Aanbeveling 3 van de Biosfeer Conferentie uit 1968
De eerste maal dat CO2 wordt aanbevolen als onderwerp van een grootschalig onderzoeksprogramma vinden we bij de Eerste Unesco Biosfeer Conferentie. Die Intergovernmental Conference on the Rational Use and Conservation of the Biosphere werd in 1968 gehouden in Parijs. Toen werd al een fusie tussen ‘gezondheid’ en milieu gepromoot, zoals de WHO tijdens ‘corona’ deed.
De naam ‘biosfeer’ werd daarop geplakt door een bodemwetenschapper van de Sovjet-regering, Viktor Kovda. (1904-1991) In het hoogtepunt van de Koude Oorlog was Kovda in 1958 directeur Wetenschap bij Unesco gemaakt. (de ‘s’ voor ‘science’)
Kovda leidde ook de Sovjet-delegatie bij de VN-conferentie in 1970 in New York, (4-13 maart) als politieke opvolger van de gelijknamige deskundigen-conferentie van 1968 in Parijs.
Ons kent ons via buitenpolitieke netwerken
Earth Day topdown ge-engineerd
Daar in New York bekritiseerde Kovda uit naam van de Sovjet Unie het kapitalistische Westen voor haar omgang met ‘het muljeu.’ Die topconferentie vond dus ruim een maand eerder plaats, voordat ‘Earth Day’ (22 april 1970) ‘geheel spontaan’ zou zijn ontstaan als publiek massaprotest, van Amerikaanse jongelui die te hoop liepen tegen hun eigen welvaart en voortplantingsdrift.
Met een kritiek op het ‘kapitalisme’ die zo uit de koker van de Sovjetregering had kunnen komen. De Vijand zou niet meer ‘het communisme’ zijn, maar wij consumerende en Co2-uitstotende mensen zelf…
Kovda was ook lid van de IUCN haar executive board van 1966 tot 1970. Wie zat er van 1966-1972 ook in die Executive Board van de IUCN? Russell Train, de man die de NATO-commissie voor ‘het milieu’ zou voorzitten in 1969. Kovda volgde daar de Sovjet ornitholoog (Universiteit van Moskou) Georgi Dementiev (1898-1969) op als representant van de Sovjets bij de IUCN.
Russische natuurclub die in de tijd van Lenin (1924) al werd opgericht
Bij Westerlingen- inclusief ondergetekende- is de Sovjetgeschiedenis op groen gebied een nagenoeg zwart gat. Maar toch kun je er zelfs op Wikipedia details over vinden. Zo had de Sovjet Academie voor Wetenschappen onder Stalin zelfs al een Commissie voor Natuur Reservaten (1952) waarvan Dementiev de vice-voorzitter werd.
Dus terwijl je militairen kernraketten op elkaar richten, kun je tegelijk als gezworen vijanden gezellig vogeltjes kijken…Belangrijker zaken bespreken kortom, dan wanneer ‘gekozen’ politici zich met je zaken bemoeien.
Sterker nog, er bestond sinds 1924 al een Russische natuurorganisatie, die de Sovjettijd ruimschoots zou overleven: Московское областное отделение Всероссийского общества охраны природы. Kort gezegd VOOP.eco
Maar goed, het woord ‘Desinformatie’ hebben we ook van de Sovjetunie kado gekregen. Wie het nog niet had verwacht: Het Groene Kruis van Gorbatsjov werd opgericht vanuit VOOP.
IUCN haar ‘nationaal’ dashboard biodiversiteit wil ‘systeemverandering’/ ons gedrag beheersen voor ‘het muljeu’ = Marx
Markt en Marx met elkaar in bed voor Het Milieu
Kovda zou voor Unesco met Gilbert White (Universiteit van Chicago) in 1965 een nieuwe Natural Resources Committee leiden. Daaruit kwam de eerste Biosfeerconferentie voort in 1968.
Hij zou na 1972 ook directeur worden van het door Richard Nixon in 1969 opgerichte Scope. Dat initiatief zou uit naam van ‘het milieu’ de mensheid vanuit de ruimte gaan ‘monitoren’. Die data zouden voeding geven aan die andere VS-Sovjet-samenwerking, het IIASA dat in 1972 werd opgericht in Laxenburg Oostenrijk.
En daar werd de neef van Sovjetpremier Alexei Kosygin tot voorzitter gebombardeerd van de IIASA-raad.
Modellenbakkers die baas over de wereld en ons willen spelen = IIASA
De activiteiten van Scope gingen geheel op in onderzoeksprogramma’s van de Verenigde Naties, totdat het VN-klimaatpanel IPCC werd opgericht. Dat IPCC zette dus de aanbeveling uit 1968 van Unesco (recommendation 3) om in een zelfstandig onderzoeksorgaan.
En bij het IPCC zou Yuri Izraël de vice voorzitter worden. Die was de baas van het Sovjet-Staatscomité voor hydrometeorologie en milieubescherming. (Goskomgidromet) Dat instituut werd 23 November 1970 door de raad van de ministers van de USSR opgericht.
In de nasleep dus van de VN-conferentie van maart 1970 en ter voorbereiding op het verdrag voor ‘milieubescherming’ dat Richard Nixon met Sovjetpremier Alexei Kosygin in 1972 zou sluiten, met medewerking van Izraël als leidende deskundige. En met Russell Train van oa Conservation Foundation, African Wildlife Foundation en WWF-USA als hoofdonderhandelaar.
Geosfeer, biosfeer, noösfeer
Vladimir Vernadsky
Er bestond dus uit naam van ‘het milieu’ en ‘wetenschap’ al decennia via de IUCN en UNESCO levendige uitwisseling tussen twee gezworen ideologische tegenhangers: Het Kapitalistische Westen en het Communistische Oosten. Sterker nog, een aantal Sovjet-wetenschappers namen een prominente rol in bij dit internationalistische establishment.
Ook zouden zij het inhoudelijk denken over ‘milieu’ dus bepalen met concepten die door Sovjetwetenschappers waren gepionierd. Kovda nam namelijk de term biosfeer mee van achter het IJzeren Gordijn, van zijn voorloper Vladimir Vernadsky. Die is de bedenker van de systeemopvatting, waarin je de aarde opdeelt in drie sferen:
- Geosfeer, de niet levende materie, mineralen
- Biosfeer, de levende sfeer van de aarde
- Noösfeer, het menselijk ‘collectief’ bewustzijn
‘Biosfeer’-reservaat Bialowieza (Oost Polen).
Alweer zo’n drievuldig model waarin drie componenten uiteraard ‘interdependent’ zijn, zoals het eerste gebod van het Earth Charter (2000, Vredespaleis Den Haag) dat stelt.
Zodat je dat ‘Earth System’ heel mooi zou kunnen stoppen in 1 computermodel waarmee je alle sferen kunt modelleren, gevoed met data via ‘monitoring’, waarna je gedrag van mensen stuurt met beleid (inductie).
Earth Charter (Steven Rockefeller/Unesco) Het Eerste Gebod van onze nieuwe staats-ideologie onder Rutte 3
Zo kwam er dus een Sovjet-uitvinding te hangen aan de Man and Biosphere (MAB)-programma’s van Unesco van Julian Huxley, via een Russische bodemwetenschapper Viktor Kovda, die hoog in de boom zat bij Unesco.
Ik wist dat nog niet en had dat tot voor kort nog niet eerder zo gezien. En daarvoor bestaat Interessante Tijden, steun ons studiecentrum voor deze nieuwe kijk op oude gebeurtenissen die het heden beter verklaren: