“…en ik visioenen van God kreeg te zien…” (Ezechiël 1)

Al even machtige Bijbel

Op de zondag geen profane boodschappen. Dan lezen we uit De Heilige Schrift, Het Boek zonder welke er geen Westerse beschaving was geweest. Vandaag beginnen we te lezen in en over een geheel nieuwe profeet, Ezechiël.

In de moderne tijd was hij opgepakt door een stel witte jassen en afgevoerd naar een gesticht vanwege psychotische schizofrenie.

In de tijd van de ballingschap van Juda naar Babylonië (zesde eeuw voor de jaartelling) werd hij gezien als een door ‘Geest’ bevangen ziener die een Grote Boodschap te melden had. Namelijk, dat de stam Juda haar ballingschap te danken had aan de eigen misdaden die zij in de ogen van JHWH gepleegd zouden hebben.

De antieke Statenbijbel, voortaan Iedere Zondag

De hand van de HEERE was daar op hem
Als protestants opgevoed ventje kregen we vele bijbelverhalen voorgeschoteld, zoals de spannende verwikkelingen van David die tegenover de reus Goliath staat. Maar de profeet Ezechiël, daar hadden we nooit iets van gelezen. Terwijl deze in de Bijbel toch een belangrijke rol vervult. Bijvoorbeeld omdat hij net, als in de Openbaring van Johannes (10:9), een boekrol opeet die vervolgens in zijn mond als honing smaakt.

Dat beeld komt uit dit bijbelboek. Het bijbelboek begint met een plaats en tijdbepaling, de stam Juda zou uit Jeruzalem zijn gevoerd naar het land van de Chaldeeën.

Aan de rivier de Kebar zou Ezechiël vervolgens gaan hallucineren. Althans, wanneer je op moderne wijze kijkt naar profetie. De Kebar zou liggen bij Tel Abib, waarnaar de Israelische stad Tel Aviv is genoemd. Dat betekent iets als de Berg (tel) waar de rivier ontspringt.

In het dertigste jaar, in de vierde maand, op de vijfde van de maand, toen ik te midden van de ballingen aan de rivier de Kebar was, gebeurde het dat de hemel geopend werd en ik visioenen van God kreeg te zien.

Op de vijfde van de maand – het was het vijfde jaar van de ballingschap van koning Jojachin –

kwam het woord van de HEERE uitdrukkelijk tot Ezechiël, de zoon van Buzi, de priester, in het land van de Chaldeeën bij de rivier de Kebar, en de hand van de HEERE was daar op hem.

Bijbel in onbruik, zie de spinnewebben

‘hij verbrandde het huis van de HEERE’
Dankzij de digitalisering kun je nu gemakkelijk de bijbelboeken en haar kruisverwijzingen navlooien. De geschiedenis waar hier naar wordt verwezen, staat in 2 Koningen 24 en 25. Maar er wordt ook in Psalm 137 naar die ballingschap verwezen, in een tekst die met Boney M. een populair liedje werd: By the rivers of Babylon… Daar wordt ook verteld over ‘de toorn van de HEERE’, die ervoor zou zorgen dat Nebukadnessar uit Babel komt om Jeruzalem te belegeren.

Daar lees je hoe de eerste tempel van Salomo verwoest wordt, en alle aanzienlijken worden als gijzelaars meegenomen:

Hij verbrandde het huis van de HEERE, het huis van de koning en alle huizen van Jeruzalem. Ja, alle huizen van de aanzienlijken verbrandde hij met vuur.
Het hele leger van de Chaldeeën dat de bevelhebber van de lijfwacht bij zich had, brak de muren rondom Jeruzalem af.

De rest van het volk dat in de stad was overgebleven, de overlopers die naar de koning van Babel waren overgelopen, en de rest van de menigte voerde Nebuzaradan, de bevelhebber van de lijfwacht, in ballingschap. Maar enkelen van de armsten van het land liet de bevelhebber van de lijfwacht als wijnbouwers en akkerbouwers achter.

Na die traumatische ervaring staat dus de profeet Ezechiël op, als afstammeling van een balling. Die krijgt vervolgens een visioen, alsof hij LSD gebruikte:

Toen zag ik, en zie, een stormwind kwam uit het noorden, een grote wolk, flitsend vuur en een lichtglans eromheen. En uit het midden ervan kwam iets als de schittering van edelmetaal, uit het midden van het vuur.

Uit het midden daarvan kwam een gedaante van vier levende wezens. Dit was hun uiterlijk: zij hadden de gedaante van een mens. Ieder afzonderlijk had vier gezichten en ieder afzonderlijk van hen had vier vleugels.

Hun voeten waren rechte voeten en hun voetzolen waren als de voetzolen van een kalf, glinsterend als de schittering van gepolijst koper.Aan hun vier zijden, onder hun vleugels, waren mensenhanden. Wat betreft hun gezichten en hun vleugels gold van alle vier:

Hun vleugels raakten elkaar. Zij draaiden zich niet om wanneer zij gingen, zij gingen ieder recht voor zich uit. Hun gezicht leek op het gezicht van een mens, bij alle vier van rechts op de kop van een leeuw, bij alle vier van links op de kop van een rund, en alle vier hadden zij de kop van een arend.

Een Bijbel met gravures van Gustave Dore

‘de heerlijkheid van de HEERE’
Die beschrijving van poëtische beelden gaat nog een tijdje door, en dan blijkt dat Ezechiël dus is verkozen om als Boodschapper op te treden. Hij moet de ballingen er in wrijven dat ze hun ellende aan zichzelf hebben te danken:

Zoals het uiterlijk van de regenboog, die in de wolken verschijnt op de dag van de regen, zo was het uiterlijk van de lichtglans rondom. Het was de verschijning van de gedaante van de heerlijkheid van de HEERE. Toen ik dat zag, wierp ik mij met mijn gezicht ter aarde, en ik hoorde de stem van Iemand Die sprak.

Normaliter horen mensen niet graag dat ze hun eigen falen danken aan zichzelf. Het is dus wonderlijk, dat zo’n profeet niet werd opgehangen of opgesloten in een gesticht. Maar dat ze hem serieus namen, en zijn woorden zelfs optekenden. Zodat je dat 2600 jaar later nog steeds kunt lezen. Zie hoe Ezechiël 2 vervolgens opent:

Hij zei tegen mij: Mensenkind, ga op uw voeten staan, en Ik zal met u spreken. Terwijl Hij tot mij sprak, kwam de Geest in mij. Hij deed mij op mijn voeten staan en ik luisterde naar Hem Die tot mij sprak.

Hij zei tegen mij: Mensenkind, Ik zend u naar de Israëlieten, naar die opstandige volken, die tegen Mij in opstand zijn gekomen. Zij en hun vaderen hebben tot op deze zelfde dag tegen Mij overtreden.

En deze kinderen zijn schaamteloos en hardleers. Ik zend u naar hen toe. U moet tegen hen zeggen: Zo zegt de Heere HEERE. En zij, of zij luisteren of dat nalaten – zij zijn immers een opstandig huis – zij zullen weten dat er een profeet in hun midden geweest is.

Maar u, mensenkind, wees niet bevreesd voor hen, wees niet bevreesd voor hun woorden, hoewel er prikkels en dorens bij u zijn en u bij schorpioenen verblijft. Wees niet bevreesd voor hun woorden en wees niet ontsteld voor hun blik, want zij zijn een opstandig huis! Maar u moet Mijn woorden tot hen spreken, of zij luisteren of dat nalaten, want zij zijn opstandig!

Bijbels in de Laurentiuskerk

Zin blijven zien…
Zo hebben de profeten in de Bijbel vaak een ondankbare taak. Ze moeten ook vaak tegen hun eigen zin in zeggen tegen mensen, dat God vindt dat ze nergens voor deugen. En ze krijgen de waarschuwing mee dat de mensen tegen wie ze spreken waarschijnlijk niet zullen luisteren. Hun functie lijkt dus een beetje op een openbare aanklager. De mensen konden best weten waar ze hun eigen falen aan te danken hadden. Het staat ook opgetekend.

Maar ze luisterden niet of wilden het niet weten. Dat laat de vraag open, waarom God zich dan nog druk zou maken over mensen van zijn volk. Als het toch geteisem is, dat steeds allerlei afgoden dient. Zonder dat volk en zonder de mensen, zou niemand iets over God hebben gelezen. Hij heeft de mensen dus nodig, omdat anders niemand van Zijn bestaan had gelezen.

Die mensen willen de hoop houden, dat er ondanks de schijnbare chaos toch een Orde is achter de dingen, een Plan. Wanneer je eerder leerde, dat JHWH een Verbond met je had gesloten. Maar vervolgens word je weggevoerd, je stad afgebrand en zelfs de tempel van JHWH afgefakkeld.

Ondanks alles wil je een Zin kunnen blijven zien. Is dat niet de functie van de gehele Bijbel?

Dan- zonder Het Woord als getuigenis- zou je tot de conclusie komen dat de dingen maar vanzelf gebeuren zonder enige oorzaak. Zoals er hier een vulkaan uitbarst en daar een land door bosbranden verzengt, hier een volk tegen het ander opstaat, en daar een mens de hand slaat aan de ander om hulpbronnen. Of gewoon, zomaar…. uit haat en nijd.

Dan was er geen Goed of Kwaad geweest, waarheid of leugen. Maar enkel gebeurtenissen. Dan was er ook geen reden enig vertrouwen in andere mensen te hebben. Omdat ze elkaar gewoon zomaar uit niets beliegen, bestelen en bedriegen. Meestal uit angst. Daarom hadden steden vroeger altijd stadsmuren, het hele woord ‘stad’ is van die harde begrenzingen afgeleid.

Gewoon omdat je aangevallen kon worden en geplunderd.

De Tempel van Salomo waarnaar de Tempeliers zich vernoemden

De Bijbel is een stadsmuur geworden die door de tijd nooit werd aangetast. Dat boek heeft mensen eeuwenlang beschermd tegen de gedachte dat je eigenlijk voor Jan met de korte achternaam leeft, en dat je aan andere mensen ten diepste niks hebt. Anders waren mensen al lang, zoals nu, collectief waanzinnig geworden. Toen lieten ze mensen als Ezechiël toe in hun midden, die de meest krankzinnig klinkende visioenen vertelden. En dat hield ze gezond.

Nu je officieel en verplicht gek moet zijn, sluiten ze de mensen op die echt iets te vertellen hebben.

Heb een goede zondag.

7 Replies to ““…en ik visioenen van God kreeg te zien…” (Ezechiël 1)”

  1. “The rabbithole” gaat nog veel dieper, daar waar men aanneemt waar nu jerusalem ligt dat is zeer mogelijk onderdeel van geschiedvervalsing. De foto in het artikel met de bijgaande tekst
    ” De Tempel van Salomo waarnaar de Tempeliers zich vernoemden ” die tekst en verwijzing maakt het zij mogelijk onbewust (indoctrinatie..) een deel uit van die vervalsing. Het ware Jerusalem ligt zeer mogelijk in het zuiden van Afrika bijgaande video met verwijzingen en linken naar een paar andere video’s onder het kopje ‘ show more ‘ onder de video schijnen hier een verder licht op. Kost even wat tijd maar – there is no religion or supposition higher than truth – waarheid is key!
    Zelfs de achternamen matchen met mensen uit betreffende omgeving het was een gebruik dat mensen zich achternamen gaven verwijzende naar hun beroep danwel leefomgeving, streek eic.

    True Location Of Jerusalem: Where It Is And How We Found It!!!
    https://www.youtube.com/watch?v=E_ERi1RCvkc
    rond de 18e minuut refereert hij naar een ingeving aka droom

  2. Ezechiël komt ook voor in het boek ‘Waren de goden kosmonauten?’. De auteur Erich von Däniken beweert daarin dat die wezens uit de hemel ufonauten (kunnen) zijn. Het was in de jaren dat ruimtevaart op haar hoogtepunt was dat het een en ander goed verklaard kon worden door buitenaardsen als antwoord op vele mysteries in te voeren.

    Bron: https://meer-peer.com/2020/09/28/example-post/

  3. Een opmerkelijk boek Ezechiël. Om te beginnen hou ik helemaal niet van het idee dat in de oudheid er contacten geweest zijn met buitenaardse wezens die uiteraard over moderne technologie beschikten, maar dat ga je hier denken. Hier beschrijft iemand wat iets kan zijn als een helikopter, of een aantal. Er wordt ook een wiel beschreven als een wiel in een wiel met ogen op de velgen. Kijk eens naar een vliegtuigwiel
    Later moet hij ook een gerstebrood bakken op een vuur van menselijke uitwerpselen. Dat gaat hem te ver en God vindt het dan goed dat hij rundermest neemt. Het lijkt op trollen, een studentengrap?

Laat een reactie achter aan Treowd Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *