Hoge cirruswolken zijn dekens van ijsdeeltjes die vorme tussen acht en zeventien kilometer hoogte. Die kunnen – net als contrails van vliegtuigen op die hoogte- alleen ontstaan wanneer er stofdeeltjes zijn, waar ijsdeeltjes rond kunnen klonteren tot zichtbare cirruswolken.
Maar wie wist dat onderzoekers van MIT op die grote hoogte in Amerika ook Lood, Zilver, Zink, Tin, Koper en andere metaaldeeltjes in hoge gehaltes (in 9-26% van gevormd ijs) aantroffen? En dat die deeltjes het meest effectief wolken vormden, meer dan sulfaataerosolen en roet van bosbranden?
Stof is de bron van alle wolken
Ik berichtte al over de studie van Karl Froyd van de NOAA. Die meldde afgelopen jaar in Nature Geoscience hoe mineraal stof meer dan zeventig procent van de cirruswolken kan helpen vormen. Dan kun je volstaan met de typische Saharazandverklaring, waardoor we de zon minder kunnen zien.
De beste lagere wolkenvormers zijn overigens stofdeeltjes van biologische oorsprong.
Denk aan stof van schuimalgen dat dimethylsulfide bevat en dat samen met zoutdeeltjes als condensatiekern werkt. En de duizenden verschillende stofjes die bomen in een bos uitscheiden. Zonder bos zou er verder dan driehonderd kilometer landinwaarts geen regen kunnen vallen.
Froyd blijkt nu ook tweede auteur van een in 2013 in Science verschenen studie van Daniel Czizco et al: Clarifying the Dominant Sources and Mechanisms of Cirrus Cloud Formation... Dan blijkt mineraal stof weliswaar een belangrijke condensatiekern, maar daarnaast blijken metaaldeeltjes – van onbekende oorsprong- de belangrijkste deeltjes die wolken helpen vormen.
Bij de vierde meetcampagne zaten die metaaldeeltjes in 9-26 procent van alle ijswolken.
Metaalstof op grote hoogtes helpt wolken maken
De meetcampagne met twee onderzoeksvliegtuigen van NASA vond plaats boven Noord Amerika tussen 2002 en 2011 in vier rondes. Zoals Science al meldde onder de kop ‘Dusty Origins’:
The formation of cirrus clouds begins with the production of ice nuclei, on which water vapor then condenses. Cziczo et al. (p. 1320, published online 9 May) determined the kinds of particles on which cirrus ice crystals form by sublimating samples collected by research aircraft and analyzing the chemical and physical properties of the residual seeds. Most of the seed particles were either mineral dust or metallic.
Gek genoeg was er dus nooit eerder voor deze publicatie systematisch gemeten vanuit vliegtuigen. Nu waren er vier proefvluchten gemaakt, die samples maakten van ijskristallen en rond welke condensatiedeeltjes deze zich rond klonterden. Je kunt de volledige publicatie hier inzien.
Ze schrijven dat vooral mineraal stof en metaaldeeltjes effectieve ijsvormers zijn, terwijl de rol van sulfaat en organisch materiaal klein is. Biologisch materiaal en koolstof zou zelfs afwezig zijn als ijsvormer. Die bevindingen zijn belangrijk, omdat sulfaat een van de meest voorkomende aerosolen vormt hoger in de atmosfeer.
Metaal van menselijke oorsprong
Maar de rol daarvan als ijsvormer blijkt dus op basis van deze metingen beperkt. Mineraal stof (dat duizenden kilometers verder weg kan komen) en metaaldeeltjes zouden 61 procent van de ijswolken helpen vormen. Van dat metaalstof bestond een groot aandeel uit lood, zink, zilver, molybdeen, koper, ook in oxiden en sulfaatverbinding ‘die niet afkomstig zijn van mineraal stof’.
Dat is dus van menselijke oorsprong. De auteurs doen geen uitspraak over de vraag hoe dat metaalstof van antropogene oorsprong op die grote hoogten terecht komt. Voor complotliefhebbers levert Cziczo zo een beetje hoop.
Wanneer de zachte variant van de chemtrail-hypothese waarheidsgehalte heeft, dat er in het geniep wordt gesproeid met metaaloxiden voor weermodificatie, moet er alvast 1 ding meetbaar zijn: Worden in de hogere luchtlagen ook metaaldeeltjes gevonden.
En werken die ook effectiever als condensatiekernen van ijsdeeltjes?
Het antwoord van Cziczo op basis van metingen in ijswolken is nu tweevuldig: JA… Zonder dat hij de oorsprong van die deeltjes identificeert.
Kijk, nu wordt het interessant, nu hebben we metingen en data, zonder dat de exacte oorsprong van die deeltjes bekend is. Wanneer mensen eerder ook lood in benzine toevoegden en fluor in drinkwater: Waarom zou het niet kunnen, dat er lieden zijn die de atmosfeer doelbewust manipuleren door chemische toevoegingen?
De grote boosdoener bij Chemtrail-adepten is echter aluminium(oxide), en dat vonden deze onderzoekers dus niet.
Er kan natuurlijk ook sprake zijn van onbedoelde geoengineering. Moderne industriële maatschappijen spuwen allemaal rotzooi uit, en dat moet ergens naar toe waaien. Cziczo et al meldden verder dat ze niet in contrails van vliegtuigen hebben gemeten. Daar kan weer iets anders in zitten.
- Steun mijn verdere onderzoek met je bijdrage en help de onderste steen boven krijgen