We leven de liefde hier in Zuid Limburg nu deze de winter heeft doorstaan. Op het landgoed waar we naast verblijven trof je hele velden bosanemonen. Dat zijn tere witte bloempjes die vroeg in het voorjaar opkomen in bossen met onverstoorde grond. Het is hier dus ‘oude bodem’ en dat is een goed teken. Dan zit je in een bos met natuurwaarden, waar mensen langer met hun tengels afbleven.
Zulke bossen zijn zeldzaam in Nederland, waar de voormalige natuurorganisaties (nu groenexploitanten) als Staatsbosbeheer en Natuurmonumenten grazen, kappen, woelen en bijna niets met rust kunnen laten. Je moet op zoek naar oude landgoederen en heemparken.
Bij ons in Friesland vind je een miniveldje bosanemonen bij Wilhelminaoord, en ze komen op in de zogenaamde Stinzentuinen, parken rond oude Friese minikasteeltjes.
Wanneer je dan hele velden ziet, word je dusdanig blij dat je er samen in kunt liggen, ultieme voorjaarsbeleving, terwijl Trudy waakt voor wandelaars die je moment kunnen verstoren. Hier op het landgoed in Zuid Limburg is het voorjaar al veel verder dan in het koude Noorden.
We horen een sperwer/havik keffen, de buizerd miauwt terwijl hij rondjes richting de zon draait, je hoort het lachen van de groene specht, de mezen en de vink met Limburger vinkenslag, het ruisen van het beekje. Buiten Friesland zijn er weinig delen van Nederland die zo’n eigenheid hebben als Zuid Limburg, zodat je er verliefd op kunt worden.
Het nadeel van ‘gelukkig zijn’ is dat je minder ambities krijgt en voldoende hebt aan elkaar en de natuur, terwijl de tijd voorbij vliegt. Geen aandrang iets ’te moeten doen’ of produceren, het zijn is al genoeg.
mooi! koester moeder Aarde maar
Hoe het hier met de anemonen en de liefde zit weet ik niet, Maar ik kan jullie aanraden om eens naar het Landgoed in Veenklooster te gaan.
https://www.fogelsangh-state.nl/het-veenkloosterbos/
De grote beuk is ook bijzonder mooi.