We bezochten gisteren Nationaal Park de Hoge Veluwe, waar het personeel als boerinnen met kiespijn lachtte toen we over de Moeflons begonnen. Dat zijn gehoornde wilde schapen, die het park al sinds de jaren ’30 bevolken. Ze zijn het dierlijk symbool dat het park als logo draagt, je kunt stropdassen kopen met moeflons er op.

En nu zijn er stiekem wolven in het park losgelaten die zich rondvreten met dat parksymbool. Zodat die parklogo’s mogelijk al zijn uitgeroeid door een dier dat zich in het park gedraagt als invasieve exoot, zich door je zorgvuldig beheerde wildpopulatie heen feestend.

Toch zijn er niet zozeer ‘probleemwolven’ als probleemmensen, lieden die om wat voor belang dan ook een pragmatische natuuromgang in de weg staan.

Wolven gesteund door loterijmiljoenen en juristen
De D66’er/rechter gaf deze week Faunabescherming (Nico Koffeman/Partij voor de Dieren) haar ideologie van onaantastbaarheid van dieren voorrang, boven pragmatisme, eigendomsrecht en effectieve natuurbescherming. Zelfs met een paintball-geweer mogen de parkbeheerders die wolf op eigen terrein niet beschieten, laat staan vangen of gewoon zoals gangbaar bij een valse loslopende hond; doodschieten/inslapen.

Dat is sneu voor de moeflons, die dus op een gruwelijke wijze aan hun eind mogen komen, door wolvenkaken uiteengereten, de ingewanden uitgelubberd terwijl ze nog leven. Over dierenleed gesproken. De dierenlobby is niet beslist voor dieren, ze zijn vooral tegen menselijke omgang met dieren en tegen cultuur. Een soort JJ Rousseau in de 21ste eeuw, aanhangers van de ‘dierlijke onschuld’ en de ‘natuurlijke oorspronkelijkheid.’

Karl Marx ontleende zijn oorlog tegen eigendomsrecht aan Rousseau. Die idealiseerde na het eerste koloniale contact met de Nobele Wilden in Amerika de staat van ongereptheid, waarin die natuurvolken zouden leven zonder eigendom. ‘De dag dat iemand voor het eerst een hek zette, en zei “dit is van mij”‘, zou volgens Rousseau de zondeval zijn van de mens, het begin van exploitatie.

Ecologen en dierenvrienden zijn nog steeds- al dan niet bewust-schatplichtig aan Rousseau. Er bestaat ook een stichting Allemansrecht, gevestigd aan de Milieustraat van Nederland (Arthur van Schendelstraat Utrecht), die van alle tot ‘natuur’ verklaarde terrein een soort ‘commons’ wil maken: jouw grond altijd voor iedereen toegankelijk.

Een beetje als het public footpath in Engeland, maar dan overal.

Daarbij zit ondermeer Rob van Doorn, de ex-stikstof/Natura 2000-meneer van Bij12, het orgaan dat ook een Wolvenloket heeft. Daar- bij dat aan het Interprovinciaal Overleg verwante ‘groene’ overheidsclubje begint de bureaucratische molen, wanneer je vergoeding wil voor geleden schade door wolvenvraat. Die stelden in 2019 een ‘interprovinciaal wolvenplan‘ op, om de wolvenbureaucratie in beton te gieten.

‘Gewoon afknallen’
En daar zit je dan in je park met al je goede gedrag. Als je hond wel aangelijnd moet in de natuur omdat ze anders een haasje kelen, reekalfje  of geit of de schaapskudde van de boer opjagen… Waarom mag een waarschijnlijk door mensen in je park losgelaten wolf, de huisdieren van Wageningen UR dan niet worden aangelijnd/gevangen?

Er waren namelijk gaten geknipt in het hek rondom het park, terwijl de dierenvrienden/mensenvijanden van Animals Today (Karin Soeters, House of Animals Foundation0 beweren:

Moeflons zijn de kleinste wilde schaapachtigen met de gekrulde hoorns, die karakteristiek zijn voor het Nationale Park de Hoge Veluwe. Ze werden ooit geïmporteerd uit het Middellandse Zeegebied en komen hier van oorsprong niet voor (…). Dit in tegenstelling tot de wolf, die geheel zelfstandig zijn weg weer heeft teruggevonden naar ons land.

Dat laatste valt nog deels te betwijfelen. Er zijn vele dierenasiels, waaronder mensen die ook wolven opvangen. En wat doen die met hun ‘overschot’ nadat een paar ieder jaar een aantal welpen werpt? In een cultuur waar ‘herintroductie’ van dieren, van raven en bevers tot otters een normaal verschijnsel is.

Tweedejaars wolven beginnen om rangorde te strijden, en je krijgt bloedige oorlogen. Dat is niet bij elkaar te houden. Het blijft speculatie. Wat een feit blijft: Sinds er door gaten in de hekken wolven binnendrongen/binnen werden gebracht, zitten de beheerders met de puinhopen.

Omdat je eigendomsrecht uit naam van ‘natuurbescherming’ door met (loterij)miljoenen gesubsidieerd special interest wordt uitgehold, heb je als grondeigenaar bij wolven geen andere keus dan ze stiekem af te knallen.

Dat advies kun je zonder geleerde prof.dr.ir-titel voor je naam geven of adviesrapport van een wolfvergaderkaderstructuuroverlegorgaan. En je hoeft al helemaal niet ‘in dialoog’ met allerlei bemoeials die je terrein als het hunne willen claimen, omdat ze niet meer bezitten dan een academische graad. Mensen die alleen in theorie werkzaam zijn met een winkel vol gelul in de aanbieding.

Gewoon op basis van Fries boerenverstand, kwam dat oordeel er uit, geinformeerd door gezonde emotie. Ik ben namelijk geen modernist, die beweert dat ratio tegenover emotie staat. Hart en hoofd informeren elkaar. Met je hart – de antenne van je geweten- ruik je onrecht, en dat informeert je verstand over de juiste koers.

Een wolf is een grote valse hond, punt
Mijn vrouw was het daarmee eens, dus met de sociale bevestiging van dat oordeel zit het wel snor. Wij zijn moreel functionerende mensen, die mensen belangrijker vinden dan ficties, modellen en juridische stropoppen zoals ‘het dier’, of ‘de mensheid’.

Hoewel terrier Trudy een kindje voor ons is. Toen die enkele weken terug ernstig ziek leek, schoot ik ook vol… Maar je spoort niet wanneer je ‘de dieren’ als stropop idealiseert, aanbidt als Gouden Kalf. Iedereen die honden heeft, weet ook een beetje hoe wolven zijn. Vies.

Trudy is ook vies, als ze loops is berijdt ze als genderneutrale lesbo zelfs het gezicht van andere teefjes. Al lang voor de Woke-beweging hier opkwam was Trudy een Shemale. Excuseer me voor de plastische beschrijving.

Ze eet ook mensendrollen als je niet oplet.  Ze rolt ook soms in het rottende kadaver van een vis, om extra lekker te kunnen stinken naar dodedierenparfum. Zo doen alle hondjes. Doe dat in het kwadraat en haal er de voor mensen gunstige (gedomesticeerde) eigenschappen af, en de behoefte aan vijf kilo vlees per dag…dan heb je een wolf.

Er bestaan dan ook bijna geen echte ‘wolvendeskundigen’, tenminste niet in Nederland. Of het moeten mensen zijn die zelf als onderdeel van zo’n roedel leven. Dan heb je ervaringskennis, vergelijkbaar met valkeniers die niet alleen biologie studeerden maar die ook dagelijks met hun dieren omgaan.

Die kennen roofvogels beter dan keutel- en braakbaltellers met verrekijker, die een academisch baantje op publieke kosten zoeken onder de aanvalskreet ‘wanneer wij de …. beter bestuderen kunnen we een beter plan voor zijn bescherming opstellen’…

Dan krijg je de Bureaudeskundige op je weg. Iemand, die als een soort academische Shamaan wil optreden, met rekenmodellen en rapporten als communicator tussen de grote boodschappen (keutels met botten er in) uit de wolvenwereld en het misantropisch regelwoud van Habitatrichtlijn/Natura 2000 dat moderne natuurbescherming anno nu is.

Pragmatisme boven fanatisme en bureaucratie
Al decennia is bekend uit andere regio’s in Europa en de Verenigde Staten, dat een pragmatische omgang met ‘probleemwolven’ (die zich een weg door je vee vreten) het beste werkt, wanneer je succesvol samenleven van wilde dieren en mensen nastreeft. De Stichting Kora in Zwitserland adviseert dat, ik schreef het al in mijn reportage voor NRC Handelsblad in 2005 ‘Buurman Wolf’ over de eerste voortplantende wolvenroedel in Duitsland (Muskauer Heide).

Daar in dat heidegebied onder Dresden gebeurde overigens het zelfde met de moeflons, als nu op de Hoge Veluwe. Die waren al snel uitgeroeid. Wolven zijn namelijk geen mystieke bewakers van een al even mysterieus ‘natuurlijk evenwicht’. Hoeders van Moeder Aarde, die zich alleen aan huisdieren zouden vergrijpen wanneer een nog mysterieuzer ‘natuurlijke balans’ zou zijn verstoord.

Het zijn gemakzuchtige vreetbeesten die datgene vangen dat ze het makkelijkste voor de bek komt. Vooral schapen dus. We bezochten toen al een gedupeerde schapenboer, die een roedelbezoek had gehad. Die wolven beten er direct zes dood, veel meer dan ze op konden. Net als wanneer een vos in je watervogel-collectie binnendringt. Alles dood.

Wolven, het zijn net Duitsers bij een Oktoberfest. Niks mystieks aan. Als er bier werd geserveerd bij de schaapskudde zouden wolven er ook van likken. Er is ook niet voor niets hondenbier bij de dierenwinkel te koop. Trudy likt ook bier van de vloer als je dat morst. Honden/wolven zijn net Duitsers qua eetgewoonten, en een dier is wat hij eet.

Meer niet. Er is ook niets zo saai als natuurfilms. Met de commentaarstem van Bram van der Klugt er bij, ben je binnen twee minuten ingeslapen, bij een sfeerbeeld van de aanblik van beverporno, twee luidruchtig spetterende en parende leden van de hulptroepen van Wageningen UR in ‘Holland, Natuur in de Delta’.

Trrrriing, met Wageningen UR
Vervelender dan de wolf zelf, is dus de karavaan aan bemoeials, bureaucraten en juristen die je ook nog eens op je terrein moet toelaten. Dan krijg je een telefoontje van Hugh Jansman van Wageningen UR, die met allerlei pseudodeskundigen van Wolven in Nederland (de landjepik/rewildkng-mensen van Stichting Ark) uurtjefactuurtje willen doen.

Dat heet ‘monitoring’, dat je op publieke kosten op andermans terrein je hobby komt uitvoeren tot de laatste wolvenkeutel in detail is uitgeplozen.

Die moeten allemaal-uurtjefactuurtje- zo lang mogelijk hun deskundige zegje doen over een vrij simpel vreetbeest met het karakter van een valse hond. Daarom is er een ‘Wolvenloket’ bij BIJ12, het provinciaal natuuroverlegorgaan, en een Wolvenplan, is er dit jaar al volgens Binnenlands Bestuur 4100 man/vrouwuren nodig aan ‘de wolf’ (Hugh Jansman en friends0 en 650 duizend euro ‘monitoring’-kosten.

Voor het moeilijk doen, over een vleesconsument die zich met vijf kilo vlees per dag een weg vreet door je zorgvuldig beheerde wildpopulatie en/of schaapskudde. Je kunt 4100 vergaderuren besparen door minder moeilijk te doen bij overlast: PANG. Opgelost.

Die aandacht wordt vooral gevoed door een vorm van religie. Er hangt er rondom de wolf voor seculier-urbane mensen, een bijna religieus aureool van mystieke boodschapper uit een verloren wereld. Dus moet je wel met die gevoelens rekening houden. Nederland is met name door verduurzaming (windmolens, zonnefarms) in rap tempo op weg om het hele buitengebied te industrialiseren.

Dus dan verlang je naar een plek waar je nog een gevoel van ongereptheid. Alle begrip.

‘De’ Dieren zijn miljonairs geworden
Probleemwolven bestaan in zekere zin niet. Wel zijn er wolvenaanbidders die veel geld krijgen. Dus maken zij ‘de wolf’ tot het probleem van andere mensen. Omdat zij met internationale ‘filantropen’ (Denk aan IFAW) zoveel geld te besteden hebben om het je juridisch lastig te maken. Een aantal van hen zijn innig verweven met het ministerie van LNV, zoals via de Raad voor Dierenaangelegenheden. Of denk aan multimiljonair Nico Koffeman, en zijn acolieten bij de Partij voor de Dieren waar ook Sjoerd van der Wouw aan gelieerd was, het maatje van Volkert.

Wij dienen de gevoelens van deze mensen dus te respecteren. Omdat ze je leven verzieken kunnen, en vaak bedreiging/geweld niet schuwen. Ook de parkdirecteur is al meermaals bedreigd omdat hij graag de wolf kwijt wilde.

Faunabescherming en Dierenbescherming beschermt dus geen fauna of dieren, maar de gevoelens van bepaalde mensen over dieren. Dieren vragen er zelf niet om. Daarom is ondergetekende ook geen fan van de atheist Paul Cliteur met zijn dierenrechten. Wel grappig dat zo’n voor dieren zo gevoelige man Cliteur heet, als een soort verleden tijdsvorm van clitoris. Alsof je meer van dieren gaat houden, naarmate je minder… Nou ja..

Wij strijden liever voor dierengerechten, na in Wageningen op Droevendaal een trauma voor vegetarisch eten op te lopen.

Fanatieke dierenvrienden houden niet beslist van ‘dieren’. Ze houden teveel van zichzelf.  Of het zijn vaak meisjes die teveel door een vriendje aan de kant zijn gezet. Zodat ze vervolgens hun moedergevoelens richten op wezens door wie ze niet gekwetst kunnen worden. Met dieren die in afhankelijkheid van ze leven, in voedsel, die eeuwige dankbaarheid moeten tonen.

Immers, zou de hond zijn underdogpositie niet accepteren (van zich afbijten), dan zou de dierenvriend deze eufemistisch laten ‘inslapen.’ Moet ik eens bij mijn vrouw doen, wanneer ze al dan niet terecht mij een spiegel voorhoudt…

Wordt dit moderne narcisme politiek, dan gebruiken dierenvrienden ‘het dier’ als stropop om zichzelf machtiger te maken dan jij. Meestal met het oogmerk je te chanteren en je eigendomsrecht/vruchtgebruik uit te hollen via staatsgeweld. Dat is toch eenvoudig in te zien? Ik hou van mijn terrier, Trudy, als een kindje. Maar niet van ‘de dieren’, een stropop die je tegen andere mensen inzet, net als ‘het milieu’ en ‘het klimaat’…

Wel begrijp ik het sentiment van de dierenvrienden. Ik verlang ook naar een Nederland dat niet verder tot een groot industriegebied degradeert, met een totalitaire bureaucratie als bestuursvorm. Laat daarom alsjeblieft iedereen in de eigen tuin op eigen wijze bepalen wat voor hem/haar ‘Het Paradijs’ mag zijn.