Zondvloed spoelde Atlantis van de kaart

Het oog van de Sahara/Horus in de Woestijn; Foto Nasa

Een lezer en kijker van mijn BLCKBX-columns stuurde het boek ‘Moderne Wetenschap in de Bijbel’ van bioloog Ben Hobrink. Zijn uitdagende stelling is dat de Bijbel de wetenschap 3500 jaar vooruit was. Een aspect daaruit is natuurlijk het zondvloed-verhaal, dat in honderden volksverhalen over de wereld voorkomt.

Hoe een natuurramp de hele toen bestaande beschaving wegspoelde. Daar kun je het verhaal over het in een dag weggespoelde Atlantis, beschreven door Plato (vierde eeuw voor jaartelling) aan toe voegen.

Nieuwe geologische bewijzen tonen in combinatie met een Romeinse kaart, dat die mythische beschaving niet in de Atlantische (…) oceaan heeft gelegen – zoals door Jezuieten verbeeld- maar misschien wel op de locatie die wel ‘Oog van de Sahara’ wordt genoemd in Mauritanie. 

Net zo breed als Parijs met buitenwijken. Foto Nasa

Legendes op (kernen van) waarheid gebaseerd
Dat je iets nog niet eerder hebt gezien, ontdekt of had gehoord, dat betekend niet dat het dus niet bestaat of nooit gebeurd is. En zo geldt dat ook voor de natuurlijke historie van de aarde en haar mensheid. Wie had er ooit van ‘het Oog van de Sahara’ gehoord? Tot ik de video van Bright Insight keek, ik ook niet. Maar hij bestaat wel, en je kunt een satellietopname van de Nasa er op naslaan.

Dat anderhalve eeuw zoeken in de oceaan geen vondst van Atlantis opleverde, dat wil niet zeggen dat het nooit heeft bestaan. De zoektocht in de Atlantische oceaan is aangezet door het boek dat Amerikaans politicus en schrijver Ignatius Loyola (…) Donnely (1882) publiceerde, Atlantis, The Anti-Deluvian World. Dat wil ik graag in bezit hebben.

Anderhalve eeuw zoeken in verkeerde richting…?

In zijn naam herken je alvast direct de stichter van de orde van de Jezuieten, Ignatius Loyola. Het idee van Atlantis als eiland in de oceaan werd in de zeventiende eeuw verbeeld door de Jezuiet Athanasius Kircher. Toeval? Krijg je een andere historische voorstelling van Atlantis voor handen, van de Romeinen, dan kun je ook plots het idee krijgen op een andere locatie naar Atlantis te zoeken. En daarover gaat de video van Bright Insight:

Wat eerder als ‘legende’ door het leven gaat in de moderne wereld, kan door nieuw geologisch bewijs vervolgens meer dan een verhaal worden. Zo kan Genesis plots veel meer waarheidsgehalte bevatten. En ook de geschiedschrijving door de Griekse filosoof Plato kan meer dan een ‘legende’ worden. Daarbij speelt de ontwikkeling van de geologie als wetenschap een belangrijke rol.

De aartsvader van de geologie Charles Lyell ging er vanuit dat geologische processen alleen geleidelijk verlopen, het gradualisme. Op die denkwijze baseerde Charles Darwin ook zijn theorie, dat ‘natuurlijke selectie’ langs de weg van geleidelijkheid over lange tijd andere levensvormen zou scheppen.

Pas later door de vondst dat er komeetinslagen op aarde plaatsvonden, die zelfs massa-uitsterven kunnen veroorzaken, kreeg het catastrofisme binnen de geologie meer aanhang.

De rond 2007 gevormde denkschool van de Younger Dryas Impact Hypothesis, stelt dat rond 11700 voor de jaartelling een natuurramp- bijvoorbeeld komeetinslag- plaatsvond. De impactkrater kan onder het pakijs van Groenland verstopt hebben gelegen, zodat niemand dat eerder opmerkte. Toen stierf ook veel zogenaamde megafauna uit, allerlei grote zoogdiersoorten die je misschien nog van animatiefilm Ice Age kent.

Plots krijgt het catastrofisme in ons eigen tijdvak, het Holoceen dan weer een belangrijke rol om te verklaren hoe de wereld en beschaving werd wat hij nu is. Wat eerder nog niet was gevonden, was dat er ook grote natuurrampen kunnen hebben plaatsgevonden in mensenheugenis. Met de Younger Dryas Impact Hypothesis is die er plots wel, als een dikke tsunami over de aarde wast na een komeetinslag..

En dan kom je weer terug bij Genesis en haar Zondvloed, waar Ben Hobrink ook aan refereert.

Er is meer waar in de Bijbel dan gedacht door modernisten

‘Op de plaats die men nu woestijn noemt’…
Ook andere ‘legendes’, kunnen door nieuw bewijs uit vele disciplines meer waarheidsgehalte bevatten dan voorheen aangenomen. Plato schreef over Atlantis, dat dit dik negen millennia geleden zou hebben bestaan voordat hij het beschreef. Zoals in de Timaios (die ik helaas niet in papiervorm heb):

Er lag een eiland voor de zee-engte die ge nu de Zuilen van Herakles noemt. (Gibraltar RZ) Dat eiland was groter dan Libye en Klein-Azië samen en reizigers van toen konden van daar naar de andere eilanden oversteken en zo naar het gehele tegenoverliggende continent dat die oceaan omsloot.

Want de zee hier ligt binnen de zeestraat waar wij over spreken en is dus eigenlijk meer een haven met een nauwe toegang, maar die andere is pas echt een zee en het land dat daaromheen ligt, kan met recht een continent worden genoemd.

Op dat eiland, Atlantis, bestond een machtig en indrukwekkend verbond van koningen die heersten over het hele eiland en over nog veel meer eilanden en delen van het vasteland. In het gebied aan deze kant van de zee-engte voerden zij bovendien nog de heerschappij over Libye tot aan Egypte en over Europa tot aan Tyrrhenië.
…..

Later waren er ongekende aardbevingen en overstromingen en toen kwam het afgrijselijke etmaal waarin al uw strijders ineens door de aarde zijn verzwolgen. Ook het eiland Atlantis is door de zee opgeslokt en verdwenen. Daarom is de zee daar ook nu nog ontoegankelijk. Er ligt een geweldige hoop modder in de weg. Die wierp het eiland op, toen het verzonk.

Romeinse kaart, een stuk West Afrika uit de presentatie van Bright Insight

Koning Atlas (van het Atlas-gebergte in Noord Afrika)
Plato schreef over een Koning Atlas die in Atlantis de baas zou zijn geweest, als tegenpartij van de beschaving die toen in Athene geleefd zou hebben:

Men zegt dat onze stad (Athene) de aanvoerster was van de ene partij en gedurende de gehele oorlog doorgevochten heeft. Aan het hoofd van de andere partij stonden de koningen van het eiland Atlantis dat, zoals wij zeiden, vroeger groter was dan Libye (Noord-Afrika) en Klein-Azië tezamen.

Thans is het ten gevolge van aardbevingen verzonken en vormt het nog slechts een ondoordringbare moddermassa en een belemmering voor de schepen die van hieruit naar de open zee willen.
…..

Telkens wanneer in de dagelijkse behoefte is voorzien en men over vrije tijd beschikt, blijkt een volk belangstelling te krijgen voor verhalen en geschiedenis, en niet eerder. Op deze wijze zijn van hen die lang geleden leefden, de namen bewaard gebleven, maar niet hun werken.

Op de plaats die men nu de woestijn noemt, waren toen vlakten van vruchtbare aarde en veel bosrijke bergen, waarvan de sporen zelfs nu nog zichtbaar zijn.

Gelijktijdig met de derde van de rampzalige overstromingen die voorafgingen aan de grote vloed ten tijde van Deukalion, hadden ook aardbevingen plaats.

Ik beschik helaas niet over de originele bronnen, en citeer Plato van een website. Maar je krijgt het idee.

Het geslacht van Atlas nu was talrijk en stond in hoog aanzien; het was altijd de oudste die als koning regeerde en deze gaf het koningschap steeds door aan zijn oudste zoon, zodat zij vele generaties lang de heerschappij behielden. De rijkdom die zij verwierven, was van een omvang als nooit tevoren in enig koningshuis bestond en ook later niet licht meer gevonden zal worden.

Watervloed heeft een enorme verzwelgende kracht, die via cavitatie (belletjes die exloderen) rotsen kan verpulveren

‘De Tijden van Noach’…
Hier zie je al dat Atlas bij Plato de naamgever is aan zijn volk van Atlantis. Dat zie je vaker, ook in de Bijbel worden de volkeren vernoemd naar hun voorman, zoals de Edomieten naar Edom. Het moderne beeld van Atlantis als een groot eiland in de Atlantische oceaan stamt pas uit de zeventiende eeuw, het komt van de Jezuiet Athanasius Kricher.

Maar daardoor kun je dus naar de verkeerde locatie zoeken om die hoge beschaving te situeren.

Wel, er blijkt dus in ‘Mauri’ naast Atlantea op een Romeinse kaart een koning Atlas te hebben geregeerd, aldus de video van Bright Insight. In Mauritanie blijkt nu een bizar geologisch fenomeen te liggen, ‘het oog van de Sahara’, waar de door Plato beschreven stad van Atlantis gelegen kan hebben. Opgebouwd in cirkels.

Dat die cirkels op natuurlijke wijze zijn ontstaan, doet volgens hem niets af aan de mogelijkheid. Omdat mensen zo vaak van bijzondere natuurlocaties gebruik maken voor constructie van bewoning. Wat meer blijkt uit geologisch bewijs, is dat er nog vrij recent een zoute vloedgolf over de Sahara gespoeld heeft. En dat ze in de buurt restanten van zeeleven vinden dat wordt gedateerd van 15 duizend jaar oud en jonger.

Meerfelder maar, een enorme vulkaankrater met een dorpje er in, de impact van catastrofes

Ook is voor de kust van Mauritanie een Tsunami-achtige structuur gevonden, waarvan de richting duidt op een vloedgolf uit het zuidoosten. Oftewel, op basis van nieuw geologisch bewijs is er een zaak te maken, dat Atlantis in Mauritanie gelegen heeft. Zo is er dus ook een Romeinse kaart gevonden, aangehaald door Bright Insigth , waarop Atlantae daar staat ingetekend, in Noord Afrika dus.

De verhalen over Atlantis zouden afkomstig zijn van de Egyptenaren. Met een beetje verbeelding kun je in het oog van de Sahara ook het oog van Horus zien.

De Sahara was toen geen woestijn, maar hartstikke groen en bewoond. Het is mogelijk dat pas vijfduizend jaar geleden de klimaatomslag plaatsvond, waardoor de Sahara de dorre ellende werd die het nu nog is. Andermaal blijkt het leven van 11700 jaar terug weer heel anders in elkaar te kunnen zitten, dan eerder aangenomen.

Het darwinisme-transhumanisme gebaseerd op gradualisme, daar kan de brand in (?)

En daarmee kan ook je kijk op de moderne mens veranderen en zijn plaats in de wereld. Plots kletst Harari in zijn Sapiens dus uit zijn nek, zijn lijn van redenatie kan zijn gebaseerd op achterhaald gradualisme, onvolledig bewijs en de verkeerde kant op kijken.

Het is dus mogelijk, dat er hogere beschavingen waren dan de onze, maar dat die door een grote ramp in mensenheugenis zijn weggevaagd. En dan kom je weer verrassend dicht bij Genesis uit de Bijbel, de ‘tijden van Noach’ zoals predikant Simon van Groningen ze typeert. En verrek, plots heeft ‘de griep’ in de media haar oude naam weer terug, met het advies vitamine c te nemen. Terwijl we vorig jaar nog een avondklok kregen als ‘geneesmiddel’.

Het zijn interessante tijden.

7 Replies to “Zondvloed spoelde Atlantis van de kaart”

  1. Als die ramp 11700 jaar geleden zou zijn geweest, hebben de jongeaardecreationisten een groot probleem. Want volgens hen is de aarde pas 6000 jaar oud.

  2. Dit is inderdaad een fascinerend idee. Dat elke beschaving waar ook ter wereld een vloedmythe heeft suggereert een enkele oorsprong van dat verhaal. En daarmee meteen een gezamenlijke oorsprong van die culturen of onderling contact, millennia voor 1492.

    Ik kan me alleen moeilijk voorstellen dat deze beschaving geavanceerder was dan die van vandaag. Dat vergt ook een grote productie van technologie en dat vraagt weer om een bevolking die groter was dan de toenmalige wereldbevolking. Dan zou je ook andere sporen zien dan gebouwen e.d.
    Bij regelmatig contact tussen de diverse contingenten zou ik bijvoorbeeld exoten in Australië, Nieuw-Zeeland en de Amerika’s verwachten. Dus een fauna en flora uniek voor die contingenten en dan op eens wat Eurazische dier- en plantensoorten in de ‘nieuwe wereld’ en wat soorten uit die streken in de ‘oude wereld’. Dat zou biologen inmiddels toch opgevallen moeten zijn. Al begrijp ik wel dat paarden van oorsprong uit de Amerika’s komen, daar rond 12.000 uitgestorven zijn maar ondertussen via de landbrug in Siberië in Azië aangekomen zijn. Dus er is in elk geval een diersoort uit de ‘nieuwe wereld’ die de ‘oude’ ontdekt heeft.
    Maar wanneer het een relatief kleine beschaving was die wel zeevarend was dan verwacht ik een wat kleinere invloed op lange termijn. Hoeveel ratten komen onopgemerkt mee op een lange zeereis in een kleine boot? Ik begreep ook dat de mens zich vooral langs de kustlijnen over de aarde heeft verspreid. Nu nog vindt je daar (en langs rivieren met een relatief laag hoogteverloop) de bulk van de menselijke bevolking. Stel dat die paar oude nederzettingen aan de start van het holoceen optimum aan zee lagen. Dan zou je vandaag de dag tientallen kilometers uit de kust moeten gaan zoeken zonder dat je weet waar precies. Vind dan nog maar eens wat terug.

    Tot 12.000 jaar geleden zag de natuurlijke omgeving er in elk geval radicaal anders en tegelijkertijd hetzelfde uit vergeleken met nu.
    Verschillende ‘menssoorten’ waarvan we nog DNA hebben (wanneer je daarmee nakomelingen krijgen kan, is het dan nog wel een andere soort?). Anders maar toch bekend.
    Reuze luiaards in Zuid-Amerika waarvan we vandaag de dag tunnels kunnen vinden met graafsporen erin en waarin vleermuizen leven. Een lang verdwenen soort met ‘verse’ sporen in het landschap.
    Grotschilderingen gemaakt door vroege mensen waarop nu uitgestorven dieren staan, andere dieren dan er nu nog rond lopen maar toch zeer herkenbare soorten, en alle diersoorten van nu waren er toen ook.
    De kustgebieden en bossen lagen op andere plekken dan nu maar zullen toch uit veel van dezelfde plantensoorten hebben bestaan.
    En wellicht ook een beschaving die primitief en klein was maar tegelijkertijd wereldwijd bekend.
    Een wereld van duizenden jaren oud maar tegelijkertijd nog letterlijk in mensenheugenis.

    Alsof alles hetzelfde is als vandaag de dag en helemaal anders tegelijkertijd. Compleet nieuw en ook bekend. Dat blijft natuurlijk eindeloos fascineren.

  3. Rungholt was een Friese handelsstad op het Noord-Friese eiland Strand in de Waddenzee in het Deense hertogdom Sleeswijk . De stad bestond tot januari 1362, toen het werd ingenomen door de stormvloed die bekend staat als De Grote Manddrukning . Ongeveer 7.600 mensen verdronken en de stad verdween in één nacht. Na stormen en wisselende huidige omstandigheden hebben archeologen restanten van de stad gevonden, maar die liggen in de Waddenzee waar graven verboden is.
    Door de boerenzoon en wadloper Adreas Busch werden in 1921 bij heel laag water de resten van een oude sluis, zodenbronnen en ook ploegsporen teruggevonden.

  4. Voor iedereen die meer over de “voor” Egyptische tijden wil weten, lees: “Kasskara und die sieben Welten.” van Blummrich.

    De geschiedenis van de mens ziet er iets anders uit dan wat wij leren. Misschien moeten we ons eens op de echte onderwereld concenteren.

Laat een reactie achter aan Evert-Jan Teunissen Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *