Een nieuw fonds met 25 miljard dollar Westers belastinggeld tegen ontbossing, het Tropical Forest Investment Fund (ook bekend als de Tropical Forest Forever Facility, TFFF) moet vanaf komend jaar met 125 miljard dollar gevuld zijn.

Het is opgezet door de Braziliaanse regering, en wordt gelanceerd in November op alweer het 30ste Verenigde Naties-klimaatbanket in dat land.

Uit dat fonds moeten de inheemse bevolkingen in 77 tropische landen geld krijgen om van hun eigen omgeving af te blijven. De winst voor private investeerders in dat publiek-private fonds komt vooral uit de rente over schulden van ontwikkelingslanden. Bijkomstigheid is dat zo miljoenen hectares bosgebied onder toezicht komen van groene ngo’s en ‘internationale experts’. 

Groen Kolonialisme
Het fonds is een nieuwe manier om de ambitie van Nature Needs Half te realiseren, de helft van de planeet achter een groen hangslot in 2050. Zo combineert de VN de klimaatagenda met ‘biodiversiteit’, waarbij ‘landoppervlak’ een ‘ecosysteemdienst’ levert door CO2 op te slaan.

De Westerse donorlanden zouden een startkapitaal van 25 miljard dollar leveren, bij uitgifte van zulke bos-obligaties/Green Bonds.Publieke gelden zorgen dan voor het risicokapitaal, zodat private investeerders durven instappen in de verkoop van groene schuldpapieren tegen rente. Zo ontstaat een zogenaamd revolverend fonds, vergelijkbaar met het Nationaal Groen Fonds.

De rente over het bedrag kan dan voor bosbescherming gebruikt worden, een geschatte 4 miljard dollar per jaar.

Westerse Belastingbetalers zijn de ‘juniors’ in TFFF die lagere returns krijgen en de risico’s. Terwijl private geldhaaien de ‘senior’ worden gemaakt, dus partijen met gegarandeerde winst in de vorm van hogere rente:

The bond investors hold the senior claims and are promised a fixed interest return, while the sponsor capital is subordinate (taking losses first if investments underperform).

This capital stack structure is intended to make the TFIF bonds very safe (potentially AAA-rated due to the junior capital protection), thus attracting large pension funds, insurance companies, sovereign wealth funds, and other fixed-income investors.

Rente over schulden aan ontwikkelingsbank is geldbron
De overige 100 miljard dollar, moet volgens deze technische analyse van ‘bonds’ komen, dus schuldpapieren, obligaties. Zoals schulden die ontwikkelingslanden hebben, en die dan verhandeld worden op de kapitaalmarkt. Dus uiteindelijk is TFFF gewoon een groene vermomming, om te kapitaliseren op de rentes van schulden van ontwikkelingslanden, zoals aan de Wereldbank:

A central concern with the TFIF proposal is the paradox in its financing: the returns used to reward tropical forest conservation are largely generated from the developing countries themselves, via their debt servicing and payments to international investors and in this case, the TFIF

Het ‘groene’ fonds is een andere manier om de schulden van ontwikkelingslanden rond te pompen, zo concludeert deze analyse:

In other words, much of the funding is not a transfer from rich to poor countries, but rather value extraction from poor countries’ own high borrowing costs. (arme landen moeten meer rente betalen vanwege hoger risico over hun schuld, en die rente is het verdienmodel van TFFF RZ)

Furthermore, both the TFIF bondholders and even the sponsor countries’ capital must be paid back in full and with interest, meaning the ultimate source of funds is actually the developing world’s payments on their debt obligations.

In effect, money circulates from the Global South to the TFIF (as fixed income), and is then given back to the Tropical Forest Country members – some of whom will be issuing sovereign bonds, picked up by the TFIF – as “reward” for forest conservation.

Dus eigenlijk betalen ontwikkelingslanden met staatsschulden geld aan ontwikkelingsbanken en private geldhaaien, om minder zeggenschap over hun eigen grond en grondstoffen te hebben. En dat noem je dan natuurbescherming.

Biodiversity Credits en Carbon Credits
Het schema is uitgedacht onder auspiciën van de VN. Die lanceerden afgelopen decade al het REDD+-programma. Kapjebosniet-programma’s als REDD+ programma’s genereren carbon credits. Private en publieke deelnemers in zo’n programma kunnen dan die Carbon Credits kopen om zichzelf klimaatneutraal, groen te wassen.

Daar zijn nu recent vanuit de Biodiversity Credit Alliance van de UNDP en UNEP Finance ook ‘biodiversity credits’ bij gekomen. Daarmee kan je dan ‘natuurpositief’ worden. Bijvoorbeeld door andermans land op te kopen voor zogenaamde ‘natuurbescherming’.Onder de sleutelpartners waren organisaties als Conservation International, Environment Bank, WWF, Deutsche Gesellschaft für Internationale Zusammenarbeit (GIZ), Plan Vivo Foundation en Qarlbo Biodiversity.

Dergelijke kapjebosniet-programma’s zorgen voor de overdracht van land in handen van internationale investeerders, de Wereldbank en internationale ngo’s.

Dat werkt het zelfde als bij zogenaamde Debt for Nature Swaps: ontwikkelingslanden als Ecuador en Belize gaan bij de Wereldbank schuldverlichting aan. In ruil daarvoor laten ze het bestuur van grote als ‘natuur’ bestempelde gebieden dan over aan grote ngo’s als The Nature Conservancy

Massasurveillance en grondoverdracht naar ngo’s
Daarnaast zijn er grote monitoringprogramma’s nodig om te volgen of lokale bevolkingen zich ook aan de opgelegde afspraken houden. Met zulke schema’s proberen groene ngo’s beslag te leggen op enorme hoeveelheden hectares land. De Wildlife Conservation Society noemde het getal van 4,3 miljard hectare bebost gebied op aarde in Nature Communications. (2020)

Daarvan zou ‘slechts’ 40 procent ‘onaangetast’ zijn, en ongeveer 26 procent zou vallen onder nationaal beschermd gebied.

Via de term ‘ecosysteemintegriteit’ – natuur zonder mensen er in- proberen ze vervolgens te bereiken, dat menselijke activiteit aan banden wordt gelegd.  Bijvoorbeeld via schema’s als bovenstaande: dat de inwoners worden betaald om van hun leefomgeving af te blijven. Dan doe je aan ‘herstel’ van ‘ecosysteemintegriteit’.

Vanavond bij Café Weltschmerz leg ik uit hoe ze op zulke manieren proberen om de halve aarde voor 2030 achter een groen hangslot te krijgen. Het World Economic Forum gaf deze maand alvast een financieringsschema uit hoe ze dat willen bereiken, Finance Solutions for Nature. Daar kom ik later op terug.

– Geef Interessante Tijden je waardering

Donatie bedrag:

€

Doneren