Naast de tientallen vogelslachtoffers die iedere wind-turbine per jaar genereren kan, verzwijgen mil(i)eugenaars een ander aspect: grote bergen niet-recyclebaar afval van hernieuwbare energie. Een onlangs in Waste Management gepubliceerde studie door de University of Cambridge berekent dat windturbine-bladen jaarlijks 2,7 miljoen ton opleveren.
Zo groeit een afvalberg aan kunststof van 40 miljoen ton dat je moet dumpen. Dat gaat om een volume van 10 Feijenoordstadions.
Windpark Fryslan van Anne de Groot dat geeft tenminste 8000 ton niet recyclebaar kunststof-afval uit de windturbine-bladen (die ongeveer 30 ton per stuk wegen bij grotere turbines), wanneer de subsidies opgewekt zijn na 15-20 jaar. En dan rekenen we de enorme zuilen nog niet eens mee, de betonfundering.
Ik geef hier slechts een zeer oppervlakkige beschouwing van een onderwerp waar ik meer studie van maken wil. Maar de vraag stellen of de windustrie haar verantwoordelijkheid neemt voor de afvalberg die zij veroorzaakt, die lijkt alvast legitiem. De auteurs in Waste Management onderstrepen dat.
De berekening is natuurlijk omgeven met schattingen en aannames- zoals over de lengte en massa van zo’n molenwiek, welk materiaal is gebruikt, marktprognoses over opgesteld vermogen. Maar toch is het een wakker-word-oproep, waar we in relatie tot ‘het klimaat in 2050’ zoveel over horen, bij meestal veel grovere aannames.
Daarom koos Interessante Tijden precies een kop, die de gemiddelde milieu-activist (=journalist) bij een massamedium ook zou kiezen.
Naast de vliegtuig-industrie is momenteel de windustrie de belangrijkste aanjager van de productie van- vooralsnog vrijwel niet recyclebaar- composiet-materiaal. Dat berichtte Windpower Engineering enkele jaren terug nog. Momenteel wordt minder dan 2 procent van de composieten gerecycled, zo stelt Composite World.
De eerste golf van windturbines die aan het einde van haar leven is uit de jaren ’90, die komt net op gang. En volgens de auteurs van het artikel in Waste Management, hebben de windmolenaars niet nagedacht over wat ze met de afvalberg gaan doen die demontage oplevert. De berg aan plastic-afval gemengd met glasvezel, groeit bij voortgaande trend van productie en installatie tot 40 miljoen ton, zo berekenen de onderzoekers.
Forse onderschatting afval
Hun volume-opgave is een forse ONDERschatting van de totale afvalberg die wind-turbines geven, van fabricage tot demontage. Ze richtte zich op demontage en berging omdat dit de grootste fractie van het afval uitmaakte, dus puntje 4. Zoals de auteurs schrijven, zijn er 4 stadia waarin productie van turbine-bladen afval geeft:
The total blade material usage calculated above is only a part of the full blade waste inventory. Waste arises from the whole lifecycle of wind turbine blades which comprises four stages:
1 – manufacturing,
2 – transport and installation,
3 – operation and maintenance,
4 – and end-of-life.The blades themselves become waste at the end of their service life, and are expected to form the largest fraction of the total blade waste. But smaller amounts of waste arise in the other stages in amounts that are proportionally related to the amount of blade material (the materials actually present in the fin- ished blade).
For example, the amount of manufacturing in-process waste is reported in terms of hundreds of kilograms per blade. We can then represent the manufacturing in-process waste as a ratio of the finished blade weight (%).
We use the finished blade weight as the reference value for material usage and multiply this by a combined factor that includes all the other waste contributing factors.
Glasfiber en composieten vrijwel niet recyclebaar
Het gewicht van de turbine-bladen van de Anne de Groot (Windpark Fryslan)-vogelhakselaars in watervogel-gebied het IJsselmeer straks, pal tegen de Waddenzee bedraagt tientallen tonnen per turbineblad. De windturbines in de Noord Oost Polder zijn 7 Megawatt. De grotere jongens van 8 megawatt hebben turbine-bladen die wel 50 ton per stuk wegen als ze enkel van glasfiber zijn gemaakt.
Menging met koolstof-vezel is nodig om het gewicht te drukken met 20-30 procent. Andere turbines bevatten mengsels van glasvezel en polymeren. Het grootste glasvezel-turbineblad B75 van Siemens (75 meter) voor de offshore-markt weegt 30 ton. Ook de recycling van glasfiber bevond zich in 2010 nog in experimenteel stadium en kost daarnaast enorm veel energie. Volgens Recyclenation is het zelfs geheel niet recyclebaar, hernieuwbaar dus.
In alle gevallen is dat mengsel van plastic, staal en glasvezel na de duurzame levensduur van 15 jaar afval geworden. Als ieder turbine-blad 30 ton weegt bij een giga-turbine van Windpark Fryslan in het IJsselmeer, heb je per turbine ongeveer 100 ton composiet- en glasvezel-afval. Het windustrie-terrein in natuurgebied van Anne de Groot geeft dan al 8900 ton composiet/glasvezel-afval dat gedumpt moet.
Voor hergebruik (= hernieuwbaar) van die turbine-bladen bestaat momenteel nog geen deugdelijke recycling-methode, zo betogen de auteurs in Waste Management. Dat erkent de industrie zelf ook, methodiek om carbon fiber te recyclen zit nog in het onderzoek-stadium, zo onderstreept de vak-website Compositesworld op 5 mei nog.
Op dit moment krijgen windturbine-mensen als Anne de Groot 1,5 miljard euro subsidie om windturbines uit te baten. De alle Europese verdragen voor natuurbescherming met voeten tredende provincie Friesland investeert zelfs 129 miljoen publieke euro’s in de bouw van 89 giga-turbines die jaarlijks per turbine wel 100 ‘beschermde’ vogels uit de lucht mogen slaan in op papier beschermd gebied (Natura 2000)
Maar wie hun rotzooi opruimt, daar praat niemand over en ook niemand die ons vertelt wie dat dan betalen moet. Oh, wacht even: ik heb al wel een donkerbruin vermoeden.
Hoopvol is dat Michael Mann zijn eigen “hockeystick” op dit moment rectaal ingebracht krijgt.
http://principia-scientific.org/breaking-fatal-courtroom-act-ruins-michael-hockey-stick-mann/
Dus wat zullen we straks eens doen met die windmolenwieken?
Die wieken vergruizen we en stoppen in cement. Daarmee worden huizen, gebouwen en bruggen steviger. Afval is alleen afval als je er niks mee kan doen. Asfalt is het afval van een raffinaderij. Warmte is het afval van de Hoogovens. Etc.
Men zou eens moeten kijken naar de CO2 footprint van een windmolen. De uitstoot voor het maken, plaatsen, aanleggen infrastructuur, onderhouden en na zijn levensduur recyclen zijn niet in verhouding tot wat hij bespaart. Gelukkig zojn de rendementen de laatste jaren verbeterd maar dan nog.