‘Gecremeerde oma binnen 6 jaar in Plantenrijk opgenomen’

Ankhor What in Nederland (Ecokathedraal) Al snel overwoekert de natuur onze bouwsels weer

 We leven niet in het ‘Antropoceen’, tijdvak van milieuactivisten maar Herboceen; het nieuwe tijdvak van planten. Die gebruiken mensen met hun CO2-productie om het leven op aarde voor zichzelf te verbeteren. Naast zuurstof spuiten ze een keur van 30 duizend verschillende chemicaliën de atmosfeer in, en ze kunnen ook met elkaar praten.

Bij een KNAW-ontmoeting in september 2012 zetten academici de toon die de huidige CO2-verrijking aangrepen om hun alarmistische onderzoekswinkel van publiek krediet te kunnen voorzien. Dat moeten ze doen, om nog onderzoeksgeld te krijgen van de ambtenarij.  Sommige ecologen noemen zich daarom ook ‘klimaatprosituee’ (Climastitute).

Maar er was ook een gezonde dissonant aanwezig: de in 2017 overleden plantenfysioloog Piet Kuiper. ‘Planten zijn als een rijke vent met geld over, ze kunnen energie uit blijven uitdelen aan de rest van het leven’, zo stelde hij als oprecht bewonderaar.

Orde binnen en chaos buiten (Ecokathedraal Mildam)

Hoe leg je iets positiefs slecht uit voor onderzoeksgeld
Een studie in geologenvakblad Geology van Margret Steinthorsdottir liet er geen gras over groeien, als klassiek voorbeeld van klimaatprostitutie: hoe leg ik een misschien wel positief iets zo onheilspellend mogelijk uit, door wat met modellen aan te klooien…Zodat ik in de aandacht kom en onderzoeksgeld krijg, en dan mijn eigenlijke normale onderzoekswerk kan doen.

Op de grens tussen de geologische tijdperken Trias en Jura (van Jurassic Park) 210 miljoen jaar geleden, zouden planten de atmosfeer zó hebben uitgedroogd, dat veel andere levensvormen het loodje legden.

Massaal vulkanisme leek eerder een goede kandidaat, voor het massa-uitsterven dat in 10 miljoen jaar tijd plaatsvond. Geologisch gezien is dat snel.‘Maar men had nooit de oorzaak gezocht bij een door planten gedreven kracht op geologische tijdschaal’, verklaart één van de co-auteurs Jennifer Mc Elwain.

Kringetjes opborrelend CO2 in de Laachersee, een vulkaankrater

De onderzoekers ontdekten fossiele planten in aardlagen in Oost Groenland uit de vroege Jura. In de bladen zaten naar verloop van geologische tijd steeds minder huidmondjes. Die mondjes zijn de sluizen in bladen waarmee planten stoffen als CO2 met de lucht uitwisselen.

Doordat vulkanen een grote hoeveelheid CO2 uitbraakten- tot een concentratie van 6 maal die van nu – hadden planten plots veel minder huidmondjes nodig om te ‘ademen’. Want bij hogere CO2-gehaltes werkt de plantaardige productiemotor (fotosynthese met Rubisco) efficiënter.

Dus dankzij die hogere efficientie circuleerden ze ook minder vocht. Het is maar 1 van de vele voorbeelden van de macht die planten uitoefenen over de aarde. Vergeleken met het plantenrijk stelt de menselijke invloed maar weinig voor. Nog steeds hebben planten de atmosfeer vervuild met 21 procent zuurstof. Gelukkig voor ons, die zuurstof, maar daarmee dwongen ze andere levensvormen als an-aerobe bacterien al ondergronds.

Geranium als muurbloem

Niet holoceen of ‘antropoceen’ maar Herboceen
Hoewel CO2 tegenwoordig ‘vervuiling’ heet, geldt die menselijke kwalificatie niet voor planten. Ze hebben CO2 als ‘luchtmest’ nodig om suikers te maken met licht en water. Met meer plantenmest in de atmosfeer, maken planten minder en kleinere huidmondjes: de sluizen hoeven minder open om de zelfde hoeveelheid CO2 te krijgen. Maar het aanvankelijke voordeel voor planten, snellere productie werd voor andere organismen misschien nadelig.

Dankzij minder huidmondjes ‘zweten’ planten ook minder water uit. De onderzoekers verdedigen de opinie uit modellen, dat de afname van al dat plantenzweet het vochtgehalte van de atmosfeer dramatisch deed dalen. Met liefst 60 procent, waardoor het klimaat drastisch zou verdrogen. Uiteindelijk werd die droogte ook veel- nu uitgestorven- planten te gortig.

Die klimaatconclusies – uit modelberekeningen- zijn vooralsnog omstreden, hoewel zulk speculatief geroddel met modellen veel aandacht trekt.

Onomstreden is natuurlijk de doorslaggevende invloed van planten. De fossiel plantkundige David Beerling schreef een zeer goede bespreking van de enorme invloed van planten op het aardse leven, en op aardlagen in de geologische tijd: The Emerald Planet, de smaragdgroene planeet. Je zou zelfs de theorie kunnen lanceren dat planten de mens gebruiken, om het leven voor zichzelf op aarde aangenamer te maken.

De plantaardige wereld regeert

In dat geval leven we nu dus niet in het Holoceen. Dat tijdvak na het tijdvak van de ijstijden, het Pleistoceen, kreeg die naam omdat sindsdien de mens een geologische factor werd dankzij de landbouw. Maar nu mensen dus planten uit het Carboon opstoken (steenkool), brengen zij het CO2-gehalte op een voor planten vele malen gunstiger niveau, dan de karige 270ppm die geacht is voor 1850 te bestaan.

Nu de mens planten weer aan meer meststof helpt- rond 400ppm- zou je kunnen stellen dat we in het Herboceen leven, het tijdperk van planten: ze gebruiken ons om de wereld groener te maken, de omstandigheden beter voor zichzelf.

IN het tijdvak van de ijstijden lag het CO2-gehalte zo laag, dat de plantaardige productie op een dieptepunt kwam. Misschien dachten de planten: dit nooit weer. Met een extra hoeveelheid CO2 in de atmosfeer kunnen ze nu helpen een nieuwe ijstijd te voorkomen.

For a fantastic plant growth

Waar milieuactivisten nu speculeren over de instelling van ‘het antropoceen’, alsof de mens nu de aarde domineert, is het Herboceen dan een minder ‘antropocentrische’ kijk op het leven op aarde. Planten zijn de baas, ze bepalen het leven op de planeet.

De theorie dat planten ons gebruiken, sluit aan op de Gaia-theorie van James Lovelock: dat het leven op aarde de chemische omstandigheden zo reguleert, dat die gunstig blijven voor het totale leven op aarde. Als ware de aarde zelf dus een levend organisme. Dat de omstandigheden voor mensen dan misschien ongunstiger kunnen worden, bijvoorbeeld omdat ze allemaal steden bouwden aan zee, en dat die zeespiegel rijst bij een stijgende temperatuur, dat zal planten worst zijn.

Ook een gemiddeld hogere temperatuur bevordert hun productiemotor. Alleen aan lange droogte hebben ze broertje dood.

Natuurlijk mag je dat in academieland zo niet zeggen als hier voorgaand, wil je ‘respectabel’ en politiek correct over blijven komen. Daarom verpakten ze Lovelock’s werk in een technocratisch jasje: als je het ‘Earth Systems Science’ noemt in plaats van Gaia, en je helpt de ambtelijke klasse aan macht, dan tel je weer mee.

Vulkaaneifel

‘Gaia’ is de naam die de buurman van Lovelock, William Golding aan de theorie gaf, naar de Griekse aardegodin (in het Romeins ‘Tellus Mater’). Een beetje verbeelding en poëzie maakt wetenschap zoveel leuker. Bovendien, weinig van die academieprostituees van ‘earth systems science’ – academie-ambtenarij, kunnen ook maar in de schaduw van Lovelock staan.

Lovelock voerde vooral met private onderzoeksgelden zijn werk uit. Voor Shell onderzocht hij in de jaren ’60 al de CO2-klimaattheorie, nadat de Conservation Foundation daar in 1963 een conferentie in New York over had gehouden. Een echte natuuronderzoeker tot het bittere eind, die als krasse knar van over de 90 nog steeds actief is.

Hij werd ook steeds ‘klimaatsceptischer’, omdat alarmerende voorspellingen niet uitkwamen.

De plantaardige wereld heeft de tijd

Planten praten met elkaar
Mc Elwain gaf haar presentatie september 2012 bij de Koninklijke Akademie van Wetenschappen (KNAW) aan de Kloveniersburgwal. Hier vergaderde een internationale groep wetenschappers over de vraag: wat gaan planten doen, nu niet alleen vulkanen maar mensen de concentratie van plantenmeststof CO2 verhogen?

De hoeveelheden die planten produceren en doorgeven zijn enorm, en daarmee ook hun invloed op aarde. ‘Alle CO2 die wij de atmosfeer in brengen is binnen zes jaar door planten rondgepompt’, verklaart emeritus-hoogleraar plantenfysiologie Piet Kuiper, die december 2017 overleed. ‘Dus als je je grootmoeder cremeert zit haar CO2 binnen zes jaar in een plant.’

Dus over 3 jaar is ook alle CO2 van Piet Kuiper met zijn vrouw ergens in het Plantenrijk weer opgenomen, wat voor hen mogelijk gelijk aan de hemel was. Je kunt die rondpomp- functie van planten vergelijken met wat filterende schelpdieren als mosselen doen in een estuarium. Ze nemen grote hoeveelheden organische stof op, en scheiden weer nutriënten uit. Zo bepalen ze de samenstelling van het leefmilieu.

Je moet die rondpompfuctie (koolstofcyclus) dus niet verwarren met ‘koolstofvastlegging’, dat die opgenomen C daar in blijft. Stel dat je een boom opstookt, dan duurt het vastleggen van de hoeveelheid vrijgekomen CO2 even lang als het terug groeien. Want planten ‘respireren’ ook weer een groot deel, ze ademen ook weer uit wat ze verbranden.

CO2 for a fantastic plant growth

Als planten dus hun hele stofwisseling versnellen door extra CO2, gebeurt dat op grote schaal: maar welke stoffen in welke hoeveelheid is een belangrijk nieuw onderzoeksterrein, waarop academieprostituees onderzoeksgeld hopen binnen te halen. In de strijd om het academische bestaan. De onderzoekers oude stempel als Piet Kuiper zijn helaas een uitstervende soort geworden.

Voor planten overheerst voorlopig het goede nieuws. Binnen de plantenfysiologie is algemeen aangetoond via zogenaamde FACE-experimenten (Free Air Carbon Enrichment), dat een verdubbeling van de meststof CO2 in de lucht, planten tientallen procenten harder doet groeien. Ook beschreven we al hoe de woestijnen dankzij CO2-verrijking via satellieten meetbaar vergroenen.

Dit biologische principe- het fertilisatieeffect- passen paprikatelers in het Westland ook toe, met extra CO2 van Shell uit Pernis die ze in de kassen blazen. De land- en bosbouw profiteert eveneens van de stijging van CO2 in de atmosfeer. Ook een beetje met dank aan Shell, maar dan onbedoeld.

Ecokathedraal: Planten overwoekeren al onze bouwsels

Nu planten in hogere versnelling staan dan een eeuw geleden, zijn biologen benieuwd welke andere stoffen nu méér vrijkomen, of juist minder. ‘Er zijn wel 30.000 stoffen bekend die planten via hun huidmondjes uitwisselen’, stelt de Estlandse plantfysioloog Ulo Niinemets bij zijn presentatie. ‘We ontdekken dat planten met elkaar kunnen praten via stofjes, bijvoorbeeld als ze door insecten worden aangevallen.’

Planten ademen niet alleen met huidmondjes, ze ‘praten’ er ook mee tegen buurplanten, zo is bij berken aangetoond. Eén stof uit Niinemets zijn presentatie- linalol- komt vrij door de huidmondjes bij stress, zoals droogte of na een aanval van insecten. Buurplanten kunnen dan meer insectengif gaan produceren, zoals nicotine.

Andere planten maken weer Rhicine, bekend als ‘rattengif’. Meer droogte kan meer stress betekenen en dus meer linalol in de atmosfeer. Gelukkig is linalol zelf een onschuldig goedje, veel gebruikt in cosmetica.

Ecokathedraal, het plantenrijk heeft De Tijd

Planten als rijke vent die kan blijven uitdelen
Planten zijn specialist in chemische oorlogvoering. In 2010 beschreven wetenschappers in Biogeosciences, dat bomen zoveel mierenzuur de atmosfeer in kunnen blazen via hun huidmondjes, dat ze lokaal zure regen kunnen veroorzaken. Hoeveel mierenzuur kunnen bomen dus loslaten, nu de plantaardige productie in steeds hogere versnelling verloopt? En al in de jaren ’70 werd bekend dat planten stoffen produceren die de ozonlaag afbreken.

Toch geen goedje dat planten in grotere hoeveelheden moeten maken.

Klimaatwetenschappers van het KNMI maakten zich alvast zorgen, over de planten in hogere versnelling omdat ze met ‘zorgen maken’ hun brood verdienen. Als beleidsverkopers van onze leugenachtige corrupte overheid helpen ze zo het destructieve klimaatbeleid in het zadel houden van topambtenaar Sandor Gaastra, de UBO-beschermer die ‘Minister van Klimaat’ Eric Wiebes aanstuurt.

Tot nu toe zit de invloed van planten op het klimaat nauwelijks in klimaatmodellen verpakt, terwijl planten in de geologische geschiedenis grote klimaatinvloed hadden. Nu doet men dus alsof de biosfeer passief alle moderne veranderingen afwacht, in plaats van zich aanpast.

Ecokathedraal. Longkruid,daar lijkt dit plantje op

‘Planten kunnen ook tegen een limiet aanlopen’, verklaart Bart van den Hurk van het KNMI, de typische ‘bezorgde D66-mens’ met linksdraaiend ziekenfondsbrilletje.

Maar Piet Kuiper- archetypische bioloog met lange grijze baard – geloofde niet dat planten zo maar van de kook raken. ‘Alleen in extreme omstandigheden, zoals de woestijn of arctisch gebied lopen planten tegen grenzen aan’, reageert hij. ‘Verder zijn ze zó ongelooflijk efficiënt met energie, dat ze zich kunnen gedragen als een rijke vent met geld over. Ze kunnen gewoon energie uitdelen aan de rest van het leven.’

We hadden kortom de eer om Piet Kuiper te ontmoeten, de bebaarde plantenbioloog van de oude stempel. Hij euthanaseerde zich met zijn vrouw in december 2017. Over 3 jaar zijn ze beide dus ook helemaal in het Plantenrijk opgenomen, wat voor hen waarschijnlijk hetzelfde zou zijn als ‘het Hemelrijk’.

One Reply to “‘Gecremeerde oma binnen 6 jaar in Plantenrijk opgenomen’”

  1. Jaren geleden zag ik een BBC-documentaire waarin een kamer met levende en dode dieren hermetisch van de buitenwereld werd afgesloten. Na een x-aantal maanden van wisselend rijk leven en daarna dood bleken gemarkeerde stoffen in de kamer uiteindelijk in een nieuwe plant terug te komen.

    Jammer dat ik die aflevering nooit meer heb kunnen terugvinden.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *