Stille Lente op Stille Zaterdag

Nieuwe Natuur

In zeven jaar gemeente Fryske Marren zie je een doorgaande landschappelijke degradatie, vernietiging van bomen, destructie van gemeentelijk groen uit begrotings-minimalisme en kostbare asfaltering plaatsvinden.

Beide houden verband, want om het asfalt te betalen moet het groen het ontgelden, houtverkoop inclusief biomassa-subsidie voor biomassa-centrales helpt bij oppoetsen van de begroting.

Bij Joure bouwt men een asfalt-knooppunt dat klaverbladen als bij Ypenburg/Den Haag in omvang lijkt te overtreffen. Alsof verkeer uit 2 plaatsjes Sneek (30-40 duizend inwoners), Joure (18 duizend) en het verkeer uit de Noord Oost Polder evenveel auto’s oplevert als Den Haag, Delft en Rotterdam.

Knooppunt Joure, een onmetelijk doolhof voor het omleiden van verkeer uit 2 kleine provincieplaatsjes Sneek en Joure

Zoals een Centrale As van wel 500 miljoen euro subsidie een plaatsje Dokkum (14 duizend inwoners) moest aansluiten op de Vaart der Volkeren. Het moet gezegd, je gaat nu als een mes door de boter heen.

Maar of die weg zich in economisch rendement ooit terug verdient? En wat moest er voor gesloopt?

Urbane ganzen, ze koloniseren de steden nu al

En die Haak Om Leeuwarden voor 900 miljoen euro subsidie: het is nog nooit zo eenvoudig geweest er omheen te rijden.

De vraag die overbleef is: hoe kom je nu Leeuwarden IN?

…wat is de economische winst voor de regio? Vleermuis-flyover bij Centrale As. Ecologische bureaus floreren vooral bij ecologische degradatie, krijgen ze opdrachtjes.

Die Friese asfaltreflex past bij die wonderlijke mix van minderwaardigheid en superioriteit van plattelands-volkeren. En bij een vorm van symbolisme en bezwerings-politiek, asfalt als Economische Talisman met magische kapitaal-aantrekkende werking. Zoals bij alle oervolken en aboriginals. Vergelijkbaar met hoe windturbines voor Groen Linkse bakfiets-moeders een klimaatbezwerende werking hebben.

Een vorm van Heidendom en geloof in magie.

Friezen ‘wol’n maaai tell’n‘ met de negatieve trends in de overvolle Randstad, en tegelijk doen alsof het hier een aparte vrijstaat is van de bovencategorie.

En daarnaast zie je het landschap als uiting van een bestuurlijke visie, die de meeste mensen ook voor hun leven hanteren: Je Moet Toch Wat. Existentialisme op zijn Fries, uitgesproken in nasaal gemompel, dat in de mond van de resterende populatie van laag opgeleiden en bejaarden tot zeurderig dialect vervormt. Terwijl het Frysk toch zo’n mooie taal kan zijn.

Alle groen gaat hier de vernieling in, om ‘oenderhoooah’d‘ te besparen, de nationale sport die ‘De Oorlog tegen Bomen’ heet.

De Fo ar Oit Gh ang op zijn Fries gaat vooralsnog steeds over ‘meer asfalt’, en bij vele andere regio’s waar de braindrain al decennia haar tol eist. Op vele plaatsen verschijnen tegelijk meer bedrijvenparkjes die dan decennia halfleeg blijven staan. En juist die halflege bedrijfsparkjes, dat zijn dan weer de Hope Spots voor de natuur.

Want het is er hartstikke rustig.

Zulk soort fleur brengende perkjes snoeien ze hier kapot en kaal, zodat ze weer op ‘oender hooooaa’d‘ kunnen besparen

Daar worden dieren met rust gelaten, er komen weinig wandelaars met honden en gesubsidieerde natuurkabouters van milieuclubs met ‘natuurherstel-plannen’. De natuur kan er haar eigen gang gaan, al zal dat niet volgens het beleidsplan verlopen. Maar is natuur die volgens plan verloopt wel natuur?

Tussen de toenemende lelijkheid en kaalslag in Friesland weet het Leven zich daar tussen het vergeten groen te handhaven. Op het Industrieterrein bij Joure vond ik deze scholeksters, die op de daken van industriehallen veilig voor vossen hun legsels kunnen uitbroeden. In de groenstrookjes kunnen ze wormen steken.

Tussen de industriehallen in vind je vijvers met broedende grauwe ganzen en vooralsnog met rust gelaten bosjes waar een houtsnip uit opvloog.

In de mest-geinjecteerde raaigraslanden is het Stille Lente. Geen leeuweriken, geen geluid van grutto’s en kieviten meer.

Maar wel een kudde nijlganzen, de nieuwe ‘medelanders’ die als Marokkaanse schoffies samenscholen. En waarbij de overheid nu ‘Minder Minder Minder’ schreeuwt: vanwege ‘exotenbeleid’ moeten die nijlganzen uitgeroeid. Als straf voor het feit dat ze zich zonder gesubsidieerd herstelplannetje van ecologen-bureaus en academische beleids-prostituees handhaven. Op de dodenlijst omdat ze Net Fan Hjirre zijn.

En toch, ook tussen kaalslag, het minimalisme en de lelijkheid handhaaft zich het leven. Zoals de BP-Roeken met een kolonie van tientallen paren sterk.

Die prachtige raspende struikrovers-roep, de voorjaarszang die past bij de lente van het Fries minimalisme. Maar die willen ze dan meteen weer bestrijden, voor roeken doden heb je ontheffing.

Ach, de kettingzaag zal vanzelf ook hun broedbosjes een kus geven. Voor de biomassa-subsidiecentrales die als paddestoelen de grond uit schieten.

Ook het ree doet het hier in de bemeste landerijen erg goed, je ziet ze gewoon overdag open en bloot rondlopen. In mijn jeugd was het bijzonder als je ze tegen de avondschemering kon spotten in het bosgebied van Bakkeveen. Waar het kleinwild als fazant en patrijs verdween, bloeit het ‘grofwild’ juist als nooit tevoren.

Dat zal ook wel weer ‘ovuh laaast‘ geven, boze telefoontjes naar de gemeente, blaadjes in de dakgoot, takjes op de stoep, vraatschade, dood schieten, kapot, alles moet stuk.

Soms, ’s nachts kun je hier rijdend in je auto ook plots steenmarters spotten die de weg over spurten, 2 kraaloogjes die in je koplampen kijken en dan roetsssjj: met hun slangachtige lijfje de weg over…. De Wildlife is er wel, maar je moet er wat beter naar zoeken. Zoals je vanzelf in een hongerwinter ook tulpenbollen leert waarderen als gerecht.

Canadese Ganzen in industrieparkje

En je ziet naast de blauwe reiger nu ook overal ooievaars.

…zonder de mens was de ooievaar niet half zo algemeen

En de grote zilverreiger, die wel met 10 tegelijk in een weiland kan rondlopen op zoek naar muizen en insecten.

Grote Zilverreiger, vroeger zeldzaam, nu overal te zien, sierlijk dier

Vooralsnog bleef dit perkje crocussen het lot van ander gemeentelijk groen bespaard, dat van minimalistisch vandalisme: het mag nog wat kleur geven in de Prozac-bevorderderende treurnis  van CDA/FNP- Primitieven met meer dan een begrotingstekort.

Er is altijd nog hoop

Dat men mij niet verwijt dat ik het niet zien WIL. In tegendeel. Alleen ga je niet naar buiten om met wils-inspanning iets van genot op te wekken. Het mooie van natuur was juist, dat het je vanzelf en gratis inspireerde, je levenswil aanwakkerde. Zit je maanden in het donker van de winter, dan wil je het voorjaar opslorpen.

Hout als ’transitie’-brandstof. Er blijft voor 2030 geen boom meer staan

Nu voorspel ik Stille Lente voor 2030, dankzij de Oorlog tegen Bomen en biomassa-subsidie. Waren eerst de weilanden van grutto’s, leeuweriken en kieviten gezuiverd, nu moeten de zangvogeltjes er aan geloven. De meeste mensen interesseert dat echter geen bal. Als ze maar achter hun TV kunnen hangen en een paar keer per week klaarkomen is alles ze best.

Als dat geen aansporing is niet van ‘de meeste mensen’ te zijn…

One Reply to “Stille Lente op Stille Zaterdag”

  1. Gelukkig staan er nog veel bomen op privé land. Daar kan een graaiende ambtenaar niet even de zaag in zetten.
    Alhoewel, aan de andere kant: Ik ben op huizen/boerderijenjacht. Onvoorstelbaar hoeveel mensen hun staande groen neerhalen omdat een makelaar denkt dat dit beter verkoopt.
    Begrijp dat soort mongolen niet. Neerhalen en versnipperen kan de koper binnen een dag wanneer hij dat wenst. Een beetje dicht laten groeien kost echter zomaar 10 jaar.
    Zo zijn er voor mij al een stuk of tien kandidaten afgevallen. Maar jah, dát ziet die makelaar natuurlijk niet.

    Dat vernieuwde wegennet overal omheen vind ik echter een zegen. Want het is natuurlijk gezwets dat slecht een paar inwoners van kleine plaatsjes gebruik maken van die wegen Rypke. Friesland is geen eiland waar de plaatselijke bevolking zich nog op vakens voortbeweegt. Er moeten ook nog anderen reizigers doorheen.
    Laat mij maar lekker doorkarren op die vernieuwde rondwegen ipv dat achterlijke jaren zestig gekloot door dorpen en steden. Heb ik tenminste nog wat plezier van mijn belastingcenten.
    Jammer van die rij oude bomen, maar die waren hoogstwaarschijnlijk “in naam van de veiligheid” tóch wel gesneuveld voor de frauduleuze biostook.
    Voor de rest heeft het wat hectares door jou gehaat raaigras gekost, dus snap niet waar je jezelf druk om maakt.

    Mvg Leo, die op zoek is naar een noordelijke vervanger voor zijn huidige halve bunder dichtbegroeid groen wat barst van het vliegende, lopende en kruipende leven.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *