Met de Klimaatwet op 7 juli, realiseert Nederland de eco-dictatuur die Garrett Hardin exact 50 jaar terug bepleitte in zijn ‘Tragedy of the Commons’-essay: een hek rond 17 miljoen klimaat-melkkoeien in gemeenschappelijke weidegronden.

Wij Human Resources worden dan geprivatiseerd en beprijsd, komen in privaat eigendom van Hans de Boer zijn VNO-NCW, Unilever van Paul Polman en World Economic Forum-lieden, waar Mark Rutte ongetwijfeld een baantje bij zal scoren.

Iedere resterende dag van onze individuele vrijheid daarom aandacht voor de onderliggende ideologie: waar komt deze vandaan? Zonder Hardin kun je milieu-denken en haar ‘oplossingen’ niet goed begrijpen.

Met Hardin’s ‘Tragedie van gemeenschappelijke weidegronden’ en voorgestelde oplossingen, kun je veel meer patronen herkennen in uitspraken en beleid. Van visquota tot beprijzing van water, bodem en atmosfeer: alles ademt Hardin.

De ecoloog Hardin schreef 13 december 1968 in Science het meest geciteerde artikel uit de moderne milieugeschiedenis, de ‘Tragedie van gemeenschappelijke weidegronden’ (Tragedy of the Commons, The Commons vertaal je in Middel-Nederlands als ‘De Meent’).

De wijze waarop Middeleeuwse veehouders (soms) op gemeenschappelijke weidegronden hun vee hoeden, dat werd een belangrijke basis van denken over milieu en economie.

De Club van Rome borduurde daar 3 jaar later op voort met haar begrenzings-denken aan vrije groei.

Basis-gedachte van Hardin: vrije individuen ruïneren het collectief. Dus moeten we uit naam van ‘De Planeet’ een dictatuur instellen die geboortebeperking/CO2 (onze uitgeademde lucht) afdwingt.

De Meent werd metafoor voor de hele aarde, haar lucht, visbestanden, grondstoffen en mensen-geboortes, die binnen ‘harde grenzen’ van ‘draagkracht’ zouden moeten blijven.

Het vee dat hekken en omheiningen nodig had, dat waren de mensen bij Hardin. Want hij maakte zich net als George Bush (CIA-directeur, later president) en de regerende Amerikaanse families zorgen over ‘De Overbevolking’.

Dus werd zijn artikel en oplossingsrichting (begrenzing) in 1968 gehyped via CIA-gecontroleerde media, net als ‘The Population Bomb’ van ecoloog Paul Ehrlich. (geleend van Hugh Everett Moore’s gelijknamige essay The Population Bomb uit 1954)

Uit de probleemstelling van Hardin – vrijheid van het individu, ruineert het collectief- daar komen ook alle ‘oplossingen’ voort sinds 1968. Belangrijkste gemeenschappelijke kenmerk van Hardin’s oplossings-richting is BEGRENZING (enclosures):

• De privatisering van de publieke ruimte.
• En daaruit komt voort: Economisering/beprijzen van voorheen publieke/openbare goederen als water, regen, aarde, natuur (zie mijn verhaal over Natural Capital), tariefmuren tegen het plebs

Dat is de filosofie achter 2030 Agenda/Agenda 21 van de Verenigde Nazi’s en Hugo von Meijenfeldt (Ministerie van Belangenbehartiging Multinationals, BuZa).

‘Beprijzingen’ van ‘gemeenschappelijk goed’ zijn de ‘enclosures’, de hekken rond de weidegrond uit het artikel van Hardin.

Mondiale managers, wetenschappelijke conferentie-nageboortes, de UNEP, de High Level Panel of Eminent Persons cs de private eigenaren/boeren die op mondiale schaal efficiënter gebruik van ‘The Commons’ zouden afdwingen.

Hardin’s oplossingsrichting vinden we ook terug in het UNCLOS-oceanenverdrag. OP basis daarvan ontstonden Economisch Exclusieve Zones voor landen, om controle te krijgen over de hulpbronnen in ‘hun’ zee. Dat ‘freeriders’ niet de hulpbronnen ongelimiteerd weghalen.

Het systeem van verhandelbare vis-quota is op de ‘Tragedy of the Commons’ gebaseerd.

Maar ook de gedachte van CO2-beprijzing via emissiehandel, fosfaatbeprijzing en mesthandel. En het economiseren van ‘biodiversiteit’, wat ze nu ‘natuurlijk kapitaal’ noemen komt daar ook nog bij.

‘Als iedereen dat doet’…
Hardin’s basis-idee is dat op een gemeenschappelijke weidegrond, het voor een individuele veehouder loont om steeds een stuk vee toe te voegen. Maar wanneer iedereen dat doet- de angst die iedere overheidsregel rechtvaardigt- ruineert de individuele vrijheid het collectief door overbegrazing.

Het staat ook bekend als Zero Sum Game.

Zijn slagzin ‘vrijheid voor het individu, ruïneert het collectief’ is de basis-gedachte van het ecofascisme van Donald Pols (Milieudefensie). Maar ook van ‘duurzaam’-consultant Jan Paul van Soest.

Van Soest zijn bedrijf ‘De Gemeynt’ is zelfs naar het artikel van Hardin vernoemd, de gemeenschappelijke weidegrond. (Tragedie van de Meent)

Ook naar Hardin’s Tragedy vernoemd is ‘Commonland’ van ex-IUCN-directeur en ecofascist Willem Ferwerda. Dat is een initiatief dat met beroep op CO2 beslag wil leggen op veenweidegronden.

Dat doet Ferwerda met steun van de adelijke familie Loudon. Dat waren vrienden van Prins Bernhard en bankier David Rockefeller. John Loudon was Shell-CEO  en werd WWF-voorzitter, nadat Bernhard moest aftreden vanwege de Lockheed-affaire.

Loudon was eerste voorzitter van de adviesraad van Rockefeller-bank JP Morgan Chase (toen Manhattan Chase, bank van de Verenigde Naties) van David Rockefeller.

Nu neemt Tony Blair die rol in bij JP Morgan Chase voor 2 miljoen pond per jaar, met oa Kofi Annan.

Terwijl Blair zijn ‘conservatieve’ opvolger David Cameron voorzitter werd van het VN-High Level Panel of Eminent persons: de entiteit met oa Paul Polman (Unilever) die ‘de wereld’ voor de Verenigde Nazi’s gaat ‘managen’ als ‘commons’ die ‘enclosures’ gebruiken.

Uit die hoek komt dus ook die klimaatwet. Laat bladen voor VVD-stemvee als Elsevier maar schieten op Jesse Klaver. Die krullebol is niet verantwoordelijk hiervoor.

De metafoor van de commons haalde (selectieve) inspiratie uit historie van gemeenschappelijke (bos)weides.

Zulke ‘commons’ vind je nog steeds in het Westen in New Forest, Zuid Engeland, bij wijze van folklore. Dat mensen daar hun paarden loslaten in het graas-seizoen, die ze tegen de winter weer als cowboys terug naar het winterverblijf brengen.

In werkelijkheid had je even goed bosweide-systemen waar dorpelingen hun biggen de eikels lieten vreten, die eeuwen en nog eens eeuwenlang bestonden: is dat niet ‘duurzaam’?

Urwald Hasbruch in Duitsland is nog een voorbeeld van gemeenschappelijke weidegronden: hoezo ‘tragedie’?

Het systeem van Brinken en Potstallen op gemeenschappelijke schapen-heidegronden van arme zandgronden van het land, dat hield ook eeuwen stand. Nu heet die paarse heide ‘waardevolle natuur’. Tragedie van de meent?

Commons lijken Common Sense
Hardin’s idee lijkt zo common sense– economie, of je nu tegen ‘overbevissing’ aanloopt of kaalkap van bossen. Geen wonder dat zijn essay zo populair werd, zo te denken. En om vanuit die probleemstellingen je ‘oplossing’ aan te bieden.

Als je mensen en ondernemingen maar vrij laat, dan gaan ze voor eigen maximale winst. Die kijk op mensen en economie is de basis van de hele milieu-beweging. En ook de ‘oplossingen’ die de milieubeweging aanbiedt is op dit nihilistisch-economistische mensbeeld gebaseerd.

Het resultaat: alles zo duur mogelijk maken, zodat alleen een elite er nog bij kan.

Dus zijn er zogenaamde ‘enclosures’ nodig, hekken rond gemeenschappelijke en openbare hulpbronnen met een manager er bij. De Klimaatwet is de ultieme ‘enclosure’: een hek rond je bewegingsvrijheid, uitgedrukt in CO2. Je bewegingsvrijheid moet gehalveerd voor 2030, zo wil die Klimaatwet.

De hyper-privatiseringsgolf van de jaren ’90 is op die Enclosures-gedachte gebaseerd van Hardin, dat publiek eigendom beter in private handen af is. Daarom maken ze ook drinkwater straks giga-duur. Nu maken ze eerst energie gigaduur.

Die hyper-privatisering ging gelijk op met de hyper-bureaucratisering van het leven, Die steeds opdringeriger overheid kun je ook rechtvaardigen vanuit Hardin’s denken in harde fysieke ‘grenzen’.

Niet voor niets werd het World Economic Forum mede-opgericht door Maurice Strong, en ondersteund door Prins ‘Bilderberg’ Bernhard. Die wereldsocialist Strong was tegelijk secretaris-generaal was van de Rio-conferentie van 1992 (tweede Earth Summit).

Aan die ‘aarde’-top- en dus aan de zakenkliek rond Bernhard/Rockefeller cs- danken we alle huidige klimaat-beleid. Dat forum voor multinational-piraten en bankiers is nu reuze-fanatiek met ‘het klimaat’, in de geest van Garrett ‘Gij Zijt Teveel’ Hardin.

Dus Strong maakte zich zowel sterk voor Multinational-almacht als voor Overheids-almacht.Hyper-privatisering en bureaucratisering zijn 2 kanten van de zelfde economistische visie op mensen.

Niet voor niets begint ECO-loog en ECO-noom met de zelfde stam.

VVD’ers geloven in ‘De tucht’ van ‘de markt’ die kapitaal en hulpbronnen het meest efficient verdeelt. ‘DE’ Markt bestaat niet, behalve in economen-tekstboekjes.

Groen Links gelooft in de tucht van De Staat voor dat zelfde doel. Wat is ‘De Markt’ anders dan Darwin? En wat is ‘De Staat’ anders dan Darwin met Democratisch vernis?

Of je nu in dienst werkt van een multinational die zich via overheden toegang tot alle hulpbronnen verschaft. Of van een logge overheid, die via een 1-2-tje met multinationals op zoek is naar belasting-maximalisatie: zoek de verschillen…VVD en Groen Links kunnen elkaar dan ook feilloos vinden, met iets ander proza.

Beide zijn uit op je geld. Beide zien je niet als mens, maar economisch kapitaalgoed.En in die zeer beperkte, bijna nihilistische kijk op mens en natuur zit nu juist de zwakte van Hardin’s betoog.

Ook common sense: als die tragedie van de meent zo’n keiharde economische wet zou zijn, dan had je in het Westen niet 1000 jaar of langer (duurzaam: iemand?) een relatief stabiele agrarische samenleving kunnen hebben. Vele Friese dorpjes zijn al 1000 jaar oud geworden zonder Unilever en hun Paul Polman.

Denk je zo beperkt als Hardin, dan veronderstel je dat vrije gebruikers van een gemeenschappelijk goed nooit in staat waren onderling afspraken te maken. Dat ze allemaal langs elkaar leefde, nooit een praatje maakten.

Het feit dat vrije mensen eeuwenlang zonder giga-bureaucratie en Unilever konden leven, zou al relativering moeten zijn bij die veronderstelling.

• Wanneer je dus veronderstelt, dat de instelling van een klimaat-dictatuur ‘het probleem’ fixt via een technische benadering (even draaien aan de CO2-thermostaat), leun je op een enorme vooronderstelling. Wie zegt dat dit de beste oplossing is op basis van de beste analyse? Dat er geen alternatief is?

Tegelijk ontzie je misschien een veel groter probleem: doorgeslagen Globalisme, technocratisering en Economisme. Centrale planning via een technische fix als enige oplossings-richting ( = Europese Commissie). Alles is in geld uit te drukken of met geld op te lossen. Sterker nog, wat je niet in geld kunt meten, dat zou zelfs niet bestaan.

En dus krijg je een maatschappij waarin men doet alsof menselijkheid niet bestaat, identiteit, begrensdheid.

De Polmannetjes van deze wereld, de Wijfelsen en Mulders, ze vinden dat er maar 1 ontwikkelrichting voor de wereld is. Meer uitholling van natie-staten, vernietiging van regionale identiteiten. Hun Ministerie voor Multinationals (Buitenlandse Zaken) met haar One World predikt dat ook.

Bij die wereldvisie en die geest van Economisme, kun je ook maar met 1 ‘oplossing’ komen: het instellen van een technocratische dictatuur, de wereld even ‘managen’ alsof je in de boardroom zit. ‘Goederen’ even ‘beprijzen’, en Human Resources, menselijke grondstoffen zijn gewoon ‘goederen’.

Je zou ook een menselijker alternatief kunnen bepleiten…. Want ook bestuurlijk ga je al uit van joekels van aannames, als je topdown even het klimaat fixt:

1. Wallstreet/The City-sprinkhanen als drijvende kracht achter vergrootschaliging (via ‘filantropische’ stichtingen en milieuclubs) met EU-Bureaucraten zijn meer gerechtigd om over onze visserij en boerenstand en nu dus burgerij te beslissen dan zij zelf.

• Consequentie; ze hollen visserij-gemeenschappen uit, knijpen boeren uit met milieuregels, maken 90 procent van de bevolking armer ten gunste van zichzelf. Zodat alleen de grote efficiency-jongens over blijven, die ‘assets’ die voor kapitaal-maximalisatie gaan, die ze dan kunnen ‘managen’.

2. Een dictatoriale overheid die aan de thermostaat van de aarde draait met CO2 beleid.

• Is de slechtste onderneming uit de geschiedenis van Nederland, de Overheid met haar in 10 jaar verdubbelde staats-schuld van 500 miljard euro, de meest doelmatige partij om een klimaat-vraagstuk op te lossen?

Stel je voor dat je een probleem hebt dat om oplossing vraagt, en je zoekt daar een geschikte partij voor. Zou je dan een bedrijf kiezen wiens management dat bedrijf voor 500 miljard euro in het rood liet staan?

Zodat ze ieder jaar alleen al 12 miljard euro rente over die schuld moeten betalen aan bankiers en handelaren in staats-obligaties?

Zou je bij opstarten van een bedrijf met een bank in zee gaan die zoveel schulden had? Bij De Klimaatwet is de basis-gedachte van wel; dat je het Hedgefund van Mark Rutte uitkiest om op technische wijze je ‘probleem’ te fixen voor 2030.

Het alternatief is:  vrije boeren, vissers, mensen, ondernemers, creatieve mensen die de lokale situatie kennen.  Zodra je maar 1 benadering van mens en natuur toestaat ergens in een boardroom uitgedokterd. Of die benadering nu technisch is of economisch, loop je dus het gevaar de plank steeds heel nauwkeurig mis te slaan.

• Liefde voor Theorie is de wortel van alle kwaad.

Als 50 jaar denken als Hardin geen oplossing bracht, en we dus tot drastische maatregelene als een dictatuur moeten overgaan: was denken als Hardin dan misschien niet deel van het probleem?

En ging er zonder Hardin’s manier van denken juist niet al eeuwen ontzettend veel gewoon goed, zonder dat er enige managers aan te pas kwamen? Wie fokte deze koeien, waren dat managers in Davos of boeren?

Dus kunnen we niet beter spreken van de Comedy of the Commons, een Tragedie-Komedie van de Meent. De zoveelste variatie op menselijk falen, maar nu in Groen Bankiers-jasje.

Wat de milieuclubs, milieubureaucraten en multinationals als ‘De Endlosung’ van hun fantoom-problematiek zien, leidt altijd tot een probleem dat groter is dan hetgeen men zei te bestrijden.

Zijn pogingen om via centralisme, technocratie en dwang een ‘wetenschappelijk bewezen’ probleem- van eugenetica tot klimaat- op te lossen niet steeds op een tragedie uitgelopen?

De komende jaren zullen we die averechtse werking als bureaucratische komedie bezien. Wat het weer betreft: het is zo helemaal perfect, prachtig zomerweer. Niets meer aan verbeteren…

Als roepende in de media-woestijn word je wel dorstig, maar goed: biertje er bij en genieten van de laatste 6 dagen in een democratie.