Volgend op mijn bespreking van wetenschappelijke ecologen in ‘Effective Conservation Science‘, nu 3 voorbeelden waarom ik ecologen schurkend tegen milieuclubs en beleidsbureaucratie niet zo serieus neem. Omdat het geen echte wetenschappers zijn, maar de sociale psychologen van de biologie, uit op geld/macht voor milieuclubs en subsidie.
Daarom zou het beter zijn om het woord ‘Ecologie’ weer te vervangen door het vroegere Natuurlijke Historie. (net als Natuurhistorisch Museum) Dat je het beestje mens en de historische ontstaans-geschiedenis van natuur niet a priori buiten het onderzoeks-plaatje laat.
Zodat je betere onderzoeksvragen stelt.
De wildernisideologie – populair bij de beleidsbureaucratie en haar milieuclubs- is ongetwijfeld een oprecht menselijk verlangen, maar heeft meer romantische wortels dan wetenschappelijke. Je gunt ieder zijn verlangen, maar pretendeer niet dat je particuliere ideologie de enige ware ecologie is: in tegendeel zelfs.
En daarnaast bestuderen we hier De Menselijke Natuur. Het beestje Homo sapiens, dat kudde-dier uit op prestige en persoonlijk gewin, een zwak en verlangend dier. Je kunt wetenschap pas op waarde schatten, wanneer je de belangen van het beestje mens meeweegt, zijn mode-gevoeligheid, pretenties, angsten, verlangens voor de wereld en zichzelf.
Dus nu snap je waarom we hier Studiecentrum voor Natuurlijke Historie en Menselijke Natuur zijn. Mensenkennis verklaart vaak meer van wat milieu-activisten beweren dan 1 graad opwarming zus, of 3000 scholeksters zo. Geen mens maakt zich druk over Het Klimaat zelf, een statistisch artefact.
Dat zijn vaak Keizerskleren waarachter aloude menselijkheden schuil gaan.
Er zijn vooral belangen. Het verpakken van die belangen tot ‘idealen’ en abstracties als ‘het gemiddelde weer in het jaar 2100’ is vaak bedoeld om aanspraak te maken op andermans geld: een handige lobby-truc, retorica. Waarbij ‘de’ wetenschap dient om je eigen argumentatie sociaal prestige te geven, en de wederpartij zijn spreekrecht te ontnemen.
Debat betekent ‘neerslaan’, bekvechten. Om de apenrots op academisch niveau te beklimmen, zijn rapporten en grafiekjes de knotsen om mee te slaan.
De vazallen der beleidsbureaucratie (van wiens geld ze afhankelijk zijn), beroepen zich – naast hun vermeende morele superioriteit- op het voorzorgprincipe (onzekerheid, angst voor het onbekende) om het belang van hun onderzoek te onderstrepen. Als je de bewijslast moet omkeren naar de partijen die je van de ondergang der planeet beschuldigt: hoe sterk is je bewijs dan?
Of wanneer je ‘schade’ niet van ‘verandering’ kunt onderscheiden, omdat je daartoe de kwantitatieve methodiek ontbeert?
Dergelijke ecologen-verhaaltjes zijn vaak gefundeerd op bij elkaar geshopte data van dubieuze kwaliteit. Of gericht op effect-bejag in massamedia. Gemotiveerd door een achterhaalde, romantische kijk (theorie van de wereld) op wat natuur is, en waarom het bescherming verdient.
Daarom – door eigen ervaring rond het Waddenzee-dossier met vooraanstaande mensen als Theunis Piersma maar ook Louise Vet- ging ik afgelopen 10 jaar het woord ‘ecologen’ steeds meer zien als werkwoord. Ik lieg, hij loog, wij ecologen: een werkwoord in verledentijds-vorm, vanwege hun achterhaalde natuurvisie met politieke ondertoon.
En vanuit die machtshonger, verklaar je hun selectieve waarheids-liefde. Die lijkt gemotiveerd uit een politieke ideologie en morele arrogantie + ordinaire financiële belangen.
Ze blazen hun eigen urgentie op, omdat ze op de publieke zak moeten leven. Wanneer jij vindt dat je De Staat anderen mag laten beroven, om zo je geld te krijgen moet je wel menen dat je heel belangrijk bent. Dus wenden ze zichzelf als Morele Autoriteit voor.
Daartoe gebruiken ze ook het publieke gezag van hun (publiek gefinancierde) hoogleraarschap: om politiek te bedrijven, en je sociaal te intimideren.
Neem Piersma (deels betaald door WWF en Vogelbescherming) afgelopen donderdag bij de Waddenzee Wereldklasse-conferentie: na de speech van klimaatheks Marjan Minnesma (zet Wad vol windmolens), roept hij als sympathisant van Minnesma (…) quasi-moralistisch ‘de ecologie moet voor economie gaan’.
Terwijl niemand zo geobsedeerd door geld lijkt als Piersma en Minnesma: andermans geld, welteverstaan, dat zij via Staatsdwang willen bemachtigen.
Iemand die al 40 jaar lang op publieke zak leeft, betaald van gelden uit die economie. Die als hoogleraar per jaar minimaal 2 ton euro publiek geld kost, Koning Kanoet die op publieke zak van Siberie tot Afrika vliegt achter de wadvogels aan. (Theunis, lees “Why do We Fly, Ecologist’s sins of emissions’, Halpern et al 2009)
En die roept dan ‘ecologie boven economie’ als moreel superieure positie.
Hoe sterk is zijn wetenschap dan? Bij Piersma lees je nog steeds die achterhaalde systeem-ecologie van beleidsmakers die ‘aan de juiste knoppen draaien’ (zie Theunis Piersma in ‘Knooppunt Waddenzee’ blz 131) als er maar volmaakte kennis is van ‘het systeem’. ( = meer onderzoek tot het Einde der Tijden)
Alsof je als wetenschapper van zoiets complex als de hele aarde volmaakte kennis kunt krijgen. Laat staan een ideaaltoestand/of ontbreken daarvan kunt aflezen aan het op- en neergaan, continue veranderen van dier-populaties door de tijd. Optimale populaties die zouden ontstaan, wanneer je cultuur-invloeden minimaliseert. Terwijl natuur synoniem is met ‘verandering’.
Maar volgens die statische natuurvisie van beleids-ecologie zal ‘het systeem’ gaan ‘herstellen’ naar een mysterieus ‘ooit’: toen dieren – waar Koning Kanoet en zijn lepelaartje Petra de Goeij sympathie voor hebben- in maximale aantallen leefden. Dat is geen biologie maar esoterie, paradijsverlangen verpakt in academische retoriek.
Ik Lieg, Hij Loog, Wij Ecologen (2) De Kwakdokters van het Wad
De Waddenzee ontstond pas na 1170, toen de Allerheiligenvloed het Marsdiep uitschuurde. Hoe kun je die ‘herstellen zoals het was’? Wat is ‘ooit’?
Betrekkelijk nieuw in het 850-jarige bestaan van de Westelijke Waddenzee is dat zij nu een hele onderzoeks-industrie en milieu-ambtenarij op de been moet houden. En hier komt kennis van de Menselijke Natuur dan van pas, naast de Natuurlijke Historie van het Wad.
Allen hebben zij dus financieel belang bij het beeld van de Waddenzee als patient op de intensive care-afdeling. Want zo maak je van je particulier belang, je hobby, een Maatschappelijk Probleem: jouw vogeltje waar je graag naar kijkt is de Kanarie in de CO2-mijn.
Ad hoc verzamelde en selectief gewinkelde grafiek-data van op en neer schommelende dier-populaties, die fungeren daarbij als intensive-care-monitor van het ziekenhuis.
Zien we van 1990 tot nu een dalende trend bij een geliefd dier: een scholekster. Dan roepen ze: ‘het systeem’ staat ‘op instorten’. Tenzij peperduurzame clubs die Waddenzee re-animeren voor de resterende 200 miljoen euro Waddenfonds-geld.
Of zoals bij die scholekster met ‘meer onderzoek’ (CHIRP) Willekeurig op 1 hoop gegooide vogelsoorten zijn plots allemaal kanarie in de Waddenkoolmijn.
Een goudmijn van apenkool, als je het mij vraagt. De mens is een hopeloos, inhalig en verlangend wezen, en dus krijg je geleuter als ‘De Waddenzee stort in’. Want wetenschappelijk gezien is het apenkool, zeggen dat een zee ‘instort’: het betekent niets, maar klinkt veelzeggend voor leken/journalisten.
Bij de Workshop over ‘Ecologisch Herstel’ kwamen die kwakdokters zichzelf opblazen. Zij gaan patient Waddenzee dan ‘gezond’ maken, voedselwebben ‘in balans’ brengen, en andere ideologische interpretaties van het veranderlijke Wad. Jaren ’50 systeem-ecologie van The Balance of Nature met paradijs-sausje.
Neem bijvoorbeeld kwakdokter Taco van den Heiligenberg, van Programma Rijke Waddenzee, Waddenvereniging, Drentse Milieufederatie. En de RUG-onderzoekers die van het verhaaltje leven dat de Waddenzee niet zonder ze kan.
Zij bewogen zich met enkele ambtenaren richting de Waddenfonds-pot, vonden de Waddensleutels om die schatkist te openen. Miljoenen verdampten reeds, maar er kwam geen zeegras-sprietje extra bij, herstel van mosselbanken verloopt autonoom en onvoorspelbaar als de natuur.
Ze ontkennen de positieve invloed van garnalenvisserij. Immers, die garnalen vreten schelpdierbroed, dus als je 30 miljoen kilo wegvangt, wat doet dat dan?
Maar zulke vragen- die de POSITIEVE rol van de mens onderstrepen- die zijn Verboten bij Wadden-onderzoek met deze Groen Linkse jankerds aan het roer.
Zowel Olff als Taco weten het al: de visserij moet van de Waddenzee afgekegeld. Omdat dit in hun ideologische straatje past van Vishufters die de Planeet verwoesten. Zonder bewijs voor zijn beweringen, wist Taco al te vertellen: ‘de Waddenzee is heulemaal leuggevvvust‘. Dat is ook wat ze bij Programma Rijke Waddenzee als prioriteit hebben: de garnalenvisserij verbannen.
Het eerste woord dat Taco van den Heiligenberg uitsprak na zijn geboorte als baby, dat was niet ‘Mamma’, maar ‘Ovuhbuvussing‘. Zo tuitten zijn humorloze Metroman-lippen ook: ‘ovubuvussing‘. Als Taco zijn laatste adem uitblaast, dan is de laatste zucht die hij slaakt ‘ovuhbuvussing‘.
Pathetisch.
Han Olff kwam met wat esoterische verhaaltjes. Olff voegt wat nieuwe woorden toe aan het Neerlands Lexicon, waarmee hij bij moeder thuis Scrabble won: ‘Levenscycluslandschap’, of ‘Biobouwers’. Na 3 miljoen euro Waddenfonds-geld ga je er de 3 x woordwaarde van zien. En verder veel plaatjes, heel veel plaatjes.
Olff imponeert daar mensen mee die niet van de primaire literatuur op de hoogte zijn, maar die dat ook niet interesseert. (journalisten, bakfietsvrouwtjes) De RUG-producties lijken steeds meer op kinderboeken en Chicklit, met al die dierenplaatjes en wollige woordjes.
Ik Lieg, Hij Loog, Wij Ecologen (3)
Zo komen we ook bij reden 3 waarom de Wadden-kwakdokters goed zijn in zichzelf helpen, maar voor natuur niets betekenen. Ze richten zich steeds meer op ‘globale’ trends, die ze dan ad hoc verbinden aan lokale verschijnselen. (Metawad, Flyways, Trilateraal, alles internationaal)
Zoals Effective Conservation Science bevestigt, komt dat vooral bij de fondsenwerving van pas: ‘Globaal’ verkoopt in massamedia.
Maar: Aan ‘Globale’ data en Mondiale trends heb je niets bij natuurbescherming zo lees je in Effective Conservation Science. Dat is wat ik al 10 jaar zeg en schrijf. Dat zijn aggregaten, samenraapseltjes van verschillende kwaliteit.
Voorbeelden zijn de Ecologische Voetafdruk, of de Living Planet Index. Zulke Angst-thermometers spreken hooguit aan bij massamedia- zijn effectief voor fondsenwerving en het imponeren van de Halbe Hettema’s van deze wereld: maar je weet lokaal helemaal niet wat er speelt en dus kun je zaken niet effectief oplossen.
Conclusie: ik heb altijd gelijk
Het grootste bezwaar tegen ecologische academie-prostituees- vazallen van beleidsbureaucratie- en milieu-activisten is wel: het zijn geen leuke mensen. Ze zijn volstrekt humorloos en door macht geobsedeerd: rupsjes nooitgenoeg. Daarom moeten ze zich ook inkleden met ‘De Bedreigde Planeet’ en ‘De Ondergang van het Avondland’…
Bangmakerijen dienen hun aanspraak op staatsmacht. Er hangt een totalitair luchtje aan.
In plaats van dat ze in hun eigen ’tuin’ met eigen geld hun voorwaarden te scheppen voor wat zij als natuur-ideaal zien, willen ze de hele planeet als het ware beheersen. En daarom rusten ze niet voor de hele Waddenzee onder hun controle is gebracht, wat enkel slaagt met gebruik van Staatsdwang.
Meestal hebben ze dan ook Marxistische sympathieën, hebben de Groene Pravda Dagblad Trouw als huisblad, De Staat is hun god die aan ‘De Juiste Knoppen’ zal draaien, lees: mensen en bedrijven de nek omdraaien….(lees De Goelag-archipel van Aleksandr Solzhenitsyn)
De wetenschap schrijdt voort bij iedere begrafenis. Zo schrijdt ook de natuurbescherming voort als Pieter Winsemius, Ed Nijpels, Wouter van Dieren en consorten onder de groene zoden liggen. Wanneer RUG-onderzoek haar pretenties aanpast bij moderne ecologische inzichten, de Waddenvereniging zichzelf opheft, en Programma Rijke Waddenzee ophoudt dit jaar; zoals eerder ook de bedoeling was.
Wordt liever Ecomodernist, wij bevelen ons van harte bij U aan en steun Interessante Tijden, het studiecentrum voor Natuurlijke Historie en de Menselijke Natuur.
One Reply to “Ik Lieg, Hij Loog, Wij Ecologen: ‘Ecologen’ werkwoord verleden tijd…”