Fluitekruid, goed voor de fluit

Het voordeel van algemene soorten als fluitekruid is dat je ze overal ziet, zo schreef ik al in ‘Ecomodernisme, het Nieuwe Denken over Groen en Groei’, ons boek dat in 2 weken tijd al bijna aan de derde druk toe is.

Daar heb je meer aan dan zeldzame procedure-kampioenen van milieuclubs. Die hebben de onhebbelijke gewoonte alleen op te duiken als ze vervelend voor ondernemers kunnen zijn. Zo’n noordse woelmuis bijvoorbeeld- ‘ons pandabeertje’ volgens die broodzakje-hergebruikende deeltijd-indiaan Menno Bentveld van Vara’s Vroege Vogels.

Dat is een muis.

Je ziet ‘m nooit.

En als je ‘m wel ziet is het een doodgewone muis. Hij doet piep en hij plast, poept en plant zich voort zoals iedere televisiekijker en Marielle Tweebeke van Nieuwsuur.

Oninteressant.

Je ontdekt’m eens om te zien dat je er prima zonder kunt, zo’n afsplitsing van die woelmuis die zich door de laatste IJstijd wat geisoleerd ging voelen van zijn bronpopulatie. Een bioloog bij Alterra sprong er op en riep ‘dit is een nieuwe soort’!! Een Endemische soort uniek voor Nederland!

Nou en.

Het blijft nog steeds een woelmuis. Je kunt je best doen om begrip te tonen voor de leefwereld van biologen. En er nog steeds niet meer van maken. U staat hierin niet alleen.

Onderschat ‘m echter niet, ons pandabeertje. Die noordse woelmuis is de Moskowicz onder het knaag-gedierte. Als geen ander kent ons pandabeertje de Habitatrichtlijn uit zijn hoofd, en wee je gebeente als hij dan een procedure aanspant met beroep op Brusselse Natura 2000-regulering. Hele recreatieparken zijn er door in het tekentafel-stadium gebleven, mensen de wanhoop nabij.

Mijn advies in dat soort situaties: schakel een huiskat in, en laat de natuur op haar gerechtvaardigde loop. Zo’n door Menno Bentveld en zijn Duurzame 100-kornuiten ontworpen biologisch wapen om de mensheid tot last te zijn. Mijn terrier Trudy maakt er ook korte metten mee, ze is te huur.

Maar kom: Wat is het voorjaar zonder zee-en van geurig fluitekruid (wit), nu aangemengd met koolzaad (geel) als bermbloemen die langs ieder fietspad en de hele A6 Snelweg van Langweer naar Amsterdam groeien.

Natuur is er voor het dagelijks onderhoud aan je levensgeluk, zonder dat daar allerlei theorie en gedoe voor nodig is.

Dat je ’s ochtends bij je eerste bakje koffie naar buiten loopt, het voorjaar opsnuift en spontaan een liedje gaat fluiten. Terwijl succesdier de merel op het dak tegenover meefluit.

Zodra natuur bi o di ver si teit wordt..nou, berg je dan maar.

Dan wordt het een productie-garantie van negatieve energie, procedures en bureau-diversiteit voor een paar mensheid-haters van vergrijsde milieuclubs met teveel loterijgeld op zak. En/of hun handlangers van de Directie Biodiversiteit (…) met het Team Soorten (…) van Biobureaucraat Henk Groenewoud bij het Ministerie van Economische Zaken.

Langweer gisteravond, de ernst van de ecologische crisis in beeld…tenzij we 300 miljard euro overmaken aan Ed Nijpels en klimaatbankier Herman Wijffels gaat het he le maal mis…

Ja en u dacht dat de Duvel niet bestond?

Nou, als er zelfs een Directie Biodiversiteit bestaat bij de overheid met een Team Soorten. Dan zou ik die overhaaste metafysische conclusie nog eens heroverwegen… De realiteit is veel gekker dan je fantasie voor mogelijk hield.

…en dat is maar goed ook. Want ook dat ‘algemene’ of zelfs ‘gewone’ fluitekruid ontleent zijn vermogen je te verrassen, aan het open stellen voor die realisatie: dat die algemene plant eigenlijk iets abnormaals en bijzonders is, net als leven zelf.

…zelfs vliegjes hebben magie als de zon op ze schijnt

Ik bedoel, hier, dit zag ik gisteren in de tuin tussen de wolfsmelk. Gele lieveheersbeestjes die het met elkaar doen. Wist U dat die bestonden?

 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *