In het knusse Hanzestadje Hattem aan de IJssel bezochten R&A gisteren het Anton Pieck Museum, de illustrator (1895-1987) die de ontwerpen voor sprookjespark De Efteling maakte. “Je bent een hand met daaraan een potlood dat een tekening maakt”, luidt de uitspraak van de kunstenaar- illustrator, die al op zijn derde jaar huilend voor het raam zou hebben gestaan, verzuchtend ‘ik kan de regen niet tekenen.’

Dan ben je geboren om te illustreren, tekenen. Zo’n talent, dat je niet anders kunt, benijdenswaardig begaafd zijn.

Of het nu de eerste uitgave van Nils Holgerson is van Selma Lagerløf van het kaboutertje op de witte ganzenrug, Koning Oberon en zijn dwergenbrigade of nostalgische straattaferelen van een middeleeuws ogend stadje of de grachten van Amsterdam. Je stapt bij Pieck in een wereld waarnaar je als oude ziel terug verlangt, levend in een Nederland dat steeds meer van beton, metaal, plastic en hoekige lelijkheid aan elkaar hangt. 

Nu ontkom ik er ook niet aan eens de Efteling te bezoeken, waar eerder het woord ‘pretpark’ gelijk klonk aan ‘De Hel op aarde’…

Verder staat natuurlijk nog het museum van Rien Poortvliet op Tiengemeten op de verlanglijst, door bewoners van Nieuwendijk aan het Haringvliet wel ‘De Groene Efteling’ genoemd. Die kon tenminste ook echt tekenen, hij liet de wereld de Kabouter na op zo’n geloofwaardige manier dat je ze pardoes op een wandeling in het bos verwacht tegen te komen.

Welke moderne ‘kunstenaar’ doet hen dat na? Modern life is rubbish, moderne kunst is zum kotzen zo lelijk. Net als de moderne mentaliteit, nep, gespeeld, onecht, pretentieus zonder inhoud. Bij Pieck is niet het ego van de kunstenaar het onderwerp en lijdend voorwerp zoals bij moderne ‘kunst’, bij deze ambachtelijke kunstenaar is het de wereld die hij op wil roepen, waar je dan even door mag lopen, ontsnappen misschien zelfs wel.

Hij pikte nog het staartje van de oude wereld mee, voordat na 1945 definitief de grootschalige cultuurvernietiging begon, cityvorming, al die betonnen puisten opgedrongen aan oude stadsharten. Er zijn theorieën, die stellen dat de massabombardementen op Duitse steden door Amerikaanse bommenwerpers ook een cultureel doel hadden. Een militaire doel was er niet, het ging er om het oude Duitsland van de Gebroeders Grimm weg te vagen.

Zodat op de as weer de Nieuwe Wereld gemaakt zou worden, naar model van het gebouw van Le Corbusier van de Verenigde Naties. Nou ja, omgekeerd konden die Duitsers er ook wat van. Zij vernielden het oude Rotterdam, dat Anton Pieck in de jaren ’30 nog wist vast te leggen.

Hattem is wel de perfecte plaats voor zo’n Anton Pieck Museum, met gebouwen uit de zeventiende eeuw en zo’n mooi ingesloten dorpsplein, met torentjes die ook zo onderdeel van de Efteling had kunnen zijn, een klokkenspel dat ieder kwartier een deuntje beiert. Zonder de tochtgaten die moderne steden zijn, kun je er omringd voelen, gekoesterd.

In het moderne wereldbeeld is er geen Hemel meer met engelen en God/goden maar een Heelal, een vacuüm genaamd ‘De Ruimte’. Met zo’n wereldbeeld bouw je het centrum van Zoetermeer.

Oude Europese steden waren allen gebouwd rond een wereldbeeld, met een centrum, God in het midden, de kerk, kermis en de markt voor gemeenschap en samenkomst. Je ziet dat ook bij Friese terpdorpjes, waar het machtige zadeldakje in het midden staat, en de doden liggen er vrolijk omheen. Dus dat je opstaat vanuit je huis en je kunt zo nog even ‘goeiemoarn’ tegen je voorouders zeggen.

Omdat dood en leven, eeuwigheid en seculariteit nog met elkaar zijn verweven, in plaats van dat je zoals in de moderniteit de dood verplaatst naar een industrieterrein. Waar lijken voor verzekeringsgeld ‘geprocessed’ worden, aftikken voor 15 duizend euro of meer aan ‘Ardanta’ of zo’n andere dodenboer.

Bij het maken van mijn eigen Meisterwerk “Liever dood dan Slaaf“, een pelgrimstocht door de Friese Natuur drong af en toe het besef door van een soort dodenherdenking.

Je bezoekt een verleden dat al gestorven is, de prachtige klankkasten voor God, die zadeldakjes, ze worden beheerd door gesubsidieerde stichtingen. Oude graven worden ‘geruimd’ en vervangen door typisch moderne gladde stenen, waarop geen Psalm meer wordt geciteerd maar “Jai was zo loik met jau hobbies” of andere tokkie-poëzie, seculariteit.

Als je niets te zeggen hebt, zeg dan niets. Of citeer een ander die wel iets te zeggen had. Met wat extra pech tref je er zelfs een boeddha aan. Omdat het Boerdisme ook tot Friesland doordrong, Zen op zeeniveau.

De kans er een yogacursus aan te treffen als opvulling is groter, dan dat er nog- zoals ooit bedoeld- een mis wordt opgedragen waarbij de Allerhoogste eer wordt toegezongen. Omdat het Mysterie van Het Bestaan, de Magie nog niet gedood was, God vermoord door terugverdientijd in dit leven.

Dodenherdenking, vier mei is erg belangrijk. Het eren van de gevallenen, die ons door oorlog op gewelddadige wijze voorgingen op reis naar de eeuwigheid. Reis daarvoor ook eens naar de Grebbeberg, waar meer dan vierhonderd Nederlandse soldaten sneuvelden bij hun poging om de nazi’s tegen te houden. Voor het oude Nederland zou ik nog willen strijden.

Het door globalisten bezette Nederland van volksverlakker, pathologisch leugenaar en landverrader Mark Rutte en zijn regering van klimazi’s en cultuurvernietigers? Daar zou je nog geen vingernagel voor geven… Laat staan dat je ‘Bevrijdingsdag’ viert, voordat dit regime van de Avondklok is berecht, en al hun leugens in de openheid zijn gebracht.

Maar voor de goede mensen die in dit land nog bestaan, daar wil je voor blijven strijden en jezelf verbeteren zodat je ook je voorouders niet beschaamt.

• Bestel mijn Meisterwerk ‘Liever dood dan Slaaf, een pelgrimstocht door de Friese Natuur op zoek naar vrijheid’ via de gelijknamige webzijde, www.lieverdooddanslaaf.com