Het Ree is WEL een Hertje, en daarmee Basta

De literatuur voor vandaag

Als lid van de Jagersvereniging krijg je ‘De Jager’, het clubblad waar op de laatste editie een reebok prijkt. Het is ‘De Reebokken-editie’, wat al een prachtig woord is bij de ‘opening bokkenseizoen’ met ‘Focus op Jaarling’.

Reebokken-edities uitgeven moet al een genot zijn. Maar als je dan ook nog mag focussen op jaarlingen ben je bijna op een mystiek niveau bezig.

Een reebok kan echt blaffen

Afgelopen week in de Brabantse Kempen kon je ze al horen blaffen, de reebokken. Dat geblaf klinkt hard en rauw als het gekras van een reiger op het nest, maar dan met een lagere dreun er onder.

Alsof iemand na jaren sigaren roken het plots op de heupen krijgt, de oerman in zichzelf ontdekt en het uitbrult van dierlijke waanzin. Wie nooit een reiger hoorde krassen, laat staan die kuchende oerman hoorde brullen: als het goed is heb je nu een voorstelling.

Voor een betere beschrijving van het geluid van 1 klappende hand, we houden ons aanbevolen. Een blaffende ree, klinkt als blaffende ree: je moet het zelf eens horen. Alles buiten ervaring uit de eerste hand is inferieur.

Bronstige plaatsbok

Jagers in Totalitaire Bureaucratie Nederland moeten papierwinkels doorwandelen voor ze een ree mogen schieten, zich in prozaïsche bochten wringen van nut, noodzaak en wetenschap. Want het doodknallen van dieren, daarover gaat ook deze reebokken-editie natuurlijk.

Als Jagersvereniging heb je technisch gezien bij het ree een Nee, Tenzij-bezigheid: een activiteit die op een gedooglijk ja-schot poogt te mikken bij een diersoort waar het nu van wemelt. Net als de ganzen, met iedere provincie weer andere regels. Vandaar veel nut-en-noodzaak-geL**, naast het plezier dat ook tussen de regels verborgen te lezen blijft.

Jaarlingen uit de populatie halen met een ‘bladschot’, wanneer het ree ‘dwars’ komt te staan, als je de bok lokte met ‘fiepen’, doen alsof je een wijfje bent. Raak je het ree in 1 keer, dan volg je het ‘zweetspoor’, die prachtige eufemismen uit de jagerij die je ook bij militaire operaties vindt.

Zoals het ‘creëren van een vacuüm’, wat je vijand omsingelen betekent om ‘m af te knallen. De Adel beoefende jacht als oefening voor het militaire. Nu zou het dan een ‘hobby’ moeten zijn. Maar met dat vreselijke woord doe je zowel de jacht tekort als het menselijk bestaan.

Je zult maar een hobby hebben… Hoe beklagenswaardig. Dat je als hypotheek-slaaf nog iets mag doen dat je wel leuk vindt tussen Thank God it’s Friday en dat maandagmorgen-gevoel.

Reebok met geiten bij Langweer, pardoes in het weiland op klaarlichte dag

Over het schieten van een ree bestaan de meest uiteenlopende theorieën, waarom dat ‘nodig’ zou zijn.

1.Voor de gezondheid van de totale populatie, omdat de overblijvers dan meer te vreten hebben, minder van elkaar te duchten. En dierziektes krijgen vrij spel bij hoge concentraties mensen/dieren.

Zoals bij de hoge dier-dichtheden dankzij de kadaver-discipline van Frans Vera in de Oostvaardersplassen, de Triumf des Neue Wildernis waarover hier in Porno Duits al het nodige is gezegd.

Of de dichteden aan Homo sapiens in concentratiekampen. Wat altijd ook een beetje eufemistisch klinkt, alsof je daar een workshop concentratievermogen krijgt. In het Duits komt de essentie al beter tot uitdrukking. Konzentrations-Lager, want ja; hoe laag kun je als mensheid zinken…

Zet ze op een eiland in de Noordzee, die ecosysteem-managers,

Daartoe moet je een mens, van vlees en bloed eerst tot mens-heid degraderen, een abstractie zonder gevoel of verlangen, iets meetbaars waarop seculiere God-loochenaars en bureaucraten zo dol zijn met hun monopolie op Wetenschappelijke Noodzaak.  Of ‘groep’ dat je als ambtenaar van label kunt voorzien, van zijn individualiteit ontdoen als verlangend wezen.

En dan derde deur rechts, of U even wilt wachten terwijl de kiestoon overgaat.

Verlangen bestaat niet bij Atheïsme, want hoe meet je dat? Als een Atheist in wanhoop bidt, krijgt hij de Hel aan de lijn: een Callcentre met een Keuzemenu om U nog beter van dienst te kunnen zijn, en verwijzing naar website waar ‘de meest gestelde vragen al voor u beantwoord zijn’.

En dan 10 minuten wachtkamer-muziek met ‘Geniet van ut leuvuh, want het duurt maar Euvuh’.. Waarna de Callcentre-demon zo vriendelijk mogelijk doet wat zijn manager opdraagt: je naar de muur sturen. Nee dit was het kastje, maar je moet bij de muur zijn, u wordt doorverbonden.

En formeel gezien heeft de Hel BV/KPN dan haar plicht tot bijstand weer vervuld.

Broeder Franciscus, mijn leeslampje

Dankzij die hoge concentratie van vijanden der Atheïstisch Darwinistische Staat in zo’n Concentratiekamp overleed Anne Frank ook aan de Tyfus. Luizen tieren welig in hoge mensenconcentraties zonder afdoende hygiene. Die dragen de Tyfus-bacterie bij zich, waaraan je dan sterft.

Daarom werden mensen hun kleren ook met Zyklon B ( = HCN, blauwzuur) besprenkeld, om de luizen te doden.

Daartoe was het middel in de jaren ’20 ontwikkeld, Zyklon B werd ook toegepast bij hoge concentraties van emigranten die op de boot van Duitsland naar Amerika trokken. Maar het was in de Eerste Wereld Oorlog ontwikkeld om andere soldaten als insecten te verdelgen.

Reegeit in de kofferbak, ik moest nog in mijn onderbroek de sloot in springen om ‘m te vangen

DDT werd daarom ook voor het leger ontwikkeld, tegen luis en malariamug. Het maakt luizen niet uit of ze op kamp-slaven van het Nazi-regime zitten om hun bloed te drinken. Of dat ze een beet nemen in de huid van tot soldaten-dood veroordeelden van De Staat in deze of gene zinloze oorlog.

Bloed is bloed voor de luis. En de bacterie zal even goed ( = slecht) haar werk doen, tot je de tyfus mag krijgen.

Broeder Franciscus, de Dood die leven zo urgent maakt

Het reewild dus….Nee, inderdaad, zo’n reebok heeft werkelijk niets met Anne Frank van doen. Maar toch kun je er zo opkomen.

Verkeers-veiligheid, is reden 2 om aan populatiebeheer bij reewild te doen. Daarvan zie je de urgentie natuurlijk op de bordjes met ‘pas op, hijgend hert der jacht ontkomen’. Het lullige is dat de Eugenetica waarop Sociaal Darwinisten als Dolfie zich baseerden, zich ook baseerden op het beheer van hertjes, maar dan doorgetrokken naar de ‘gezondheid’ van mensenpopulaties.

De zelfprofilerende jagers-lezer zal direct bovenop deze zin springen, en komen vertellen dat een ree geen hert is, zoals Cervus elaphus dat wel is. Mensen willen graag laten zien dat ze meer weten dan de ander, dat geeft ze een bijzonder gevoel. Namelijk dat ze er op deze wereld toe doen. Of omdat ze je energie willen stelen, om zichzelf op te kunnen laden.

Het ree is geen hert!

Pas op, een hertje, en dan weet je best dat het ook om een ree kan gaan

Lieve lezer, het ree is geen hert, maar een gazelle-achtige. Maar wat maakt die wetenschap nu uit als je ‘m ziet?

In mijn beleving sinds vroegste jeugd is het ree wel een hertje. Als een kind een ree ziet is het een hert. En daarmee basta. Op het verkeersbord staat wel een hert, maar er steken alleen reeën over. Toch weet de automobilist wel waarop hij moet letten. Op reewild, waarbij 9 van de 10 automobilisten ze ook gewoon hertje noemen.

Ging ik als kleuter met mijn broer en vader bij logeren in het Friese Bakkeveen om Half Elf in de zomeravond naar de bosrand. Doodstil moesten we zijn, terwijl je nog nooit zo laat had mogen opblijven. En daar aan de bosrand- het beeld staat op mijn netvlies-  kon je die schuwe dieren dan even zien. Dat was de sensatie.

Nu zie je de reeen hier overdag in het kale weiland staan. Er zijn er wel 50-100 duizend in Nederland, meer dan er in eeuwen waren.

Zijn nieuwe leefgebied, het kale weiland. Dit hert is al een stuk groter dan die op het andere

Voor een ree schieten in Nederland moet je -zoals gezegd- door muren van bureaucratie heen, je hebt afschotvergunningen nodig, wildbeheerplannen, wildbeheereenheden, jachtexamens, een veld van minimaal 40 hectare.

En – na al die hordes en schietcursussen- dan mag je focussen op jaarlingen. Om je geschoten hertje dan (..een ree is geen hert!) door een ‘gekwalificeerd persoon’ te laten keuren.Voor je officieel mag jagen in NL heb je er eigenlijk al geen zin meer in.

Dus dan maar on-officieel, gestoofd in bruin bier met appeltjes en kruiden.

Ongekwalificeerd persoon 🙂 Er zat wat vervuiling op het vlees

Leven in Bureaucratisch Seculier Nederland, waar de Ambtenarij een zak over het hoofd van de Godin der Spontaniteit trekt. Om haar te verstikken in protocollen en papieren veiligheid, zingevingsprojecten voor de bureau-diversiteit, de hoeders der schijnzekerheid.

In Groot Brittannie is dat anders. Je hebt alleen toestemming nodig van de land-eigenaar, en dan mag je gewoon lekker schieten. Ook zo’n kapitale bok, waarvan je de trofee dan aan de muur hangt. En alle deskundigheid over ‘reebeheer’ waarop Nederlanders en Duitsers zich beroepen terzijde, de populatie lijkt daar niet minder gezond dan hier.

Rondje bier dus.

Omdat buiten menselijke invloed er zovele andere invloeden zijn die er meer toe doen. Zoals het weer, dekking, verstoring door recreanten. Je hebt bij de Britten geen Natuurmonumenten/Staatsbosbeheer die van hun subsidie-gever de overheid van de natuur een mountainbike/nordic walk/pretpark moet maken.

Geen Friese overheid, die ieder gras-sprietje dat boven het maaiveld komt direct bestrijdt met een team oranje hesjes. Natuur hoort er meer bij, je kunt dat ook in Britse Bossen zien, meer wat ze hier ‘in rommeltsje‘ zouden noemen. Heerlijk. Net als in Wallonië.

De jas uit

Vereniging Het Reewild
Je hebt in Nederland zelfs een ‘Vereniging het Reewild’, die al 65 jaar ‘de kwaliteit en instandhouding’ van het reewild nastreeft. Die hebben ook hun eigen magazine dat alleen over het ree gaat, ons mini-hertje. Een ree is geen hert!

Dat je dus iedere editie weer een manmoedige poging doet, grenzend aan het cabareteske om iets deskundigs over 1 diersoort te zeggen, dat niet in de vorige editie in iets andere woorden al op zelfde wijze was herhaald als de vorige editie. En dat al decennialang.

Deskundige A zegt ‘het ree wil zus en zo’, maar dan zegt Deskundige B: ‘Nou, ut ree wil dat helemaal niet, het ree wil gewoon lekker sappige lootjes knabbelen en….

Volgende editie meer opheldering!

Even laten besterven in De Abdij

Nou ja, de Blues bestaat ook maar uit 3 akkoorden, en hoeveel Blues-liedjes zijn er al geschreven? Zo kun je dan ook als Vereniging het Reewild al 65 jaar een eigen blad uitgeven over 1 diersoort, het ree. We citeren:

Maar zo dynamisch als het ree is, zo ingewikkeld is het om het gedrag van het ree te doorgronden. En wat doen we ondertussen?

Ja, dat is een goede vraag. Een diersoort waarvan je de kwaliteit wilt bevorderen, omdat je hobby er uit bestaat om ze dood te schieten. We lezen op de website nu:

Het Dutch Wildlife Health Centre (DWHC) heeft voor 2018 het ree gekozen tot speerpuntdier. Dit betekent dat het DWHC dit jaar meer reeën wil onderzoeken om beter inzicht te krijgen in de meest voorkomende ziekten bij deze diersoort. Waarom het ree?

Ja Heer Jezus Christus de Verrezene, waarom nu? Dat is de vraag die je dan invalt. Als je niet alleen kunt focussen op jaarlingen in een reebokken-editie. En alle deskundigheid blijkt voor niets (gewoon domweg knallen zonder protocollen helpt net zo goed, zie Engeland).

Maar dat er dan ook nog speerpuntdieren moeten bestaan.

Het D-woord….

Zo’n woord verzin je alleen wanneer je eonen bent afgedreven van de oorsprong van het jager-verzamelaarsbestaan. Vereniging Het Reewild nam ook al dat akelige D-woord op in haar verenigingsmotto. In plaats van het GVD-woord. Reewild GVD!

Waarom geen hardgrondige vloek. Van #$%^& dorie waarom is dit geOH nu allemaal nodig, wij willen gewoon lekker jagen en lekker vlees eten in goed gezelschap, en of met lekker bier daarbij.

Nog veel erger zijn ‘Verantwoorde Jagers’, die roepen dat ‘het gaat om in de natuur te zijn, en als ik dan niets geschoten heb, dan, nou, dan vind ik dat net zo leuk’.

Homo’s.

Nee, neem dan Ortega Y Gasset, die tenminste schrijft waarop het staat. Jagen zonder ‘kill’ is als porno zonder penetratie. De Spaanse aristocraat schrijft dat wat anders op, maar bedoelt het wel ongeveer zo, als hij wildfotografie afkraakt en de jacht ophemelt.

Jagers-filosofie, tijdgenoot-tegenhanger van Miguel de Unamuno in Spanje als seculier aristocraat

Al die verantwoorde vijgenblaadjes, na verjaging uit het papierloze Jagersparadijs, dat door twee woeste Partij van de Dieren-Cherubs Marianne en Esther met vlammende zwaarden wordt bewaakt. Die Walvisprotocol-filosofen.

Waar je voor de bureaucratische zondeval gewoon lekker dieren kon doden, als manier om jezelf meer levend te voelen. Want daarom draait de jacht natuurlijk. Je doodt om te leven, je levend te voelen. De rest draait om die essentie heen.

Die levenswil van jezelf, ondervind je als mens meer wanneer al je zintuigen op scherp staan. Zoals wanneer je over een ander leven kunt beschikken, iets kunt bemachtigen.

Daarom genieten mensen van de jacht als Brothers in Arms, meer dan het dier dat het Tragisch Levensgevoel van mensen ontbeert. Een gevoel, dat Miguel de Unamuno ongeveer zo omschrijft: Levenswil, het verlangen voort te willen bestaan als individu, verdiept met een permanent besef van sterfelijkheid.

Dat laatste onderscheidt mensen dan van dieren, zij hebben het Memento mori enkel op het moment zelf.

Lekker smullen

Mensen die alleen maar ‘gullukkig’ willen zijn begrijpen dat niet. Happy People have No Stories, zong Schotse Psycho-metalband Therapy al. Die lezen hooguit de Story.

Leven is het nemen van andere levens-energie. En jacht wordt pas betekenisvol wanneer je eigen sterfelijkheid op het vizier staat. Uit dat besef volgt ook de ‘Weidelijkheid’, het idee dat je niet met wild solt, het een kans geeft. Eerbied. Je kunt ‘eerbied’ niet meten, maar het is belangrijker dan al het meetbare bij elkaar.

Anders krijg je de slagers, de lomperds, die je ook in de jagerij wel tegenkomt. VVD’ers. Barbaren.

Die eerbied maakt ook dat een echte jager geen bureaucratische moordmachine wil zijn, die Staats-doelen bij elkaar moet schieten van tot ‘plaagsoort’ verlaagde levende wezens,  na het invullen van papieren. Hoe groot is de kloof tussen bodycounts uit naam van ‘beheer’ met het onmeetbare, die eerbied, het gevoel en de ervaring.

Embleem Hoge Veluwe van Anton Kroller en zijn vrouw, met Theosofische trekken. Besef van ‘het hogere’

Daarom rookte ook Anton Kruller een sigaar als hij een hert had geschoten op zijn jagers-Paradijs de Hoge Veluwe. Om het dier in alle rust te laten sterven.

Het genadeschot, dat kreeg zo een hogere betekenis, precies dat wat seculiere drammers niet (willen) begrijpen. Zodat je door papieren muren moet. Secularisme leidt als vanzelf tot totalitaire bureaucratie, een leven waar alles raakt uitgeperst dat leven iets maakt om naar te verlangen.

Niets te jagen, wel veel te beklagen in het vacuüm tussen kastje en muur.

Reebok Nationaal Park de Hoge Veluwe

Om dan in deze reebokken-editie van Interessante Tijden het onderwerp geen verder geweld aan te doen: het blaffende hertje, daar in die ochtendmist. Dat was een unieke ervaring, die je meer levend deed voelen. De reerug-goulash, als ongekwalificeerd persoon opgediend in bijzijn van dierbaren bij Kerst was dat ook.

Zowel dood als levend zijn reeën geweldige dieren, en als dat tegenstrijdig klinkt, citeer ik Miguel de Unamuno:

Argumenten doen mij niets, want het zijn enkel redeneringen, meer niet, en die geven de ziel geen soelaas.

Dus wanneer je vergeefs naar zo’n ‘rode draad’ zocht in dit verhaal, hou gewoon op met daarnaar te zoeken. En ongetwijfeld heb je niettemin hier toch iets bij opgedaan.

 

6 Replies to “Het Ree is WEL een Hertje, en daarmee Basta”

  1. Beste Rypke. Natuurlijk is het belangrijk om in mensen te denken maar mensen opereren altijd binnen een bepaald systeem waarin een grote overeenstemming is. De Scandinavische landen staan erom bekend dat ze een zeer goede verzorgingsstaat hebben maar zijn wel seculier en de bevolking is grotendeels atheïstisch/agnostisch. En christelijke landen zoals de Verenigde staten en Rusland hebben dit niet. De feiten zeggen dat criminaliteit en geluk niet door religie bepaald worden maar de kwaliteit van de omstandigheden waarin mensen leven. Ik ben voor de duidelijkheid NIET tegen religie. Ik snap heel goed wat het belang van religie is geweest in de geschiedenis. Maar religie lijkt er niet voor te zorgen dat mensen gelukkig zijn.

    1. Beste Tim, waarom zou je ‘gelukkig’ moeten zijn, daar leek me nu werkelijk helemaal niets aan…

      En wat is dat?

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *