Vanavond in Lelystad: Een SDG-cursus en Bullshitdetectie

Houtsnippers bij Primco in Lelystad

De Vereniging Nederlandse Gemeenten (VNG) helpt sinds 2015 op gemeentelijk niveau de 2030 Agenda door het bestuurlijke keelgat schuiven, met de ‘Sustainable Development Goals’ (SDG’s) van bureaucraten in New York & Genève (Verenigde Naties) en het World Economic Forum. (WEF)

En daar geef ik in Lelystad vanavond een relativerend-humoristische lezing over hoe je nu tegen die 17 SDG’s kunt aankijken. Wanneer je door de intenties leest, en logische consequenties, wanneer je het lokale en regionale offert voor Mr. Global in New York, Davos en Genève.

Maar je hoeft je niet te zeer op te winden, want je kunt ze ook met SDG-aikido tegen zichzelf gebruiken. En zo een lokaal politiek antwoord formuleren waar je als inwoners ook concreet iets aan hebt, zoals lastenverlichting en de bijl zetten in ngo-subsidies.

De Bullshitdetector

SDG-neologismen
Wat is de 2030 Agenda in het kort? Dat je al het concreet bestaande in het lokale en het hier en nu, offert voor een abstract Global in een verre toekomst. En dat je de zeggenschap over je eigen gemeente uitbesteedt aan een technocratie en bureaucratie op een VN-kantoor in New York.

De Global Goals van gemeentes zijn namelijk gebaseerd op verdragen tussen multinationals, ngo’s en internationaal opererende academici. Die bepaalden de Local Agenda 21 Planning Guide van ICLEI (1996); de Roadmap for Localizing the SDGs van UN Habitat en de Global Taskforce of Local and Regional Goverments (2016), en de Nederlandse Governance Monitor Duurzame Gemeenten. (januari 2017)

De Agenda is in essentie een vervangende post-christelijke religie van wereldeenheid, die van globalisten van het Earth Charter en het Vredespaleis in Den Haag (Carnegie Foundation). De 2030 Agenda herken je direct aan de vele neologismen die sinds 2015 plots gemeengoed werden.

Zoals ‘gender(neutraal)’ (SDG5) en ‘inclusiviteit’ (SDG1, ook wel ‘Leave Noone Behind’ genoemd: Daar herken je al de strategie van morele chantage. Wie niet met ons meedoet/praat is slecht.

..Natuurmonumenten haar Wisselgeld voor mondje dicht bij Lelystad Airport

En je krijgt geen regering meer door gekozen bestuurders die je kunt afrekenen, maar ‘governance’.  ‘Net Positive’, het onvermelde SDG18 is ook zo’n neologisme. Iedereen wil graag een positieve bijdrage leveren. Niemand staat ’s ochtends op met de intentie ‘laat ik eens lekker slecht zijn en de kantjes er af lopen’. Maar ja, de weg naar de hel, waarmee was die ook maar weer geplaveid?

Tussen de regels door voldoet SDG-proza aan de wetenschappelijke definitie van Bullshit: Geen achting voor waarheid. Het maakt de opstellers niet uit of er enig waarheidsgehalte kleeft aan het eigen geklep, of dat doelen onderling tegenstrijdig zijn. Als het ze maar politiek voordeel oplevert, baantjes en subsidies.

Lees enkel dit stuk wollige VNG-proza, uit de Handreiking Global Goals verbinden met lokaal inclusiebeleid:

Een inclusieve, toegankelijke, duurzame wereld voor iedereen, dáár willen we naar toe. Gemeenten spelen hierbij een belang- rijke rol, door iedereen de kans te geven om mee te doen en daarnaast te verduurzamen.

Poepende Marc van den Tweel (Natuurmonumenten)

Groentopia in 2030 en 2050
We gaan het paradijs op aarde maken, als je SDG-proza leest kun je er niet op tegen zijn. Je MOET wel mee. Voor dit paradijs op aarde is een ‘plan’ dat als rechtvaardiging een Probleem veronderstelt, met een stip aan de horizon. Die stip wordt geleverd- uiteraard door ‘onderzoek’, van ‘kennisinstituut’ (baantjesjagers op gemeenschapskosten) Movisie:

Inclusie betekent dat iedereen mee kan doen. Uitgebreider gezegd, in de woorden van kennisinstituut Movisie, houdt inclusie het volgende in: Een inclusieve samenleving is een samenleving waarin inwoners – binnen de grenzen van de wet – de vrijheid hebben en ervaren om hun leven naar eigen behoefte en mogelijkheden te kunnen leiden.

Al even wollig, je kunt er niet tegen zin. Tot je kijkt wat ze werkelijk willen, danwel uitwerken in de praktijk. Namelijk het genereren van nieuwe slachtoffergroepen zonder eigen verantwoordelijkheid. Die wildgroei aan groepen ‘slachtoffers’ heef vervolgens overheidsbeleid en belastinggeld nodig. En begeleiding door ‘deskundigen’, oftewel academieprostituees aan het infuus van de overheid, consultants, gesubsidieerde baantjesjagers die de gemeentelijke lasten helpen opdrijven.

Want verderop lezen we het geijkte proza, waarbij mensen die bijvoorbeeld door een ongeluk in een rolstoel terecht kwamen op 1 hoop eindigen met mensen die homoseksueel zijn:

Als we (..wie is ‘we’?) als samenleving inclusiever willen worden, is het belangrijk dat we aandacht hebben voor groepen mensen die vaak nog niet gelijkwaardig kunnen deelnemen. Het Verdrag inzake de rechten van personen met een handicap (kort: VN-verdrag Handicap) verplicht gemeenten om te werken aan inclusie van mensen met een beperking en dit op te schrijven in een Lokale Inclusie Agenda.

Daarnaast werken veel gemeenten ook aan de inclusie van andere groepen. Naast beperking zijn ook leeftijd, huidskleur, culturele achtergrond, gender, inkomen, levensbeschouwing en seksuele oriëntatie factoren op basis waarvan in onze maatschappij mensen regelmatig nog worden uitgesloten.

Met poepende Marc van Tweel op de achtergrond

Toetreden met relativering en humor
Kortom, wie zijn ook slachtoffers? Ook luie mensen die niet willen werken, en die wat op de bank zitten masturberen en Nintendo spelen met Wajong-uitkering? Of een Tokkievrouw in tijgerlegging met zeven kinderen bij vijf bijstandsbierbuiken?  Zijn die eigenlijk slachtoffergroep die meer overheidssteun en uw begrip gebruiken? Ben je slachtoffer wanneer je ergens van onder de evenaar naar hier komt gevlogen/gevaren, en je vraagt asiel aan? Of gewoon ondernemend?

Kortom: het enige concrete dat SDG-politiek lijkt te doen is de belastingdruk opdrijven, en de restanten van natuurlijke sociale cohesie vernietigen. Om dat te vervangen voor kunstmatige door De Staat gestutte projecten.

Zonder het werkelijke probleem onder ogen te zien. Waarom kan een doorsnee gezin niet meer zonder overheidstoeslagen? Waarom is het voor een doorsnee gezin al bijna onbetaalbaar om nog een paar kinderen te krijgen? Waarom zou ‘De Staat’ iets moeten scheppen, dat er blijkbaar van nature niet meer is/vernietigd is, namelijk gemeenschapszin.

Wat gebeurt met gemeenschapszin en belastingmoraal, wanneer je eigen kinderen geen woning kunnen krijgen, dankzij voorrang voor asielavonturiers in je eigen gemeente? (SDG10, Gelijkheid).

Je eerste gevoel kan dat van woede zijn. Daarom klinken ‘regse’ mensen ook nogal eens zuur. Maar je kunt je woede ook tot constructieve energie omzetten. Mijn antwoord draagt een element van spot, en relativering. Lach Groene Goliath uit in zijn gezicht en weet dat uiteindelijk het Goede, Ware en Schone zullen overwinnen. Want met jezelf opfokken verzwak je alleen maar.

Bij de Solari Report zet ik de bijl in de SDG-zwendel (Voor subscribers)

Het kwaad ten goede keren
Je moet niet geobsedeerd raken door ‘het kwaad’ in de wereld. Want je kunt dan ook oog verliezen voor een veel groter kwaad: Dat in jezelf, dat je de splinter in andermans oog wel ziet maar niet de balk bij jezelf. Door enkel iets na te laten, niet te doen, een simpele afspraak niet na te komen kun je al kwaad doen.

Bedenk verder dat de meeste mensen die dit uitvoeren, bedenken en opleggen dit doen met de beste bedoelingen. Ook met zichzelf. Je hoeft er dus ook geen monsters in te zien. Menselijke feilbaarheid, zonde is een afdoende verklaring, en aan jou komt niet het Eindoordeel.

Verbeter dus eerst jezelf, voor je aan ‘de wereld’ (andere mensen) begint. Dan komen we vanzelf bij Personal Development Goals (PSD’s), het cultiveren van goede eigenschappen. Een politieke vertaling in de strijd tegen SDG leidt dan tot een concreet doel: Lastenverlichting. Leven is al duur zat voor doorsnee-gezinnen.

Daarnaast dienen alle staatsgesubsidieerde ngo’s ge-elimineerd te worden. Door hun subsidies af te nemen. De vaste 2030 Agenda-strategie is nu, om allerlei staatsgefinancierde dramclubs tot beleidssamensteller te promoveren, ten koste van gemeenteraad en gekozen vertegenwoordiging. Zie opnieuw de VNG-brochure onder ‘Belangenorganisaties betrekken’:

Om een zo breed en divers mogelijke inbreng te krijgen voor beleid, kan het helpen om niet alleen individuele inwoners, maar ook belangenorganisaties te consulteren. Zo betrekt de Gemeente Rotterdam onder andere organisaties zoals Stichting RADAR (antidiscriminatievoorziening), IDEM (stedelijk expertisecentrum inclusie, discriminatie en LHBTIQ+ emancipatie), Brede Raad 010 (onafhankelijk adviesorgaan sociaal domein voor het college van B&W) en Young010 (Jongerenraad) bij inclusiebeleid en de Global Goals.

Allemaal clubs die op kosten van normale werkende mensen de directe democratie ondermijnen dus. De bijl er meteen in, subsidies afnemen. In Flevoland kan direct de bijl in de meer dan zes ton euro subsidies voor de Milieufederatie. We komen al uit een goed milieu, en de besparing kun je besteden aan een mooie stadspark.

Trudy op landgoed Zonheuvel, SDG House bij Doorn, SDG13 met alziend oog

Aikido met SDG’s
Ook kun je ook met een vorm van Aikido de SDG’s gebruiken tegen de opstellers er van. Want wat schrijft de VNG ook? Dat het ene doel niet ten koste van een ander kan gaan:

De Global Goals zijn 17 doelen om de wereld duurzamer en inclusiever te maken. Ze werden in 2015 door alle lidstaten van de Verenigde Naties (VN) aangenomen en moeten voor 2030 behaald zijn.

De 17 Global Goals samen verbinden alle grote maatschappelijke uitdagingen van vandaag met elkaar. Die Global Goals helpen gemeenten om de samenhang tussen de uitdagingen te zien. Zo kan beleid om de ene uitdaging aan te pakken, ook bijdragen aan de aanpak van een andere uitdaging.

Het uitgangspunt is dat het behalen van het ene doel het behalen van het andere doel in ieder geval niet negatief mag beïnvloeden. Verder zijn inclusie en duurzaamheid voorwaarden voor het behalen van alle 17 doelen.

Neem enkel het financiële hart van de SDG’s, SDG13: Klimaatactie. Wat niets anders is dan CO2 tot bitcoin maken (digimunt met gelimiteerde hoeveelheid), nadat je alle wereldinwoners, met name die in Westerse landen opzadelt met een af te kopen klimaatschuld.

Lees, een op belastingplichtigen afgewentelde financiële schuld aan Mr Global, af te betalen voor 2050. Zoals Larry Fink van Blackrock en WEF, of Christine Lagarde van de ECB en het WEF. Zodat je straks alleen nog leven mag, wanneer je genoeg geld hebt om je in de CO2-stoelendans (Net Zero in 2050) van Frans Timmermans in te kopen met CO2-credits.

SDG13 ondermijnt direct SDG1, Zero Poverty, althans in nu nog welvarende landen als Nederland. Zoals de leugen van ‘schone’ energie (SDG7) direct een ondermijning vormt van SDG15 (Life on Land, biodiversiteit, landschap). De lelijkste provincie van Nederland, Flevoland is hier een uitmuntend voorbeeld van.

Zulke utopische plannen zijn uiteraard gedoemd om onder hun eigen moreel-pretentieuze gewicht in te storten. Maar je kunt die SDG’s dus ook ten goede keren, en daar zullen we vanavond verder op in gaan. Met als onze mascotte natuurlijk Christenhond Trudy.

3 Replies to “Vanavond in Lelystad: Een SDG-cursus en Bullshitdetectie”

  1. Hallo Rypke,

    Goede opmerking over Aikido. Japanse vechtsporten gebruiken de kracht van de tegenstander ten eigen voordele. Je doet braaf met ze mee en bestrijdt ze met hun eigen wapen: een dubbele agenda.

    De SDG’s en ‘Covid 19 – The Great Reset’ moet je lezen als wat in de literatuur als ‘sleutelroman’ bekend staat. ‘We’ is ‘jullie’, ‘waarde’ is ‘winst’ etc.

Laat een reactie achter aan P.S.M.Welbergen Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *