Op het Zaailand, wisten we als fotograaf van de menselijke natuur deze Friezin te spotten die zo in mijn collectie zou passen voor het natuurboek over de Friezen. Hoewel in een urbane omgeving actief, ze heet Rianne Hoekstra en is van Club Yoga. 

Ik meende aanvankelijk dat het de presentatrice was van Omroep Fryslan, maar dat blijkt niet zo te zijn. Ik zoek nog meer van dit oertype, er hebben al diverse dames (en heren) meegewerkt voor het natuurboek over de menselijke natuur, mensen die je bij veldwerk tegenkomt.

Wat je onder archetypisch Friezin verstaat? Hoge jukbeenderen, een onbescheiden mond met uitgesproken kin, puntige neus en toch iets edels, zoals Piet Paaltjens (Frans Haverschmidt) ze al beschreef in ‘Snikken en Grimlachjes’, de oude predikant van Foudgum.

Laatst in Brabant kwam ik de Friese vriendin van een Limbo tegen, die ook deze trekken had. Zo leggen we de (menselijke) biodiversiteit vast, die bedreigd is door de globalisering. Before they pass away.  

Je kunt ook een verschil zien met West Friezen, zoals Lonneke, de vriendin van een palingvisser die ik ken, beide normale natuurlijke mensen die ik graag mag. Normale mensen zijn steeds zeldzamer:

Meer sprekende kenmerkende gezichten uit de stam der Friezen zijn zeer welkom. Bedenk dat de gehele kustlijn van Zuid Holland tot de Wesermonding in Duitsland in de vroege Middeleeuwen ‘Frisia’ heette. Niet voor niets is ‘De Vries’ zo’n algemene naam.

Dus…

Heb je 1 zeearend gezien, of vooruit 2, dan heb je ze allemaal gezien:

…maar bij veldwerk voor menselijke biodiversiteit is het iedere keer weer anders.

Het is niet mijn bedoeling portretten te maken, maar als fotograaf van de menselijke natuur wil ik zo natuurlijk mogelijke mensen in hun natuurlijke habitat weergeven. Uiteindelijk is ‘je identiteit’ niet alleen maar ‘ik’, maar juist ook de omgeving en afkomst die je vormgaven.

Je kunt beide niet los van elkaar zien.

Er is al genoeg kunstmatigs in de moderne tijd, we laten liever de natuurlijke kant weer zien van mensen. Mijn boek vordert moeizaam qua tekst: je wilt teveel vertellen, en dan moet het ook nog begrijpelijk zijn.

Ik ben nu bij hoofdstuk 3 van de 4, en had aanvankelijk november als deadline. Maar vervolgens kwam Epoque11 er tussen, filmpjes opnemen, Interessante Tijden is een hongerig monster dat dagelijks voeding nodig heeft.

En toch, we krijgen het wel af en het wordt echt heel mooi.