Uw Studiecentrum voor Natuurlijke Historie en de Menselijke Natuur kan geen beter boek voor cultuurbegrip aanbevelen dan ‘The Easternization of the West’ (2007) van sociologieprof Colin Campbell.
Alles dat uw Rechtse Hippie al observeerde aan ontwikkelingen sinds de jaren ’60, hoe de revolutionairen van die generatie zonder weerstand alle Westerse iconen omver konden werpen, omdat ze toch al gesloopt waren door hun ouders en voorouders.
Met de cultuurtheorie van Max Weber in de hand, en vooral door verder te kijken dan de neus lang is, weet Campbell de ontwikkelingen in geestelijke zin te duiden. Eigenlijk zou je al op de lagere of middelbare school zo’n historisch overzicht van het Westers denken tot nu gedoceerd moeten krijgen.
Een raar mengsel van egocentrisme en ecocentrisme is nu orthodoxie. Zodat je campagnes krijgt als die van WNF: ‘Be One with Nature’. Die slagzin had ook door een Indiase Goeroe bedacht kunnen zijn, mediterend onder de Bodhiboom.
We besteedden al eerder aandacht aan het eerste deel van Campbell zijn boek, de eerste 140 bladzijden waarin hij beschrijft wat Veroostersing betekent. Daarin somt Campbell het bewijs op dat Veroostersing plaatsvindt, tot de New Age beweging en de psychologische goeroes van de zelfhulpindustrie, de vergoddelijking van dieren en de opkomst van de milieubeweging.
Alles in essentie oosters, om nog maar niet over de inburgering van Yoga en Oosterse medidatietechnieken te spreken, tot de Intratuinboeddha bij proletariers in de vensterbank of tuin.
Het Westen heeft 2 culturele peilers, de klassieke ( & seculiere) filosofie en het christendom. Die leiden tot een denktrant waarin historische continuïteit belangrijk is, en waar ‘geest’ boven materie verheven is. Dat is wat Campbell ‘Materialistisch Dualisme’ noemt.
Door dat historicisme kon ook het vooruitgangsdenken en het wetenschappelijk denken opkomen. Maar Campbell’s punt in de conclusie is heel mooi: in die Westerse cultuur en haar denktrant zat al de falsificatie van zichzelf ingebouwd, de aanzet tot zelfdestructie, zodat er geen andere richting meer overbleef dan Oostwaarts kijken. Omdat alle iconen van het Westen sneuvelden.
Ook de wetenschap moet er nu aan geloven, nadat zij tot een betekenisloze oefening in eigengewin, sofisme en machtshonger is vervallen.
Oosters denken heeft geen boodschap aan historische accuratesse, de tijd is cyclisch (wedergeboorte). En geest en materie zijn 1, dat is wat Campbell ‘metafysisch monisme’ noemt.
Je vindt die Oosterse levensbeschouwing bijvoorbeeld bij het Wereld Natuur Fonds in hun ‘Be One With Nature‘ campagne. Het ‘1 zijn met de natuur’ en ‘1 met jezelf’, de zelfvergoddelijking, en de waarheid in jezelf vinden. Metafysisch Monisme, en bijzonder Oosters. En al bijna orthodoxie in het huidige Westen, dat volgens Campbell ophield klassiek Westers te zijn, zowel in seculiere als religieuze zin.
Omdat ‘seculier’ in het Oosten eigenlijk niet bestaat, althans, niet zoals een Westerling dat opvat, met een wetenschap die los van levensbeschouwing staat. Immers, het ‘geestelijke’ is met Veroostersing ‘immanent’ geworden (1 met de materie), in plaats van met die Oude Meneer Hoog in de Hemel, het geestelijke staat daar LOS van de natuur, de Schepper van het geschapene.
Campbell plaatst die definitieve Veroostersing van het Westen in een prachtige historische lijn, waarin je ziet hoe het sceptische dualisme van het Westen zichzelf uiteindelijk ondermijnt. Zodat ook de seculiere varianten van De Verlichting uiteindelijk sneuvelden als levensbeschouwingen die een generatie aan zingeving konden helpen, zodat ze elders gingen winkelen.
Het Protestantisme hielp zichzelf om zeep met haar aanval op ‘bijgeloof’, zoals gisteren al beschreven in mijn Epoque-reportage over Rupert Sheldrake waar ‘De Natuur’ de Kerk verving (het Amerikaans Transcendentalisme). Tot het geloof zelf sneuvelde. Want waar trek je immers de grens tussen geloof en bijgeloof met een Bijbel vol ‘wonderen’ die niet met het opkomende Newtoniaanse en Descartiaanse wereldbeeld overeenstemden.
Zodra de historische accuratesse van Bijbelse claims sneuvelt, dan krijg je een theologie van terugtrekking. God staat steeds verder van de Schepping tot je kunt zeggen: is God nog nodig? Je kreeg in de 18de eeuw het ‘Deisme’ van Voltaire, de Schepper die het universum in gang zette om vervolgens naar de kroeg te gaan en te denken ’tis wel goed zo’. God de Horlogemaker, die vervolgens op vakantie ging.
Het belang van historische accuratesse was nu juist de pijler is onder het Westerse wereldbeeld, dat door haar religie werd gegrondvest. Dat de wereld ergens naar toe gaat, en dat er achter de realiteit een ‘geest’ is die orde schept. Of je die nu ‘God’ of ‘De Natuurwetten’ noemt. De ‘rede’ achter de natuurlijke verschijnselen die door studie en experiment te ontdekken valt, dat is nu bij uitstek Westers, en kern van het wetenschappelijk wereldbeeld dat bij De Verlichting op haar top was.
De Vooruitgang en een belofte van ‘bevrijding’, noem het verlossing werden vervolgens door wetenschap en seculiere heilsleren als Marxisme en Liberalisme overgenomen. Maar ook hun potentie als bevrijdingsleer sneuvelde uiteindelijk, behalve het Liberalisme dan, dat ook Campbell ongemoeid laat.
De Liberalen van de Franse Revolutie vielen het christelijke geloof aan als legitimatie van de koninklijke macht. De Socialisten/Marxisten op hun beurt het Kapitaal van de Liberalen als legitimatie van hun macht. Maar ook de collectieve bevrijdingsleer van De Verlichting, het Socialisme zag zichzelf vervolgens na de Revoluties als van 1917 ontmaskerd.
De historische claims van Marx kwamen ook niet uit, zo zag de generatie na de Tweede Wereldoorlog. De Revoluties bereikten enkel een totalitaire stasis, geen bevrijding van het proletariaat.
Dus daar sta je dan als protestgeneratie van de jaren ’60: waar kun je nog winkelen voor zingeving, een ‘Theodicee’ vinden (verklaring van het ‘waarom, waarvoor’, puntje 3 uit mijn cursus Bullshitdetectie) die je een raamwerk geeft voor persoonlijke en culturele bevrijding? Niet meer bij het aloude christendom met haar onttakelde historische waarheidsclaims, niet meer bij het orthodoxe marxisme met dito historisch ‘onvermijdelijke’ claims.
Dat historisch materialisme en Hegelianisme had de Verlichtingsradicalen en hun utopisch streven lang aan legitimiteit had geholpen. Maar die legitimiteit sneuvelde al door ‘Tsaar’ Stalin. Mao zou er nog een schepje bij op doen. Kijk ook naar het moderne China, dat in naam nog een Communistische partij heeft maar dat zich volledig uitleverde aan staatskapitalisme en technocratie.
Tel daar ook de langzame onttakeling van het klassieke wetenschappelijke wereldbeeld (Newtoniaans universum) bij dankzij de moderne Natuurkunde sinds Einstein, Niels Bohr, Heisenberg en kornuiten, reeds hier besproken in ‘De Natuur is Bovennatuurlijk’. Het universum evolueert, en E= MC2. Materie = energie en omgekeerd, dus ‘deeltjes’, materie, zijn niet meer fundamentele bouwstenen die ze waren.
Het idee van een statisch universum waar vaste natuurwetten alles vastleggen van Newton, het is op subatomair niveau niet vol te houden. Zelfs de waarnemer beinvloedt het waargenomene. Het dorre materialistische determinisme sneuvelde al in de periode 1900-1950. Dus kom je in een meer evolutionair en holistisch universum terecht, dat meer overeenkomt met Oosterse levensbeschouwing.
En het was daar , in het Oosterse waar zowel de zogenaamde Neo-Marxisten (en existentialisten) en post-christenen gingen winkelen, aanhakend op een ‘Oosters’ element van Gnostiek dat al sinds Pythagoras in het Westen verborgen zat.
We zien nu ook aan onhebbelijke mannetjes als Bart Verheggen die de slachtofferrol van ‘de wetenschap onder aanval’ in nemen om alle misdenkers te corrigeren. Maar mensen ontmaskeren zulke door De Totalitaire Staat gefinancierde types als academische legitimatie van hun machtswens.
Dus kun je ook het verlies van de sociale status van Academiewetenschap in de historische ontwikkeling plaatsen die Campbell in ‘The Easternization of The West’ plaatste. Als logisch gevolg van de ontmantelingsprocessen die het christendom EN de seculiere tradities met hun materialistisch dualisme troffen.
Dat was voor mij wel een ogenopener, omdat Campbell zo een stapje verder zet dan de clichedenkers, papegaaien en napraters. Dat de Generatie ’68 zonder enige noemenswaardige weerstand kon doorstoten, was omdat de oudere generatie al het geloof in de belangrijkste peilers van het Westen kwijt was, zowel de christelijke als de seculiere variant.
Nu is de Westerse wetenschap zelf aan de beurt, zoals het orthodoxe marxisme als zingevingsleer al eerder sneuvelde omdat het als legitimatieleer werd ontmaskerd. De moderne academiewetenschap verliest haar plaats omdat academiewetenschap is ontmaskerd als legitimatie-mechanisme van macht en geld (zie ‘klimaatwetenschap’).
Zoals religie en ‘kapitaal’ eerder door de marxistische theorie was ontmaskerd als machts-legitimatie. Tot ook dat marxisme aan de beurt was, nadat de Rode Revoluties tot totalitaire stasis en genocide leidden ipv utopia. Westerse wetenschap helpt mensen nu niet meer bevrijden van ongemak als nodeloze ziekte, maar staat onder vuur als bestendiger van Staatsmacht (de financier van academieprostituees als Bart Verheggen) en kapitaalzucht van bijvoorbeeld Big Pharma.
Met betekenisloos sofisme in computermodellen, pogen de Bart Verheggens van deze wereld een ideologische en levensbeschouwelijke ingreep van gigaproporties te versmallen tot een interne aangelegenheid van ‘De Experts’. Iedereen met meer dan 3 hersencellen prikt daar doorheen. Behalve dan in ‘de journalistiek’ waar je met maximaal 2 hersencellen toekunt.
We sluiten daarom af met Campbell zijn conclusie, en mensenkinderen, ga dat boek lezen, bestel het!:
IN retrospect is seems inevitable that the civilization of the West woudl eventually undermine itself and evolve into an Eastern form. For in truth it was doomed from the start, with it’s death warrant in its cultural genes (….)
It was actually the very distinctive nature of Western religion- in combination with classical thought- that led inexorably, first to the birth of modern science, and than, as a direct result of that event, tot the decline of both religious and seculier theodicies, a decline that created a cultural vacuum that only an Eastern outlook would be able to fill.
And it is, of course, the process of rationalization, as outlined by Max Weber, that is the keay to understanding how this sequence of events has come about.
For Weber showed how the process of secularization was inherent in the very basic premise underlying Western religion and in that respect is an intrinsic feature of this cultural system. This is true in two senses. First, the pressure of rationalization in a system that postulates a supreme transcendent deity is toward an ever-increasing gap between God and mankind, or between God and the world he created.
This means that there is a ever greater secularization of the world as the sacred is gathered up more and more and concentrated in the personage of the deity. Weber shows how this pressure results in the progressive ‘disentchantment’ (onttovering RZ) of the world as magic is driven out in the name of an ethical rational monotheïsm.
Second however, this same process leads tot the development of a totally secular culture, one independent of the religious framework that gave rise to it (…) This is best exemplified by the rise of science….
This culture than serves to undermine what influence and significance the religious culture has left, with the ‘warfare’ of science and religion, as it is known, a necessary consequence of this development.
There is thus a kind of double secularization process brought about by rationalization in the West. Religion secularizes itself directly- as in the Protestant Reformation’s assault on all things magical- and then, when this impetus is exhausted, it secularizes itself indirectly, by creating an independent secular force- science- to undermine its literal and historical claims.
It is in this manner, that the impetus underlying rationalization in the West appears to exhaust itself, having given full expression to it’s cultural potential, the end result being a totally secular, disenchanted, scientific worldview. What happens next is that the West ’turns East’, mainly because there is nowhere else to go.
Wetenschap kan geen verlossingsleer meer zijn als in de tijd van De Verlichting, omdat ze ook de atoombom baarde en biologische wapens. Je krijgt nu de aanbidding van wetenschap, het scientisme als al te opzichtige ideologie van machtslegitimatie, zoals ik reeds beschreef voor Elsevier Weekblad in ‘Vertrouw ons, Wij Zijn de Experts’. Het nazisme legitimeerde zichzelf met Darwin en eugenetica, het communisme met historisch materialisme.
Het moderne Klimazisme met haar Klimaatwet die op 1 september van kracht wordt legitimeert zich met ‘klimaatwetenschap’. Om een kapitaaloverdracht van 1000 miljard euro en vernietiging van middenklasse te bewerken voor nul graden klimaatwinst..
Het wantrouwen tegen moderne wetenschap past dus in een logische mentale ontwikkeling die gek genoeg ook de Milieubeweging baarde, met haar afzetten tegen het Westers reductionisme en materialisme (ontheiliging natuur) enerzijds, en kapitalistische exploitatie van ontheiligde natuur (tot een ‘ding’) anderszijds.
Daarbij is de trend die men ‘individualisering’ noemt dus eerder een gevolg is van geestelijke Veroostersing. Een trend, die zich al uitte in de Romantiek (rond 1800), als reactie op De Verlichting, en de introductie van de Theosofie. Wat men ‘individualisering’ noemt is een spirituele trend. De waarheid zoeken ‘in jezelf’, omdat je geen transcendente standaard meer erkent buiten ‘jezelf’ en ‘de natuur’. Zoals de Zen ook leert ‘wanneer je de boeddha tegenkomt, dood hem’ of iets in die geest.
Alleen jijzelf kunt jezelf verlossen, een ander niet.
Het Liberalisme bleef als enige toegestane heilsleer over, gericht op zelfverlossing tot ‘je ware zelf’ is gevonden, de ‘Heilige Ik’. Zelfs de besluiteloosheid van moderne politici- niet weten waar het land naartoe moet, en tussentijds maar wat nihilistisch zakkenvullen- kun je aan Veroostersing wijten. En aan de afschaffing van het historisch gerichte Westerse denken: althans, dat is wat ik denk.
Wanneer je niet langer in ‘vooruitgang’ gelooft als ‘verlossingsleer’, dan weet je ook niet waar je naar toe moet. Omdat je dat hele concept ‘vooruitgang’ betwijfelt en ‘cyclisch’ over tijd gaat denken. En wanneer je slechts zelfverlossing nastreeft, dan kun je collectieven niets voorschrijven, geen collectief goed waneer ieder’s ‘waarheid’ immers ‘in jezelf’ ligt.
Een raar mengsel van egocentrisme en ecocentrisme is dus in opkomst. Zodat je campagnes krijgt als die van WNF: ‘BE One with Nature’. Dat had ook door een Indiase Goeroe bedacht kunnen zijn, mediterend onder de Bodhiboom.
Wat me bij het laatste punt brengt: veel van wat Campbell beschrijft, en waar ik zelf door schade en schande afgelopen 25 jaar achter kwam, na vele voorbarige conclusies ( = meningen): dat is al een halve eeuw of langer bekend. Waarom leerden wij dit op de middelbare school niet, een historische evolutie in het Westerse geloven en denken, waartoe dat steeds leidt, tot de ondermijning van het mechanistische wereldbeeld aan toe, en het waarom van de ’68-omwenteling.
En dan lekker degelijk als Campbell? Wij werden met Verlichting-propaganda overladen, alsof de Franse Revolutie iets goeds was in plaats van een atheïstische moordpartij. Kan Campbell geen lesboek samenstellen, zodat iedere tiener zijn helikoptervisie in notendop eigen maakt?
“Het belang van historische accuratesse was nu juist de pijler is onder het Westerse wereldbeeld, dat door haar religie werd gegrondvest. Dat de wereld ergens naar toe gaat, en dat er achter de realiteit een ‘geest’ is die orde schept. Of je die nu ‘God’ of ‘De Natuurwetten’ noemt. De ‘rede’ achter de natuurlijke verschijnselen die door studie en experiment te ontdekken valt, dat is nu bij uitstek Westers, en kern van het wetenschappelijk wereldbeeld dat bij De Verlichting op haar top was.”
Lees dit boek https://www.bol.com/nl/p/het-experimentator-effect/9200000002831896/ . In dit boek wordt juist op wetenschappelijke wijze bewezen dat in wezen het hele paradigma van de westerse wetenschap op “drijfzand” is gebaseerd. En hoewel de schrijver zichzelf niet als christen beschouwd en ook niet put uit de Bijbel, schetst hij toch een wereldbeeld dat voor de goede verstaander ook in de Bijbel uiteengezet wordt.
Als je dit boek gelezen hebt is hier nog een interessant vervolg op dit boek. Overigens niet van dezelfde schrijver.