In het zaterdagse archiefverhaal, deze column die ik in 2006 schreef over het geloof bij Deugmenschen in een patriarchaal wereldcomplot, tegenwoordig de basis van SDG Doel 5 in de 2030 Agenda van het internationaal socialisme.
Waarom de natuurlijke verhoudingen met zulke paranoia op scherp blijven zetten? Waarom moeten mensen de natuur ‘verbeteren’?
Man en vrouw ontmoetten elkaar duizenden jaren lang in grot, savanne bos en later in danszalen. De natuur vond zo in iedere stam, cultuur en samenleving haar oplossing en zo kon het spel van de voortplanting plaatsvinden.
Marxisme hangt van complotgeloof aan elkaar
Maar sinds 1968 bestaat een patriarchaal complot. Plotseling was er een ‘seksueel probleem’, zonder dat de meeste mensen daar aanvankelijk erg in hadden. Dit probleem vroeg zelfs om behandeling door een korps van deskundigen.
Vrijgevochten vrouwenlegers streden tegen kapitalistiese fasistiese en seksistiese onderdrukkers. In die spelling. Er was namelijk net ontdekt dat mannen al sinds de oertijd systematisch samenspanden tegen vrouwen, via geheime signalen, glazen plafonds en mondiale afspraken.
De strijdbijl van klassenstrijd diende daarom eerst alle sociale verhoudingen stevig doormidden te hakken, want dat waren ‘patriarchale’ketenen. Het begrip ‘relatie’moest via revolutie een ratrace worden tussen seksen met dagelijks puntenklassement op een scorebord. Een soort Opzij-meetlat.
Eén inmiddels volledig ingeburgerd woord is een afgezwakte term uit deze strijdbare jaren is de term ‘vrouwvriendelijk’. De overheid is er gek op, het lijkt ook zo vanzelfsprekend, en toch kan ik ‘m slecht plaatsen. Je kunt diervriendelijk zijn, milieuvriendelijk. Dat klinkt ethisch en vrij neutraal. Maar als er twee geslachten zijn, zou manvriendelijk net zo vanzelfsprekend moeten klinken als vrouwvriendelijk.
Naast zinloos geweld moet immers ook zinvol geweld bestaan, anders is de aanduiding van ‘zin’ per definitie onzin. Tenzij mannen van nature slecht zijn en vrouwen van nature goed: dan vervalt die gelijke vriendelijkheid natuurlijk.
Van symbiose naar klassenstrijd
Zo makkelijk gaat dat bij deze vriendelijkheid dus niet. Het doen van manvriendelijke uitspraken in media, waarbij je mannen meer kwaliteit toedicht in een vakgebied heet vrouwonvriendelijk. Terwijl gangbare manonvriendelijke uitspraken als ‘mannen zijn minder sociaal’ weer gelijk staan aan vrouwvriendelijk. Snapt u het nog?
Er zijn in Nederland vrouwvriendelijke parken en lanen aangelegd. Dat houdt in dat er geen bomen staan waar enge vrouwonvriendelijke monsters achter schuilen. Blijkbaar heeft de onderdrukking van het patriarchaat voor veel angstige trauma’s gezorgd bij het broos vaatwerk des lands.
De belegen term vrouwvriendelijk lijkt mij dus een typische erfenis uit de revolutionaire jaren van opgeklopte seksenstrijd. Nadat man en vrouw Homo sapiens elkaar zo’n 100.000 jaar lang aanvulden, moesten zij plotseling concurreren. Aanleiding voor die strijd was het idee dat seksistische mannen zich systematisch bevoordelen tegenover zielige vrouwelijke slachtoffers: liefst via geheime mondiale afspraken.
Algemene beschaving volstaat hier dus niet. Vrouwvriendelijk doen is een heilige plicht, die de dankzij patriarchale uitbuiting ontstane kloof moet dichten.
Als ik die Marxistisch getinte complottheorie zo opschrijf denkt u mogelijk: wat een onzin. Zoals u waarschijnlijk al vermoedde gaat mijn mening die richting uit. Wat voor gefrustreerde zielen hebben ooit zo’n visie kunnen populariseren? Vol haat naar mannen die al eeuwenlang blijkbaar niets liever doen dan vrouwen kwellen. En, zo had u dat mogelijk nog niet gezien: die Marxistische dogma’s zijn vooral bij uitstek vrouwonvriendelijk, nu we dat woord toch gebruiken.
Feminisme door kerels bedacht
De notie dat vrouwen zich duizenden jaren zouden hebben laten onderdrukken door de man, is vrouwvijandig. Het pleit nogal tegen de vrouwelijke creatieve vermogens, wanneer zij zich werkelijk van steentijdgrot tot glazen plafond hebben laten uitzuigen.
Dan zijn vrouwen volgens retrofeministen dus handelingsonbekwame gansjes, die eeuwenlang gedwee wachtten op de oprichting van de Communistische Partij Nederland (waaruit Groen Links ontstond) en andere progressieve splinterbewegingen en subsidieregelingen. Terwijl in de geschiedenis de nood bij mannen juist dwong tot creativiteit, kwamen vrouwen nooit op een fatsoenlijk idee om van dit kennelijk loodzware juk af te komen. Kom op, wie gelooft dat nou.
Het is even gemakkelijk om het tegendeel te betogen. Mannen hebben zich eeuwenlang laten gebruiken via een feminien wereldcomplot. Hun leven onder het juk van het vrouwencomplot is nog steeds zo zwaar dat mannen zeven jaar eerder sterven. Als het op het waarderen van individueel leven aankwam stonden vrouwen in het Westen consequent hoger op de ladder.
Niet voor niets gold bij reddingsacties van de Titanic de stelling; ‘vrouwen en kinderen eerst’. Terwijl mannen het slagveld van Verdun voor de kiezen kregen, was de grootste zorg van vrouwen aan het thuisfront ondertussen dat de aardappels niet goed gaar werden. Nee, dat was pas afzien. Het feminisme is dan ook door mannen uitgevonden, Karl Marx en Friedrich Nietschze. Beide hadden problematische verhoudingen met het andere geslacht, in plaats van een geslaagde harmonieuze relatie.
Eten en seks, de kern van menselijk samenleven
Wie er plezier aan hecht, mag van mij best vasthouden aan geslachtsgebonden vriendelijkheidsquota. Maar geforceerde moraliteit hoeft niet beslist wederzijds voordeel te leveren bij sociale verhoudingen. En mensen doen toch in de eerste plaats wat technisch mogelijk is, niet beslist wat moreel wenselijk is of juist wordt geacht. En laat dan net in de halve eeuw voor ’68 technische revoluties plaatsvinden op de twee belangrijkste gebieden van het menselijke leven, eten en seks.
Een mens heeft allereerst geen moraal of klassenstrijd nodig maar eten. Dat is onbetwijfelbaar waar. Het is veilig om te stellen dat voedselvoorziening dus de plaats is waar het menselijk leven zich rond afspeelt. Dankzij de uitvinding van kunstmest kon onze boerensamenleving omvormen naar urbane diensteneconomie met haar zee van vrije tijd.
Want met een factor honderd minder boeren kunnen we nu meer voedsel maken, zodat meer mensen in steden kunnen leven. Boer Ot en boerin Sien hadden voor de agrarische revolutie wel wat beters te doen dan klassenstrijd. Ze hadden elkaar hard nodig om uit onwillige akkers een mager bestaan te persen. Dat is één.
Dan nu technische revolutie twee. Dankzij de altijd op de loer liggende zwangerschap waren sociale verhoudingen ook georganiseerd rond seks. Onbetwijfelbaar waar. Via familiebanden als achtervang en taboes voorkwam je de geboorte van kansloze kinderen zonder kostwinner.
Hier zette de uitvinding van de pil die seksuele mores op zijn kop. Ook waar. Zonder beschermende familieverbanden en latex huid kan je het nu overal met iedereen doen zonder je om kinderen of familie te bekommeren. Dat is de technische mogelijkheid.
Tel technische revolutie 1 op bij revolutie 2 en volgens mij heb je dan een mooie aanleiding om bestaande verhoudingen opnieuw te overdenken. Sociale verhoudingen en maatschappijvormen zijn dus in de eerste plaats uitingen van biologische basisbehoeftes en technische mogelijkheden om die te realiseren. Onbetwijfelbaar waar. Wat een Franse filosoof daarna beweert op de barricade om indruk te maken op jonge studentes, is waarschijnlijk een invuloefening.
Misschien waren man-vrouwverhoudingen vroeger anders dan nu of in ‘68, maar niet noodzakelijk slechter of beter voor één van beide, wanneer je het netto welzijn bekijkt. Beide hadden elkaar altijd al even hard nodig. Leven was voor beide even moeilijk of makkelijk, voor het gemak van moderne techniek onze handen vrij maakte. Voor gesubsidieerde seksenstrijd om onderlinge relaties op scherp te zetten bestond geen tijd en zelfontplooiing via werk was voor rijke burgerij en adel gereserveerd.
In die context waren de bestaande gefixeerde verhoudingen vaak functioneel, niet beslist immoreel. Sinds de sixties hebben man en vrouw allebeide de vrije keuze om hun leven in te vullen naar eigen wens. Misschien krijgen vrouwen het pas echt zwaar, nadat de mening van paranoïde tuinbroeken mainstream werd met hun carrieredwang. Want of gedwongen arbeid vrij maakt? De meeste studies en carrières stranden op kantoor met een hevig verlangen naar vakantie.
De Engelse term ‘occupation’, bezetting als aanduiding voor beroep geeft al aan dat werk voor het gros nog steeds voelt alsof het ze tijd afneemt. Het was vroeger een privilege en teken van welvaart, wanneer je als man zo veel verdiende dat je vrouw NIET hoefde te werken. Het hebben van lange nagels bij vrouwen is een getuigenis van ‘ik hoef lekker niet te (hand)werken’/kan de hele dag op mijn luie K** blijven zitten zonder handen uit de mouwen te steken.
Misschien zijn vragen over arbeidsvreugde nu dus wel belangrijker dan geslachtsquota.
Rest nog de beginvraag. Spanden mannen in de wereldgeschiedenis samen tegen vrouwen via mondiale afspraken? Een meer realistische, psychisch gezonde conclusie is ook mogelijk: vrouwen waren nooit zielig, en dat vermeende seksistische complot bestond nooit. Zelfs niet een beetje. Zoals ook Sinterklaas niet stiekem wel bestaat en de Kerstman niet een klein beetje met zijn rendieren naar Groenland vliegt.
Als mijn huissleutels verdwijnen, komt dat niet door een mysterieuze kabouterplaag die mijn appartement treft. In plaats van de verdenking op rode puntmutsen te laden zorg ik voortaan voor een vaste opbergplaats. En plotseling zijn de kabouters verdwenen. Wist u dat het uw ouders waren, die de wortel voor de Schimmel van de Sint wegnamen? De meest simpele, basale verklaringen zijn dus meer waarschijnlijk dan de verhalen die tot de verbeelding spreken.
Maar als je daar steun aan beleeft, ach…
Was ik toch mijn sleutels kwijt ….
Bleek ik bedacht te hebben dat het een vaste plek zou moeten hebben …
in plaats van op tafel, of tafeltje, of aanrecht … of in één van mijn jassen …
Bleek dat ik bedacht te hebben dat het een vaste plek heeft … aan de kapstok.
Logisch toch? …
Haha, prachtig ‘het patriarchaat’ als complottheorie aanduiden. Dat lijkt me precies de juiste kwalificatie voor die Marxistische kletsverhalen. Schot in de roos Rypke!