‘Groene’ Energiewanhoop: IJzer gebruiken als brandstof

Hoogovens, gezien vanaf kust IJmuiden

Dankzij contact met Philip de Goey, verbrandingstechnoloog van de Technische Universiteit Eindhoven, komen we terecht bij wel heel bijzonder onderzoek.

Energie-intensieve industrie zou haar warmte voortaan moeten ontlenen aan de verbranding van ijzerpoeder, in plaats van het superieure (qua energiedichtheid) aardgas. In Budel hebben de Eindhovenaren een energielab gevestigd – het Future Energy Lab- dat deze mogelijkheid onderzoekt, met de websites Metalot.nl en Ironplus.nl.

…de Hoogovens nu van een Indiase staal-gigant Tata. IJzerproductie heeft enorme hoeveelheden fossiele energie nodig

IJzer een energiedrager, geen brandstof
Wie enige kennis van chemie heeft, weet al dat ijzer- net als waterstof- geen ‘brandstof’ kan zijn, omdat je energie nodig hebt om het te maken. Het komt in de natuur voor in geoxideerde vorm, H2O en ijzer als rode aarde met erts daarin bestaande uit Fe2O3. (Roest) Je messen moet je immers ook invetten, anders roesten ze weg. Ze oxideren.

.Dus hoe kun je dan van ijzer een brandstof/energiedrager maken? Een filmpje op Ironplus.nl geeft uitleg. Die ijzer (Fe) zou je uit ijzerroest (Fe2O3) winnen via reductie met elektrische energie van windfarms, die eerst zou worden omgezet in waterstof (…).

Vervolgens moet je dat (loodzware) ijzer dan transporteren naar de fabriek die de energie nodig heeft. Klinkt niet als erg betaalbare energie, maar het concept wordt nu onderzocht. En ze publiceerden in een vakblad Acta Materialia daar een studie over in september.

Het begeleidend persbericht stelde:

Wanneer ijzererts wordt gereduceerd tot ijzer, wordt er van nature veel energie opgeslagen in het gereduceerde ijzer. Het idee is om deze energie uit het ijzer te halen wanneer dat nodig is door het ijzer terug te oxideren tot ijzeroxide. In tijden van overtollige (…. RZ) energie van wind, zon of water kan dit ijzererts opnieuw tot ijzer worden gereduceerd en de energie worden opgeslagen.

Zo moet het proces er volgens de TU Eindhoven uitzien

En ze stellen:

De wetenschappers presenteren twee verbrandingstrajecten, één ondersteund door een propaanvlam en één zelfonderhoudend waarbij de enige gebruikte brandstof het ijzerpoeder is, en laten zien hoe het verbrandingstraject de microstructuur van het verbrande ijzer beïnvloedt.

Zulk onderzoek drijft op het idee dat het verbranden van olie en gas het allerergste is dat er op milieugebied kan gebeuren. De CO2-tunnelvisie, waardoor je ten koste van alles olie en gas moet uitfaseren. We hopen voor de Eindhovenaren dat ze tot in lengte van jaren onderzoek mogen doen, en nog vele interessante publicaties zullen produceren. Wat misschien wel de winst zou kunnen worden: Dat je ijzeraccu’s vindt, die energie beter op slaan dan bijvoorbeeld loodaccu’s.

..geen enkel ‘huishouden’ neemt de wiebelstroom van zon af

Het centrale probleem van energie-opslag en wiebelstroom uit wind en zon, is dat je het niet lang kunt opslaan. Wanneer ik met een overschot zonnestroom in de zomer zit, kan ik dat maar een korte periode bewaren in een accupakket. Wanneer ik offgrid zou willen gaan omdat het energienet straks op zwart gaat dankzij ‘de transitie’

En bijvoorbeeld niet omzetten in energie die ik pas in de donkere maanden nodig heb. Is daar geen onderzoek naar gedaan? We botsen dus tegen de zelfgemaakte muur van de industriele maatschappij. Deze maatschappij is energie-intensief en gebaseerd op goedkope energie met hoge energiedichtheid. Kies je er voor om die energie in de ban te doen, dan krijg je onderzoek gebaseerd op politiek veroorzaakte energiewanhoop.

4 Replies to “‘Groene’ Energiewanhoop: IJzer gebruiken als brandstof”

  1. Wederom weer een mooi voorbeeld van wetenschappelijke beeldvlak vernauwing, aangestuurd door politieke compromissen.

    Vergelijk de avontuurlijke visies van Don Quichot de La Mancha en van Savinien de Cyrano de Bergerac.
    HUH????

    Don Quichot, die met deze ‘wetenschap van nu’, zijn strijd tegen molens gaat voortzetten m.b.v. militaire graad “Thermite”, waarmee de dikke stalen balken van de Twintowers zijn gesmolten.
    Immers maak je vrij simpel Thermite van ijzeroxide-, aluminium- en zwavelpoeder. 20 Kilo onderaan de loefzijde van een windmolen doet wonderen, met een wonderkaars [sterretjes] als lont.

    Cyrano de Bergerac in zijn sciencefiction om luchtreizen te maken, energieaangedreven door een kristal en een zeil dat zou moeten bewegen op zonnewind. De straling van sterren zou zo worden omgezet in bruikbare energie. Hiermee zou zijn luchtvaartuig afstanden van duizenden kilometers overbruggen.

    Politici krijgen al uitslag als ze een schroevendraaier vasthouden, maar zij besluiten wel over technocratische realiteit.
    Waarheid is niet per defenitie ‘volgens de werkelijkheid’, want die werkelijkheid veranderd doorlopend door propaganda of manipulatie. Kijk maar naar de “waarheidsvinding in de Rechtspraak”.
    In de wetenschap geldt voor waarheid een andere defenitie, namelijk:
    Een of meer voorwaarden waaraan voldaan dient te worden om een functie of relatie tot uitvoering mogelijk te maken.
    Taal is net zo logisch als wiskunde.
    Wanneer emigreert u uit Babylonië?

  2. Onze moderne mens is geneigd om steeds meer woorden en symbolen te gaan gebruiken die historisch of rationeel niet te achterhalen zijn.
    Voor elk woord of symbool kan dan ook elk mogelijke betekenis worden ingevuld.

    Francis Schaeffer

    Babylon ligt al achter mij, zit nu meer in Langwar

  3. Met vette koppen in het AD……….Bob van Huet 27-07-19
    Branden op de Noordpool zijn enorm en nauwelijks te blussen
    Bosbranden op de Noordpool? Het is minder ongewoon dan het klinkt, alleen zijn het er deze zomer extreem veel en ze zijn ook nog eens enorm in omvang.

    Bob heeft dit artikel overgenomen van een Deense klimatoloog.
    Zij schreef: boven de poolcirkel. Dus Huet heeft ook al schimmel tussen zijn oren en ziet sneeuw als duurzame energie ook wel zitten.

  4. Weg uit Babylon, op naar Langwar.

    Een week of wat terug in een TV programma waar een groep ”wetenschappers” onderzoek deed naar klimaatverandering op de Noordpool. Men was daartoe naar Svalbart, dat is Spitsbergen, gevlogen.
    Het onderzoek concentreerde zich daar in het stadje Longyearbyen.
    Een knotwilg-bioloog dy’t in slach mei de moalpûde hân hie, vertelde omslachtig hoe dat onderzoek in Longyearbyen op de Noordpool verliep.
    Nou ligt Longyearbyen op 78º13′ NB en dat is ruim 1300 Km onder de Noordpool. Binnenkort ligt Burdaard in de Dolomieten en de Noordpool in Zimbabme. Dat is wat groene waanzin met ons kan doen, niks staat meer vast en alles begint te zweven.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *