Recyclebare zonnepanelen

Zonnepanelen van eikenhout

In het bos vanochtend scheen het zonlicht door de eikenbladen, de zonnepanelen van de eik. Met die lage lichtval kun je extra goed zien hoe die panelen weer uit kleine zonnecellen bestaan tussen nerven, en hoe ook die cellen weer zijn onderverdeeld in celletjes.

De 4D-wereld van de godin Natura (de natuur) in ruimte-tijd, vangt zo de kracht op die het leven aandrijft: zonne-energie. Zo snap je als het goed is, dat ‘evolutie’ niet een eigenschap is van materie zelf, als je maar lang genoeg wacht. Tijd is geen kracht. Om complexe structuren te maken en te doen functioneren zijn krachten nodig, misschien dus wel ‘De Kracht’.

Zonnepanelen van eikenhout

Zonnekracht omzetten in chemische kracht
Een denkfout die evolutie-uitleggers maken van de materialistische school (‘buiten materie bestaat niets’), is de zogenaamde ‘ontologische verwarring’. Dat je ‘tijd’ verwart met ‘kracht’. Je kent die zinnetjes wel als ‘miljoenen jaren evolutie vormden mensen’. Alsof iets zomaar vanzelf ontstaat als je maar lang genoeg wacht.

Maar evolutie is geen proces, het is een resultaat van een proces, een uitkomst. Of je nu 1 seconde op een wonder wacht, of je wacht 1 miljoen jaar. Een wonder blijft een wonder. Uit een bak schroot ontstaat na 1 seconde niet spontaan een Ferrari. Maar ook na 1 miljoen jaar nog niet.

De verandering die plaatsvindt voor je zulke ingewikkelde structuren krijgt als een alledaags eikenblad, gebeurt niet ‘zomaar vanzelf’. Er moet een drijvende kracht zijn, die al deze bouwsteentjes op elkaar afstemt. Die kracht moet wel overal in ons, rondom ons werken.

Zonnepanelen van beukenhout. De beuk heeft ook haartjes

Bekende krachten
Dankzij een deels onbekend krachtenveld, bestaan al zo lang als de groene planten dus recyclebare zonnepanelen, met chlorofyl-moleculen (die zijn groen) als batterijtjes van de plant. De zonnekracht is bekend, de elektrische kracht ook. Laten we daar eerst naar kijken.

Je hebt nu ‘de kracht’ van de zon dus omgezet in ‘kracht in materie’, de plant is chemische energiefabriek die suikertabletten maakt. Energie van de zon slaat het eikenblad dan op als suiker, met water (H2O)en CO2 die de blaadjes opzuigen. Brandstof en bouwstof. Moleculen met een hogere energie-dichtheid dan CO2. Stof die als het ware hoger op de energieladder staat.

Onder invloed van lichtenergie ontstaan (organische) moleculen met een positieve en negatieve lading. Dat heet een ‘aangeslagen’ toestand. Het licht  (foton) wrikt een elektron uit het chlorofyl-molecuul los, en zo krijg je verschil in elektrische lading. En door zulke ladingsverschillen ontstaat een stroompje, net als wanneer water van een grotere hoogte omlaag stroomt door de zwaartekracht.

Er ontstaat in een stof een elektrische kracht, een druk. En pas als je zo’n kracht opwekt, bij elektriciteit heet dat Vermogen. Dan kun je iets bouwen dat complexer in elkaar zit dan zonder zo’n kracht. Kortom: zonder ‘kracht’ gebeurt er niks met ‘materie’. Ja, dan valt levende materie vanzelf uiteen. Maar je bouwt zonder kracht niets op.

Zonnepaneel aan vervanging toe….

Graetzelcel imiteert de plant
Het dichtste waarmee mensen in de buurt van die uitvinding van Moedertje natuur komen is de Graetzelcel, vernoemd naar de Zwitserse technoloog Graetzel, die ik ooit in Delft sprak. Wat je in een plant ziet, is namelijk een vorm van fotochemie, chemische reacties die door licht (fotonen) worden aangedreven. Bij de Graetzelcellen gebruiken ze Titaniumdioxide (TiO2) ter vervanging van dat chlorofyl.

Dat is het zelfde spul dat ook in veel verf zit. In theorie zou je de Graetzelcellen dus als coating op je strandmatje kunnen aanbrengen. Dat je de koelbox koelt met stroom van Graetzelcellen uit je badhanddoek. Omdat Titaniumdioxide veel goedkoper is als grondstof, zouden de cellen dus ook goedkoper moeten zijn dan standaardcellen.

Zonnepaneel rijp voor recycling

Kracht tegen de wetten van het communisme (entropie moet toenemen)
De kracht die hier in elektrische lading ontstaat, dat werkt net als bij een verschil in luchtdruk, zodat je ‘wind’ krijgt. Overal waar ‘verschillen’ in kracht en druk ontstaan, probeert de natuur dat weer uit te vlakken. Dus als ergens een ‘hogedrukgebied’ is ontstaan, ook door energie van de zon, dan vloeit de lucht daaruit naar een lagedrukgebied. Is het verschil heel groot, dan krijg je ‘storm’.

Water dat als ijs op een berg kwam te liggen door verdampt zeewater dat neersloeg als sneeuw. Die sneeuw smelt, en dat smeltwater stroomt naar beneden. De kracht van de zon, had dus de zwaartekracht overwonnen in dat water. En vervolgens moet dat water dat krachtverschil weer opheffen door naar zee te stromen via een rivier.

Dat water kwam niet zomaar vanzelf op de Alpen te liggen, het werd er met zonnekracht naartoe gebracht. Zonder die kracht kon je miljoenen jaren wachten, maar dan gebeurde er nog niks.

De krachtbron = de zon

Het wonder dat ik niet kan verklaren, is dat je met zo’n kracht dus nog geen ‘orde’ maakt, uit losse deeltjes een complex bouwwerkje als eikenblaadje. Dus dat je van wat CO2 en water met lichtenergie weer al die celletjes kunt maken. De kracht die in materie wordt opgeslagen door chlorofyl, moet dus ook op een gerichte manier werken.

Alsof mensen nog een andere kracht niet ontdekt hebben waarmee de zonnekracht samenwerkt.

Die zonne-energie moet er via chemische energie er niet als een wilde orkaan maar wat op losblazen, in de hoop dat uit storm door een schroothoop vanzelf een Boeing 747 vormt. Maar het moet gerichte energie zijn, die doelbewust zaken opbouwt. Zulke energie heb je wel nodig, omdat de natuur nog een andere gewoonte heeft. Namelijk die van afbraak.

De natuur is als het ware een beetje communistisch ingesteld, alles moet ‘gelijk’ zijn. Dat is een gevolg van de zogenaamde Tweede Hoofdwet van Thermodynamica. Entropie (chaos, wanorde) moet toenemen op aarde. Dus als ergens meer orde ontstaat, moet elders de chaos toenemen. Of de natuur probeert die orde weer af te breken.

Men noemt dat ‘natuurwetten’, maar je zou het ook ‘gewoontes van de natuur’ kunnen noemen.

De beuk is al net zo ingewikkeld gebouwd, alleen heeft die dan ook nog haartjes op het blad

Die ingebouwde nivelleringsdrang in de materie, is ook de reden waarom je dood gaat.

Want vroeg of laat is je lichaam niet meer in staat om genoeg energie om te zetten in levenskracht, nodig om het verval te keren. Het wonder is dus, dat tegen de klippen van de chaos op, tegen het ‘communisme’ in dat wil nivelleren, toch ‘Leven’ ontstaat. Alleen met eindeloze energietoevoer is dat dus mogelijk, een kracht die het verval op afstand houdt.

Als het goed is, dan begrijp je nu ook hoe een leer als het communisme bedacht kon worden. En hoe dat communisme met haar nivelleringsdrang zoveel mensen dood kon maken. Het communisme en socialisme, is bedacht door mensen die niet in God wilden geloven, het Wonder, de aloude naam voor wat we hier maar De Kracht noemen. En waar ook die aloude God dan bij betrokken moet zijn.

Zo gek waren de klassieke mensen namelijk niet die in God geloofden. De denkstap die je hier moet maken is nu: laat ‘de kracht’ weg uit de natuur, en alles slaat dood. Nivelleert, vervalt. Dus als je een filosofie bedenkt zonder De Kracht er in, Materialisme dus, dan krijg je ook in de uitwerking een ideologie die alles doodslaat.

Zonnepanelen van eikenhout

Alle natuur is bovennatuurlijk
Het communisme is een zogenaamde Materialistische leer, dus ze geloven dat er alleen ‘materie’, stof bestaat, en niets daarbuiten. Dus dat er ook niets meer bestaat, wanneer je stoffelijke leven voorbij is. Alsof al die krachten die om ons heen werken niet zouden bestaan zonder materie. Hoe kortzichtig en slordig gedacht.

Immers, de Kracht (zonnekracht, zwaartekracht, elektrische kracht enz) die kun je zien als de schrijfpen en de 4D-ruimtetijd van de Natuur als het schrijfplankje van die kracht. Je kunt het schrift op dat schrijfplankje lezen met God als auteur, zie het eikenblaadje maar.

Daarop geschreven zie je dat er op de Materie krachten inwerken, die ook blijven bestaan als de materie uiteen is gevallen. Als het blaadje afvalt en recyclet.

Materialisten geloven dat je geen ziel hebt, levenskracht die los van de materie bestaat. Ze doen veel mensen ook geloven, dat dit ‘materialisme’ het zelfde is als ‘de wetenschappelijke wereldvisie’. Maar dat is natuurlijk arrogante onzin. Kijk maar naar dit eikenblaadje.

Maak dat maar eens na….

Wie hier beweert te weten, waar de grens tussen ‘natuurlijk’ en ‘bovennatuurlijk’ ligt, die beweert dat hij precies snapt tot op het lichtdeeltje nauwkeurig hoe dit kon ontstaan. Communist word je dus wanneer je arrogant bent of je bent boos op Het Leven. Bij Interessante Tijden vinden we die houding op zijn best kinderachtig.

Waarom boos zijn OP het leven, als je Het Leven ook vol aandacht kunt observeren, op je kunt laten inwerken.

Wat een wonder, dat dit bestaat en niet ‘niet bestaat’. Wanneer meer mensen gewoon eens de tijd en rust namen, zich openstelden en gewoon hun bek dicht hielden met hun gepraat, hun mening. En gewoon eens in stilte goed zouden kijken en luisteren….

Sssshhhhhhhhhht…. Zodra je dan tussen die blaadjes staat, ben je even helemaal verlost van alle gezeur van mensen. Moraal van het verhaal: Natuur en Geest lopen vloeiend in elkaar over. Denkbeelden die onwaar zijn komen dus voort uit een onvolledig begrip van de werkelijkheid, de 4D-natuur en krachten die daarop inwerken.

Vanuit een karikatuur-natuur maak je vervolgens ook van je omgeving en andere mensen karikaturen. Wanneer je die denkbeelden omzet in handelen, politiek. Ik weet waarover ik praat, ik zie het voor mij. Er is namelijk geen onderscheid tussen religie en natuurstudie. Het zijn twee kanten van de zelfde medaille.

Nu hoop ik dat de lezer die denksprongen ook volgen kan. Mits die zich wil inspannen, moet dat toch best lukken. En anders: jammer dan…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *