Journalistenvakbond NVJ kruipt steeds dichter op schoot bij het Ministerie van Veiligheid (Staatsterreur) en haar Openbaar Ministerie. Dat sponsort die ‘onafhankelijke’ journalisten tot 2024 nog met tonnen euro’s subsidie voor haar campagne voor ‘online veiligheid’ ( = online censuur), met hulp van een eigen ‘Veiligheidscoördinator’ Peter ter Velde, (NOS) lid van een Europees netwerk van veiligheidsofficieren bij staatsmedia. (EBU)

Dat zelfde ministerie voert een vergelijkbare campagne uit naam van ‘ondermijning’ richting gemeentelijke bestuurders.  Gerrit van der Burg van het Openbaar Ministerie breidde die term, afkomstig uit de bestrijding van drugsbendes, uit naar alles dat het Rutte-regime (‘de democratie’) in de weg kan zitten.

WOB-verzoeken tonen dat ministeries met hun ‘Team Desinformatie’ directe invloed en toegang hebben tot het beheer van bijvoorbeeld Facebook, Google en anders sociale mediabedrijven om censuur te bedrijven.

Wiens brood men eet…
Wiens brood men eet, wiens woord men spreekt, zo geldt ook voor ‘de journalistiek’ in Nederland. Zodra je een journalist woorden hoort papegaaien als ‘desinformatie’, ‘nepnieuws’, en ‘complotdenkers’ spreekt journaille met de mond van De Staat, al dan niet bewust. Het zijn de ministeries van BZK en Veiligheid (en hun NCTV) die deze termen hier afgelopen zes jaar introduceerden met hun ‘steunpilaren’, van de gevestigde media.

De termen als ‘nepnieuws’ werken als vorm van spiegeling: Een op vrijwel alle kerndossiers volstrekt leugenachtige Rijksoverheid met een pathologische leugenaar als premier, die het volk beschuldigt ‘valse informatie’ te delen.

Afgelopen zomer schreef ik al over de campagne voor ‘online veiligheid’, die de Ministeries van BZK en Veiligheid in de markt zetten met de journalistiek; Er zou meer ‘agressie’ plaatsvinden volgens nieuw onderzoek van I&O Research. Maar dat blijkt bij nadere studie zelden of nooit om fysieke agressie of live bedreiging te gaan, maar vooral om online-schelden. De campagne is uit naam van het Netwerk Weerbaar Bestuur.

Journalistenvakbond NVJ kruipt sinds 2019 op schoot van het Ministerie van Veiligheid. Zij leunde in 2021 voor 9 procent van haar begroting van 3,2 miljoen euro op subsidies. Daaronder zat een projectsubsidie van 42 duizend euro van het Ministerie van Veiligheid, dat sinds 2019 de NVJ sponsort, en dat die sponsoring nog zeker tot 2024 voortzet met tonnen euro’s voor trainingen, en het opvoeren van de aangiftebereidheid.

De NVJ noemt zich in haar jaarverslag 2020 ‘partner in overleg met crisisteam en NCTV.’ Dat orgaan is de PR-tak van het Ministerie van Veiligheid, dat het risico van ‘terrorisme’ aan de maatschappij verkoopt. Lees het artikel over die NVJ-journalistiek en hun overheid haar SVDJ (Frits van Exter) verder in De Andere Krant.

Journalistiek wordt bang voor haar publiek
De NVJ sloeg onlangs uit naam van het project Persveilig (2019 ingesteld) weer alarm over het probleem van bedreigde journalisten. Er kwamen afgelopen jaar 193 meldingen binnen van ‘bedreigde’ journalisten. Opvallend is dat zij het negatief bejegenen van een journalist op sociale media ook al op gelijke voet behandelen, met daadwerkelijke bedreiging in het openbaar of geweldpleging. Aan het woord is de in 2015 tot ‘veiligheidscoordinator’ benoemde Peter ter Velde van staatsomroep NOS:

Ter Velde noemt de situatie voor journalisten desondanks “precair”, want hun veiligheid an sich is niet verbeterd. “Bij elke opleving van de boerenprotesten en bij de Sinterklaasintochten zagen we afgelopen jaar onmiddellijk dat heel veel journalisten werden bedreigd of belaagd.

De agressieve houding ten opzichte van journalisten is onverminderd.” Voor komend jaar verwacht Ter Velde dan ook weinig verandering. “Het blijft voor journalisten onveilig, op social media en daar waar groepen mensen bij elkaar komen.”

Zie dat zij ook het neomarxisme rond ‘gender’ verder willen uitdragen, conform het staatsbeleid (SDG5 2030 Agenda), dat je mensen opdeelt in ‘onderdrukte groepen’ in plaats van als individu behandelt:

Het aantal meldingen bij PersVeilig is bovendien “het topje van de ijsberg”. Uit eerdere onderzoeken is gebleken dat slechts een klein deel van de journalisten na een incident melding doet bij PersVeilig.

“We blijven erop hameren dat het belangrijk is om dat te doen”, zegt Ter Velde. “Als wij weten wat er speelt, kunnen we helpen. Bijvoorbeeld door onze trainingen aan te passen en beter onderbouwd advies te geven.” Vanaf dit jaar zal PersVeilig bij meldingen ook gender bijhouden, om zo een beter beeld te krijgen van verschillen in de veiligheid van mannelijke en vrouwelijke journalisten.

Gevoel van veiligheid
Het project Persveilig is verlengd tot 2024 door de Minister van Staatsterreur. Het Ministerie van Veiligheid en de Veiligheidsregio’s (2012) zijn een nageboorte van de War on Terror van de Amerikaanse bezetter van Europa. In Amerika heet die oorlog tegen je eigen bevolking en haar grondrechten het ‘Department of Homeland Security.’

Onderdeel van die oorlog tegen de eigen bevolking is het subjectiveren van misdaad, dat een ‘gevoel van onveiligheid’ ook al tot uitbreiding van staatsspionage en repressie kan leiden. In die toonzetting uit Ter Velde zich ook op zijn Linkedin-pagina. Schelden doet wel zeer, terwijl zij critici voor paranoïde gekken blijven uitschelden (wat ‘complotdenkers’ betekent):

Ik ben veiligheidsplannen en protocollen aan het schrijven voor de hele journalistieke sector. Agressie en geweld tegen journalisten nemen toe. Op vele vlakken. Online worden journalisten belaagd en bedreigd. Er zijn politici die vinden dat journalisten de samenleving ondermijnen.

In bepaalde wijken is het voor journalisten onmogelijk om te werken. Tijdens demonstraties keren mensen zich tegen de aanwezige media. Er is veel werk te doen. In samenwerking met politie en OM hopen we het tij te keren.

Dus journaille krijgt trainingen, die ze normaliter enkel kregen voor ze oorlogsgebied ingingen, zoals de EBU dat doet. Dit is de zelfde NOS die het excessieve geweld van het Rutte-regime tegen coronademo’s onder het tapijt veegde. Waar veiligheidsbeleid eerder ging om de coordinatie van nauwe samenwerking tussen politie, ambulances en de brandweer bij rampen, wordt uit naam van het subjectieve begrip ‘veiligheid’ het takenpakket steeds verder uitgebreid.

Ook het bespioneren en demoniseren van je bevolking is nu beleid, via het RIEC en de gedachte van ‘ondermijning’. Een term die uit de bestrijding van drugsbendes afkomstig is (Welten in 2005) werd uitgebreid naar ‘alles dat de overheid in de weg kan staan.’

Campagnes tegen ‘desinformatie’ passen in die ‘ondermijning’-strategie. Net als het inschakelen van de banken als verlengstuk van staatsspionage. Mensen krijgen daardoor al brieven van hun bank, om bepaalde kasopnames en betalingen van grotere bedragen te verantwoorden. Alles uit naam van het spook van ‘terrorisme’. De journalistiek inlijven tot verlengstuk van het Ministerie van Veiligheid past ook in die tendens, die van de 1 Overheid-gedachte.

‘Polarisatie’
Daarnaast is de ex-overheidsorganisatie SIRE nu begonnen met een campagne tegen ‘polarisatie’, zie zuster in het goede, Sietske Bergsma haar artikel daar over op The Fire Online.

Om te beginnen de aanhef van de campagne: “Stikstof, asielbeleid, het klimaat of vaccinaties. Het zijn onderwerpen die polariserend kunnen werken. Ze drijven mensen uit elkaar. Als dit gebeurt met een familielid of een goede vriend, dan komt polarisatie ineens heel dichtbij. En is er de kans dat je elkaar verliest. Ontdek wat jij zelf kunt doen om dat te voorkomen,” schrijft de ideëele reclameboer van de overheid.

SIRE zegt overigens “autonoom” te zijn maar volgens hun site zijn grote multinationals, banken en de Nationale Postcode Loterij vaste donateurs. In tijden van stakeholder kapitalisme gaat dat voor mij door als overheid.

Dus de overheid die met de haar loyale journalistiek (ook bij De Telegraaf) de critici van het regime uitscheldt voor antivaxxers, complotdenkers en ‘anti-overheidsextremisten’ (NCTV), die wil nu ieder debat over uitgangspunten uit naam van ‘voorkom polarisatie’ in de kiem smoren.

Team Desinformatie
Die gedachtengang past bij de oprichting van een ‘Team Desinformatie’ in maart 2020 door het Ministerie van BZK. Terwijl nog niemand enig idee had wat het ‘coronavirus’ inhield, meenden zij al met de sociale mediabedrijven als Facebook en Google afspraken te kunnen maken wat ‘desinformatie’ zou zijn en ‘nepnieuws’. Dus je hebt nog niet enige data over wat zo’n virus kan uitrichten en het virus is nog niet/nauwelijks wetenschappelijk beschreven, en De Staat kan al bepalen wat wel en niet ‘waar’ zou zijn.

Dat bericht een ander nieuw mediaplatform, Indepen aan de hand van WOB-verzoeken. Wanneer een bericht ‘onrust’ zou kunnen veroorzaken, konden overheden aan vragen aan Google, Facebook cs om zo’n bericht te verwijderen, of de verspreiding helpen onderdrukken als ‘escalatiekanalen’

De ‘steunpilaren’ worden in het Wob-document met naam genoemd: de NOS, RTL Nieuws, Nu.nl, EenVandaag en hun factcheckrubrieken, factcheckers (Reddit, IFCN, Nu.nl), experts van het RIVM, politie en veiligheidsregio’s. Deze ‘steunpilaren’ wil men vervolgens gebruiken om ‘goed’ nieuws verder te liken, delen, retweeten of ‘retweeten met een opmerking’.

En we zien – net als bij de vermenging van staat en banken, die zelfde publiek-private ‘samenwerking’, die onderdeel is van de 2030 Agenda (SDG17, Partnerships for the Goals), en die we nu in Davos ook zien waar het privaatrechtelijke World Economic Forum publieke bestuurders faciliteert samen met miljardairs en multinationals:

De overheid heeft dus directe toegang tot berichtgeving van burgers bij beursgenoteerde ondernemingen, ook als deze burgers die informatie hebben beveiligd in bijvoorbeeld afgeschermde delen van Facebook.

Deze bedrijven werken als een soort verklikkers naar de overheid, want alleen berichten waarvan hun eigen ‘desinformatie team’ bepaalt dat het zogenaamd ‘nepnieuws’ is, wordt via het escalatiekanaal doorgeleid naar het ministerie.

Oplossing?
In plaats van het eigen epische falen op kerndossiers eens kritisch te belichten, kruipt het journaille dus verder op de schoot van hun belangrijkste financier: Vadertje Staat. Omdat ieder zelfreinigend vermogen bij de journalistiek ontbreekt, zoals ik al op mijn lezing voor de NVJ in december 2012 opmerkte. ‘Wij zijn goed omdat wij dat van onszelf vinden.’

De Nederlandse Journalistiek leunt inmiddels meer op subsidies dan inkomsten van abonnees. Dat toonde mijn vergelijking van de omvang van subsidiestromen met de jaarcijfers die brancheorganisatie NDP publiceert. Ook in naam ‘onafhankelijke’ onderzoeksjournalisten van Follow the Money en De Correspondent kregen afgelopen jaren tonnen euro’s subsidie, zoals ik afgelopen week liet zien in De Andere Krant. (lees het artikel hier)

‘De’ oplossing voor die steeds inniger verwevenheid is er niet. Wel zijn er die 1%tjes en mini-succesjes. Wat alvast helpt is een meer pluriforme media, waar ondergetekende een bescheiden bijdrage aan leverde. Daarnaast zijn er nieuwe zuilen nodig in levensbeschouwelijk opzicht, naast een valse keuze tussen ‘links’ en ‘rechts’ (het links van gisteren), tussen Pepsi Cola en Coca Cola.

Wij doen verder maar onze plicht, ‘en lit de lju mar rabje’…