September begint, de herfst zet in, de eerste ochtendmist komt op. En dan stuit je op het web op ACCO, een Amerikaans verbond van gecertificeerde klimaatveranderings-professionals’, zodat je denkt: is hier sprake van een literair genre?

Zijn het de nieuwe dichters, die in een periode van Westers cultureel verval ons met een geheel nieuwe taal toespreken als je ze inhuurt?

Want ze hebben zelfs een ‘adviseur voor veerkracht en voorbereid zijn’, maar ook een ‘senior klimaat-adviseur’. We zagen eerder dat je ook al een ‘senior koolstof-adviseur’ hebt, maar klimaat-adviseur is nog iets meer mystiek.

De Associatie voor Klimaat-Officieren (ACCO) zijn een stel Amerikaanse energieboeren, als het Fortune 100-bedrijf Exelon die deze tent aansturen en ook Bloomberg.

Je kunt zelfs klimaatleiderschap tonen. Dus dan moet je wel bijzonder dichterlijk zijn aangelegd als je mensen als ‘klimaatleider’ toespreekt als rattenvanger van Hameln.

Misschien moet je het klimaat-circus dan ook eerder zien als een literair genre, met een geheel eigen taalgebruik. Klimaat-esperanto.

Want hoe toon je ‘klimaatleiderschap’? Wie voer je dan aan, het klimaat of de mensen? Of allebeide? Of alleen de mensen? En waar voer je die mensen dan naartoe? Welk weer is ‘veilig’ genoeg? Krijgen we dan geen springtij meer of stormvloed?

Klimaat-Boutade
Nederland had in 1851 al klimaat-expert/ dichter PA De Genestet. In een ‘Boutade‘ schetst hij met zwarte tinten de staat van ons klimaat:

O land van mest en mist, van vuile koude regen Doorssijperd stukske grond, vol kille dauw en damp
Vol vuns, onpeilbaar slijk en ondoorwaadbre wegen Vol jicht en paraplu’s, vol kiespijn en vol kramp!

Oosterschelde

O saaie brij-moeras, o erf van overschoenen. Van kikkers, baggerlui, schoenlappers, moddergooen
Van eenden groot en klein, in allerlei fatsoenen. Ontvang het najaarswee van uw verkouden zoon!

Zandvoort

Uw kliemerig klimaat maakt mij het bloed in de aderen. Tot modder; ‘k heb geen lied, geen honger, vreugd noch vree.
Trek overschoenen aan, gewijde grond der Vaderen. Gij- niet op mijn verzoek- ontwoekerd aan de zee.

Welke gecertificeerde klimaat-professional kan mij het antwoord op deze vraag geven:

– Hoe hoort het klimaat te zijn?
– En als je klimaatbeleid kunt voeren, hoe weet/meet je dan of het klimaat in de ‘juiste’ staat is, dat je doel is bereikt?

…in de tussentijd vul ik het gat tussen vraag en uitblijvend antwoord maar met de poezie van De Genestet en wat fotografische gedichten, als ode aan dit aan de zee ontrukte land dat al eeuwen tegen veranderend klimaat vecht en de oprukkende zee: het ontleent er zelfs haar identiteit aan.

Het kan natuurlijk ook zijn dat voorheen nuttige functies als ‘dijkgraaf’ plots een eigen naam krijgen in Klimaat-esperanto. Dat je dan ‘climate change resilience professional communications sealevel officer’ wordt of zoiets…

Moet je deze kaart ook zien van 500 jaar oud. De Zuiderzee had zich na eeuwen zeespiegelstijging uitgesleten dankzij de Elisabethvloed toen het Marsdiep ontstond. Zo ontstond een kolkende zee, uit wat voor het jaar 1000 nog een bescheiden ‘Aelmere’ was.

…in Nederland zijn de klimaat-theologische functies ook niet van de lucht, wat esoterisch vrouwengebabbel over CO2, zo stel ik me dan voor.