardement in de Tweede Wereld Oorlog zijn vernietigd.

Mijn lief voor de Glastonbury Tor

Modern apocrief
De Engelse academische encyclopedie beschrijft het ontstaan van dit manuscript en haar geschiedenis aldus:

The text made its first appearance in London in 1871. According to the editor, it was translated in the late 18th century by the French naturalist Sonnini de Manoncourt from a “Greek manuscript discovered in the archives at Constantinople and presented to him by the Sultan Abdoul Achmet”.

It was found hidden in an English translation of Sonnini’s “Voyage en GrĆØce et en Turquie” in the library of Sir John Newport, MP (1756-1843) after the MP’s death. However, no trace of any such manuscript has been found, and from internal evidence, mainstream philology considers it to most likely be a fraud, thus it is classed among the modern apocrypha.

As of 2005, it is available in a 1982 edition by E. Raymond Capt (ISBN 0-934666-09-1) from Artisan Publishers, Muskogee, which is a publisher specializing in evangelical fringe subjects.

Sonnini, naamgever van het manuscript

Gezonde overtuiging?
Volgens Stichting de Gezonde Overtuiging/Visie Internationaal zou er een CS Sonnini bestaan, de afkorting voor Charles Sigisbert.

De authenticiteit van dit manuscript is geenszins bewezen. Wij weten echter uit Romeinen 15:24 dat Paulus plannen had om naar Spanje te reizen en uit vele overleveringen en vaststaande bewijzen is wel gebleken dat hij ook in Engeland moet zijn geweest. Wat ook de oorsprong van dit geschrift moge zijn, het leest als het boek Handelingen en het doet aan als een vervolg hierop. De Engelse vertaling van het manuscript stamt uit 1801

Enkele punten die getuigen voor de echtheid van het manuscript zijn:

Het is zeer overtuigend van oude datum;
Het is geschreven in het Grieks in de stijl van de Handelingen;
Voorkomende plaats- en persoonsnamen worden geschreven in hun. Latijnse vorm;
De toon is geestelijk en hoogstaand;
Het heeft een schriftuurlijke beknoptheid;
De profetische uitingen zijn van bijzondere aard;
Het feit dat het manuscript gevonden werd in de archieven van Constantinopel;
Het karakter is puur evangelisch en lijkt te getuigen van een Goddelijk planmatige strekking.

Long Man van Sussex met landweggetje

Engeland al in eerste eeuw kerstening
In de originele uitgave van Visie Internationaal staat vermeld, dat Kerkvader Eusebius van Caeserea schrijft (adviseur Constantijn, de Keizer die het christendom tot Romeins staatsgodsdienst maakte, dogma van ‘drie-eenheid’ op Concilie Nicea 325 ), dat ‘sommige apostelen trokken door Europa naar de Britse eilanden’…

Maar er staat niet vermeld waar Eusebius dat schrijft, of waarop hij die observatie baseert. De website van Bram Krol, vermeldt verder het volgende over het begin van de christelijke kerk in Engeland:

Badonicus Gildas schrijft dat de kerk in Engeland is begonnen in de tijd van keizer Tiberius (14-37). Dat sluit haarfijn aan bij tal van legenden, die vertellen dat de kerk in Engeland is ontstaan in de tinstreek in het zuidwesten, waarin Glastonbury (Somerset) een grote rol speelde. In die plaats heeft Gildas een tijd lang gewoond en daar is hij gestorven en begraven.

De eerste contacten met het Evangelie zouden ontstaan zijn door de toenmalige intensieve tinhandel met de rest van Europa en het Midden-Oosten. Daarin zou ā€“ volgens de legende ā€“ Jozef van Arimatea als koopman een grote rol hebben gespeeld.

Saint Michaels Mount bij Marazion, foto Afke Smit

En verder over het vroege christendom in Engeland:

In het jaar 96 schrijft Clemens van Rome, een tijdgenoot van de apostelen, in zijn eerste brief dat Paulus naar het Verre Westen is gereisd ā€“ evenals de apostel Simon de KanaƤniet – na zijn gedwongen verblijf in Rome dat in Handelingen wordt vermeld. Het Verre Westen stond voor de Britse eilanden, hoewel sommigen er Spanje in willen lezen.

Ook het Fragment van Muratori (slechts zeer gedeeltelijk bewaard, stammend uit 170) vermeldt deze reis van Paulus. Rond 303 vermeldt bisschop DorotheĆ¼s uit Tyrus een kerk in Engeland die al bestaat sinds apostolische tijden.

Er zijn dus meerdere getuigenissen van een reis van Paulus naar West Europa. In dat geval is het christendom dus mogelijk al in de eerste eeuw gevestigd, en later bij de invasies van de Angelen en Saksen verdrongen, toen de Romeinen vertrokken (na 410). Om zich dan te hervestigen. Maar de beginpassage van het apocriefe Handelingen 29 klinkt te mooi Brits-Israel-achtig om waar te zijn:

En Paulus, vervuld met de zegeningen van Christus en volhardend in de Geest, vertrok uit Rome teneinde naar Spanje te gaan, want hij had zich reeds lange tijd voorgenomen om daarheen te reizen. En hij wilde och van daaruit naar Brittanniƫ gaan

Want hij had in PhoeniciĆ« gehoord, dat een aantal van de kinderen IsraĆ«ls omstreeks de tijd van de Assyrische ballingschap over zee gevlucht waren, naar de ā€œkustlanden in de verteā€, zoals door de profeet gesproken was, en die door de Romeinen BrittanniĆ« genoemd worden.

En de Here had bevolen, dat het Evangelie ver weg aan de heidenen gepredikt zou worden en aan de verloren schapen van het huis Israƫls.

Dan zouden de Britten toch tot de verloren stam van Zebulon behoren, en nu in de eindtijd – nadat Israel weer gevestigd werd door Brits toedoen- hun beslissende rol spelen.

2 Replies to “Volgens Sonnini-manuscript bekeerde Paulus de Britten”

Laat een reactie achter aan P.S.M.Welbergen Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *