Schrijven voor mensen die kunnen lezen…

Dog is always with me

September verschijnt een nieuwe Kwartaal-glossy, Epoque van uitgeverij De Blauwe Tijger. Daarin publiceer ik een foto-verhaal over het ambacht slachterij, hoe dat zich in Bureaupa staande houdt. Je kunt via de link abonneren.

Onder redactie van Antoine Bodar, Henk-Jan Prosman en Tom Zwitser (chef) verschijnt er een nieuwe glossy in het Nederlands taalgebied: Epoque Magazine. 

Epoque springt in een gat dat al langer aanwezig is op de Nederlandse bladenmarkt: het is gericht op langlopende trends op gebied van economie, literatuur, kunst, (geo)politiek, geschiedschrijving, onderwijs en opvoeding.

Krijg je ieder kwartaal een soort boekwerk, voor de prijs van een boek (16,95 in de winkel). Als je toch geen krant meer leest, en de meeste week- en maandbladen in het plastic blijven, televisie heb je al afgeschaft. Heb je als het goed is wel Epoque, dat binnenkomt als een bij Bol.com besteld boek als kado-pakketje.

Dat is bij mij als kennisjunkie altijd een mooi moment namelijk.

Het eerste nummer gaat oa over stierenvechten. Daar is de klassieke deugd ‘moed’ voor nodig

Epoque is niet voor het klootjesvolk/massamensen geschreven, maar voor mensen die kunnen/willen lezen buiten het gedicteerde geluid van de mainstream-journalistiek (seculier op kapitaal gefocust gehijg + imago-gedoe+ zelfoptimalisatie).

Zoals je aanvoelt met een katholieke TV-priester in de redactie, mag je bij Epoque andere verwachtingen koesteren:

Welke auteurs kunt u verwachten in Epoque?

o.a.: Willem Jan Otten, Robert Lemm, Fernand Keuleneer, Alexander Zwagerman, Diederik Boomsma, Klaas Maas, Sietske Bergsma, Amanda Kluveld, Charlotte Blaak, Hugo Beuker, Martin van Creveld, Harry Prins, Peter van Duyvenvoorde, Jesper Jansen, Nikko Norte, Rypke Zeilmaker, Jonathan van Tongeren

Waar ik als Lul de Behanger dan wel wat bij uit de toon val. Het zal vast een eenmalige vrijage zijn, de redactie zal haar vergissing opmerken en opvolgende teleurstellingen besparen….

De Dom in Keulen. Een hoog katholieken-gehalte nog, bij Epoque

Martin van Creveld is oorlogs-historicus, Diederik Boomsma is CDA-raadslid in Amsterdam die Ortega Y Gasset vertaalde, zijn ‘Opstand der Horden’ waar Boomsma ‘Opstand van de Massamens’ van maakte.

Robert Lemm is een oud-Katholieke ketterverbrander, Willem Jan Otten is katholiek bekeerling en literator, en ook de nog jonge romanschrijver (29) Peter van Duyvenvoorde is een recente katholieke bekeerling.

Die sprak ik laatst nog, hij brengt zijn debuutroman ‘Het Offer van de Tijd’ uit, en werkt voor Forum voor Democratie.

Het offer van de tijd is een eclectische debuutroman, geschreven in een meanderende, onmodieuze stijl waarin poëzie, fictie en essayisme in elkaar overlopen. Thema’s als liefde, politiek, tijd, ideologie en religie worden bijna moeiteloos met elkaar verbonden in dit ambitieuze debuut dat de 21e eeuw probeert te doorgronden.

Nu al een eeuw willen doorgronden, die nog maar even bezig is: je hebt dan wel ambitie.

Wij maakten een zelfde proces door, het verwerpen van het zo armoedige seculiere mensbeeld, de wil om het anders te doen, anders te zijn, binnen de mogelijkheden en beperkingen van je persoonlijkheid. Ik al 20 jaar eerder. Geloof = Verlangen cultiveren.

Van christen-zijn word je niet ‘gelukkiger’ of zo, bij mij is het al 20 jaar een mentale worsteling, met regelmatige geloofs-afval. Mijn kerk is nu de natuur, zou je tot een kerk toetreden dan zou dat katholiek zijn.

En het mag bekend zijn dat ik dus een christenhond heb: Trudy. Mijn ervaringen met mensen die ‘christen’ zijn, stemmen je namelijk niet beslist optimistisch over wat geloof met mensen doet. Zie ook de lichtgelovigen van de Gristenunie, die voor een Klimaatwet stemmen, en dus voor paganisme, planeet-verering. Vooral op intellectueel vlak is het in Gristenland een povere bedoening, waar Epoque iets aan kan doen.

Dus heb je een hond die je christenhond kunt noemen. En zo’n christenhond herinnert dat je zelf een teleurstelling voor anderen ben geweest.

Oftewel, wij blijven allen zondaars, gek met gebrek.

Christenhond Trudy doet haar dagelijkse ‘terrier-ren’, woest blaffend heen en weer rennen als een honkbal-speler

Ik leef nu al jaren in een vorm van afzondering hier op het platteland.

Zonder tv, krant, radio, een beetje door donateurs betaald op pad, fotograferen, studeren, exploren, schrijven, de (menselijke) natuur verkennen. Ik heb verder vrijwel geen omgang met mensen. Het meest diepgravende contact in een doorsnee-week is met de cassiere van de supermarkt die vraagt ‘spaart U ook zegels’.

Dan lach ik: ‘nee dank U. ‘

Vrijheid en eenzaamheid zijn 2 kanten van een zelfde medaille, zoals hemel en hel allebeide ook tegelijk in jezelf aanwezig zijn. Dat snapt iedereen hoop ik wel. Je kunt op het verkeerde moment tijd over hebben, tijd waar je op een ander moment een moord voor zou doen.

…De natuur is mijn kerkgebouw, zoals dit Urwald Hasbruch

Ieder moment dat je verdampt aan piekeren had je ook van ontzag en levens-verwondering vervuld kunnen zijn, bij de zelfde toestand en staat waarin je verkeert. Volgens mij is die toestand oprekken van ‘verwondering’ datgene waar alle geestelijken voor mij ook naar streefden.

Het grote in het kleine zien, tot het kleinste aan toe als Allergrootste: het moment van het nu zelf. Het bord voor je kop stuk slaan zodat je de Graal voor je neus ziet.

Met wat discipline, meditatie, vechtsport en ondernemers-zin voorkom je dat je zielig wordt/meelij met jezelf krijgt. En met een litertje blond abdij-bier per dag, ter relativering van al te geestelijke pretentie. Je moet geen fanaticus worden. Dat is ook het mooie van het katholieke geloof: de brouwerij en kerk staan tegen elkaar gebouwd.

De kluizenaar Dodo van Bakkeveen is mijn voorbeeld. Of Dodo ook dagelijks abij- bier dronk is niet door historici overgeleverd. Dat had ‘m vast goedgedaan. In het eerste nummer van Epoque schrijft ook een echte kluizenaar. Broeder Hugo, die op de Groninger zeeklei zijn eigen Kerk van de Bedroefde Moeder heeft. Maria met snotdoekjes.

Al zou Maria ook gewoon verkouden kunnen zijn, daar op die meestal gure en natte zeeklei.

Ik leef los van de maatschappij in de jungle. Laten we ons uitkleden door Ed Nijpels?

Vrij schrijven is veel leuker, dat je niet gebonden bent aan het journalistieke keurslijf van media-bedrijven. Er is daardoor veel culturele eenvormigheid, de dwang om hetzelfde te zijn met alleen consumptie-patroontjes en kledingstijlen die voor ‘cultuur’ moeten doorgaan.

Alles moet even vlak, volgens seculiere dogma’s, pijnloos, wat ik ‘schrijven voor wijven’ noem.

Van redacties met zelf-censuur die de adverteerder belangrijker vinden dan de inhoud. Of redacteuren die bang zijn voor hun lezers. Dat die zal afhaken bij het minste of geringste beroep op zijn begripsvermogen. Of bij de eerste de beste woordvondst die voor meerdere uitleg vatbaar is.

Vooral bij een vrouwelijke eindredacteur. Die verwarren ‘professionaliteit’ altijd met ‘moeilijk doen’.

Dus als Epoque slaagt wel cultuur te maken, bijeen te brengen, vullen ze volgens mij een gat in de maatschappij. Dus niet gat in ‘de markt’, die k**-markt, dat stomme geld als doel op zich. Geld ist nicht wichtig, es muss nur Dasein.

.. Trudy is overal mee.

Het is onzin dat mensen alleen maar kort, korter, kortst willen. Massamensen misschien, maar ben je dan nog wel mens?

Als iets je interesseert en het is een mooi verhaal wil je het best lezen. Zie vandaag bijvoorbeeld ook het verhaal in De Volkskrant van John Schoorl over de Broedertwist tussen de oprichters en uitbaters van Buienradar. 

Dat lees je ook zo uit. Een klassiek thema, broedertwist, zie ook de lezingenreeks van Jordan Peterson over Kain en Abel en over Jacob en Ezau.

Rest nog even om de maandstatistiek van Interessante Tijden van afgelopen maand te overhandigen. We zijn groot onder de randverschijnselen van het web.

Interessante Tijden

Gemiddeld vult mijn kerk zich iedere dag met 2000 lezers. Met als dieptepunt de foto-reportage die ik zelf het leukste vond om te maken, met mijn blote kloten in de Vecht die net een Amazone-rivier leek. Daar keken maar 1206 mensen naar (zie foto hieronder), terwijl ik zelf de grootste lol had.

Dat is altijd zo. Wat ik zelf het leukste vindt, daar vinden mijn lezers het minste aan. Wanneer ik zelf in gezelschap lol heb, denkt de rest ‘wat mankeert ‘m’, zo heb ik ontdekt: dus wanneer je zelf enthousiast bent, schrikt dat anderen af.

Als je eigen gevoel goed is, dan denkt een vrouw bij mij ‘hoe kom ik zo snel mogelijk bij ‘m weg’. Dat je die mysterieuze signalen niet opmerkt.

Daarnaast vind ik het gros van mensen maar vervelend: alsof je met elkaar gedwongen bent tot het opvoeren van een toneelstuk over prestige, mensen zijn vaak zo nep, of hebben dat niet eens meer door, dat ze formules opzeggen om bij anderen sociaal te scoren.

Of er wordt eigenlijk van je verwacht dat je zo wat meedoet. The Goddamn Social Life. Heb je naaste met tegenzin lief.

De regisseur, Trudy

Dus dan ben je liever alleen, als eigen beste gezelschap met Man’s Best Friend, mijn terrier Trudy, mijn schatje. Hoewel, een ware schizofreen is nooit alleen. Je kunt toch om jezelf lachen, en zingen in de auto. In somberheid zit haar eigen troost: meer van Memento Mori zijn. En van Carpe Diem overal jeuk krijgen.

Eenzaam, donker en somber, daar vrolijk je zowaar vanop.

De energie die de meeste mensen kosten weegt hoe dan ook vaak niet op tegen de winst, en het pure geluk van momenten zoals hieronder. Ieder moment dat je de auto aantrapt- zoals vandaag- wacht weer een ontdekkingstochtje, de verrassing van iets dat je eerder (zo) nog niet had gezien.

Waar Hari-Wotan wacht om gewekt te worden (Berchtesgaden Nationaal Park)

Er is voor mij niets leukers, zoals wanneer je als de Bergwanderer van Caspar David Friedrich (+/- 1810, HET romantische schilderij) bij Hitler op de koffie bent in de Berchtesgadener Alpen, op de top van een berg na een onweersbui. Top of the World.

Mensen die je onderweg tegenkomt zijn als bij liften of Backpacken. Even leer je elkaar beter kennen dan menig familielid, en daarna hoef je elkaar nooit weer te zien.

Terug naar afgelopen maand:

De leugens van het Voedings-centrum scoorden het beste. Een klassiek Rypkiaans bericht, waarvoor mensen mij volgen (en sponsoren): het als wetenschapsjournalist natrekken van claims die De Linkse Kerk doet (overheid, de leugenfabriek der journalistiek, milieuclubs) uit naam van wetenschap.

Dat is een beetje de maatschappelijke taak van Interessante Tijden.

In mei scoorden we beter

Beter aan mij doneren dan negertje met vliegen op de neus
Helaas niet zulke uitschieters als de maand er voor: het Doodsvaarders-plassen-verhaal werd door 10 duizend mensen gelezen en de mestfraude van RIVM scoorden 25 duizend. Ik wil dit jaar een keer de 100 duizend halen met een mooie scoop.

Dus we blijven licht en donker afwisselen, het wetenschaps-journalistieke met de verbeelding en verwondering. Donker om niet ondraaglijk licht te worden, licht om niet te verzuren. Zo beroerd is leven niet, zeker niet als je het met vroeger vergelijkt.

Trudy

En vergeet vooral niet even een duit in het zakje te doen, zodat ik je dagelijks weer kan verrassen met nieuwe inzichten voorzien van fotografie van de menselijke natuur. Je kunt beter aan mij doneren dan zo’n NOVIB-negertje met vliegen op de neus.

Want als je aan mij doneert komt het ook echt bij mij terecht: In plaats van bij een orgie van de Oxfam-directie of de 13de maand van een Arts zonder Morele Grenzen. En je ziet het weer terug in een nieuwe reportage die je wat inspiratie geeft.

Je kunt doneren voor BIER (10 euro), BOEKEN (25 euro) en BENZINE (100 of meer, dan krijg je ons boek ‘Ecomodernisme, het Nieuwe Denken over Groen en Groei’ als dank toegestuurd). Dat zijn de 3 bouwstoffen die Interessante Tijden op de rit houden en verrassend.

Dat kan via Stichting MW&B. IBAN NL04INGB 0005526038 ovv Rypke

One Reply to “Schrijven voor mensen die kunnen lezen…”

  1. Ik leef nu al jaren in een vorm van afzondering hier op het platteland.

    Thomas Boston.
    Het kromme in het levenslot.

    Als je de roomse kant op gaat is het denk ik niet helemaal de juiste leestip, maar zou kunnen dat er wat antwoorden/inzichten voor jou instaan.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *