Hear hear, bij zijn toespraak voor de VN gisteren
Bam, Donald Trump heeft het de Verenigde Naties in New York op 23 september recht in het gezicht gezegd: “The Carbon Footprint is a hoax made up by people with evil intentions.’ En uitgevoerd door “mensen die graag aardig gevonden willen worden…”
Dat geldt ook voor de nieuwe groene tak van sport, biodiversity footprinting, die is bedoeld om ‘biodiversiteitsverlies’ via ‘hectares landgebruik’ in belastinggeld om te rekenen.
Daarin speelt Nederland via het RIVM (ReCiPe) en het PBL (Globio) een mondiale hoofdrol, samen met de Universiteit Leiden en haar Exiobase. Daar werken de ‘evil people’ waar Trump over spreekt, die met hun liefde voor theorie/modelletjes de wortel zijn van alle hedendaagse kwaad.
Een LCA model waarin het RIVM haar eigen variant op PBL’s MSA zit verwerkt: PDF
RIVM’s Recipe for disaster
Wie zijn deze kwaadaardige mensen? Dat heeft Trump niet gezegd, maar ik kan er een lijstje namen bij geven die niet beslist in de regering zitten. Maar juist bij de instituties die beleid met academisch gezag legitimeren. Zoals het Planbureau voor de Leefomgeving, het RIVM en het IIASA (Joachim Schelnnhuber), het Stockholm Resilience Institute en het Potsdam Institut für Klimaforschung (Johan Röckstrom, tevens Stockholm Resilience Institute).
Alle wegen leiden uiteindelijk naar de Club van Rome.
De kwaadaardige mensen zijn de zogenaamde ‘wetenschappers’ die de werkelijkheid tot hun theorie versmallen, een digitale tweeling in een model, die vervolgens de richting van de maatschappij moet aangeven via ‘expert management’. Alleen zij weten hoe hun model werkt, en ze staan niet toe dat er iemand onder de motorkap kijkt.
Ik ontmaskerde in ‘Sjoemelnatuur’ al de leugens van het Planbureau voor de Leefomgeving, die de angst voor ‘biodiversiteitsverlies’ er in ramde met hun MSA-indicator. Nu blijkt dat ook het RIVM (Mark Goedkoop) zo’n vergelijkbaar rekenmodel ontwierp, Recipe, in 2008 gelanceerd, tegelijk met de MSA van PBL- en in 2016 geactualiseerd. Mede-ontwikkelaars waren Mark Huijbregts (Radboud Universiteit) en Reinout Heijungs. (toen Universiteit Leiden) Hun MSA in levenscyclusmodel Recipe is de PDF, Potentially Disappeared Fraction. Een indexgetal.
De schijn van exactheid wekken als kleren van de keizer
65% over mondiaal, 15% in Nederland
Ook de structuur zit het zelfde in elkaar: veranderd landgebruik = ‘biodiversiteitsverlies’ met de zelfde aannames. Bijvoorbeeld dat ‘klimaatverandering’ gelijk staat aan ‘biodiversiteitsverlies’ op een gridcel van tien bij tien kilometer. Volgens de MSA zou er ‘mondiaal’ nog ‘68%’ over zijn van ‘de’ biodiversiteit in 2010. In Nederland was dat 15 procent.
Maar dat percentage betrof in Nederland enkel ‘landgebruik dat bos of natuur op papier is.’ Mondiaal was dat verlies ‘alle landoppervlak dat door mensen ooit is aangeraakt.’ Zo kwam er een MSA-score van 0,68 oftewel een percentage van 32 procent verlies. Dat komt vrijwel exact overeen met de hoeveelheid land dat voor de landbouw en veehouderij is benut, volgens het onderliggende IMAGE-landgebruikmodel van Kees Klein-Goldewijk. (PBL, Universiteit Utrecht)
Sjoemelnatuur, daar duikt de MSA weer op, het wetenschappelijk gesjoemel van het PBL
Die belachelijk simpele aannames verhullen ze dan in een model dat expres zo complex mogelijk oogt. Ze claimen de invloed van ‘stikstof’ te verwerken. Maar dat kan helemaal niet. Er zijn geen kwantitatieve studies die een relatie tussen soortverlies en populatieverlies met ‘stikstof’ beschrijven. Van de 1500 vaatplantensoorten in NL zijn er ongeveer 140 soorten die geen stikstof blieven. Terwijl er vele andere soorten zijn die juist wel varen bij voedselrijkdom.
De invloeden worden er kwalitatief en selectief door het PBL bij gesleept als keizerskleren. Zo verhullen ze de simpliciteit van de onderliggend basisaanname in het model: ‘biodiversiteitsverlies’ = menselijk landgebruik. ReciPe en PDF van het RIVM lijkt ontworpen ter ondersteuning van MSA: dat ze kunnen zeggen ‘er zijn veel meer manieren om biodiversiteit te meten geen een is perfect’.
Terwijl het gewoon bedrog is.
MSA
Geld aftroggelen voor ‘externalities’
Ook de intentie van Recipe is het zelfde: voor de ASN Bank en de overheid (RVO, Caroline van Leenders) ontwikkelden ze een manier om via hun modellen ‘biodiversiteitsverlies’ om te rekenen in een geldbedrag. Dus ze ontwikkelen zogenaamde Biodiversity Footprinting. Daarvoor levert Goedkoop zijn goedkope truukjes in blackbox-modellen verpakt. Alles zo complex mogelijk zodat er vrijwel niemand onder de motorkap van hun modellen kijkt en zich afvraagt: klopt dit eigenlijk wel?
Terwijl al die modellenbakkers van instituten als IIASA, PBL, RIVM elkaar de hand boven het hoofd houden. En iedereen van buiten met kritiek framen ze dan als ’tegen de wetenschap’…Dát zijn de evil people waar Trump op doelt, deze academieprostituees.
Global Biodiversity Score for Finance berekend met PBL/RIVM, maart 2025, blz 79
Want voor het te belastinggeld maken van ‘biodiversiteit’ is het Finance for Biodiversity. De gelijknamige stichting kwam in maart dit jaar weer met een nieuw rapport, waarin de MSA en Recipe worden opgevoerd als manieren om je ‘biodiversiteitfootprint’ te berekenen.
Daarin wordt opnieuw de MSA gebruikt om een ‘Global Biodiversity Score for Financial Institutions’ te berekenen. Bij liefst 8 van de 12 ‘biodiversity footprint’-rekenmethodes in omloop worden de MSA (5) van PBL en PDF (3) van het RIVM gebruikt.
Waar werken dus de ‘people with evil intentions’, waarover Trump spreekt? Bij de instituties die een digitale tweeling van de realiteit maken, een Gollem, en die vervolgens roepen dat de uitkomsten ‘echt’ zijn. Waarna ambtenarij roept dat je voor hun groene kalf je moet neerbuigen. Wat is een oplossing? Ze negeren voor wat het zijn: kwakzalvers. En hun publieke financiering stopzetten.
- waardeer mijn uitzoekwerk met een bijdrage via onderstaande knop, en dank voor de donateurs die dat regelmatig doen