Op de terugweg uit Noord Friesland passeerden we het Eider-estuarium waar de rivier de Eider uitmondt op het Wad. Een vroegere vluchtplaats van Friese piraten, maar ook naamgever aan de eidereend. Die arctische eend broedt sinds 1906 (weer) in Nederland, en is de -plaag van de mosselvissers.

Nou ja, eigenlijk is Wageningen UR de plaag van die vissers, samen met Hans Alders en subsidie/loterijgeld-trekkende mensen van de PvdA of erger die zichzelf ‘natuurbeschermer’ noemen (Coalitie Wadden Natuurlijk).

Die dwongen die mosselaars tot meer dan 60 miljoen euro investeringen omdat die schelpdiereter zogenaamd last zou hebben gehad van hun activiteiten.

In Denemarken jagen ze er op, lekker øderønd eten, er zijn ook recepten van in omloop. Dus je kunt de eend niet verwijten dat in Nederland teveel mensen van de PvdA of erger zijn.

Eidereenden zijn zee-eenden, hele leuke beesten, die graag mosselen lusten. Dat lust ondergetekende ook graag.

Nu kon je die rivier zien meanderen richting zee, met de ondergaande vroege voorjaarszon. Een mooie afsluiting van een productief reisdagje. Veel leuker dan een beetje ‘boeh’ roepen als achterhoede-gevecht. Ik wil hier geen c*r*na-kanaal worden, we zijn studiecentrum van natuurlijke historie.

Bij mij leer je de natuur bekijken in 4D, ruimte en tijd. In het heden zie je het verleden, de herinnering aan wat voor het nu kwam. Cultuur is gereedschap om de natuur hanteerbaar te maken. Natuurbescherming is dan bij uitstek ook een (Westers) cultuurproduct.